ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΜΙΑ ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ. ΕΙΔΙΚΑ, ΕΑΝ ΑΝΗΚΕΤΕ ΣΤΙΣ ΣΑΠΙΕΣ ΕΛΙΤ
Κατά το πρώτο εθνικό λουκέτο της Αμερικής, χιλιάδες μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες, καθώς και ομοσπονδιακές και πολιτειακές κυβερνήσεις, ανέλαβαν τεράστιες εξουσίες που συνήθως δεν τους παρέχονται.
Επέλεξαν ποιες επιχειρήσεις θα μπορούσαν να παραμείνουν ανοιχτές χωρίς ιδιαίτερη λογική. Έστειλαν τους μολυσμένους σε οίκους ευγηρίας που κατείχαν οι αδύναμοι και οι ευάλωτοι.
Οι κανόνες τους για τη δίωξη όσων παραβίαζαν την κοινωνική αποστασιοποίηση, το καταφύγιο στον τόπο τους, τη χρήση μάσκας ή τη βίαιη διαμαρτυρία στηρίζονταν σε πολιτικούς λόγους. Τα νομοσχέδια δαπανών τους για τις “υποδομές” και την “υγειονομική περίθαλψη” ήταν δικαιολογίες για να λαδώσουν τα αναδιανεμητικά δικαιώματα.
Οι συντηρητικοί γκρίνιαζαν ότι οι αριστερές ατζέντες λειτουργούσαν κάτω από το πρόσχημα της σωτηρίας μας από την πανδημία. Και η αλαζονική Αριστερά καυχιόταν ότι αυτό ήταν αλήθεια.
Μετά τον πανικό και την κατάρρευση του 2008, ο Μπαράκ Ομπάμα υποσχέθηκε να “μεταμορφώσει ριζικά” τη χώρα. Τώρα επέστρεψε, ζυγίζοντας τις πανικόβλητες, μαζικές δαπάνες πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων που έχουν ωθήσει το χρέος της Αμερικής σε σχεδόν 30 τρισεκατομμύρια δολάρια:
“Υπάρχει μια διδακτική στιγμή σχετικά με ίσως όλο αυτό το θέμα του του ελλείμματος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης”, είπε ο Ομπάμα. “Το να είμαστε νευρικοί για το χρέος μας σε 30 χρόνια από τώρα, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν – ίσως αυτός δεν είναι ένας έξυπνος τρόπος να σκεφτόμαστε τα οικονομικά μας”.
Μεταφράστε την ασυνεννοησία του Ομπάμα στα αγγλικά: Εννοεί ότι το να δανειζόμαστε τόνους χρημάτων σε μια πανδημία και να μην ανησυχούμε πολύ για την αποπληρωμή τους είναι ένας νέος, καλύτερος τρόπος οικονομίας
Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Gavin Newsom στις 20 Απριλίου 2020, καυχήθηκε με παρόμοιο τρόπο για την αξιοποίηση της δικής του καραντίνας σε όλη την πολιτεία. “Υπάρχει ευκαιρία για την επανασχεδίαση μιας προοδευτικής εποχής όσον αφορά τον καπιταλισμό, μια νέα προοδευτική εποχή και ευκαιρία για πρόσθετα προοδευτικά βήματα”, φλυαρούσε ο Νιούσομ.
“Οπότε ναι, απολύτως, το βλέπουμε αυτό ως μια ευκαιρία για να αναδιαμορφώσουμε τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούμε και τον τρόπο με τον οποίο κυβερνάμε”.
Ο ίδιος ο Νιούσομ αντήχησε αυτό που ξεστόμισε η Χίλαρι Κλίντον την ίδια περίπου εποχή της τότε δίμηνης πανδημίας:
“Ότι αυτή θα ήταν μια τρομερή κρίση που θα πήγαινε χαμένη, όπως λέει και το παλιό ρητό. Μάθαμε πολλά για το ποιες είναι οι απόλυτες αδυναμίες μας στη χώρα μας όσον αφορά την υγειονομική δικαιοσύνη και την οικονομική δικαιοσύνη”.
Το “παλιό ρητό” της Χίλαρι ήταν στην πραγματικότητα ένα ανακυκλωμένο απόσπασμα από τον παλιό Κλίντονίτη Ραχμ Εμάνουελ, ο οποίος ήταν προσωπάρχης του Ομπάμα. Και αυτός καυχιόταν για τον πανικό του 2008 που θα ενδυνάμωνε το σχέδιο μετασχηματισμού του Ομπάμα: “Ποτέ δεν θέλεις μια σοβαρή κρίση να πάει χαμένη”.
Αργότερα ο Εμάνουελ διευκρίνισε ότι οι κρίσεις επιτρέπουν ριζικές αλλαγές που προηγουμένως δεν είχαν καν εξεταστεί -ή θεωρούνταν αδύνατες. Χωρίς την καταστροφή, κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα ψήφιζε ακροαριστερές ατζέντες.
Η χειραγώγηση του COVID-19 δεν είναι μόνο μια προσπάθεια της αμερικανικής αριστεράς.
Το “Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ”, αλλιώς γνωστό ως το πλήθος του Νταβός, μιλάει τώρα για τη χρήση της παγκόσμιας κρίσης για να προωθήσει τη “Μεγάλη Επαναφορά”. Αυτοί οι πλατωνικοί φύλακες επιθυμούν να δημιουργήσουν παγκόσμιους κανόνες που θα διέπουν την παγκόσμια οικονομία, την ενέργεια, τις μεταφορές, την εκπαίδευση, την κλιματική αλλαγή, την αναδιανομή του πλούτου και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Με άλλα λόγια, μερικές χρισμένες ελίτ θα προσπαθήσουν να παρακάμψουν τους τοπικούς νόμους, τα δημοψηφίσματα και τις ψηφοφορίες.
Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι δυστοπικές προσπάθειες;
Πρώτον, είναι όλες από πάνω προς τα κάτω ατζέντες. Διαφορετικά, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι μέσοι Αμερικανοί ανησυχούν για τον μαζικό δανεισμό. Δεν τους αρέσουν τα ανοιχτά σύνορα. Φοβούνται ότι η κυβέρνηση αποκτά νέες εξουσίες με το πρόσχημα μιας πανδημίας.
Δεύτερον, οι ελίτ μας είναι αντιδημοκρατικές. Μιλάνε για την επιβολή αλλαγών στον λαιμό των φοβισμένων πολιτών με ομοσπονδιακά ή πολιτειακά διατάγματα, εκτελεστικά διατάγματα, δικαστικές αποφάσεις ή νέες γραφειοκρατικές οδηγίες.
Ούτε οι πολυεκατομμυριούχοι Ομπάμα, Νιούσομ και Κλίντον ούτε οι Μεγάλοι Επαναπροσδιοριστές θέλουν να θέσουν τις ατζέντες τους προς συζήτηση και ψήφιση ενώπιον του λαού και των εκλεγμένων νομοθετικών εκπροσώπων τους.
Τρίτον, πίσω από τα φανταχτερά συνθήματα όπως το να μη σπαταλάμε κρίσεις, “διδακτικές στιγμές” και “επαναφορές” κρύβεται η πανικόβλητη πραγματικότητα ότι αυτές οι πρωτοβουλίες δεν είναι δημοφιλείς σε κανονικούς καιρούς επειδή είναι ως επί το πλείστον παράλογες και αψηφούν την κοινή λογική.
Αν οι Αμερικανοί δοκίμαζαν τα νέα οικονομικά του Ομπάμα με τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό, είτε θα χρεοκοπούσαν είτε θα πήγαιναν στη φυλακή – αφού θα είχαν συσσωρεύσει δεκάδες χιλιάδες απλήρωτα χρέη.
Μόνο οι ελίτ, με φρουρούς ασφαλείας και με τα χρήματα και την επιρροή για να κρατηθούν ασφαλείς, μιλούν για επαναφορά ή αποχρηματοδότηση της αστυνομίας.
Λίγοι από τους ξύπνιους που πετούν με τα τζετ τους που εκτοξεύουν διοξείδιο του άνθρακα στο Νταβός πετούν ποτέ στην οικονομική θέση. Λιγότεροι έχουν προγράμματα υγείας Obamacare. Κανείς δεν ζει κοντά σε ανοιχτά σύνορα.
Τέταρτον, οι πλούσιοι επαναστάτες μας δεν έχουν κανένα ρεκόρ πολιτικής επιτυχίας. Μέχρι στιγμής, η αριστερή επαναφορά των ανοιχτών συνόρων, του μαζικού δανεισμού, της αύξησης των κυβερνητικών εξουσιών εξαναγκασμού, των περιορισμών στην προσωπική ελευθερία, των υψηλότερων φόρων και των περισσότερων κανονισμών δεν αρέσει στους Αμερικανούς.
Το Brexit και οι πιέσεις κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποδηλώνουν ότι το ίδιο αρχίζει να ισχύει και στο εξωτερικό.
Οι περισσότεροι από τους γνωστούς μας αριστερούς της επαναφοράς -οι Κλίντον, ο Νιούσομ και ο Ομπάμα- έχουν γίνει εδώ και πολύ καιρό πολυεκατομμυριούχοι με τη νομισματοποίηση της πολιτικής τους καριέρας μέσω της επικερδούς εσωτερικής δικτύωσης.
Ωστόσο, ένας κυνικός θα μπορούσε να συμπεράνει ότι δεν έκαναν πλήρη επαναφορά μέχρι που ως καλοί καπιταλιστές έγιναν πρώτα πάμπλουτοι – επιτρέποντάς τους να μην ζουν, να μην σκέφτονται και να μην ακούνε τους υπόλοιπους από εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου