Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΙΣ ΔΕΝ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΡΩΜΑΝΙΑ
Γράφει ο Κυανούς Ουρανός
Όσα γράφω είναι κατόπιν της προσκλήσεως του κ.Νικήτα Αποστόλου.
Τον κ.Αποστόλου τον τιμώ διότι δείχνει καλοπροαίρετος και γνώστης πολλών ιστορικών στοιχείων, όμως θεωρώ ότι στα απτόμενα Ορθοδοξίας και Ρωμανίας θέματα υπερέχει η κοσμική του αντίληψις.
Στέκομαι ειδικά στο θέμα των "θεόστεπτων" βασιλέων Κωνσταντίνου κι Ελένης. ΘΕΟΣΤΕΠΤΟΙ! Δεν το λέει τυχαία η Εκκλησία, έτσι είναι.
Όχι μόνον διότι ο Μέγας Κωνσταντίνος "χρίσθηκε" με το «in hoc signo vinces» (Τούτω νίκα) ως εκλεκτός να ιδρύσει την επίγειαν αντανάκλασιν του Ουράνιου βασιλείου (~Ρωμανία) αλλά κι επειδή ο εκάστοτε Αυτοκράτωρ της Ρωμανίας εστέφετο μυστηριακώς από τον ίδιον τον Χριστόν, όπως ομολογεί και το Άγιον Όρος.
Ήταν ένα από τα πολλά μυστήρια της Πίστεως, πέραν των επτά συστηματικώς τελουμένων (video άρθρου ).
Θα αναρωτηθεί κάποιος, πως ο χρισμένος από τον Χριστόν, μπορεί να δείχνει ανάξιος, όπως πολλοί αυτοκράτορες της Ρωμανίας εδείχθησαν.
Μα όλοι οι σύζυγοι μυστηριακώς ενώνονται με το μυστήριον του γάμου αλλά πόσοι τιμούν το μυστήριον; Έτσι και οι αυτοκράτορες! Έτσι και οι Ιεράρχες! Να μην πλατυάσουμε, συζητώντας το θέμα της αμαρτωλής φύσεως του ανθρώπου, την οποίαν οφείλουμε να πολεμήσουμε κατά την διάρκειαν της βιοτής μας.
Σημειώνω ότι ο Αυτοκράτωρ της Ρωμανίας θεωρείτο ο διάκονος του Χριστού επί γης για τα πολιτικά θέματα άρα ήταν επιβεβλημένη η ανάμιξίς του σε θέματα ερίδων Πίστεως (όταν διακυβευόταν η ασφάλεια του κράτους), όπως κι έπραξεν επανειλλημένως κι ορθώς.
Του καταλογίζεται λοιπόν κακώς κοσμική ανάμειξις σε θέματα Πίστεως, ειδικώς αυτού και μάλιστα εξομοιούμενου με τους αναξίους διαδόχους του.
Το ότι είναι Άγιος, δεν το οφείλει στην κοσμικήν απονομήν αλλά στον Ουρανόν, απλά διότι ο Χριστός δεν επιτρέπει σε κανένα να ονομαστεί άγιος επί γης και να απολαμβάνει τιμές Αγίου αναξίως.
Όμως να μην παραγνωρίζουμε ότι καθείς μελλοντικός άγιος επί γης δεν είναι αναμάρτητος, πολύ δε περισσότερον Άγιος, όσον είναι ενδεδυμένος το σαρκίον του.
Αν δεν υπήρχεν ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν θα υπήρχεν Ορθοδοξία σήμερα. Αν δεν υπήρχεν η αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία, να συγκαλέσει την Ζ'Οικουμενική Σύνοδον δεν θα υπήρχεν Ορθοδοξία σήμερα (ομοίως και για τις ενδιάμεσες Οικουμενικές Συνόδους).
Αν δεν υπήρχεν ο Βασίλειος Β' ο Μακεδών (Βουλγαροκτόνος) και η αδελφή του Άννα η Πορφυρογέννητη δεν θα ήταν ορθόδοξοι σήμερα οι Ρώσοι.
Απαιτείται λοιπόν διάκρισις αυτών των θεμάτων κι όχι κατάκρισις αυτοκρατόρων, που άλλαξαν τον ρουν της Ιστορίας κατά το Θέλημα του Κυρίου (μάλλον ορθοδρόμησαν τον κόσμον κατά το Θείο Θέλημα).
