«ΓΛΥΦΟΣΑΤΗ ΙΣΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟΣ»
Η ΚΤΗΝΩΔΗΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ: OHE, E.E. OPIUM, KAI ISIS/DAESH
Mega deal: Η Bayer εξαγόρασε την Monsanto με $66 δισ! δημιουργώντας την μεγαλύτερη εταιρεία γενετικά τροποποιημένων σπόρων και φυτοφαρμάκων.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το Βερολίνο αποδέχτηκε την εξαγορά της Monsanto από τον αγρο-φαρμακευτικό γίγαντα, την Bayer. Πρόκειται για άλλη μια απόκρυφη [t.p. της γνωστής μιαρής φυλής] στρατηγική συμφωνία μεταξύ της Ουάσιγκτον και Βερολίνου, για να προωθήσει αυτή την κτηνώδη για την Ευρώπη ΤΤΙΡ (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου), όσο δεν πάει άλλο στον ευρωπαϊκό πληθυσμό.
Παρά το γεγονός ότι τα διεφθαρμένα Δυτικά συγκροτήματα μέσων ενημέρωσης που υποκινούνται από τους γκλομπαλιστές κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν σε άγνοια όσο γίνεται τους κοιμισμένους υπηκόους τους η αλήθεια σιγά-σιγά αποκαλύπτεται.
Πάνω από το 90% των Γερμανών αντιτίθενται στο ζιζανιοκτόνο Glyphosate της Monsanto (με εμπορική ονομασία «Roundup»), το οποίο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), μετά από πολλές μελέτες, έχει κατατάξει ως καρκινογόνο. Μεγάλο ποσοστό Γερμανών αντιτίθεται επίσης στους ΓΤΟ (Γενετικά Τροποποιημένους Οργανισμούς) στα τρόφιμα.
Σύμφωνα με την μυστική διαπραγμάτευση για την ΤΤΙΡ, εταιρείες όπως η (μιαρή) Monsanto θα υπερισχύουν της Κοινής Γνώμης. Οι νόμοι των πολυεθνικών, που συνοδεύονται από το δικό τους ιδιωτικό σύστημα δικαιοσύνης, θα είναι υπεράνω των εθνικών δικαστηρίων των «κυρίαρχων» κρατών-μελών της Ε.Ε.
Ουσιαστικά, κάθε δημόσια διαδήλωση θα καταστέλεται βίαια από την αστυνομία και τις στρατιωτικές δυνάμεις απολύτως «νόμιμα», επειδή μια υπογεγραμμένη και εγκεκριμένη ΤΤΙΡ θα επιβάλει τον νόμο της, με απαίτηση να εκτελείται ακόμα και με στρατιωτικό νόμο, αν είναι απαραίτητο, ενάντια στην θέληση των πολιτών.
Η εξαγορά της Monsanto από την “γερμανική” Bayer για 62 δισ. δολάρια δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη εξαγορά αγροφαρμακευτικής εταιρείας στην ιστορία, αλλά είναι η πιο κερδοφόρα και, ταυτόχρονα, η πιο καταστροφική για την Ανθρωπότητα.
Ιδιαίτερα τώρα, που ο ΠΟΥ δηλώνει ότι το Glyphosate προκαλεί καρκίνο – κάτι που οι περισσότεροι από εμάς το γνώριζαν από τις πολλές προηγούμενες μελέτες που είχαν γίνει από φημισμένα ερευνητικά ιδρύματα στην Γαλλία, στην Γερμανία, ακόμα και στις ΗΠΑ.
Γνωρίζουμε, επίσης, ότι οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες τροφίμων έχουν επιβλαβείς επιπτώσεις στην υγεία, μεταξύ των οποίων και καρκίνο.
Δεν είναι έκπληξη, συνεπώς, το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων δεν θέλουν να νομιμοποιηθούν το Glyphosate και οι ΓΤΟ στην Ευρώπη. Στην υπόθεση εμπλέκονται πολλά χρήματα – όχι δισεκατομμύρια, αλλά τρισεκατομμύρια. Οπότε η τιμή εξαγοράς της Monsanto από την Bayer (στο πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ Ουάσινγκτον και Βερολίνου), στα 62 δισ. δολάρια, δεν είναι παρά ψίχουλα.
Για να υπερασπιστεί τη θέση της, η Γερμανία άρχισε τη συνήθη κινδυνολογία περί “απώλειας θέσεων εργασίας” εάν δεν ολοκληρωθεί η συγχώνευση αυτή.
Το επιχείρημα αυτό, είτε είναι αλήθεια είτε ψέμα, λειτουργεί πάντα, και ιδιαίτερα σε κάθε χώρα που διέπεται από νεοφιλελεύθερες απόψεις.
Πού ήταν η Μέρκελ, όταν η Ουάσιγκτον υποχρέωσε τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία, οι οποίες κόστισαν στη γερμανική βιομηχανία τουλάχιστον 300.000 έως 400.000 θέσεις εργασίας;
Εντέλει, η Ρωσία είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που απαγορεύει τα ΓΤΟ και τα δηλητήρια της Monsanto/Bayer. Ο Πρόεδρος Πούτιν δήλωσε πρόσφατα ότι μετά τις «κυρώσεις απαγόρευσης εξαγωγής προϊόντων της Ε.Ε.», η ρωσική γεωργία κινητοποιήθηκε και κατέκτησε γρήγορα την αυτάρκεια, σε σημείο που η Ρωσία μπορεί πλέον να προμηθεύει την Ευρώπη με βιολογικά τρόφιμα για όσους θέλουν να αποφύγουν τα ΓΤΟ.
To Glyphosate και οι ΓΤΟ αποτελούν βασικά στοιχεία των αντιδράσεων κατά της ΤΤΙΡ. Εάν η Γερμανία κατέχει τη Monsanto και τις πολλές επιβλαβείς για την Ανθρωπότητα πατέντες της, η γερμανική κυβέρνηση λογικά θα υπερασπιστεί και θα προωθήσει τα προϊόντα της εταιρείας, δηλαδή η Γερμανία θα γίνει η κινητήρια δύναμη για την ΤΤΙΡ.
Δεν υπάρχουν οικονομικοί λόγοι για να αγοράσει η Bayer τη Monsanto. Σύμφωνα με το περιοδικό ASEED Ευρώπη (Δράση για την Αλληλεγγύη στην ισότητα του Περιβάλλοντος και της Βιοποικιλότητας) της 21ης Οκτωβρίου 2013: «Η Bayer είναι ήδη ένας από τους κορυφαίους προμηθευτές φυτοφαρμάκων και σπόρων.
Μια τρέχουσα έρευνα για το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας δείχνει ότι, από την άποψη του αριθμού των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας ΓΤΟ η Bayer έρχεται πραγματικά πρώτη.
Καλαμπόκι, σιτάρι, ρύζι, κριθάρι, σόγια, βαμβάκι, ζαχαρότευτλα, κράμβη, πατάτες, καπνός, τομάτες, σταφύλια – ο κατάλογος των “διαγονιδιακών” φυτών, των οποίων τις πατέντες κατέχει ο “αγροεπιστημονικός” τομέας της Bayer, είναι μεγάλος.
