ΉΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΜΟΝΤΕΛΟΥ.

ΌΣΑ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΕΝΕ

Γράφει ο Mike Stone

Μετάφραση: Απολλόδωρος

Thanks for reading Apollodoros’s Newsletter! Subscribe for free to receive new posts and support my work.

"Αν μπορούσα να ξαναζήσω τη ζωή μου, θα την αφιέρωνα στο να αποδείξω ότι τα μικρόβια αναζητούν το φυσικό τους περιβάλλον - τους άρρωστους ιστούς - αντί να προκαλούν ασθένειες."

-Rudolf Virchow, πατέρας της σύγχρονης παθολογίας

Όταν άρχισα αρχικά να αμφισβητώ την απάτη της ιολογίας, μεγάλη επιρροή στην ικανότητά μου να απομακρύνω την κατήχηση της θεωρίας των μικροβίων, στην οποία είχα υποβληθεί για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, είχε η μάθηση ότι υπήρχε στην πραγματικότητα μια εναλλακτική θεωρία για το πώς εκδηλώνεται η ασθένεια.

Αυτή η θεωρία είναι γνωστή ως η θεωρία του εδάφους της ασθένειας. Αναπτύχθηκε ως εξήγηση για το πώς κάποιος αποκτά μια κατάσταση ασθένειας αρχικά από τον Γάλλο φυσιολόγο Claude Bernard (1813-1878) και επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον Γάλλο επιστήμονα Antoine Bechamp (1816-1908).

Η θεωρία αυτή ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τη θεωρία των μικροβίων της νόσου, όπως προτάθηκε από τον Γάλλο χημικό και μικροβιολόγο Louis Pasteur (1822-1895), καθώς δήλωνε ότι η ασθένεια δεν προκαλείται από παθογόνους εισβολείς εκτός του σώματος. Αντίθετα, η διαδικασία της ασθένειας ξεκινούσε από το εσωτερικό λόγω της κατάστασης του εσωτερικού περιβάλλοντος του σώματος.

Εάν υπάρξει ανισορροπία στο εσωτερικό περιβάλλον και το σώμα γίνει υπερβολικά τοξικό, το οποίο θα μπορούσε να προκληθεί από ένα συνδυασμό πολλών παραγόντων, όπως αυτό που τρώμε, πίνουμε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε κ.λπ., αυτό θα υλοποιούνταν σε συμπτώματα δυσφορίας, καθώς το σώμα θα ξεκινούσε μια διαδικασία αποτοξίνωσης σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει την ισορροπία.

Δεν θυμάμαι πώς συνάντησα αρχικά αυτή τη θεωρία στις αρχές του ταξιδιού μου, αλλά ήξερα ότι είχε μεγάλη απήχηση για μένα. Αν και δεν χρειάζεται κανείς μια εναλλακτική θεωρία για να ασκήσει κριτική στην επικρατούσα, η θεωρία του εδάφους μου παρείχε μια ισχυρή βάση για να βοηθήσω τον εαυτό μου και τους άλλους να συγκρίνουν και να αντιπαραβάλλουν τις διαφορές στις ιδεολογίες της ασθένειας.

Η θεωρία του εδάφους ενσωματώνει την κοινή λογική και τη λογική προκειμένου να εξηγήσει ότι είναι αυτό που τελικά κάνουμε στο ίδιο μας το σώμα που έχει ως αποτέλεσμα την έναρξη μιας διαδικασίας καθαρισμού- μιας διαδικασίας που έχει λανθασμένα θεωρηθεί επιζήμια και έχει ανάγκη να κλείσει.

Η προσπάθεια να σταματήσει αυτή η διαδικασία μέσω φαρμακευτικών παρεμβάσεων και εμβολιασμών μπορεί να μειώσει ή/και να σταματήσει τα συμπτώματα, αλλά με αυτόν τον τρόπο σταματά και η διαδικασία επούλωσης, η οποία θα οδηγήσει σε περαιτέρω ασθένειες στο μέλλον. Η θεωρία του εδάφους προωθεί την προσωπική ευθύνη και την ιδιοκτησία της υγείας του ατόμου.

Εάν φροντίζουμε το σώμα μας αντιμετωπίζοντας τους διάφορους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν και να επηρεάσουν την ισορροπία του εσωτερικού περιβάλλοντος, θα μας παραχωρηθεί μια υψηλή κατάσταση υγείας.

Η θεωρία των μικροβίων, από την άλλη πλευρά, προωθεί ένα παράλογο σενάριο που μας βλέπει ως αβοήθητα θύματα αόρατων εισβολέων που επιπλέουν τριγύρω, αναζητώντας την πιο κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν.

Για να προσυπογράψει κανείς αυτή τη θεωρία, πρέπει να δεχτεί ότι οι αόρατες οντότητες πράγματι υπάρχουν και ότι μπορούν να μεταδοθούν από άτομο σε άτομο, παρά την απουσία σαφών άμεσων επιστημονικών αποδείξεων που να αποδεικνύουν οποιοδήποτε από τα δύο σενάρια.

Κάποιος είναι τελικά ανίσχυρος να αποκτήσει υγεία, εκτός αν λάβει διάφορα φάρμακα, φαρμακευτικά σκευάσματα, εμβόλια κ.λπ. που ισχυρίζονται ότι κάνουν αυτό που δεν μπορεί να κάνει το σώμα.

Η θεωρία των μικροβίων αφαιρεί την προσωπική ευθύνη και την κυριότητα της υγείας του ατόμου και την τοποθετεί τελικά στα χέρια του ιατρικού κατεστημένου που πουλάει το "μαγικό χάπι" ως θεραπεία.

Η θεωρία των μικροβίων επιδιώκει να δημιουργήσει έναν δια βίου πελάτη της ασθένειας αντί να παρέχει τα θεμέλια για να γίνουν αλλαγές στις τοξικές συνήθειες που οδήγησαν εξαρχής στην αρρωστημένη κατάσταση.

Παρακάτω παρουσιάζονται στιγμιότυπα από δύο πηγές που με επηρέασαν σημαντικά βοηθώντας με στην κατανόηση των διαφορών μεταξύ της θεωρίας του εδάφους και της θεωρίας των μικροβίων καθώς και των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από αυτές.

Καθώς αυτοί οι συγγραφείς έκαναν εξαιρετική δουλειά και μπορούν να το εξηγήσουν αυτό πολύ καλύτερα από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να το εξηγήσω εγώ, μοιράζομαι τις σχετικές πληροφορίες από αυτές που πραγματικά ξεχώρισα κατά την αρχική μου ανάγνωση.

