Ο ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΜΠΟ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚKΛΗΣΙΑ. ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ
Ὁ Γιάννης Ἀντετοκοῦμπο γιός Νιγηριανῶν μεταναστῶν γεννήθηκε στά Σεπόλια, στήν Ἀθήνα πρίν ἀπό 20 χρόνια περίπου. Αὐτό τό παιδί, πού ἔζησε μέσα στή φτώχεια, σήμερα εἶναι διάσημος ἄσσος τοῦ ἀμερικανικοῦ μπάσκετ καί ἕνα ἀπό τά πιό ἀνερχόμενα ἀστέρια τοῦ ΝΒΑ. Πῶς ἔγινε αὐτό;
Ὁπωσδήποτε μέ σκληρή προπόνηση καί ταλέντο, ἀλλά καί μέ βαθειά πίστη στό Θεό, γιατί, ὅπως λέει καί ὁ ἴδιος, ὁ Γιάννης ἦταν παιδί τοῦ Κατηχητικοῦ. Ἡ Ἐκκλησία βοήθησε τήν οἰκογέ νειά του ὄχι μόνο σέ ὑλικό ἐπίπεδο, ἀλλά τοῦ παρεῖχε καί τά πνευματικά ἐφόδια νά προοδεύσει στή ζωή του καί νά μείνει μακριά ἀπό κακοτοπιές.
Ὅπως λέει καί ὁ ἴδιος, «ὑπῆρχε ἕνας ἄνθρωπος στό Κατηχητικό, πού βοήθησε τήν οἰκογένειά μου καί μοῦ ἔμαθε ὅτι ὅταν δίνεις, δέν πρέπει νά ξέρει τό δεξί σου χέρι τί κάνει τό ἀριστερό. Γι᾽ αὐτό καί ἄν ἐγώ βοηθάω ἀνθρώπους, δέν πρόκειται αὐτό νά μαθευτεῖ».
Ὁ Γιάννης, ξεκινώντας ἀπό τοπικούς ἀθλητικούς συλλόγους, διακρίθηκε γρήγορα στό μπάσκετ σέ Ἑλληνικές ὁμάδες καί ἦταν θέμα χρόνου νά τόν ἀνακαλύψουν κυνηγοί ταλέντων τῆς Ἀμερικῆς. Σήμερα, βγάζει πολλά χρήματα, εἶναι διάσημος καί εἶναι σέ θέση νά βοηθάει ἄλλους ἀνθρώπους, σύμφωνα μέ ὅσα διδάχθηκε στό Κατηχητικό.
Δέν χάνει τήν σεμνότητα καί τήν καλωσύνη του καί νοιώθει Ἕλληνας, πρᾶγμα πού τό ἀποδεικνύει σέ κάθε εὐκαιρία. Τιμᾶ τήν χώρα πού γεννήθηκε καί τά σύμβολά της καί ἀπόδειξη τό γεγονός ὅτι ὅταν Ἕλληνες τῆς Ἀμερικῆς τοῦ ζήτησαν νά ὑπογράψῃ πάνω στήν Ἑλληνική σημαία, μετά ἀπό ἕνα θριαμβευτικό παιχνίδι, αὐτός ἀρνήθηκε.
«Ὄχι πάνω στή σημαία, βρέ παιδιά», εἶπε, τιμώντας τό ἐθνικό σύμβολο στήν πράξη καί παραδίδοντας μαθήματα φιλοπατρίας σέ πολλούς κατ᾽ ὄνομα Ἕλληνες, πού σέ διάφορες περιστάσεις καταστρέφουν τή γαλανόλευκη ἐπιδεικτικά.
Τί μᾶς διδάσκει ὁ Ἀντετοκοῦμπο; Ὅτι Ἕλληνας εἶναι κανείς στήν ψυχή καί ὄχι στό χρῶμα. Καί ὅτι ἀποτελεῖ ἀπόδειξη αὐτοῦ πού εἶπε ὁ ἱερός Παῦλος ὅτι ἐν Χριστῷ δέν ὑπάρχουν Ἰουδαῖοι καί Ἕλληνες, ἄνδρες καί γυναῖκες, ἐλεύθεροι καί σκλάβοι. Ὁ Χριστιανός, ὅπου καί ἄν βρίσκεται, σέ ὅποια φυλή καί ἄν ἀνήκει, γίνεται παράδειγμα πρός μίμηση καί διακρίνεται παντοῦ. Γιατί ἔχει τό Χριστό μέσα του
"Με ρωτάς τι σημαίνει η χώρα που έδωσε την ευκαιρία στους γονείς μου να γεννήσουν τέσσερα παιδιά, να πάνε στο σχολείο, να βρουν μια γειτονιά και μια εκκλησία που τους αγκάλιασε..."