»Η εταιρεία έχει πάρει ακόμα πατέντες για γενετικώς τροποποιημένα δέντρα, π.χ. λεύκες, πεύκα και ευκαλύπτους. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας έρευνας από την Coalition Against Bayer Dangers (Συνασπισμό κατά των Κινδύνων από την Bayer) και το No Patents on Seeds! (Όχι Πατέντες στους Σπόρους) για το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας (ΕΓΔΕ) στο Μόναχο (Γερμανία).
Οι οργανώσεις αυτές εξέτασαν εξονυχιστικά όλες τις αιτήσεις για πατέντες που υποβλήθηκαν από την Bayer τα τελευταία είκοσι χρόνια. Σύμφωνα με την έρευνα, η εταιρεία κατέχει 206 από ένα σύνολο 2.000 πατεντών σε διαγονιδιακά φυτά που έχουν εκδοθεί στην Ευρώπη.
Αυτό θέτει την Bayer στην πρώτη θέση – πιο πάνω και από την Pioneer (με 179), την BASF (με 144), τη Syngenta (με 135) και τη Monsanto (με 119)».
Η εξαγορά της Monsanto από τη Bayer αποτελεί την πιο διάσημη και την πλέον μισητή επιχειρηματική κίνηση των τελευταίων δεκαετιών παγκοσμίως.
Τα διεθνή μέσα έκαναν λόγο για την «εξαγορά του αιώνα», ενώ το παγκόσμιο κίνημα κατά των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων και του ελέγχου της παγκόσμιας διατροφής της έδωσε τον χαρακτηρισμό του «γάμου της κόλασης».
Αν και η “αμερικανική” πολυεθνική έχασε την επωνυμία της, μετά από 117 χρόνια, με την εξαγορά της από τον “γερμανικό” κολοσσό, αυτό που πραγματικά αποτελεί πονοκέφαλο για το νέο επιχειρηματικό γίγαντα είναι το γιγαντιαίο κύμα διαμαρτυρίας που ξεσηκώθηκε διεθνώς από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης της πρόθεσης για συγχώνευση, τον Σεπτέμβριο του 2016, από περιβαλλοντικές οργανώσεις, αλλά και τον λαό.
Άλλωστε, η Monsanto «κληρονόμησε» στην Bayer και την πολεμική ενάντια στο διάσημο καρκινογόνο ζιζανιοκτόνο της. Τα διεθνή ΜΜΕ έφεραν τα τελευταία στην δημοσιότητα μέρος των εκατοντάδων email και υπομνημάτων της Monsanto από τα οποία προκύπτει, ότι ο γεωργικός βιοτεχνολογικός κολοσσός συγκάλυψε τον κίνδυνο καρκίνου από το «Roundup», με την ενεργή ουσία γλυφοσάτη.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι η Monsanto έχει γνώση της σύνδεσης της γλυφοσάτης με τον καρκίνο από το 1999. Το 1999 η Monsanto προσέλαβε τον δόκτορα James M. Parry, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Ουαλίας, για να πραγματοποιήσει μια αρχική, μυστική έρευνα στην γλυφοσάτη.
Με την έρευνα διαπιστώθηκε ότι η γλυφοσάτη μπορεί να προκαλέσει γενοτοξικότητα, δηλαδή μεταλλάξεις κυττάρων, η οποία αποτελεί ένα από τα αίτια που οδηγούν σε καρκίνο. Τα εσωτερικά έγγραφα δείχνουν ότι από το 1999 η Monsanto επενδύει κάθε χρόνο αξιοσημείωτα ποσά στην απόκρυψη αυτού του ευρήματος και στην παραπλάνηση των ρυθμιστικών αρχών και της επιστημονικής κοινότητας.
Οι άνθρωποι δεν μετράνε απέναντι στα κέρδη
Εάν η Γερμανία συμφωνήσει και για την ΤΤΙΡ, η υπόλοιπη Ευρώπη θα ακολουθήσει. Αυτό είναι το δόγμα. Εάν δεν λειτουργήσει αυτό, υπάρχουν πάντα οι «false flags», οι τρομοκρατικές επιθέσεις που δικαιολογούν τις παρεμβάσεις του ΝΑΤΟ και των κατά τόπους δυνάμεων ασφαλείας.
Όταν οι άνθρωποι κυριαρχούνται από τον φόβο, δεν έχουν το κουράγιο να πολεμήσουν ενάντια στην επιβαλλόμενη εμπορική συμφωνία. Απλώς θέλουν να είναι ασφαλείς από την πανταχού παρούσα, επινοημένη από τη Δύση, τζιχαντιστική τρομοκρατία.
Για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι: η Ουάσιγκτον δεν θα εγκαταλείψει την προσπάθεια για τις συμφωνίες ΤΤΙΡ και ΤΡΡ (Συμφωνία Συνεργασίας Ειρηνικού).
Είναι μέρος του Μεγάλου Σχεδίου για την παγκόσμια ηγεμονία, όπως και η «αλλαγή καθεστώτος» σε χώρες με ανεπιθύμητες κυβερνήσεις, με αριστερούς ηγέτες, ή ηγέτες που υπερασπίζονται την κυριαρχία των χωρών τους, όπως η Συρία, η Βενεζουέλα, το Ιράν, η Βολιβία, ο Ισημερινός – και ας μην ξεχνάμε την Κίνα και τη Ρωσία.
Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει το τερατώδες χταπόδι των πολυεθνικών, που καθοδηγείται από το οικονομικό και νομισματικό σύστημα της Ουάσιγκτον είμαστε όλοι εμείς, οι πολίτες κάθε χώρας.
Σύμφωνα με το σχέδιο της Ουάσιγκτον, όλες αυτές οι αδέσμευτες χώρες πρέπει να πέσουν «αλλαγή καθεστώτος» με κάθε μέσον. Το ίδιο σχέδιο εφαρμόζεται πεισματικά και για τις απεχθείς εμπορικές συμφωνίες, τις ΤΤΙΡ και ΤΡΡ, που πρέπει να επιβληθούν δια της βίας στους πληθυσμούς των ευρωπαϊκών και ασιατικών πληθυσμών των χωρών που συμμετέχουν.
Τα μέλη αυτών των 40 χωρών-εταίρων, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ, με βάση την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (ΡΡΡ).
Ωστόσο, οι εμπορικές ανταλλαγές που προβλέπονται στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών και ασιατικών συμφωνιών θα είναι όλες προς όφελος του «ηγεμόνα» και δεσμευτικές για τους εταίρους του. Η υστεροφημία του Ομπάμα μπορεί να εξαρτάται από αυτές τις συμφωνίες.
Οι Ευρωπαίοι και οι Ασιάτες δεν πρέπει να ξεχάσουν τι συνέβη στο Μεξικό, στο πλαίσιο της NAFTAπου προώθησε ο Κλίντον, την οποία ακολούθησε η συμφωνία του Ελεύθερου Εμπορίου στην Κεντρική Αμερική, CAFTA-DR. Για δεκάδες χιλιάδες από αυτούς, οι NAFTA και CAFTA ήταν και εξακολουθούν να είναι η καταδίκη τους στη φτώχεια.
Παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο στην απόφαση υπέρ ή κατά της ΤΤΙΡ, είναι ενθαρρυντικά τα όσα γράφει ο Guardian: «Παρά τη συντονισμένη πίεση της κυβέρνησης Ομπάμα να τελειώσει τόσο η ΤΤΙΡ και όσο και η ΤΡΡ πριν από τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, η υποστήριξη για αυτές τις εμπορικές συμφωνίες παρουσιάζει κατακόρυφη πτώση στο εσωτερικό των ΗΠΑ: μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι την ΤΤΙΡ στηρίζει μόνο το 18% των πολιτών, σε σύγκριση με το 53% το 2014».
Θα λάβει τελικά υπ’ όψιν του το Κογκρέσο των ΗΠΑ τη γνώμη των πολιτών απέναντι στις συμφωνίες ΤΡΡ και ΤΤΙΡ; Το παρήγορο σημείο σ’ αυτή τη σκοτεινή προοπτική που επικρέμαται πάνω από την Ευρώπη είναι ότι οι άνθρωποι αφυπνίζονται στις ΗΠΑ.
Πρέπει και όλοι οι Ευρωπαίοι να ξυπνήσουμε – και μάλιστα γρήγορα. Με συντονισμένες προσπάθειες και «τσαγανό», μπορούμε να νικήσουμε το τέρας. @Peter Koenig, Global Research, 25/05/2016
Κτηνώδης Σχιζοφρένεια: OHE, E.E. & ISIS/Daesh
Αν θεωρήσουμε ότι, κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τα κονδύλια για την έρευνα στις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες προσανατολίζονταν στην μελέτη του «ολοκληρωτισμού» (ταύτιση ναζισμού και σταλινισμού), αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 αναπροσανατολίστηκαν προς την ισλαμική «τρομοκρατία».
Ξαφνικά, εμφανίστηκαν χιλιάδες εμπειρογνώμονες, οι οποίοι χρηματοδοτούντο για να δικαιολογήσουν, εκ των υστέρων, την επίσημη εκδοχή των νατοϊκών επιθέσεων, τους πολέμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, και την ανακήρυξη του Patriot Act στις ΗΠΑ.
Δεκατρία χρόνια αργότερα, το φαινόμενο αυτό επαναλήφθηκε με την ευκαιρία της ανακήρυξης του Χαλιφάτου από τον ISIS- Daesh. Δεν επρόκειτο πλέον για την καταπολέμηση μιας αόριστης τρομοκρατικής απειλής, αλλά για εμπλοκή σε πόλεμο εναντίον ενός πραγματικού -αν και μη αναγνωρισμένου- κράτους και την διαδικασία της μεταφοράς όπλων, χρημάτων (όπιου) και μαχητών που θα χρειαστεί.
Δύο διακυβερνητικοί οργανισμοί, ο ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, επιτέλεσαν μια κολοσσιαία εργασία, τον καθορισμό μιας στρατηγικής για την «πρόληψη του βίαιου εξτρεμισμού» και την δήθεν καταπολέμηση του ISIS-Daesh.
Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών θα εξετάσει το έργο αυτό στις 30 Ιουνίου και την 1 η Ιουλίου. Προφανώς, κάποιοι μπορεί να φοβούνται ότι η «πρόληψη του βίαιου εξτρεμισμού» δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια δικαιολογία για την καταστολή κάθε μορφής αντιπολίτευσης.
Όταν διαβάσει κανείς τα σχετικά έγγραφα -(1) του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ (2) της Αντιτρομοκρατικής Επιτροπής του ΟΗΕ (ψήφισμα 1373) (3) της Ομάδας αναλυτικής υποστήριξης και παρακολούθησης των κυ¬ρώσεων και (4) της Υπηρεσίας Δράσης στο Εξωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης- παθαίνει ίλιγγο με αυτό που μοιάζει περισσότερο με επεξεργασία μιας πολιτικά ορθής ρητορικής.
Ο ΟΗΕ και η Ε.Ε. στηρίζονται αποκλειστικά στις Δυτικές πηγές, που απέχουν πολύ από το «πεδίο μάχης» και όχι μόνο δεν αναφέρουν πουθενά τις πληροφορίες που μεταδίδονται από το Ιράκ, την Συρία και την Ρωσία, αλλά φαίνεται να αγνοούν και το γεγονός ότι υπάρχουν καν.
Και όμως, αυτές παραδόθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας από τους πρεσβευτές Mohamed Ali Alhakim, Bachar Ja’afari και Vital· Tchourkine.
Τα έγγραφα αυτά έχουν ελεύθερη πρόσβαση. Η Συρία και, σε πολύ μικρότερο βαθμό, το Ιράκ, έχουν δώσει αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με την μεταφορά χρημάτων, όπλων και τζιχαντιστών, ενώ η Ρωσία εξέδωσε πέντε θεματικές εκθέσεις σχετικά με:
1. Το παράνομο εμπόριο υδρογονανθράκων
2. Την πρόσληψη των ξένων τζιχαντιστών μαχητών
3. Τηn διακίνηση αρχαιοτήτων
4. Τις παραδόσεις όπλων και πυρομαχικών
5. Τα συστατικά που προορίζονται για την κατασκευή αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών.
Όλα αυτά τα έγγραφα εμπλέκουν άμεσα τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και την Τουρκία.
To Daesh εξυπηρετεί τους τέσσερις στρατηγικούς στόχους των ΗΠΑ: την υποδαύλιση εμφυλίου πολέμου μεταξύ των Σουνιτών και των Σιιτών στο Ιράκ, το σχέδιο για την διχοτόμηση του Ιράκ σε τρία ομόσπονδα μέρη, το σχέδιο της διακοπής του δρόμου που συνδέει το Ιράν με Λίβανο και το πρότζεκτ για την ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας. Εδώ μπορούμε να σκεφθούμε ότι, αν δεν υπήρχε το Daesh, η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να το εφεύρει.
Θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι η αγνόηση των παραπάνω εγγράφων είναι αποτέλεσμα προκαταλήψεων κατά του Ιράκ, της Συρίας ή της Ρωσίας. Και Δυτικές πηγές, δημόσιες και ιδιωτικές, που υποστηρίζουν τα ίδια στοιχεία, έχουν επίσης αγνοηθεί.
Αντίθετα, ο ΟΗΕ και η Ε.Ε. προσεγγίζουν το ζήτημα του Daesh με έναν σαφή και a priori τρόπο: αυτό το κράτος αναδύθηκε αυθόρμητα, χωρίς τη βοήθεια κανενός. (sic)
Η τύφλωση του ΟΗΕ είναι τέτοια, ώστε ο Γενικός Γραμματέας του, Ban Ki-moon, αποδίδει στην Διεθνή Συμμαχία, με επικεφαλής την Ουάσιγκτον, τις νίκες που επιτυγχάνονται με τις θυσίες του Ιρακινού και του Συριακού Στρατού, της λιβανέζικης αντίστασης, καθώς και με τηn μαζική συμμετοχή του Ρωσικού Στρατού.
Η Αλ Κάιντα πέρασε αθόρυβα, από το καθεστώς της «απειλής», στο καθεστώς του «συμμάχου», ανάλογα με την κατάσταση. Ήταν σε θέση να χρηματοδοτήσει το ΑΚΡ στην Τουρκία, να βοηθήσει το ΝΑΤΟ στην ανατροπή του Καντάφι στην Λιβύη και να κάνει «καλή δουλειά» στην Συρία, ενώ εξακολουθεί να θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από τον ΟΗΕ.
Κανείς δεν έκανε τον κόπο να μας εξηγήσει αυτή την εξέλιξη και, τελικά, αυτή την αντίφαση. Δεν έχει σημασία πια, δεδομένου ότι ως «εχθρικό» καθεστώς χαρακτηρίζεται πλέον το Daesh.
Κατά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, έχουμε παρακολουθήσει το Δυτικό στρατόπεδο να αναπτύσσει την δική του θεωρία για την 11/9 και την απειλή της Αλ-Κάιντα.
Δεδομένου ότι, αυτή την φορά, η αντίθετη άποψη στηρίζεται εξ αρχής από πολλά κράτη, μεταξύ των οποίων και δύο μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας -Ρωσία και Κίνα- δεν θα τους αφήσουμε να μας κάνουν σχιζοφρενείς για άλλα δεκαπέντε χρόνια, με τον «κίνδυνο του Daesh»! @Thierry Meyssan, Reseau Voltaire, 06/06/2016
Από τον Πολ Ποτ στον ISIS: Το Αίμα Ποτέ Δεν Στέγνωσε
Ο Χένρυ Κίσινγκερ το 1969, μεταφέροντας τις εντολές του προέδρου Νίξον για μαζικούς βομβαρδισμούς της Καμπότζης, είχε πει: «Οτιδήποτε πετάει ενάντια σε ό,τι κινείται».
Σήμερα, καθώς ο Μπαράκ Ομπάμα ξεκίνησε τον έβδομο πόλεμό του κατά του μουσουλμανικού κόσμου από τότε που βραβεύθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης, και ο Φρανσουά Ολλάντ υπόσχεται μια «χωρίς έλεος» επίθεση στα ερείπια της Συρίας, νοσταλγεί κανείς την … δολοφονική τιμιότητα του Κίσινγκερ.
Ως μάρτυρας των συνεπειών της αεροπορικής βαρβαρότητας στον πληθυσμό -όπως ο αποκεφαλισμός των θυμάτων, με τα μέλη τους να διασκορπίζονται στα δέντρα και στα χωράφια- δεν εκπλήσσομαι με την περιφρόνηση της μνήμης και της ιστορίας, για άλλη μια φορά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άνοδος στην εξουσία του Πολ Ποτ και των «Κόκκινων Χμερ», που είχαν πολλά κοινά με το σημερινό Ισλαμικό Χαλιφάτο στο Ιράκ και τη Συρία (ISIS). Και εκείνοι ήταν ανηλεείς σκοταδιστές που ξεκίνησαν σαν μια μικρή σέκτα – προϊόντα μιας άλλης «Αποκάλυψης» made in USA, τότε στην Ασία.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον Πολ Ποτ, το κίνημά του είχε «λιγότερο από 5.000, με φτωχό εξοπλισμό, αντάρτες αβέβαιους για την στρατηγική, την τακτική και την ηγεσία τους». Τα αμερικανικά αεροπλάνα έριξαν στην αγροτική Καμπότζη, κατά την πενταετία 1969- 1973, βόμβες που αντιστοιχούσαν σε πέντε Χιροσίμα.
Ισοπέδωσαν το ένα χωριό μετά το άλλο, κατέστρεψαν τις σοδειές και την αγροτιά, και επέστρεφαν για να ξαναβομβαρδίσουν τα ερείπια και τα πτώματα. Μια φινλανδική αποστολή είχε περιγράφει τους βομβαρδισμούς ως «το πρώτο στάδιο μιας δεκαετούς γενοκτονίας». Αυτό που κατάφεραν οι ΗΠΑ ήταν οι Χμερ του Πολ Ποτ να γίνουν ένας τρομερός στρατός 200.000 ανδρών!
Ο ISIS έχει μια ανάλογη πορεία. Η εισβολή των Μπους και Μπλαιρ στο Ιράκ το 2003 έφερε τους θανάτους τουλάχιστον 700.000 ανθρώπων, σε μια χώρα που δεν είχε ίχνος τζιχαντισμού στην ιστορία της.
Η συνύπαρξη Κούρδων, Σουννιτών και Σιϊτών, παρ’ όλες τις διαφορές τους, ταξικές και εδαφικές, ήταν μέσα στα πλαίσια του διαλόγου και οι γάμοι μεταξύ τους ήταν κάτι συνηθισμένο. Πάνω απ’ όλα, ήταν Ιρακινοί πολίτες υπερήφανοι για τον πολιτισμό τους και την ιστορία τους.
Πριν από 45 χρόνια, ο βομβαρδισμός της Καμπότζης που διέταξαν οι Νίξον και Κίσινγκερ έδωσε ζωή στο τέρας των «Κόκκινων Χμερ». Σήμερα, τα εγκλήματα των Μπους-Μπλερ και της «συμμαχίας των προθύμων» στη Μέση Ανατολή δημιούργησαν το έκτρωμα του ISIS.
Οι Μπους και Μπλερ τα τίναξαν όλα στον αέρα. Το Ιράκ είναι σήμερα μια φωλιά τζιχαντιστών. Η Αλ Κάιντα (όπως οι «τζιχαντιστές» του Πολ Ποτ) εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία που της δόθηκε από την καταστροφή και την εξόντωση που έφερε το Σοκ και Δέος και ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε.
Η «επαναστατημένη» Συρία της πρόσφερε ακόμα περισσότερες διευκολύνσεις, με την CIA και τα αραβικά κράτη του Κόλπου να εξασφαλίζουν τις γραμμές εξοπλισμού της και με την Τουρκία να της παρέχει τα χρήματα και τα logistics. Η άφιξη ξένων στρατολογημένων τζιχαντιστών ήταν λογική συνέπεια.
Ο ISIS το έκτρωμα όλων αυτών στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι, οι οποίοι, συνωμοτώντας για να καταστρέψουν το Ιράκ. την Συρία και τη Λιβύη, διέπραξαν ένα τεράστιων διαστάσεων έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Όπως ο Πολ Ποτ και οι Κόκκινοι Χμερ, έτσι και ο ISIS, είναι μεταλλάξεις της Δυτικής κρατικής τρομοκρατίας που απορρέει από μια παραδόπιστη ελίτ που δεν έχει καμία αναστολή για τις συνεπούς των πράξεών της, τις οποίες αποφασίζει από μεγάλη απόσταση και με πλήρη άγνοια για την κουλτούρα των ντόπιων πληθυσμών.
Έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε που άρχισε το ολοκαύτωμα του Ιράκ, αμέσως μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, όταν οι ΗΠΑ κα η Βρετάνια εξαπάτησαν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και εφάρμοσαν εμπάργκο για χρόνια, το οποίο έπληξε άμεσα τον ιρακινό λαό και δυνάμωσε τον Σαντάμ.
Σχεδόν όλα όσα είναι απαραίτητα για τη συντήρηση ενός σύγχρονου κράτους εξαφανίστηκαν από την αγορά – από τη χλωρίνη, που έκανε τα υδάτινα αποθέματα πόσιμα, μέχρι τα σχολικά μολύβια (για να μην μπορούν να γράφουν τα παιδιά) και τα απαραίτητα φάρμακα, παυσίπονα για βαριές περιπτώσεις καρκίνων, που είχαν προκαλέσει οι ίδιοι με το απεμπλουτισμένο ουράνιο που είχαν ρίξει στην έρημο.
Τα Χριστούγεννα του 1999, το Υπουργείο Εμπορίου στο Λονδίνο εμπόδισε την εξαγωγή των εμβολίων διφθερίτιδας και κίτρινου πυρετού στο Ιράκ, που είχαν παραγγελθεί για να προστατευθούν τα παιδιά του Ιράκ απ’ αυτές τις αρρώστιες.
Η αιτιολογία των υπευθύνων του Φόρεϊν Όφφις: «Τα παιδικά εμβόλια μπορούν να γίνουν όπλα μαζικής καταστροφής». Η αναλγησία των Δυτικών ελίτ αποτυπώθηκε ζωντανά σε μια συνέντευξη της Μαντλίν Ωλμπράιτ, τότε πρέσβειρας των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, όταν απάντησε στην ερώτηση του ρεπόρτερ, αν άξιζε όλο αυτό, λέγοντας κυνικά: «Πιστεύουμε ότι, ναι, άξιζε το τίμημα».
Σε ολόκληρο τον κόσμο, από τη Βόρεια Ιρλανδία μέχρι το Ιράκ και το Νεπάλ, οι αδίστακτες Δυτικές ελίτ με τις αεροπορικές επιθέσεις, τους μισθοφόρους, τα μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά, διαπράττουν γενοκτονίες.
Και δεν επιτρέπουν να βρεθούν πολιτικές λύσεις, αντιθέτως, ξεκινά αμέσως ένα σχεδόν παρανοϊκό παραλήρημα από τον Κάμερον, τον Ολάντ, τον Ομπάμα και τη συμμαχία «των προθύμων» που τους πλαισιώνει, και όλοι μαζί προτείνουν ακόμα περισσότερη βία από αέρος, σε μέρη όπου το αίμα από τα προηγούμενα «κατορθώματά» τους δεν έχει ακόμα στεγνώσει.
Το 2013, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Ρολάν Ντυμάς, αποκάλυψε ότι «δύο χρόνια πριν την Αραβική Άνοιξη», του είχαν πει στο Λονδίνο ότι ένας πόλεμος στη Συρία «είναι στα σκαριά». Οι αναφορές έγιναν από ανώτατους Βρετανούς αξιωματούχους, οι οποίοι του εκμυστηρεύθηκαν ότι προετοίμαζαν κάτι στη Συρία, «μια εισβολή εξεγερμένων», όπως είπε.
Οι μόνοι, εν κατακλείδι, αληθινοί και αποτελεσματικοί αντίπαλοι του ISIS είναι οι «δαίμονες» της Δύσης: Συρία, Ιράν, Χεζμπολλάχ και, τώρα, Ρωσία. Το ΝΑΤΟ, αν υποστηρίξει την Τουρκία στις μακροχρόνιες φιλοδοξίες της για περιφερειακή ηγεμονία, ανατρέποντας τον Άσσαντ, θα έχουμε γενικευμένο συμβατικό πόλεμο και τον φρικτό διαμελισμό των περισσότερο εθνικά «πολύχρωμων» κρατών της Μέσης Ανατολής.
Πάνω από 40 χρόνια πριν, ο βομβαρδισμός της Καμπότζης που διέταξαν οι Νίξον- Κίσινγκερ προκάλεσε ένα κύμα πόνου, από το οποίο η χώρα αυτή ποτέ δεν συνήλθε. Το ίδιο ισχύει για το έγκλημα Μπλερ-Μπους στο Ιράκ, και για τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ και της συμμαχίας στην Συρία και τη Λιβύη. Μόνο αν αναγνωριστούν αυτά τα εγκλήματα πολέμου και αποκαλυφθεί όλη αλήθεια στους ανθρώπους, θα αρχίσει να στεγνώνει το αίμα. @ John Pilger, 17/11/2015, Counter- Punch
Έρευνες δείχνουν να βυθίζεται το «όραμα» των ελίτ της Ευρωκρατίας
Η αντίθεση των πολιτών στις ευρωπαϊκές χώρες μεγαλώνει συνεχώς απέναντι στην Ευρωένωση και αυτό καταγράφεται παντού -και στον Νότο, και στον Βορρά. Στη συνείδηση των Ευρωπαίων, η «Βρυξελλαρία» έχει απονομιμοποιηθεί εξαιτίας της καταστροφικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης χρέους και του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος από τους διορισμένους γραφειοκράτες της Κομισιόν.
Στις 20 Απριλίου, το European Political Strategy Centre, ένα εσωτερικό think-tank της Κομισιόν, που αναφέρεται απευθείας στον Γιούνκερ, πρότεινε τη δημιουργία μιας Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, η οποία θα είναι στα πρότυπα της CIA και θα είναι υπό τον έλεγχο των γραφειοκρατών της Ε.Ε.
Ιδού ποιοι είναι οι βασικοί λόγοι που οι Ευρωπαίοι μαζικά γυρίζουν την πλάτη στο «όραμα» της «Ενωμένης Ευρώπης», που έχει γίνει πλέον ο χειρότερος εφιάλτης των ημερών, όπως κατέγραψε μια πανευρωπαϊκή έρευνα (Euroskepticism Beyond Brexit) μόλις δύο εβδομάδες πριν το δημοψήφισμα στη Βρετανία:
Το μεγαλύτερο μέρος της δυσαρέσκειας προς την Ε.Ε. μεταξύ των Ευρωπαίων αποδίδεται στον χειρισμό του προσφυγικού ζητήματος από τις Βρυξέλλες. Σε κάθε χώρα που έγινε η έρευνα, μεγάλες πλειοψηφίες είναι εναντίον της πολιτικής των Βρυξελλών.
Χαρακτηριστικά, το 94% των Ελλήνων, το 88% των Σουηδών και το 77% των Ιταλών απορρίπτουν τη φιλομεταναστευτική πολιτική των Βρυξελλών. Σε Ουγγαρία και Πολωνία, τα ποσοστά απόρριψης της ευρωπαϊκής πολιτικής για το μεταναστευτικό και τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης είναι 72% και 71% αντίστοιχα, στη Γαλλία 70% και στη Γερμανία 67%.
Η διαχείριση της κρίσης χρέους είναι μια άλλη τεράστια πηγή δυσαρέσκειας προς τις Βρυξέλλες. Περίπου οι 9 στους 10 Έλληνες (92%) διαφωνούν για τον τρόπο με τον οποίο η Ε.Ε. αντιμετώπισε την οικονομική κρίση και τα μέτρα που εφαρμόζονται. Σχεδόν τα 2/3 των Ιταλών (68%), οι Γάλλοι σε ποσοστό 66% και οι Ισπανοί (65%) επίσης αποδοκιμάζουν το κέντρο αποφάσεων της Ε.Ε.
Η πλειοψηφία στη Σουηδία (59%) και το Ηνωμένο Βασίλειο (55%) επίσης απορρίπτουν τον τρόπο που η Ε.Ε. αντιμετωπίζει τις οικονομικές προκλήσεις. Σχεδόν τα 2/3 των Βρετανών λένε ότι επιθυμούν να επιστραφούν από τις Βρυξέλλες οι όποιες εξουσίες ξανά στις εθνικές κυβερνήσεις.
Αυτός ο ευρωσκεπτικισμός διαχέεται παντού. Οι Έλληνες, κατά 68%, θέλουν ισχυρή εθνική κυβέρνηση, ακολουθούμενοι από τους Σουηδούς (47%), τους Ολλανδούς (44%) και τους Γερμανούς (43%).
Κατά μέσον όρο, το 42% των Ευρωπαίων σε δέκα χώρες που ερωτήθηκαν λένε ότι θέλουν να επιστρέφουν κάποιες εξουσίες στη χώρα τους. Μόλις το 19% ζητά μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό εξουσιών στις Βρυξέλλες.
Το μεγαλύτερο ποσοστό υπέρ μιας ακόμα στενότερα συνδεδεμένης Ευρώπης είναι μόλις 34% και αφορά τη Γαλλία. Υπάρχει πολύ λίγη διάθεση για τη συγκέντρωση της εξουσίας στις Βρυξέλλες με μια ομοσπονδοποίηση. Μόνο το 6% των Βρετανών, το 8% των Ελλήνων και το 13% των Σουηδών το επικροτούν.
Η ικανοποίηση από την Ε.Ε. είναι μειωμένη σε 5 από τα 6 κράτη που ερωτήθηκαν τόσο το 2015, όσο και το 2016. Υπήρξε διψήφια πτώση στη Γαλλία (17 εκατοστιαίες μονάδες κάτω) και Ισπανία (16 μονάδες) και μονοψήφια μείωση στη Γερμανία (8 μονάδες), το Ηνωμένο Βασίλειο (7 μονάδες) και την Ιταλία (6 μονάδες).
Οι νεώτεροι άνθρωποι, οι ηλικίες 18 έως 34 ετών, που έχουν υποστεί τη μαζική πλύση εγκεφάλου από τα μίντια του Σόρος, του Βερολίνου και των Βρυξελλών, βλέπουν ευνοϊκότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση απ’ ό,τι οι ώριμες ηλικίες από 50 και άνω, που έχουν μνήμες για να συγκρίνουν με την παλιά καλή εποχή της Ευρώπης.
Το χάσμα των γενεών είναι πιο εντυπωσιακό στη Γαλλία (25 εκατοστιαίες μονάδες), όπου το 56% των νέων είναι υπέρ, ενώ μόνο το 31% των μεγαλυτέρων έχουν θετική γνώμη για την Ε.Ε. Ανάλογα χάσματα γενεών εμφανίζονται και σε άλλες χώρες, όπως: 19 μονάδες στο Ηνωμένο Βασίλειο, 16 μονάδες στην Ολλανδία, 14 μονάδες στην Πολωνία, και 13 μονάδες στην Ελλάδα.
Είναι λίγο εξωφρενικό, βέβαια, το ότι οι νέοι Ευρωπαίοι συμπαθούν σε μεγάλο βαθμό το τερατούργημα των Βρυξελλών, όταν ο δείκτης της ανεργίας των νέων είναι τόσο υψηλός, σχεδόν στο 50% σε ορισμένες χώρες. Χρειάζεται να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για το πώς έχει μεθοδευτεί μια τεράστια ευρωκεντρική προπαγάνδα στην εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο μέχρι τα πανεπιστήμια.
Στις 31 Μάίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε συνεργασία με το Facebook, το Twitter, το YouTube και τη Microsoft, παρουσίασε έναν «κώδικα δεοντολογίας» για την online καταπολέμηση της εξάπλωσης της «παράνομης ρητορικής μίσους» στην Ευρώπη.
Οι επικριτές λένε ότι η πρωτοβουλία ισοδυναμεί με επίθεση στην ελευθερία του λόγου στην Ευρώπη, διότι ο ορισμός της «ρητορικής μίσους» και «υποκίνησης σε βία» της Ε.Ε. είναι τόσο ασαφής, ώστε να μπορεί να συμπεριλάβει σχεδόν οτιδήποτε θεωρείται πολιτικά μη ορθό από τις ευρωπαϊκές Αρχές, όπως η κριτική κατά της μαζικής μετανάστευσης, του ευρώ ή ακόμα και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στις 4 Μαΐου, ο Γιουνκέρ προειδοποιεί ότι οι χώρες της Ε.Ε. που δεν «έδειξαν αλληλεγγύη», αρνούμενες να δεχθούν μετανάστες, θα αντιμετωπίζουν πρόστιμο 250.000 Ευρώ ανά μετανάστη. Στις 15 Δεκεμβρίου 2015, η Ευρωπαϊκή Κομισιόν αποκάλυψε τα σχέδιά της για τη δημιουργία μιας νέας ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής και ακτοφυλακής που θα μπορεί να παρεμβαίνει παντού στην Ε.Ε., ακόμα και χωρίς την άδεια των εθνικών αρχών.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στη γαλλική Le Monde, ο «πολύς» κύριος Γιουνκέρ απείλησε τους Βρετανούς ότι, εάν φύγουν από την Ε.Ε. θα αντιμετωπιστούν ως “deserters” (λιποτάκτες). Σε μια συνέντευξή του, όμως, στην Telegraph, ο Giles Merritt, διευθύνων του think-tank «Φίλοι της Ευρώπης» έδωσε την πραγματική εικόνα που κρύβεται πίσω από αυτές τις απειλές: «Οι Ευρωπαίοι είναι σε πανικό.
Αν οι Βρετανοί ψηφίσουν BREXIT, το σοκ θα είναι τόσο τρομακτικό, ώστε θα αναγκαστούν να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να αγνοούν τις δημοκρατικές απαιτήσεις των πολιτών. Αναγκαστικά θα διαλυθεί αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, επειδή θα προσπαθήσουν να ξαναφέρουν πίσω τους Βρετανούς και επειδή φοβούνται ότι ολόκληρη η πολιτική τάξη θα σαρωθεί» @Soeren Kern, Gatestone Institute, 09/06/2016
Δεν είναι ο “δρόμος του μεταξιού” είναι ο “δρόμος του οπίου”
Όπιο, για κάψα με ρέοντα λευκό χυμό
Όπιο, κοινώς αφιόνι, ονομάζεται ο αποξηραμένος γαλακτώδης χυμός που προέρχεται από ένα είδος παπαρούνας που ονομάζεται μήκων η υπνοφόρος (Papaver Somniferum). Το όπιο περιέχει περίπου 25% αλκαλοειδή, ενώ μεταξύ αυτών έχει περιεκτικότητα περίπου 10~12% σε μορφίνη, από την οποία εξαρτάται η φαρμακολογική επενέργεια του.
Η χημική επεξεργασία της μορφίνης παράγει την ηρωίνη που διακινείται στο (φαινομενικά παράνομο, αλλά προστατευόμενο) εμπόριο ναρκωτικών. Περιέχει επίσης κωδεΐνη και άλλα μη ναρκωτικά αλκαλοειδή όπως παπαβερίνη, θηβαΐνη και νοσκαπίνη.
Το όπιο και τα παράγωγά του αποτελούν ναρκωτικές ουσίες που πάντα προκαλούν σωματική και ψυχολογική εξάρτηση. Σκευάσματα από όπιο (αφέψημα, σκόνη, εκχύλισμα) χρησιμοποιούνται ως αντιδιαρροϊκά και παυσίπονα φάρμακα. Η παραγωγή του οπίου καθορίζεται ποσοτικά σύμφωνα με διεθνές σχέδιο.
Η καλλιέργεια του οπίου ξεκινά από την Νεολιθική εποχή. Οι Σουμέριοι, οι Ασσύριοι, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Άραβες έκαναν εκτενή χρήση του οπίου που την εποχή εκείνη ήταν το πιο διαδεδομένο παυσίπονο, επιτρέποντας ακόμη την περάτωση διαφόρων μικρών εγχειρήσεων.
Το όπιο σε συνδυασμό με κώνειο χρησιμοποιούνταν για να αποφέρει άμεσο και ανώδυνο θάνατο. Η χρήση του ακατέργαστου οπίου συνεχίστηκε έως τον 19ο αιώνα οπότε τη θέση του πήρε η μορφίνη και τα παράγωγα της που μπορούσαν πλέον να χορηγηθούν σε ακριβή δόση.
Την ίδια περίοδο (1840-1842) ξεσπά ο πόλεμος του οπίου μεταξύ Κίνας και Αγγλίας. Ο Αυτοκράτορας της Κίνας, ανήσυχος από την αυξανόμενη κατανάλωση οπίου, την οποία υποβοηθούσε το προστατευόμενο λαθρεμπόριο των Άγγλων, απαγόρευσε την εισαγωγή οπίου.
Με την απόφαση αυτή 20.000 κιβώτια οπίου ρίχθηκαν στη θάλασσα, ενώ οι Άγγλοι απάντησαν με κήρυξη πολέμου. Μετά την κατάληψη της Σαγκάης οι Άγγλοι πέτυχαν την συνθήκη του Νανκίν σύμφωνα με την οποία άνοιξαν πολλά λιμάνια για το ευρωπαϊκό εμπόριο, κι έτσι άνοιξαν οι πύλες της Κίνας στους δυτικούς. Εκτός όμως από τον πόλεμο αυτό έγινε και δεύτερος πόλεμος του οπίου στα 1856-1860 μεταξύ Αγγλογάλλων και Κίνας.
Το 1817,οι Βρετανοί συνειδητοποίησαν ότι μπορούν να μειώσουν τα εμπορικά ελλείμματα μετατρέποντας την Ινδική αποικία σε επικερδή κάνοντας αντί-εμπόριο οπίου με αυτήν. Η αυτοκρατορία των Τσινγκ αρχικά ανέχτηκε την εισαγωγή οπίου επειδή δημιούργησε έναν έμμεσο φόρο για τους Κινέζους υπηκόους, ενώ έπετρεπαν στους Βρετανούς να διπλασιάσουν την εξαγωγές τσαγιού από την Κίνα στην Αγγλία, και δια τούτου να κερδοσκοπούν από το μονοπόλιο στις εξαγωγές του τσαγιού η αυτοκρατορία των Τσινγκ και οι υπηρέτες της.
Το όπιο παραγόταν σε παραδοσιακές περιοχές βαμβακοκαλλιέργειας της Ινδίας κάτω από την επίβλεψη της Βρετανικής εταιρείας Ανατολικών Ινδιών και στις πριγκιπικές περιοχές, έξω από τον έλεγχο της εταιρείας.
Και οι δύο περιοχές είχαν πληγεί σκληρά από την εισαγωγή των εργοστασιακά παραγόμενων βαμβακερών υφασμάτων, με βαμβάκι καλλιεργημένο στην Αίγυπτο.
Το όπιο δημοπρατούνταν στην Καλκούτα με τον όρο να σταλθεί από βρετανούς εμπόρους στην Κίνα. Το όπιο ως ιατρικό φάρμακο είχε καταγραφεί σε κείμενα από την απαρχή της δυναστείας των Τανγκ αλλά η ψυχαγωγική του χρήση είχε περιοριστεί δια νόμου.
Οι βρετανικές πωλήσεις οπίου ξεκίνησαν το 1781, και πενταπλασιάστηκαν στο διάστημα 1821-1837. Τα πλοία της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών μετέφεραν τα φορτία τους σε νησιά μακριά από τις ακτές, ειδικά στο νησί Λίντιν, όπου οι Κινέζοι έμποροι με γρήγορα και καλά εξοπλισμένα πλοιάρια έπαιρναν τα αγαθά για εγχώρια διανομή, πληρώνοντας γι αυτά με ασήμι και προκαλώντας μια μετατόπιση στη ροή τους.
Το 1820, τον καιρό που η αυτοκρατορία των Τσινγκ χρειαζόνταν χρηματοδότηση για να καταστείλει τις εξεγέρσεις, η ροή του ασημιού είχε αντιστραφεί. Οι κινέζοι έμποροι το εξήγαγαν για να πληρώσουν το όπιο. Το αυτοκρατορικό δικαστήριο συζητούσε πότε ή πως να τερματίσει το εμπόριο οπίου, αλλά οι προσπάθειές του έπεφταν στο κενό εξαιτίας των τοπικών αξιωματικών που είχαν τεράστιο κέρδος, συμπεριλαμβανομένων κερδών από φόρους και δωροδοκίες.
Μια κρίσιμη καμπή έγινε το 1834. Μεταρρυθμιστές στην Αγγλία που υποστήριζαν το ελεύθερο εμπόριο πέτυχαν να τερματίσουν το μονοπώλιο της Βρετανικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών μέσω της Συνταγματικής Πράξης της Αγίας Ελένης του 1833, ανοίγοντας τελικά το Βρετανικό εμπόριο σε ιδιώτες επιχειρηματίες, πολλοί από τους οποίους μπήκαν στο προσοδοφόρο εμπόριο οπίου στην Κίνα.
Αμερικάνοι έμποροι αναμείχθηκαν με την σειρά τους και ξεκίνησαν να εισάγουν όπιο από την Τουρκία στην κινέζικη αγορά -ήταν χειρότερης ποιότητας αλλά φτηνότερης παραγωγής- σηματοδοτώντας έτσι την αρχή του ανταγωνισμού μεταξύ αμερικανών και βρετανών εμπόρων, που είχε ως αποτέλεσμα να πέσει χαμηλά η τιμή του οπίου, αυξάνοντας τις πωλήσεις.
Η παπαρούνα που παράγει το όπιο ευδοκιμεί σε αρκετές χώρες. Στην Νότιο Αμερική έχει δήθεν απαγορευθεί η καλλιέργειά του και μόνο για συγκεκριμένους λόγους υπάρχει σε μεμονωμένα ιδρύματα. Οι μεγαλύτερες οπιοκαλλιέργειες βρίσκονται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, της νοτιοανατολικής Ασίας και της Τουρκίας καθώς και σε πολλές χώρες της αμερικανικής ηπείρου.
Οι χώρες αυτές προμηθεύουν όπιο σε φαρμακευτικά εργαστήρια και στην μαύρη αγορά. Περί τα μέσα του 20ού αιώνα η Ινδία παρήγαγε 750 τόνους φαρμακευτικού οπίου, η Ιαπωνία 500 τόνους και η Τουρκία 365 τόνους. Από τις Ευρωπαϊκές χώρες η Βουλγαρία παράγει τη μεγαλύτερη ποσότητα (500 τόνους) με δεύτερη την πρώην Γιουγκοσλαβία (10 τόνους).
Για την παρασκευή ναρκωτικών φαρμάκων, τις μεγαλύτερες ποσότητες οπίου καταναλώνουν η Ρωσία, η Γερμανία, οι Η.Π.Α. και η Ιαπωνία. Το όπιο της φαρμακοβιομηχανίας προέρχεται αποκλειστικά από την εγγύς Ανατολή και κυρίως από την Σμύρνη, ενώ τα προϊόντα της Άπω Ανατολής (όπιο των καπνιστών) έχουν ποικίλη σύνθεση, ανάλογα με την προέλευσή τους.
Το όπιο της φαρμακοποιίας είναι το όπιο περιεκτικότητας 10% σε μορφίνη το οποίο έχει ληφθεί με κατάλληλη αραίωση. Συνήθως το καθαρό όπιο δεν φτάνει μακριά από την πηγή προέλευσής του πριν γίνει βάση μορφίνης. Αυτό συμβαίνει γιατί το καθαρό όπιο είναι πιο ογκώδες δεν είναι στερεό και είναι δύσκολο στη μεταφορά του.
Η παραγωγή του οπίου αυξήθηκε δραματικά στις αρχές του 20ού αιώνα, κυρίως λόγω της αύξησης της κατανάλωσής του στην Κίνα, ενώ η τιμή του είναι συνεχώς ανοδική. Τα θέματα σχετικά με την διάθεση και την κυκλοφορία του οπίου διέπονται από την νομοθεσία περί μονοπωλίου των ναρκωτικών.
Σύμφωνα με πρόσφατο νόμο που ψηφίστηκε στο Αφγανιστάν (2005), την μεγαλύτερη οπιοπαραγωγό χώρα, (γι’ αυτό έγινε και η εισβολή των αμερικώνων) το όπιο υπόκειται σε δραστικούς ελέγχους που αφορούν στην παραγωγή την μεταφορά και την διακίνησή του και κανένας από αυτούς δεν εφαρμόζεται !!
Φυσικά ποτέ δεν θα πουν δημόσια τα κτήνη “πολεμάμε και σκοτώνουμε τα παιδιά σου για το όπιο” αντίθετα θα πουν “παλεύουμε για την δημοκρατία” … απλό και κατανοητό!!
Ενας 78χρονος «τσάκισε» τα καρκινογόνα της Monsanto
Τεράστια αποζημίωση για την εταιρία των μεταλλαγμένων.
H Monsanto βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με πάνω από 8.000 αγωγές για την σύνδεση των προϊόντων της με τον καρκίνο. Πρόσφατα μάλιστα καταδικάστηκε η εταιρία από δικαστήριο της Αμερικής για καρκίνο που προκάλεσε το Roundup σε κηπουρό και καλείται να πληρώσει 290 εκατομμύρια σε αποζημιώσεις.
Όλα τα στοιχεία που τέθηκαν υπόψιν του δικαστηρίου και ο συνολικός όγκος των εγγράφων και των καταθέσεων που παρουσιάστηκαν στην δίκη, βρίσκονται αναρτημένα στο ιντερνέτ.
Ομοσπονδιακό δικαστήριο του Σαν Φρανσίσκο υποχρεώνει την εταιρεία να καταβάλει αποζημίωση 80,8 εκατομμυρίων δολαρίων σε έναν 78χρονο που προσβλήθηκε το 2015 από λέμφωμα μη-Χότζκιν και κατήγγειλε ότι η ασθένειά του προκλήθηκε από την μακροχρόνια, άνω των τριών δεκαετιών χρήση του συγκεκριμένου ζιζανιοκτόνου.
Το βάρος μάλιστα της αποζημίωσης πέφτει στην εταιρεία Bayer, η οποία όπως επισημαίνει και η «Guardian», έχει εξαγοράσει τη Μonsanto. H απόφαση αυτή είναι η δεύτερη καταδικαστική που εκδίδεται μέσα σε δέκα μήνες για τη Μonsanto, ενώ εις βάρος της εταιρείας εκκρεμούν εκατοντάδες αντίστοιχες προσφυγές.
Την καταδίκη χαιρετίζουν και αρκετές γαλλικές περιβαλλοντικές οργανώσεις. «Η πρώτη μας αντίδραση ήταν να πούμε “επιτέλους και ευτυχώς”, γιατί με όλα τα στοιχεία εναντίον της Monsanto θα ήταν απολύτως ακατανόητο να μην καταδικαστεί», η Σουζάν Νταλ της Greenpeace Γαλλίας.
«Οι μελλοντικές γενιές χαιρετίζουν αυτή την ιστορική απόφαση, που αναγνωρίζει τον καρκινογόνο χαρακτήρα αυτών των προϊόντων με βάση τη γλυφοσάτη και την ευθύνη της Monsanto γιατί τα διέθετε στην αγορά χωρίς να προειδοποιεί τον καταναλωτή», δήλωσε ο διευθυντής της Greenpeace, Φρανσουά Βιερέ.
Από την πλευρά του, ο Μπενζαμέν Σουρί, πρόεδρος της Combat Monsanto, «η καταδίκη αυτή αναγνωρίζει όχι μόνο ότι το Roundup είναι καρκινογόνο, αλλά κυρίως ότι η Monsanto είχε πληροφορίες για την επικινδυνότητα του προϊόντος και ότι έκανε τα πάντα για να την κρύβει. Δείχνει επίσης ότι η Monsanto γνώριζε από την αρχή ότι ο χημικός της τύπος είναι τοξικός και ότι εξαπάτησε τις δημόσιες αρχές».
Ωστόσο, οι λοβοτομημένοι αναφερόμενοι στην συγκεκριμένη δίκη, μιμιδίζουν ότι δεν αποτελεί “επιστημονικό στοιχείο” για την σύνδεση της γλυφοσάτης με καρκίνο, το αποτέλεσμα μίας δίκης (sic) λες κι όποιος έχει λογική νοιάζεται για τα επιστημονικά στοιχεία των μιαρών.
Αναμενόμενο είναι, γιατί καμία μαϊμού δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το ΛΟΓΙΚΟ γιατί δεν το διαθέτει. Τους χαρίζουμε λοιπόν, και τα δηλητηριώδη εμβόλια και την καρκινογό γλυκοσαύτη, μαζί με όλα τα “επιστημονικό στοιχεία” τους, όπως και όλα τα παραφύση παραγωγα τους, …εμείς οι φυσιολογικοί άνθρωποι, ζούμε με σθένος, μια χαρά χωρίς αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου