ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ!

ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΝΦΟΡΝΤ: 
«ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΟ ΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ» ΤΑ ΑΚΟΥΝΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΙΑΤΡΙΚΟΙ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ;

Η ιδέα ότι όλοι πρέπει να εμβολιαστούν κατά του COVID-19 είναι τόσο λανθασμένη όσο και η ιδέα των αντιεμβολιαστών ότι κανείς δεν πρέπει να εμβολιαστεί. Η πρώτη είναι πιο επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία. 

Τα εμβόλια COVID-19 ήταν ένα από τα λίγα φωτεινά σημεία κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας. Ενώ ο καθένας μπορεί να μολυνθεί, οι ηλικιωμένοι έχουν χιλιαπλάσιο κίνδυνο θνησιμότητας από τους νέους.

Με τον εμβολιασμό των ηλικιωμένων, η χώρα έχει σώσει χιλιάδες ζωές.

Υπάρχει έντονη πίεση στους νέους ενήλικες και τα παιδιά να εμβολιαστούν. Πανεπιστήμια όπως το Κολομβία, το Κορνέλ, το Χάρβαρντ και το Στάνφορντ απαιτούν από όλους τους φοιτητές να κάνουν το εμβόλιο ως προϋπόθεση για να φοιτήσουν κανονικά στο κολέγιο. 

Οι νέοι που αναζητούν εργασία υφίστανται διακρίσεις εάν δεν είναι εμβολιασμένοι. Είναι λογικό για τη δημόσια υγεία να απαιτούνται ορισμένοι εμβολιασμοί σε ορισμένες περιπτώσεις. Ωστόσο, στην περίπτωση των εμβολίων COVID για τους νέους, τέτοιες εντολές βλάπτουν τη δημόσια υγεία.

Πρώτον, όλες οι ιατρικές παρεμβάσεις θα πρέπει να περνούν το τεστ της παροχής περισσότερων οφελών από τους κινδύνους. Για το εμβόλιο COVID, αυτό ισχύει σαφώς για τους ηλικιωμένους πληθυσμούς, αλλά δεν είναι ακόμη σαφές για τους νεότερους. 

Ενώ γνωρίζουμε ότι τα εμβόλια COVID έχουν συχνές αλλά ήπιες ανεπιθύμητες ενέργειες, δεν θα γνωρίζουμε αρκετά για τις σπάνιες αλλά σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες μέχρι λίγα χρόνια μετά την έγκριση του εμβολίου.

Για τους ηλικιωμένους, αυτό δεν προκαλεί δίλημμα. Ακόμη και αν υπάρχει μικρός κίνδυνος σοβαρής ανεπιθύμητης ενέργειας, αυτό είναι ακόμη καλύτερο από τον πολύ υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από το COVID. 

Ως εκ τούτου, θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ενθαρρύνουμε τον εμβολιασμό των ηλικιωμένων, συμπεριλαμβανομένων των λιγότερο εύπορων ανθρώπων, τους οποίους το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης συχνά δυσκολεύεται να προσεγγίσει.

Για τους νεότερους ενήλικες και τα παιδιά, είναι μια διαφορετική ιστορία, καθώς ο κίνδυνος θνησιμότητάς τους είναι εξαιρετικά χαμηλός. Ακόμη και ένας μικρός κίνδυνος σοβαρής ανεπιθύμητης αντίδρασης του εμβολίου θα μπορούσε να ανατρέψει τον υπολογισμό οφέλους-κινδύνου, καθιστώντας το εμβόλιο περισσότερο επιβλαβές παρά ωφέλιμο. 

Έχουμε ήδη παρατηρήσει σπάνια προβλήματα με θρόμβους αίματος (εμβόλιο J&J) και μυοκαρδίτιδα (φλεγμονή του καρδιακού μυός, Pfizer και Moderna) σε νεαρά άτομα, και ενδέχεται να βρεθούν ακόμη πρόσθετα εξίσου σοβαρά προβλήματα.

Υπό αυτή την αβεβαιότητα, οι εντολές για εμβόλια είναι ανήθικες. Οι πρόεδροι των πανεπιστημίων ή οι ηγέτες των επιχειρήσεων δεν θα έπρεπε να δίνουν εντολή για μια ιατρική παρέμβαση που θα μπορούσε να έχει ολέθριες συνέπειες για την υγεία έστω και λίγων από τους ανθρώπους που έχουν υπό την ευθύνη τους.

Δεύτερον, οι ασθενείς που ανάρρωσαν από το COVID έχουν ισχυρή μακροχρόνια προστασία έναντι σοβαρής νόσου σε περίπτωση επαναμόλυνσης, και τα στοιχεία για την προστατευτική ανοσία μετά από φυσική μόλυνση είναι τουλάχιστον εξίσου καλά με αυτά που προκύπτουν από τα εμβόλια.

 Ως εκ τούτου, δεν έχει νόημα να απαιτούνται εμβόλια για τους ασθενείς που έχουν αναρρώσει. Για αυτούς, απλώς προσθέτει έναν κίνδυνο, όσο μικρός και αν είναι, χωρίς κανένα όφελος.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η τάξη των τηλεεργαζόμενων προστατεύτηκε δουλεύοντας από το σπίτι, ενώ εξέθεσε την εργατική τάξη που τους έφερνε τρόφιμα και άλλα αγαθά. Είναι πλέον το αποκορύφωμα της υποκρισίας να αναγνωρίζεται ασυλία από τους εμβολιασμούς, αλλά όχι ασυλία από όσους εκτέθηκαν ενώ υπηρετούσαν την τάξη των τηλεργαζόμενων.

Τρίτον, η πανδημία είναι παγκόσμια. Στις περισσότερες χώρες, τα ηλικιωμένα άτομα υψηλού κινδύνου δεν έχουν ακόμη εμβολιαστεί. Με την παγκόσμια έλλειψη εμβολίων, κάθε δόση που χορηγείται σε έναν νεαρό ενήλικα χαμηλού κινδύνου στις Ηνωμένες Πολιτείες σημαίνει μία λιγότερη δόση διαθέσιμη για ηλικιωμένους υψηλού κινδύνου στη Βραζιλία, το Κονγκό, την Ινδία ή το Μεξικό. 

Όταν τα αμερικανικά πανεπιστήμια και οι εταιρείες επιβάλλουν εμβολιασμούς, δεν απογοητεύουν μόνο τους νέους σε αυτή τη χώρα, αλλά ευθύνονται έμμεσα και για το θάνατο ηλικιωμένων ανθρώπων στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Τέταρτον, η δημόσια υγεία βασίζεται στην εμπιστοσύνη για να είναι αποτελεσματική. Όμως το κοινό δεν θα εμπιστευτεί τις συμβουλές δημόσιας υγείας, αν οι αξιωματούχοι δημόσιας υγείας δεν ανταποδώσουν την εμπιστοσύνη τους στο κοινό.

 Οι εντολές εμβολιασμού αντιβαίνουν σε αυτή τη βασική αρχή της δημόσιας υγείας. Θα γυρίσουν μπούμερανγκ αυξάνοντας τη διστακτικότητα στα εμβόλια, όχι μόνο για το εμβόλιο COVID αλλά και για άλλα βασικά εμβόλια, όπως η πολιομυελίτιδα, η ιλαρά, ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων και η μηνιγγίτιδα, για να αναφέρουμε μερικά.

 Έχουμε περάσει δεκαετίες οικοδομώντας εμπιστοσύνη στα εμβόλια, ενημερώνοντας τους ανθρώπους για τα οφέλη και τους κινδύνους τους. Αυτή η προσπάθεια ήταν πολύ επιτυχής παρά τη μικρή φωνητική μειοψηφία των αντιεμβολιαστών. 

Η πίεση για την επιβολή υποχρεωτικών εμβολίων απειλεί τώρα να ανατρέψει αυτή την πρόοδο. Δεν μπορούμε να αφήσουμε να συμβεί αυτό, αλλιώς θα βλάψουμε τη δημόσια υγεία.

Τα πανεπιστήμια ήταν κάποτε προπύργια διαφωτισμού. Τώρα πολλά από αυτά αγνοούν τις βασικές αναλύσεις οφέλους-κινδύνου, ένα βασικό στοιχείο της εργαλειοθήκης των επιστημόνων- αρνούνται την ανοσία από τη φυσική μόλυνση- εγκαταλείπουν την παγκόσμια διεθνή προοπτική για τον στενό εθνικισμό- και αντικαθιστούν την εμπιστοσύνη με τον εξαναγκασμό και τον αυταρχισμό. 

Η επιβολή του εμβολίου COVID-19 απειλεί έτσι όχι μόνο τη δημόσια υγεία αλλά και το μέλλον της επιστήμης.

Ο Martin Kulldorff, PhD, είναι βιοστατιστικός, επιδημιολόγος και καθηγητής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. 

Διεξάγει έρευνα σχετικά με τις μεθόδους επιτήρησης ασθενειών για την επιτήρηση της ασφάλειας των φαρμάκων και των εμβολίων μετά την κυκλοφορία τους στην αγορά και για την έγκαιρη ανίχνευση και παρακολούθηση των εστιών λοιμωδών νόσων. 

Ο Jay Bhattacharya, MD, PhD είναι καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και ερευνητικός συνεργάτης στο Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών.

ΠΗΓΗ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΟΙΜΟΥ-ΑΘΗΝΑΣ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε για να φανει πως ακόμη κι ένα συστημικό πανεπιστήμιο μπορεί να αντιτίθεται στην εξολόθρευση της νεολαίας.
Ωστόσο είναι απαράδεκτο διότι μικάει απροκάλυπτα σχεδόν για αυθανασία των ηλικιωμένων!!!Με κόκκινο τονίσαμε τα απαράδεκτα σημεία και ιδιαίτερα εκείνα της απαξίωσης των ηλικιωμένων...