Έχω περιγράψει σε άρθρον συνοπτικώς τον ρόλον της Ρωμανίας και του αυτοκράτορος. Ασφαλώς υπάρχουν ιστορικές αναλύσεις όπως του sir Steven Runciman κι άλλων, όπου δύναται ο καθείς να μελετήσει εις βάθος το θέμα, ανάλογα με την διάθεσίν του.
Θέλω όμως να σημειώσω κάτι πολύ σημαντικό : Πολλοί νομίζουν ότι αν είχαν γίνει διαφορετικές ιστορικές παρεμβάσεις θα είμασταν σήμερα αλλιώς. Πλανώνται.
Το Θείον Σχέδιον (που ανέφερε κι ο Όσιος γ.Παϊσιος) είναι γραμμένο προ Γεννέσεως κόσμου και τηρείται απαρέγκλιτα.
Αλλίμονο αν ο Θεός δεν ήταν Παντογνώστης. Όσα γίνονται, συμβαίνουν ώστε «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», ώστε να διδαχθούμε το «ίνα ώσιν Εν».
Τα αναφέρω αυτά διότι πολλοί σκέφτονται ότι αν δεν υπήρχεν ο Ιούδας δεν θα σταυρωνόταν ο Χριστός. ΜΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΘΗΚΕ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΘΕΙ. Αν δεν ήταν ο Ιούδας, θα ευρίσκετο κάποιος άλλος.
Αυτό ισχύει για όλα τα ιστορικά γεγονότα ενώ η αντίληψίς μας είναι μια υποκειμενική άποψις, πιθανότατα στηριζομένη σε μη υπαρκτά θέματα. Ας μελετήσουμε άλλωστε πόσα μελλούμενα είχαν προφητευθεί και πραγματώθηκαν αλλά και πόσα πιθανολογούνται ότι θα πραγματωθούν. Αν είχε εξείχθεί ο κόσμος διαφορετικά πως θα επαληθεύονταν;
Ο ρόλος της Πολιτείας και ο ρόλος της Εκκλησίας ΕΠΡΕΠΕ να συνταιριάξουν και να αλληλοβοηθηθούν, όπως ακριβώς δυο σύζυγοι σε έναν γάμον (εννοείται μυστηριακόν, άλλος δεν εννοείται). Σαν παράδειγμα αναφέρω την περίπτωσιν Μεγάλου Θεοδοσίου και Αγίου Αμφιλοχίου, επισκόπου Ικονίου :
Είναι γνωστόν ότι ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α', ο Μέγας ευνοούσε τους αρειανιστές παρόλο που η Α'Οικουμενική Σύνοδος τους είχε καταδικάσει.
Κατά τον Θεοδώρητον Κύρου, κατά τη διάρκεια πανηγυρικών εκδηλώσεων για την αναγόρευση του 16ετούς Αρκαδίου, υιού του Θεοδόσιου σε αύγουστο, ο Άγ.Αμφιλόχιος απέδωσε τιμές στον Θεοδόσιον ενώ για τον υιόν απηύθηνε απλόν χαιρετισμόν «χαίροις κι ἐσὺ παιδίον» προκαλώντας την οργή του πατέρα.
Τότε ο Άγ.Αμφιλόχιος του απήντησε : «ούτω δη νόμισον, ω βασιλεύ, και τον ουράνιον Πατέρα αγανακτείν προς τους ανομοιούς τον Υιόν τιμώντας και ήττονα τολμώντας αποκαλείν του γεννήσαντος».
Ο αυτοκράτορας του ζήτησε συγγνώμη και κινητοποιήθηκε κατά των Αρειανιστών, ώστε να σημάνει το τέλος τους (τουλάχιστον με την μορφήν του αρειανισμού).
Ας θυμηθούμε όμως και τον Επίσκοπον Μεδιολάνων, ο οποίος τιμώρησε με ακοινωνησία επί μακρόν τον Μέγα Θεοδόσιον, μέχρι ο τελευταίος να προβεί δημοσίως σε μετάνοια και να άρει την ακοινωνησίαν.