Ο «Greek Freak», ενόψει της παρθενικής του συμμετοχής σε All-Star Game, παραχώρησε μια ειλικρινή συνέντευξη - εξομολόγηση (στο Νίκο Παπαδογιάννη και το «Documento») και αναφέρθηκε σε όλα όσα του συμβαίνουν στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.
"Τι πιστεύεις ότι χρωστάς στην Ελλάδα, αφού αυτή δεν σου έχει προσφέρει τίποτα; Το μόνο που σου δώσαμε ήταν ένα διαβατήριο. Κι αυτό μόνο όταν φοβήθηκαν πως δεν θα συμμετάσχεις στην Εθνική.
«Η σχέση με τη χώρα σου ποτέ δεν μπορεί να βασιστεί στο τι σου χρωστάει ή σε ό,τι της οφείλεις. Ούτε κρίνεται από ένα διαβατήριο ή τις δυσκολίες της καθημερινότητας».
Ναι αλλά είναι γεγονός ότι σου έδωσε μόνο το διαβατήριο.
«Με ρωτάς τι σημαίνει η χώρα που έδωσε την ευκαιρία στους γονείς μου να γεννήσουν τέσσερα παιδιά, να πάνε στο σχολείο, να βρουν μια γειτονιά και μια εκκλησία που τους αγκάλιασε. Επίσης, ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα και τον αδελφό μου, πριν καν εμείς πιστέψουμε στον εαυτό μας, αλλά και φίλους που ήταν πάντα εκεί. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω».
Πως βλέπεις τον εαυτό σου σε 15 χρόνια από τώρα; Επαγγελματικά και προσωπικά.
«Θέλω να είμαι σε θέση να παίζω στο υψηλότερο επίπεδο που θα μου επιτρέπει το σώμα μου. Κι από την κερκίδα να με παρακολουθούν τα παιδιά μου και η οικογένεια μου».
Εκτός από τους παίκτες του ΝΒΑ, μελετάς τα παιχνίδια των Ευρωπαίων ή άλλων Ελλήνων; Τι έχεις αντιγράψει από τους πρώην συμπαίκτες σου στην Εθνική;
«Έβλεπα μπάσκετ πολύ πριν πάω στο ΝΒΑ και παίξω στην Εθνική ομάδα. Πάντοτε θαύμαζα την οξυδέρκεια και την ομαδικότητα των Παπαλουκά και Διαμαντίδη. Έκαναν το παιχνίδι να μοιάζει τόσο απλό. “Διάβαζαν” με το μυαλό τους τέσσερις ίσως και πέντε πάσες το δευτερόλεπτο, ενώ εμείς και χωρίς σφυγμούς, άντε να βλέπουμε από την τηλεόραση μόνο τη μία! Προσπαθώ πολύ να τους μοιάσω σε αυτόν τον τομέα».
Τι είναι αυτό που σε κρατάει προσγειωμένο, τώρα που σου συμβαίνουν πράγματα που ούτε καν είχες διανοηθεί; Ποια σκέψη είναι το «φρένο» που όταν πάει να ξεφύγει το μυαλό;
«Προσπαθώ να μην ξεχνώ από που έρχομαι και τι θυσίες έχουν κάνει οι γονείς μου για να μπορώ να απολαμβάνω το σήμερα».
Έχεις βρεθεί μπροστά σε πειρασμούς; Τι είδους πειρασμούς; Πόσο εύκολο είναι να αντισταθεί ένας νέος 20-22 ετών όταν του προσφέρονται τα πάντα στο πιάτο;
«Για να είμαι ειλικρινής, τα τέσσερα τελευταία χρόνια η ζωή μου είναι προπονητήριο, σπίτι, αεροδρόμιο, αγώνες και πάλι από την αρχή! Πιστεύω στην πειθαρχία και στην αναγκαιότητα της ρουτίνας, ώστε να βγει αυτό το πολύ δύσκολο πρόγραμμα».
Σε αυτά τα τρισήμιση χρόνια που ζεις στην Αμερική, υπήρξαν στιγμές που φοβήθηκες ότι τα πράγματα δεν θα πάνε καλά; Πως το αντιμετώπισες; Πως ξεπερνάς τις δύσκολες στιγμές;
«Δεν έχω μάθει να ζω με φόβο. Σίγουρα τα πράγματα δεν ήταν τέλεια, και ούτε θα γίνουν. Αλλά στο μπάσκετ, όπως και στη ζωή, όλα είναι δράση-αντίδραση. Δεν υπάρχει περιθώριο για παύση. Πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος να ανταπεξέλθεις».
Πως θα ήθελες να σε θυμούνται στο μέλλον;
Όχι μόνο ως αθλητή, αλλά και ως προσωπικότητα. Ο Σπύρος Γιαννιώτης είπε ότι θέλει να λένε γι' αυτόν ότι ήταν καλός άνθρωπος.
Όχι μόνο ως αθλητή, αλλά και ως προσωπικότητα. Ο Σπύρος Γιαννιώτης είπε ότι θέλει να λένε γι' αυτόν ότι ήταν καλός άνθρωπος.
«Θα ήθελα να με θυμούνται ως καλό γιο, καλό αδελφό, καλό συμπαίκτη και καλό συνάνθρωπο».
Τι σημαίνουν για σένα τα χρήματα; Με ποιον τρόπο άλλαξαν τη ζωή σου;
«Όσοι με γνωρίζουν καλά, ξέρουν ότι οι προτεραιότητες στη ζωή μου παραμένουν οι ίδιες. Τα χρήματα έδιωξαν το άγχος της επιβίωσης και χάρισαν στα μικρότερα αδέλφια μου την ευκαιρία να σπουδάσουν, κάτι που ούτε εγώ, ούτε ο Θανάσης καταφέραμε τελικά».
Τι ήταν το πρώτο ακριβό πράγμα που αγόρασες για τον εαυτό σου και για την οικογένειά σου;
«Στους γονείς μου έκανα δώρο ένα ταξίδι».
Υπάρχει κάτι που λείπει από τη ζωή σου; Κάτι που δεν είχες και δεν έχεις τώρα;
«Προφανώς μου λείπει η παρέα μου από την παλιά γειτονιά. Θα ήθελα επίσης να είχα ελεύθερο χρόνο, για να κάνω πράγματα με τους δικούς μου ανθρώπους. Αυτή είανι που μου προσφέρουν την απόλυτη πνευματική και ψυχική ισορροπία. Για τους δικούςμου ανθρώπους, άλλωστε, είμαι ακόμη ο Γιαννάκης! Είχα, έχω και θα έχω πάντα την ανάγκη να τους αισθάνομαι δίπλα μου. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την αναζήτηση της ανεξαρτησίας».
Γιάννη τι σε κάνει να πεισμώνεις περισσότερο;
«Η ήττα. Τίποτα δεν με θυμώνει πιο πολύ από ένα χαμένο ματς! Ο μόνος τρόπος για να το ξεπεράσω είναι να δουλέψω πιο σκληρά, ώστε να κερδίσω το επόμενο παιχνίδι. Πολλές φορές φέρνω στο γήπεδο τα μικρά αδέλφια μου για να προσπαθούμε μαζί».
Συμπλήρωσε την παρακάτω φράση με όσες λέξεις θέλεις: «Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι...». Όσες περισσότερες βάλεις, τόσο το καλύτερο!
«Ο Γιάννης είναι ένα παιδί που πιστέυει ση σκληρή δουλειά και γνωρίζει ότι τίποτε δεν χαρίζεται στη ζωή. Δεν αφήνει μέρα να πάει χαμένη και προσπαθεί καθημερινά καθημερινά να βελτιώνεται στο παρκέ αλλά κι έξω από το γήπεδο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου