ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

ΤΑ ΑΠΟΦΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΝΥΧΤΑ

Καταναλώνουμε δάκρυα 

στὴ μνήμη τῶν περιούσιων φτωχῶν 

ἀνέξοδη συμπόνια στολισμένη 

μὲ γιορτινὰ φωτάκια καὶ πολύχρωμες μπάλες.

Στὴν ἀγορά μὲ στριμωγμένο οἶκτο προσπερνᾶμε 

τὸ σκυφτὸ πρικγιπᾶτο τῆς ἀνέχειας 

καὶ ριχνόμαστε ἀνελέητοι 

στὰ πρόθυμα σαγόνια τῶν πολυκαταστημάτων. 

Ὅλο τὸ κενὸ μέσα μας γεμίζει 

δωράκια σὲ πολύχρωμα πακέτα περιτυλιγμένα 

μὲ τὰ χοντρὰ χάχανα τοῦ κάλπικου γέρου τῆς Coca-Cola

πού εὐλογεῖ τὴν ἄχρηστη σπατάλη. 

Ἔτσι βιώνει τὸ πνεῦμα τῶν ἑορτῶν 

ὁ καθένας μας συντηρῶντας τὸ πτῶμα του 

στὴν κρυονικὴ τῆς ἀδιαφορίας 

κι ὅταν ἔρθει ἡ ψυχὴ μας καὶ χτυπήσει 

τὴ λιπαρὴ πόρτα μας 

κατάκοπη, ρακένδυτη καὶ πεινασμένη 

ἐμεῖς τῆς λέμε τὰ κάλαντα κουδουνίζοντας

τὰ χαρμόσυνα φραγκοδίφραγκα 

πού ξεφορτωθήκαμε στὸ ἔρημο τενεκεδάκι 

κάποιου φωταγωγημένου ζητιάνου 

καὶ τῆς προσφέρουμε γενναιόδωρα 

τὰ ἀποφάγια ἀπὸ τὴν ἅγια νύχτα 


τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως 

κάτι χτικιάρικα αἰσθήματα 

τῆς ἑορταστικῆς μας προσποιήσεως. 

Γ. Ε. Βολουδάκης 12/12/2006