Ιδού λοιπόν τα παραδείγματα ομολογίας και μετανοίας, τα οποία ζητεί ο κ. Αποστόλου και μάλιστα από Μεγάλους αυτοκράτορες. Μήπως λοιπόν αυτά είναι όσα τους έκαναν Μεγάλους; Μήπως αυτός είναι ο "γάμος" Πολιτείας-Εκκλησίας, αυτός που υπήρχε (με όλα τα ανθρώπινα λάθη) επί Ρωμανίας;
Τέλος σημειώνω τον ρόλον του πνευματικού πολέμου, τον οποίον ο πονηρός εξαπολύει κατά του ανθρώπου και οι πολλοί αγνοούν ή παραμελούν. Όπως γράφουν Άγιοι Πατέρες εκεί είναι το αίτιον όλων των ιστορικών γεγονότων και βάσει αυτής της αντιλήψεως προσεπάθησα να δώσω την Ιστορία του κόσμου.
Για να επιτευχθεί λοιπόν η συλλογική αυτοκριτική, θα πρέπει να επιτευχθεί η ατομική κριτική, βάσει της αντιλήψεως του πνευματικού πολέμου.
Πόσοι τον αντιλαμβάνονται, πόσοι μπορούν να τον κάνουν πέρα, ειδικά σήμερα που μαίνεται κι όλος ο πλανήτης είναι σε κατάστασιν σατανισμού;
Πόσοι μπορούν να "συζήσουν" αρμονικά με τον/την σύζυγον και να μην τον δολοφονήσουν, αφήνοντας ορφανά τα παιδιά τους, όπως πρόσφατα συνέβη;
Κυρίως όμως πόσοι δύνανται να χρησιμοποιήσουν τον Χριστόν, όταν δεν τον γνωρίζουν και οι περισσότεροι πλάθουν στη φαντασία τους έναν «à la carte Θεόν» και κατά συνέπειαν έναν ψεύτικον κόσμον. Γι αυτό και τιτλοφόρησα το άρθρον "Η κοσμική θεώρησις δεν αποκωδικοποιεί Ορθοδοξία και Ρωμανία".
Κυανούς Ουρανός
Ουρανέ οι Θεόστεπτοι μου λές ,θεόσηπτοι και θεόμουρλοι οι πλειοψηφία των ανάκτων και των τυράννων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πιστός χριστιανός δεν παραδέχεται ούτε χρειάζεται επίγειες εξουσίες.
Αναγνωρίζει και προσκυνά έναν Πατέρα Παντοκράτορα όλοι οι άλλοι είναι υποκείμενοι και με σχετικές εξουσίες,τόσες όσες ο πιστός τους παραχωρεί ή και υπομένει. Τι απομένει να παραδώσει ο χριστιανός στον βασιλιά και στο κράτος ,όταν ο ίδιος ο Χριστός σου λέει, τι να αφήσεις για να Τον ακολουθήσεις.
Αυτά τα μαγειρέματα του χθες μας έφεραν στην σημερινή υποταγή στον Κούλη και στη ΔΙΣ.Ακόμη για το χτες μιλάτε και οι δυο, μήπως να το ξαναγράφαμε για να αλλάξει;
Προτάσεις για το σταλινικό και παπικό τώρα που μας καίει ,αφήστε την σολομονική.
Δεν σας εννόησα. Μίλησα συγκεκριμένα με λόγια πατέρων της Εκκλησίας του Χριστού κι όχι δικά μου αλλά μου απαντάτε βιωματικά, δηλαδή με το δικό σας αισθητήριο.
ΔιαγραφήΗ Χάρις του Αγίου Πνεύματος να μας φωτίζει, ειδικά αυτό το τριήμερο!
ΔιαγραφήH αναφορά σας στα λόγια και την δράση των πατέρων, είναι απόδειξη της πίστης τους και της βιωματικής τους εμπειρίας κατά χάρη του Αγίου Πνεύματος .
ΔιαγραφήΤο δικό μου βιωματικό αισθητήριο προσπαθεί να συντονίζεται, να πηγάζει και να εμπνέεται από αυτούς για να με καλύπτει στην άγνοια μου και τις περιορισμένες γνώσεις μου.
Απλά και βιωματικά σαν εμένα ,νομίζω λειτουργούν οι αγράμματοι φωτισμένοι γέροντες και γερόντισσες όλων των εποχών οι μάρτυρες και οι άγιοι, πάντοτε κατά χάριν και φώτιση ,ποτέ αυτονομημένοι και με την κοσμική λογική.
Οι αναφορές του κου Αποστόλου και οι δικές σας ,στα ιστορικά κοσμικά γεγονότα ωφελούν αν μελετηθούν κατηχητικά κριτικά και διδακτικά,προς αποφυγή επαναλήψεως των ατομικών και συλλογικών αστοχιών και των λαθών του παρελθόντος , παλαιού και πρόσφατου, που μας οδήγησαν στο παρόν που βιώνουμε.
Αυτό ορίζει κατά την άποψή μου την μετάνοια.
Οι αναφορές μου στις επίγειες υποκειμενικές εξουσίες κάθε μορφής, βασίζονται στην μετάνοια μου και την απόρριψη για κάθε τι κοσμικό που πίστευα και υποστήριζα με την ψήφο ή τις ανοχές μου.
Η πίστη και η εμπιστοσύνη που προσπαθώ να δομήσω στον Πατέρα Παντοκράτορα, ενισχύει την άποψη μου και με προτρέπει να αδιαφορώ για τις σταλινικές μεθοδεύσεις και τις επιβολές του πολιτικού, οικονομικού και θρησκειακού συστήματος εξουσίας,κυβέρνησης, ιερατείου και ΔΙΣ.
Ανακεφαλαιώνω ότι εμπεριέχει την προσωπική μου θέση της απόρριψης ,της αδιαφορίας, της ανυπακοής, της αποφυγής και της γελιοποίησης του μεγέθους των εξουσιών αυτών ως μέσου καταπολέμησης τους.
Φροντίζω στην πράξη να με την δράση μου αυτή στο μέτρο του δυνατού ,εν αμαρτία ή ορθότητα ,να εφαρμόζω συνεπικουρούμενος από την Χάρη που επικαλούμαι με την συμμετοχή στα μυστήρια και τις κατευθύνσεις των συγχρόνων ασυμβίβαστων φωτισμένων ιεραρχών και ιερέων.
Πάντοτε επιδιώκω να είμαι εκτός τόπου και χρόνου στο παντοτινό τώρα ,στο σε εναρμόνιση με την άχρονη, άτοπη και άπειρη αγάπη του τριαδικού ενός Κυρίου που παρουσιάζουμε ως Ο Ων . Παντοκράτορος .
Κλείνω αποδεχόμενος ,γενικά και όχι ειδικά ,με ευχαριστίες την ευχή σας για να μας φωτίζει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων.
Αμήν γένοιτο.
Πρέπει να εξομολογηθώ προς εν Χριστό αδελφούς. Μια εσωτερική νοσταλγία για τη ζωή των πρώτων χριστιανών και μια αγωνία για τη ζωή τη δική μας των χριστιανών "της ταυτότητας" με οδήγησε στην ιστορική έρευνά μου αυτή και ζητώ συγχώρεση από τον Κύριο και από όλους σας αν αυτό είναι ανεπίτρεπτη με την ταπεινοφροσύνη μεγαλομανία. Τον Κωνσταντίνο είμαι ανάξιος να τον κρίνω εγώ τον έχει κρίνει άλλωστε και η Ιστορία και η Εκκλησία ως Μέγα η πρώτη και ως Άγιο η δεύτερη. Ο χώρος άλλωστε δεν μου επέτρεπε να παραθέσω όλες τις θετικές πράξεις του. Πιστεύω όμως ότι επειδή ως Εκκλησία είμαστε σώμα Χριστού όλοι οι πιστοί και της στρατευμένης και της θριαμβεύοντας οφείλουμε να κάνουμε και συλλογική αυτοκριτική. Το πότε θα εκπληρωθεί "το ελθέτω η Βασιλεία Σου γενηθητω το θέλημά Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης" εξαρτάται από την δική μας δράση και είναι δικό μας χρέος γνωρίζοντας τα συλλογικά μας λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος μπορούμε να τα αποφύγουμε στο παρόν και το μέλλον.
ΔιαγραφήΚύριε Αποστόλου, χαίρομαι για την απάντησίν σας κι όπως ανέφερα στο άρθρο δεν αμφισβήτησα την καλή σας εν Χριστώ πρόθεσιν, την οποίαν αποδεικνύετε με το όραμα της ζωής των πρώτων Χριστιανών. Απλά επειδή τελευταία εξελίσσεται μια διαρκώς εντεινόμενη πολεμική κατά των "στρατιωτών" του Χριστού, θεώρησα ότι δεν πρέπει να δίνουμε τροφή στους αντίθετους, τους σκοτεινούς. Ξέρετε βέβαια ότι οι άγιοι ταπεινά διαμαρτύρονται στον Χριστόν, όταν δεν τιμούμε την συνεισφορά τους στο Θείον Σχέδιον (όχι από εγωισμόν, αυτός πλέον έχει τελειώσει γι αυτούς). Έχω όμως μίαν ένστασιν στα γραφόμενά σας : Πως μπορούμε να ομιλούμε περί "συλλογικής αυτοκριτικής", όταν "συλλογική" κι "αυτοκριτική" ειναι εξ ορισμού αντιφατικά; Η μια έννοια αναφέρεται στους πολλούς και η άλλη στον έναν.
ΔιαγραφήΣυζητώντας με φωτισμένους γέροντες, πληροφορήθηκα ότι η ατομική κατά Χριστόν βελτίωσις ενός εκάστου, είναι ικανή συνθήκη ώστε ο Χριστός να συνδράμει πάντας, δεδομένου ότι η ατομική βελτίωσις προϋποθέτει θερμή παράκλησιν για το καλό πάσης της Φύσεως. Άλλωστε και κάθε Θεία Λειτουργία αποβλέπει σε αυτό.
Με την ευκαιρίαν των εορτών σας εύχομαι Χρόνια Καλά.
Απάντησις προς 2ον σχόλιον του κου Con mc Keeds :
ΔιαγραφήΕίναι εξόχως συγκινητικόν να βλέπει κάποιος τόσον Ορθοδόξους απόψεις από έναν σκωτσέζο. Να μην ξεχνάμε ότι και ο sir Steven Runciman, ο μεγάλος βυζαντινολόγος, ήταν βρετανός. Το απογοητευτικό είναι να μην ασχολούνται με αυτά οι νεοέλληνες και να θαυμάζουν έναν Ριχάρδο Λεοντόκαρδο αντί έναν Βασίλειον Βουλγαροκτόνον ή έναν Νικηφόρον Φωκά, οι οποίοι αγωνίζονταν σε ανώτερη κατηγορία της Ιστορίας. Τι κρίμα...
Που το κρίμα ουρανέ; Μη λησμονείς η ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία ,είναι ελληνική λέξη αλλά όχι αποκλειστικότητα.
ΔιαγραφήΑπό τους ορθοδόξους αγίους Πατρίκιο και Εδουάρδο διαδόθηκε και στερεώθηκε στα βόρια νησιά, μέχρι που την απεμπολήσαμε και ξαναγυρίσαμε την βαρβαρότητα της αίρεσης καταλήγοντας στον καθολικισμό και τον αγγλικανισμό. Το ιδιο που συμβαίνει και εξελίσσεται σήμερα την Ελλάδα και στην καθ΄ημάς ανατολή.
Οι νεοέλληνες είναι νέο μεταλλασόμενο διαρκώς είδος Ελλήνων ,που απεμπολεί και χάνει τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες του αρχικού ορισμού του έλληνα.
Συνέβη στη ιστορία όλων των λαών σε όλες τις εποχές και συμβαίνει και τώρα. Η αλλαγή είναι αποδεκτή ως προϊόν κρίσεως και μετανοίας για την βελτίωση και την εξέλιξη αν δεν ακυρώνει τις αρχές ,τις παραδοχές
την επιστήμη και την λογική ,τον Λόγο ,αλλιώς μιλάμε για αίρεση και παράλογο.
Σε παρακαλώ να μη με βρίζεις και μου θυμίζεις τον Λεοντόκαρδο τον καρδιοφάγο των Αράβων που έσφαζε.
"Γιά νά επιτευχθεί λοιπόν η συλλογική αυτοκριτική,........τού πνευματικού πολέμου."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μας, μέ αυτή τήν μικρή παράγραφο, έδωσες τό στίγμα για όσα φανερώς καί αφανώς διαδραματίζονται έκτοτε και έως αυτή τήν στιγμή, γιά το μόνο καί αληθινο αίτιο τής κακοδαιμονίας πού μαστίζει τίς ζωές μας καί τόν κόσμο ολόκληρο καί βεβαίως για όλα όσα έπονται.
Καί όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!!!
Καλό Τριήμερο.
Σας ευχαριστώ. Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος να μας φωτίζει, ειδικά αυτό το τριήμερο!
Διαγραφή