Ωστόσο, συνιστώ ανεπιφύλακτα να μελετήσετε διεξοδικά και τα δύο άρθρα στο σύνολό τους, προκειμένου να αποκτήσετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

Καθώς υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συνεργάζονται μεταξύ τους και μπορούν να οδηγήσουν σε ασθένειες, δίνω επίσης έμφαση σε αυτούς που θεωρώ ότι είναι μερικοί από τους κύριους παράγοντες που πρέπει να αντιμετωπιστούν προκειμένου να δημιουργηθεί και τελικά να διατηρηθεί ένα υγιές έδαφος.

Έχω παράσχει μια επισκόπηση του γιατί αυτοί οι τομείς είναι σημαντικοί, καθώς και πώς προσωπικά προσάρμοσα τον καθένα από αυτούς για να κάνω βελτιώσεις στη συνολική μου υγεία.

Παρόλο που πρόκειται για ένα τεράστιο θέμα που απαιτεί πολύ περισσότερα από ένα άρθρο για να του αποδώσει δικαιοσύνη, ελπίζω ότι θα μπορέσετε να βρείτε κάποια αξία από τις πληροφορίες που παρουσιάζονται παρακάτω προκειμένου είτε να διατηρήσετε είτε να αποκαταστήσετε την υγεία σας.

"Αν η "θεωρία των μικροβίων της ασθένειας" ήταν σωστή, δεν θα ζούσε κανείς που να την πιστεύει".

-B.J. Palmer, πατέρας της χειροπρακτικής

Αυτή η πρώτη πηγή με επηρέασε σημαντικά. Πρόκειται για ένα άρθρο στο οποίο έπεσα πάνω στις αρχές του ταξιδιού μου στην απάτη της θεωρίας των μικροβίων. Αυτό το άρθρο παρείχε μια εξαιρετική επισκόπηση των διαφορών μεταξύ του εδάφους και της θεωρίας των μικροβίων.

Ο συγγραφέας αναλύει λεπτομερώς όχι μόνο το έργο του Antoine Bechamp αλλά και αυτό του Royal Raymond Rife (1888-1971), ενός Αμερικανού εφευρέτη που δημιούργησε ένα ισχυρό μικροσκόπιο με μεγαλύτερες δυνατότητες από το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, με το οποίο ισχυρίστηκε ότι μπορούσε να θεραπεύσει τα συμπτώματα του καρκίνου με βάση τα κύματα του φωτός που παρήγαγε.

Το άρθρο εξηγεί τα αποδεικτικά στοιχεία που συνέλεξαν και χρησιμοποίησαν οι άνδρες αυτοί για να υποστηρίξουν τη θεωρία του εδάφους. Συζητά τη σημαντική έννοια του πλειομορφισμού, μια διαδικασία που παρατηρήθηκε από τους Bechamp και Rife, όπου οντότητες γνωστές ως μικροζύμα, ένα ζωντανό στοιχείο που οι άνδρες δήλωσαν ότι υπήρχε μέσα σε όλα τα όντα, άλλαζαν σχήμα και λειτουργία για να εξελιχθούν σε βακτήρια, μαγιά, μύκητες ή μούχλα ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες.

Τα microzyma ανταποκρίνονται στις συνθήκες μέσα στο σώμα προκειμένου να εξελιχθούν σε όποιον μικροοργανισμό χρειάζεται εκείνη τη στιγμή για να αποκατασταθεί η ισορροπία μέσα στο έδαφος.

Ο συγγραφέας αναλογίστηκε τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν το έργο αυτών των ανθρώπων δεν είχε αποσιωπηθεί και η φήμη τους δεν είχε αμαυρωθεί από ένα διεφθαρμένο ιατρικό κατεστημένο. Πρόκειται για ένα αρκετά μεγάλο άρθρο και συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσετε ολόκληρο το κομμάτι όταν σας δοθεί η ευκαιρία:

Louis Pasteur Vs Antoine Béchamp and The Germ Theory of Disease Causation - 1

"Δεν κολλάμε ασθένειες. Τις δημιουργούμε. Πρέπει να τις τρώμε, να τις πίνουμε, να τις σκεφτόμαστε και να τις αισθανόμαστε για να υπάρξουν. Δουλεύουμε σκληρά για να αναπτύξουμε τις ασθένειές μας. Πρέπει να εργαστούμε εξίσου σκληρά για την αποκατάσταση της υγείας.

Η παρουσία μικροβίων δεν συνιστά την παρουσία μιας ασθένειας. Τα βακτήρια είναι πτωματοφάγοι της φύσης... μειώνουν τους νεκρούς ιστούς στο μικρότερο στοιχείο τους. Τα μικρόβια ή τα βακτήρια δεν έχουν καμία απολύτως επίδραση στα ζωντανά κύτταρα. Τα μικρόβια ή τα μικρόβια ευδοκιμούν ως πτωματοφάγοι στο σημείο της ασθένειας.

Απλώς ζουν με τα μη επεξεργασμένα μεταβολικά απόβλητα και τους άρρωστους, υποσιτισμένους, μη ανθεκτικούς ιστούς στην πρώτη θέση. Δεν είναι η αιτία της ασθένειας, όπως οι μύγες και τα σκουλήκια δεν προκαλούν τα σκουπίδια.

Οι μύγες, τα σκουλήκια και οι αρουραίοι δεν προκαλούν τα σκουπίδια, αλλά μάλλον τρέφονται από αυτά. Τα κουνούπια δεν προκαλούν τη στασιμότητα μιας λίμνης! Βλέπετε πάντα πυροσβέστες σε φλεγόμενα κτίρια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι προκάλεσαν τη φωτιά...

Η παραδοσιακή δυτική ιατρική διδάσκει και εφαρμόζει τα διδάγματα του Γάλλου χημικού Λουί Παστέρ (1822-1895). Η κύρια θεωρία του Παστέρ είναι γνωστή ως η θεωρία των μικροβίων της ασθένειας. Υποστηρίζει ότι σταθερά είδη μικροβίων από μια εξωτερική πηγή εισβάλλουν στο σώμα και αποτελούν την πρώτη αιτία της μολυσματικής νόσου.

Η έννοια των συγκεκριμένων, αμετάβλητων τύπων βακτηρίων που προκαλούν συγκεκριμένες ασθένειες έγινε επίσημα αποδεκτή ως θεμέλιο της αλλοπαθητικής δυτικής ιατρικής και της μικροβιολογίας στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ευρώπη.

Ονομάζεται επίσης μονομορφισμός,(one-form), και υιοθετήθηκε από το ιατρικό/βιομηχανικό σύμπλεγμα της Αμερικής, το οποίο άρχισε να διαμορφώνεται κοντά στις αρχές του αιώνα.

Αυτό το καρτέλ οργανώθηκε γύρω από τον Αμερικανικό Ιατρικό Σύλλογο, ο οποίος σχηματίστηκε από τα συμφέροντα των φαρμάκων με σκοπό τη χειραγώγηση του νομικού συστήματος για την καταστροφή του ομοιοπαθητικού ιατρικού επαγγέλματος.

Το σύμπλεγμα, που ελέγχεται από φαρμακευτικές εταιρείες, έχει γίνει μια επιχείρηση τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Περιλαμβάνει επίσης πολλές ασφαλιστικές εταιρείες, τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH), τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών (CDC), νοσοκομεία και πανεπιστημιακές ερευνητικές εγκαταστάσεις.

Το μικροβιακό δόγμα γέννησε την τεχνική του εμβολιασμού που ξεκίνησε τυφλά το 1796 από τον Edward Jenner. Ο Jenner πήρε πύον από τις τρέχουσες πληγές των άρρωστων αγελάδων και το εισήγαγε στο αίμα των "ασθενών" του.

Έτσι γεννήθηκε μια άθλια πρακτική (ανοσοποίηση/εμβολιασμός), η φύση της οποίας έχει αλλάξει ελάχιστα μέχρι σήμερα και η κατανόησή της εξακολουθεί να είναι θολωμένη από τη θεωρία του Παστέρ. Αυτό γέννησε επίσης την ανάπτυξη των αντιβιοτικών, με πρώτη την πενικιλίνη το 1940.

Ένα αντιβιοτικό είναι το δηλητηριώδες απόβλητο ενός μικροβίου που χρησιμοποιείται στην προσπάθεια να σκοτώσει ένα άλλο. Η πενικιλίνη είναι το δηλητήριο ενός μύκητα. Αυτό δημιούργησε τον πολλαπλασιασμό των επιθετικών και επίμονων μορφών ανθεκτικών στελεχών που μας στοιχειώνουν σήμερα".

Βιολογικό έδαφος

"Ένα υγιές ή άρρωστο βιολογικό έδαφος καθορίζεται κυρίως από τέσσερα πράγματα: την ισορροπία οξέων/αλκαλίων (pH), το ηλεκτρικό/μαγνητικό φορτίο (αρνητικό ή θετικό), το επίπεδο δηλητηρίασης (τοξικότητα) και τη θρεπτική του κατάσταση.

Ένα κρίσιμο σύμπτωμα του άρρωστου εδάφους είναι το χαμηλό οξυγόνο. Ένα άλλο είναι η διακοπή της κίνησης ή η στασιμότητα στα κολλοειδή σωματικά υγρά μεταξύ των κυττάρων.

Ακόμα ένα άλλο είναι η απώλεια ηλεκτρικού φορτίου στην επιφάνεια των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Αυτό συμβάλλει σε μια κατάσταση που ονομάζεται ρουλεό, που μερικές φορές αποκαλείται "κολλώδες αίμα".

Μέσα στο τοίχωμα ενός κυττάρου, όλες οι χημικές ουσίες και τα συστατικά που δρουν μαζί συνθέτουν τη ζωή. Τίποτα μέσα στο κύτταρο δεν θεωρείται ότι είναι ζωντανό από μόνο του. Όμως, όταν εξετάζετε ζωντανό αίμα, μπορείτε να παρατηρήσετε ότι οι μικροοργανισμοί υφίστανται έναν ακριβή, επιστημονικά επαληθεύσιμο κύκλο αλλαγής της μορφής τους.

Τόσο βαθιά όσο η αλλαγή μιας κάμπιας σε πεταλούδα, αυτή η εξέλιξη είναι ακόμη πιο φανταστική, καθώς μπορεί να συμβεί αρκετά γρήγορα (μερικές φορές μέσα σε λίγα λεπτά!). Δεν υπάρχουν εχθροί ή συγκεκριμένες ασθένειες που πρέπει να καταπολεμηθούν. Υπάρχει μόνο η συνέπεια της ισορροπίας ή της ανισορροπίας.

Το σύμπαν φαίνεται να λειτουργεί κρατώντας τα αντίθετα σε ισορροπία. Όταν τα πράγματα βγαίνουν εκτός ισορροπίας, συνήθως εμφανίζεται ένα σημάδι για να το κάνει γνωστό. Η υγεία είναι η ισορροπία στο σύστημα. Αν θέλετε να δείτε μια πρόχειρη σύγκριση του τι συμβαίνει σε ένα άρρωστο σώμα, δοκιμάστε να μην καθαρίζετε το σπίτι σας για περίπου ένα χρόνο.

Σε αυτό το περιβάλλον, όλα τα είδη των μικρών "επισκεπτών" θα έρθουν από το πουθενά για να εγκατασταθούν μαζί σας. Παρομοίως, το άγχος των λανθασμένων διατροφικών συνηθειών και του τρόπου ζωής μας "λερώνει" το εσωτερικό μας περιβάλλον.

Το έδαφός μας γίνεται υπερβολικά όξινο (ανισορροπία του pH) - ανοίγοντας το δρόμο για ανεπιθύμητους επισκέπτες. Σε αυτό το μη ισορροπημένο περιβάλλον, τα νοσηρά βακτήρια μπορούν να εκπέμψουν από τα ίδια μας τα κύτταρα. Αυτές οι μικροσκοπικές μορφές ζωής μπορούν να αλλάξουν γρήγορα τη μορφή και τη λειτουργία τους.

Μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται πλειομορφισμός, (pleo = πολλά, morph = μορφή), τα βακτήρια μπορούν να μετατραπούν σε ζύμη, η ζύμη σε μύκητα, ο μύκητας σε μούχλα. Μικροοργανισμοί, όπως ένα συγκεκριμένο βακτήριο, μπορούν να πάρουν πολλαπλές μορφές.

Πρόκειται για αλλαγή τόσο της λειτουργίας όσο και της μορφής. Είναι ανάλογο με κάποιον με πολλαπλές προσωπικότητες, η φυσιολογία του ατόμου αλλάζει με τις αλλαγές της προσωπικότητας. Ο Dr. E.C. Rosenow από τα βιολογικά εργαστήρια Mayo, και άλλοι βακτηριολόγοι, απέδειξαν ότι μια αλλαγή του μέσου διατροφής θα μπορούσε να μεταβάλει τους στρεπτόκοκκους σε πνευμονιόκοκκους και η αλλαγή του μέσου διατροφής πίσω θα μπορούσε να αντιστρέψει τους πνευμονιόκοκκους σε στρεπτόκοκκους.

Αυτό έδειξε ότι τα βακτήρια είναι πτωματοφάγοι της φύσης και, όντας ουσιαστικά σάκοι ενζύμων, αλλάζουν το σχήμα τους και την παραγωγή ενζύμων με σκοπό να διαλύσουν στο μικρότερο στοιχείο τους όποιον νεκρό ιστό υπάρχει.

Εκτός από το pH και τον πλειομορφισμό, πρέπει να εξετάσουμε μια πολύ σημαντική έννοια - τη διαφορά μεταξύ των συμπτωμάτων μιας νόσου και της κατάστασης της νόσου. Στον πλειομορφισμό, ένα λεγόμενο είδος είναι απλώς ένα στάδιο στον κύκλο ανάπτυξης μιας οικογένειας όντων. Κάθε μέλος λειτουργεί διαφορετικά και μοιάζει πολύ διαφορετικό από τα άλλα.

Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλούν "ασθένεια" είναι στην πραγματικότητα ένα σύμπτωμα ή μια συλλογή συμπτωμάτων. Για παράδειγμα, οι καρκινικοί όγκοι είναι συμπτώματα, γι' αυτό και η προσπάθεια καταπολέμησής τους οδήγησε στην επιδημία που έχουμε σήμερα. Αυτό που οι άνθρωποι συνήθως θεωρούν ως αιτίες των ασθενειών, είναι συμπτώματα.

Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν τα βακτήρια, οι ζυμομύκητες και οι απόγονοί τους. Όταν τα μικρόβια εμπλέκονται στην ασθένεια, παράγουν ή επηρεάζουν το σώμα να παράγει δευτερογενή συμπτώματα. Στην ορθόδοξη ιατρική, αυτά τα δευτερογενή συμπτώματα θεωρούνται ως η ασθένεια. Η απάντηση όμως βρίσκεται στην κατάσταση του εδάφους σας. Είναι σε ισορροπία;

Ή θα υποστηρίξει την ανάπτυξη ανεπιθύμητων επισκεπτών; Μόλις ξεκινήσει, η ανισορροπία μετατρέπεται σε φαύλο κύκλο. Στην ανισορροπία του pH, οι ιστοί του σώματος βρίσκονται στην όξινη πλευρά. Η όξινη κατάσταση προωθείται από διάφορα πράγματα, με κυριότερα τα είδη τροφίμων και την κακή πέψη. Στην κακή πέψη, η τροφή είτε ζυμώνεται είτε σαπίζει.

Στα αρχικά στάδια της ανισορροπίας, τα εξωτερικά συμπτώματα μπορεί να μην είναι πολύ έντονα και συχνά αντιμετωπίζονται (χειραγωγούνται) με φάρμακα. Περιλαμβάνουν πράγματα όπως: δερματικά εξανθήματα, πονοκεφάλους, αλλεργίες, κρυολογήματα και γρίπη και προβλήματα στα ιγμόρεια. Καθώς τα πράγματα βγαίνουν περισσότερο εκτός ισορροπίας, προκύπτουν πιο σοβαρές καταστάσεις. Οι αποδυναμωμένοι αδένες, τα όργανα και τα συστήματα αρχίζουν να υποχωρούν - ο θυρεοειδής, τα επινεφρίδια, το συκώτι κ.λπ.

Δυστυχώς, ο χειρισμός των συμπτωμάτων παίζει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία χειρότερων συμπτωμάτων αργότερα. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το σκέφτονται ή δεν το συνειδητοποιούν αυτό όταν αναζητούν τη γρήγορη ιατρική λύση. Ακόμη και οι περισσότεροι γιατροί δεν το γνωρίζουν ή δεν το λένε.

Η ιατρική/μιλιταριστική προσέγγιση είναι μια αντικατάσταση της τεχνητής θεραπείας από τη φυσική, των δηλητηρίων από την τροφή, στην οποία ταΐζουμε τους ανθρώπους δηλητήρια (φάρμακα), προσπαθώντας να διορθώσουμε (να επιτεθούμε) στις αντιδράσεις της πείνας.

Η έλλειψη κατανόησης δημιουργεί φόβο, αλλά όταν καταλάβουμε ότι τόσο η υγεία όσο και η ασθένεια δημιουργούνται από τις δικές μας συνήθειες διαβίωσης και διατροφής, τότε δεν υπάρχει πλέον φόβος για τα "μικρόβια". Το ατομικό μας ανοσοποιητικό σύστημα είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένο με τον πλανήτη Γη, από την ουσία του οποίου είμαστε φτιαγμένοι.

Ολόκληρος ο πλανήτης Γη, η πλήρης γεώσφαιρα, έχει το δικό του λειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα, ένα σύστημα αυτοπροστασίας, αναγέννησης και επούλωσης. Όταν δεν είμαστε ενταγμένοι σε αυτό το σύστημα ή βλάπτουμε αυτό το σύστημα, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι ο δικός μας εκφυλισμός.

Δεν υπάρχει ευλογία που να έχει λάβει ποτέ κάποιος που να μην συνδέεται με τη Γη, ακόμη και αν προέρχεται από το Διαδίκτυο! Ακόμα και το British Medical Journal του Νοεμβρίου 1950 παραδέχτηκε: "Με την καλύτερη δυνατή φροντίδα, η βαριά βακτηριακή μόλυνση της λέμφου του εμβολίου είναι αναπόφευκτη κατά την παρασκευή του, και μπορεί να υπάρχουν μέχρι και 500 Εκατομμύρια οργανισμοί ανά ml...".

Δεδομένου ότι αυτό είναι αλήθεια, αν τα βακτήρια προκαλούσαν την ασθένεια, όλοι όσοι έλαβαν το πρώτο τους εμβόλιο θα πέθαιναν μέσα σε 24 ώρες από τον εμβολιασμό".

"Ο Antoine Béchamp, M.D., ένας από τους σημαντικότερους βακτηριολόγους του κόσμου και σύγχρονος του Pasteur, έκανε μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις και μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά της εποχής του αποδέχτηκαν τις θεωρίες και τα ευρήματά του ως οριστικά τεκμηριωμένα γεγονότα. Ο Béchamp πέτυχε τόσα πολλά επιτεύγματα που χρειάστηκαν οκτώ σελίδες ενός επιστημονικού περιοδικού για να τα απαριθμήσει όταν πέθανε. 

Μεταξύ πολλών άλλων, έσωσε τη γαλλική βιομηχανία μεταξιού από την καταστροφή από τους μεταξοσκώληκες, κάτω από τη μύτη του Παστέρ, στον οποίο είχε ανατεθεί να το λύσει. Περιέγραψε με σαφήνεια τη διαδικασία της ζύμωσης ως αυτό που είναι: μια διαδικασία πέψης από μικροσκοπικά όντα. Ήταν ο πρώτος που υποστήριξε ότι το αίμα δεν είναι ένα υγρό, αλλά ένας ρέον ιστός. Ανέπτυξε μια φθηνή διαδικασία για την παραγωγή ανιλίνης, η οποία αποτέλεσε το θεμέλιο της βιομηχανίας χρωστικών ουσιών.

Αυτό που κάνει τη θεωρία των μικροβίων τόσο επικίνδυνη είναι ότι φαίνεται τόσο προφανώς αληθινή. Αλλά είναι αληθινή μόνο δευτερευόντως. Ο Bechamp είπε: "Δεν υπάρχει δόγμα τόσο ψευδές που να μην περιέχει κάποιο σωματίδιο αλήθειας. Έτσι συμβαίνει και με τα μικροβιακά δόγματα".

Ο Béchamp ανακάλυψε τα Μικροζύμια (σήμερα γνωστά ως μικροοργανισμοί) μικροσκοπικά ή μικρά ζυμωτά σώματα - τη βασική δομή της κυτταρικής ζωής- και ότι τα μικρόβια είναι σίγουρα το αποτέλεσμα και όχι η αιτία της ασθένειας.

Μέσα από τα πειράματά του έδειξε ότι τα ζωτικά χαρακτηριστικά των κυττάρων και των μικροβίων καθορίζονται από το έδαφος στο οποίο τρέφονται, αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται τα μικροζύμιά τους στο ανθρώπινο σώμα.

Τόσο το φυσιολογικό κύτταρο όσο και το μικρόβιο έχουν εποικοδομητικό έργο να επιτελέσουν. Τα κύτταρα οργανώνουν τους ιστούς και τα όργανα στο ανθρώπινο σώμα. Τα μικρόβια καθαρίζουν το ανθρώπινο σύστημα και το απαλλάσσουν από συσσωρεύσεις παθογόνων και βλεννογόνων ουσιών.

Αναπνέουμε συνεχώς περίπου 14.000 μικρόβια και βακτήρια ανά ώρα. Αν τα μικρόβια είναι τόσο επιβλαβή, γιατί δεν είμαστε όλοι νεκροί;

Στα πρωταρχικά στάδια της φλεγμονής (σχηματισμός πύου), τα βακτήρια που υπάρχουν είναι στρεπτόκοκκοι, αλλά καθώς τα κύτταρα του αίματος και οι ιστοί αποσυντίθενται περαιτέρω, οι "στρεπτόκοκκοι" μετατρέπονται σε σταφυλόκοκκους--αλλάζουν σε μορφές που είναι εγγενείς στο νέο τους περιβάλλον των νεκρών ιστών.

Τα βακτήρια δεν έχουν καμία δράση σε ζωντανά κύτταρα- μόνο σε νεκρά κύτταρα. Δεν είναι η αιτία της ασθένειας αλλά το αποτέλεσμά της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σε πολλές περιπτώσεις πνευμονίας- οι πνευμονιόκοκκοι δεν εμφανίζονται στο προσκήνιο παρά μόνο 36 έως 72 ώρες μετά την έναρξη της νόσου.

Το βιολογικό του έργο θα μπορούσε τότε να έχει φέρει επανάσταση στην ιατρική με βαθιά γνώση της φύσης της ζωής. Αλλά σε έναν πολιτικό κόσμο, βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν επιδέξιο πολιτικό με πλούσιες διασυνδέσεις - τον Louis Pasteur. Ο Αντουάν Μπεσάμπ ήταν επιστήμονας, ενώ ο φαρμακοποιός Παστέρ ήταν χημικός χωρίς καμία εκπαίδευση στις επιστήμες της ζωής και διαφημιστής, λογοτέχνησε την έρευνα του Μπεσάμπ, την παραποίησε, την υπέβαλε στη Γαλλική Ακαδημία Επιστημών ως δική του!

Και δημοσιοποιώντας αυτά τα πρόωρα ερευνητικά ευρήματα, ο Παστέρ απέκτησε πιστούς οπαδούς - ανθρώπους που τον αποθέωναν ως επιστημονική ιδιοφυΐα. Ο Παστέρ ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την επικράτηση των πειραμάτων σε ζώα στην ιατρική έρευνα.

Ο Παστέρ χρησιμοποίησε παρασκευάσματα που παρασκευάζονταν από τους άρρωστους ιστούς προηγουμένως άρρωστων ζώων, κάνοντας έτσι τα ζώα που έκαναν την ένεση να αρρωστήσουν. Αυτό έδινε την εντύπωση ότι ένα μικρόβιο προκαλούσε μια ασθένεια, ενώ στην πραγματικότητα τα παρασκευάσματα αυτά ήταν εξαιρετικά δηλητηριώδη.

Αυτή δεν είναι μια επιστημονική διαδικασία, αλλά απλώς αποδεικνύει το γεγονός ότι μπορείτε να αρρωστήσετε κάποιον δηλητηριάζοντας το αίμα του. Με βάση τη θεωρία του για τα μικροζύμα (μικροσώματα), ο Béchamp προειδοποίησε εμφατικά ενάντια σε μια τέτοια άμεση και τεχνητή εισβολή στο αίμα.

Μικροζύμα (Microzymas)

"Από το χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις" Γένεση 3:19

Τριάντα χρόνια πριν από την επικράτηση του μονομορφισμού, ο Béchamp εφιστούσε την προσοχή του σε μικροσκοπικούς "μοριακούς κόκκους" που βρίσκονταν στα κύτταρα του σώματος, τους οποίους είχαν παρατηρήσει άλλοι παρατηρητές πριν από αυτόν. Είχαν προσδιοριστεί ελάχιστα και κανείς δεν είχε προσδιορίσει την κατάσταση ή τη λειτουργία τους.

Μετά από 10 χρόνια προσεκτικών πειραματισμών, ο Béchamp έφερε στον κόσμο το 1866 τη βαθιά αποκάλυψη ότι οι κόκκοι ήταν ζωντανά στοιχεία. Τα μετονόμασε σε μικροζυμα, που σημαίνει "μικρές ζυμώσεις". Κατά τη διάρκεια των επόμενων 13 ετών, ο Béchamp, μαζί με τον αφοσιωμένο συνεργάτη του, τον καθηγητή Estor, ανέπτυξε και τελειοποίησε τη θεωρία των μικροζυμάτων.

Η ουσία αυτής της θεωρίας είναι ότι τα μικροζύμα, ένα ανεξάρτητα ζωντανό στοιχείο, υπάρχει μέσα σε όλα τα έμβια όντα και είναι τόσο ο οικοδόμος όσο και ο ανακυκλωτής ή οι οργανισμοί. Κατοικεί στα κύτταρα, στο υγρό μεταξύ των κυττάρων, στο αίμα και στη λέμφο. Σε μια κατάσταση υγείας, τα μικροζύμια δρουν αρμονικά και η ζύμωση γίνεται κανονικά, ευεργετικά.

Αλλά στην κατάσταση της ασθένειας, τα μικροζύμια διαταράσσονται και αλλάζουν τη μορφή και τη λειτουργία τους. Εξελίσσονται σε μικροσκοπικές μορφές (μικρόβια) που αντανακλούν την ασθένεια και παράγουν τα συμπτώματα, και γίνονται αυτό που ο Béchamp ονόμασε "νοσηρά εξελιγμένα" μικροζύμια.

Αυτό συμβαίνει λόγω της τροποποίησης του εδάφους μας από έναν ανάποδο τρόπο διατροφής και διαβίωσης. Ο Béchamp παρατήρησε κόκκους να συνδέονται μεταξύ τους και να επιμηκύνονται σε βακτήρια. Ως εκ τούτου, παρατήρησε, διερεύνησε και εξέφρασε πρώτος την έννοια του πλειομορφισμού.

Όντας στα θεμέλια της οργάνωσης στο σώμα, οι μικροζυμωτικοί μετασχηματισμοί οικοδομούν τα κύτταρα και τελικά ολόκληρο τον οργανισμό στον οποίο υπάρχουν. Η λειτουργία τους είναι διττή και είναι έτοιμοι να ανακυκλώσουν το φυσικό σώμα μετά τον θάνατο. Πρόκειται για ύλη, η οποία δεν μπορεί να δημιουργηθεί ή να καταστραφεί, και είναι ο πρόδρομος όλης της ζωντανής οργανωμένης ύλης.

Το μικροζύμα είναι μια ζύμωση: ένα ζωντανό στοιχείο ικανό να ζυμώσει τη ζάχαρη. Πρόκειται για μια πεπτική (χημική) διαδικασία που πραγματοποιείται από ένζυμα (από το ελληνικό, που σημαίνει "ζυμώνω"). Υπάρχουν διάφορες ταξινομήσεις των ζυμώσεων, με βάση τα τελικά προϊόντα. Το αλκοόλ είναι ένα τέτοιο προϊόν, οπότε υπάρχουν οι αλκοολικές ζυμώσεις.

Υπάρχουν επίσης γαλακτικές ζυμώσεις, με αποτέλεσμα την παραγωγή γαλακτικού οξέος. Αυτό το είδος ζύμωσης συμβαίνει στους μυς, δημιουργώντας την κόπωση και τον πόνο που όλοι γνωρίζουμε. Ο Béchamp έβλεπε τη διαδικασία της ζωής ως μια συνεχή κυτταρική διάσπαση από μικροζυμωτικές ζυμώσεις - ακόμη και σε ένα υγιές σώμα. Συμβαίνει επίσης ανανέωση, η οποία επίσης γίνεται από τα μικροζύμια.

Όταν υπάρχει ασθένεια, η ζυμωτική διάσπαση όχι μόνο επιταχύνεται, αλλά αναλαμβάνεται από νοσηρές εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένων των βακτηρίων, των ζυμομυκήτων, των μυκήτων και της μούχλας. Αυτές είναι οι ανώτερες μορφές ανάπτυξης των μικροζυμάτων, οι οποίες τρέφονται με ζωτικές ουσίες του σώματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα εκφυλιστικά συμπτώματα ασθενειών".

http://www.laleva.org/eng/2004/05/louis_pasteur_vs_antoine_bchamp_and_the_germ_theory_of_disease_causation_1.html

Apollodoros’s NewsletterLouis Pasteur Vs Antoine Béchamp και η Θεωρία των Μικροβίων για την Πρόκληση Ασθενειών

Μετάφραση: Απολλόδωρος 14 Μαϊου 2004 | Laleva.org | Διάβαστε το εδώThanks for reading Apollodoros’s Newsletter! Subscribe for free to receive new posts and support my work…

Read more

16 days ago · Apollodoros

Ήθελα να συμπεριλάβω αυτό το δεύτερο άρθρο από το Ίδρυμα Weston A. Price, καθώς κάνει αριστοτεχνική δουλειά παρουσιάζοντας το πολιτικό και εμπορικό κλίμα που επέτρεψε στον Παστέρ και τη θεωρία του να ανθίσει, ενώ η έρευνα του Bechamp αφέθηκε να μαραζώσει και να μείνει στο παρασκήνιο.

Ο Παστέρ είχε σημαντικές ισχυρές διασυνδέσεις και τα ψευδοεπιστημονικά του στοιχεία ήταν κερδοφόρα και ταίριαζαν απόλυτα με τους στόχους εκείνων που ήταν σε θέση να ανταμειφθούν οικονομικά. Ο Bechamp, από την άλλη πλευρά, βρισκόταν σε ευθεία αντίθεση με αυτούς τους στόχους και το έργο του δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί προκειμένου να δημιουργηθεί κέρδος ούτε έλεγχος.

Ο Παστέρ είχε τη φήμη του απατεώνα και του λογοκλόπου, ενώ ο Μπεσάμπ έχαιρε σεβασμού από τους συναδέλφους του. Η έντονη αντίθεση μεταξύ αυτών των ανδρών και του έργου τους είναι πραγματικά συναρπαστική και μπορεί να συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην κατανόηση του πώς έχουμε απομακρυνθεί τόσο πολύ από τις πραγματικές αιτίες των ασθενειών:

Η Θεωρία των Μικροβίων εναντίον της Θεωρίας του Εδάφους: Η λάθος πλευρά κέρδισε το παιχνίδι

"Ενώ οι περισσότεροι Αμερικανοί έχουν πιθανώς ακούσει για τον Λουί Παστέρ (1822-1895), είναι αμφίβολο αν πολλοί είναι εξοικειωμένοι με το όνομα και το έργο του Αντουάν Μπεσάμπ (1816-1908).

Οι δύο ερευνητές του δέκατου ένατου αιώνα ήταν επιστημονικοί σύγχρονοι, συμπατριώτες και συναδέλφους της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, αλλά οι βασικές διαφορές στις απόψεις τους για τη βιολογία και την παθολογία των ασθενειών οδήγησαν σε μια παρατεταμένη αντιπαλότητα τόσο εντός όσο και εκτός της Ακαδημίας.

Ο Béchamp ήταν ο πιο λαμπρός στοχαστής, αλλά ο Pasteur είχε πολιτικές διασυνδέσεις, μεταξύ των οποίων και ο αυτοκράτορας Ναπολέων Γ'. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Παστέρ δεν ήταν υπεράνω "της λογοκλοπής και της διαστρέβλωσης της έρευνας του Béchamp" και απέκτησε φήμη και περιουσία κυρίως επειδή οι απόψεις του "ήταν σε αρμονία με την επιστήμη και την πολιτική της εποχής του".

Εν τω μεταξύ, οι κυρίαρχοι ιστορικοί της ιατρικής υποβίβασαν τις ιδέες του Béchamp -που δεν ήταν τόσο ελκυστικές για τους συμβατικούς στοχαστές- στον πνευματικό κάδο απορριμμάτων.

Η προώθηση της θεωρίας των μικροβίων από τον Παστέρ (μια λανθασμένη αντίληψη που δεν "ανακάλυψε", αλλά επανασυσκευάσθηκε) παρέμεινε "αγαπητή στις καρδιές των στελεχών των φαρμακευτικών εταιρειών" μέχρι σήμερα, έχοντας θέσει τις βάσεις για να γίνουν "τα συνθετικά φάρμακα, η χημειοθεραπεία, η ακτινοβολία, η χειρουργική αφαίρεση τμημάτων του σώματος και τα εμβόλια" τα "φάρμακα της επιλογής".

Η ακλόνητη πεποίθηση ότι υπάρχει ένα μικρόβιο για κάθε ασθένεια είναι τόσο βαθιά ριζωμένη ως η "κυρίαρχη ιατρική ιδέα για τον δυτικό κόσμο", ώστε οι ανταγωνιστικές ιδέες για την αιτιώδη συνάφεια των ασθενειών εξακολουθούν να δυσκολεύονται να κερδίσουν έδαφος.

Πάνω από έναν αιώνα μετά το θάνατο των δύο Γάλλων, γιατί να μπει κανείς στον κόπο να επανεξετάσει τη θέση τους στην ιστορία; Η απάντηση είναι ότι η επιστημονική (και βιομηχανική) προκατάληψη υπέρ του μοντέλου του Παστέρ δεν εξυπηρέτησε την υγεία του κοινού - το αντίθετο μάλιστα. Δύο δεκαετίες μετά την έναρξη του εικοστού πρώτου αιώνα, οι θλιβερές εθνικές και διεθνείς στατιστικές για την υγεία διαψεύδουν πλήρως τη διαφημιστική εκστρατεία για την ιατρική πρόοδο.

Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, πάνω από τα μισά παιδιά έχουν μία ή περισσότερες χρόνιες παθήσεις, όπως και ένα ανάλογο ποσοστό των νέων της χιλιετίας και έως και 62% των ενηλίκων με Medicaid. Τα περισσότερα δολάρια υγειονομικής περίθαλψης που δαπανώνται στις ΗΠΑ (86%) αφορούν ασθενείς με τουλάχιστον μία χρόνια πάθηση. Παρόμοιες τάσεις είναι σε άνοδο σε όλο τον κόσμο.

Για όσους είναι σε θέση να ατσαλωθούν απέναντι στην ιατρική προπαγάνδα, είναι απολύτως σαφές ότι το παστεριανό παράδειγμα απέτυχε να αποδώσει. Με τους Αμερικανούς να βρίσκονται σε μια τόσο σοκαριστική κατάσταση κακής υγείας, δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε να συνεχίσει να κυριαρχεί η φαρμακευτική προοπτική με γνώμονα το κέρδος.

Όπως το θέτει πιο ωμά ένας συγγραφέας: "Όσο πιο γρήγορα ξεπεράσουμε την κληρονομιά της ψεύτικης επιστήμης του Παστέρ και επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, τόσο το καλύτερο".

Διασημότητα VS. Αιρετικού

Η ιστορία απένειμε φήμη στον αναγωγιστή Παστέρ ως "πατέρα της ανοσολογίας" και ως εκλαϊκευτή της θεωρίας ότι η ασθένεια περιλαμβάνει "μια απλή αλληλεπίδραση μεταξύ συγκεκριμένων μικροοργανισμών και ενός ξενιστή". Με τη μονοσήμαντη εστίασή του στην πλευρά του μικροβίου της εξίσωσης, ο Παστέρ αγνόησε τον ξενιστή και απέκλεισε την επίδραση των περιβαλλοντικών παραγόντων, "απορρίπτοντας έτσι βολικά την κοινωνική ευθύνη για την ασθένεια".

Τόσο εκείνη την εποχή όσο και αργότερα, το κοινό και οι περισσότεροι συνάδελφοι επιστήμονες βρήκαν τη θεωρία των μικροβίων εύκολα αποδεκτή, θεωρώντας ότι το μοντέλο του Παστέρ για τη ζωή και την υγεία δεν ήταν μόνο "επιφανειακά εύλογο" αλλά και "οικονομικά εκμεταλλεύσιμο".

Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που γνωρίζουμε σήμερα ξεκίνησαν την εποχή του Παστέρ, συχνά από τη συγχώνευση με χημικές εταιρείες, που είχαν ως κοινό στόχο την ανάπτυξη και πώληση συνθετικών προϊόντων για την "επιλεκτική θανάτωση ή ακινητοποίηση παρασίτων, βακτηρίων και άλλων εισβολικών μικροβίων που προκαλούν ασθένειες".

Παραθέτοντας σχόλια της Ethel Douglas Hume το 1923, ένας συγγραφέας παρατήρησε ότι "η μεγαλύτερη αξίωση του Παστέρ για φήμη θα έπρεπε να είναι η εγκαινίαση της "ολέθριας εκπόρνευσης της επιστήμης και της ιατρικής στην εμπορευματοποίηση"".

Ο Béchamp, σύμφωνα με τους θαυμαστές του, είχε μια μάλλον "θαυμάσια άποψη για τη διαδικασία της ζωής" και υποστήριζε μια πιο διαφοροποιημένη προοπτική για τις μολυσματικές και χρόνιες ασθένειες -για την οποία η ιστορία τον χαρακτήρισε αιρετικό. Μεγάλο μέρος του έργου του Béchamp επικεντρώθηκε στον βιολογικό ρόλο της ζύμωσης.

Επινόησε τον όρο "μικροζύμα" (από το zyme, την αρχαία ελληνική λέξη για τη ζύμωση) για να περιγράψει μικροσκοπικά σωματίδια που θεωρούσε ως τα "πρωταρχικά ανατομικά στοιχεία όλων των ζωντανών όντων" - "την αρχή και το τέλος κάθε οργάνωσης". Ο Béchamp θεωρούσε αυτά τα σωματίδια ως ζωντανές οντότητες ακριβώς λόγω της "δύναμης της κίνησης και της παραγωγής ζύμωσης".

Οι επόμενες γενιές ανοιχτόμυαλων ερευνητών συμφώνησαν με τις πρωτοποριακές παρατηρήσεις του Béchamp σχετικά με τα μικροσωματίδια ως τη θεμελιώδη μονάδα της βιολογίας, με την πιο πρόσφατη έρευνα σε αυτό το πνεύμα να προτείνει μια νέα γενετική θεωρία και ένα "παγκόσμιο παράδειγμα ζωής" που περιλαμβάνει την αυθόρμητη αυτοσυναρμολόγηση του DNA.

Οι διάφορες ανακαλύψεις του Béchamp τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι τα σώματά μας είναι, στην πραγματικότητα, "μίνι-κόσμοι". Όταν το εσωτερικό οικοσύστημα ενός ατόμου αποδυναμώνεται -είτε λόγω κακής διατροφής, τοξικότητας ή άλλων παραγόντων- αλλάζει τη λειτουργία των μικροβίων που υπάρχουν φυσιολογικά στο σώμα, προκαλώντας ασθένειες. Με άλλα λόγια, οι μικροοργανισμοί γίνονται παθογόνοι μόνο αφού περιβαλλοντικοί παράγοντες προκαλέσουν επιδείνωση του κυτταρικού "εδάφους" του ξενιστή".

"Η θεωρία των μικροβίων για τις μολυσματικές μεταδοτικές ασθένειες είναι βολική επειδή παρέχει αυτό που κάθε απλοϊκή θεώρηση ενός προβλήματος αναζητά πριν από όλα: έναν ένοχο, έναν αόρατο λαγό για να τον κυνηγήσουν τα κυνηγόσκυλα στα δαπανηρά ερευνητικά εργαστήρια, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία και τα εργοστάσια φαρμάκων.

Το γεγονός ότι ο λαγός δεν μπορεί ποτέ να πιαστεί είναι η τέλεια εγγύηση ότι η κούρσα τους δεν θα τελειώσει ποτέ, οι απαιτήσεις τους για χρηματοδότηση δεν θα σταματήσουν ποτέ και η ικανότητά τους να παράγουν κέρδη για τις φαρμακευτικές και χημικές εταιρείες θα συνεχίσει να αυξάνεται".

-Montague R. Leverson

Ελπίζουμε ότι οι παραπάνω πηγές έδωσαν μια καλή επισκόπηση της ιστορίας αυτών των δύο θεωριών καθώς και των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από αυτές. Το να μάθω για τον Antoine Béchamp και τη θεωρία του εδάφους επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη ζωή μου. Ήταν πληροφορίες που άλλαξαν το παράδειγμα και οδήγησαν σε μια επαναξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζω τις στιγμές δυσφορίας.

Ενώ είχα ήδη εγκαταλείψει την έννοια των εμβολίων μερικά χρόνια πριν, οι πληροφορίες αυτές με βοήθησαν τελικά να αφαιρέσω όλα τα φαρμακευτικά προϊόντα και τα συμπληρώματα από τη ζωή μου. Εξέτασα κάθε πιθανή περιοχή επίδρασης για να δω ποιες αλλαγές θα μπορούσα να κάνω που θα βοηθούσαν στη βελτίωση του εδάφους μου.

Παρουσιάζονται παρακάτω, χωρίς να είναι εξαντλητικός ο κατάλογος, οι τομείς που επηρεάζουν άμεσα το έδαφός μας. Έχω δώσει σύντομες εξηγήσεις για τον καθένα, καθώς και για το πώς προσπάθησα να κάνω βελτιώσεις προκειμένου να εξασφαλίσω ένα υγιές έδαφος για μένα και την οικογένειά μου.

Αν και μια ανισορροπία σε οποιονδήποτε από αυτούς τους τομείς θα μπορούσε να οδηγήσει σε ασθένεια, συχνά είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων που οδηγεί σε ένα τοξικό έδαφος που χρειάζεται καθαρισμό.

Διατροφή

Η διατροφή ενός ατόμου μπορεί σίγουρα να επηρεάσει την υγεία του. Όπως λέει και το ρητό, είμαστε αυτό που τρώμε. Η πλειονότητα των τροφίμων μας είναι καλυμμένη με τοξικά φυτοφάρμακα, όπως η γλυφοσάτη, και έχει γίνει υπερβολικά επεξεργασμένη και έχει απομακρυνθεί πολύ από την αρχική της θρεπτική πυκνότητα.

Προσωπικά, άλλαξα την οικογένειά μου σε μια βιολογική διατροφή που περιορίζει όσο το δυνατόν περισσότερο τα επεξεργασμένα τρόφιμα. Αν και είναι πολύ δύσκολο να ζούμε εντελώς βιολογικά, φροντίζουμε ώστε η συντριπτική πλειοψηφία των τροφίμων και των συστατικών που αγοράζουμε/καταναλώνουμε να είναι βιολογικά.

Αν και δεν είναι καθημερινό φαινόμενο, καταναλώνουμε κρέας που είναι βιολογικό, που τρέφεται με χορτάρι, που δεν εκτρέφεται σε κλουβιά και που εκτρέφεται σε βοσκότοπους.

Αν και δεν εξαλείφουμε εντελώς τα "κακά" τρόφιμα ή την περιστασιακή έξοδο σε εστιατόριο, το κάνουμε με μέτρο. Ο στόχος μου στο εγγύς μέλλον είναι να στηρίξω τους αγρότες μας στην Αϊόβα αγοράζοντας φρέσκα βιολογικά προϊόντα τοπικά και όχι από αλυσίδες καταστημάτων.

Θέλω να επισημάνω ότι, σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να ισχυρίζονται κάποιοι, δεν υπάρχει μία και μοναδική επιστημονικά τεκμηριωμένη δίαιτα εδάφους. Κάποιοι θα δηλώσουν ότι πρέπει να τρώει κανείς μια φυσική υγιεινή διατροφή με βάση τα φρούτα, ενώ άλλοι θα μιλήσουν για την εστίαση σε αλκαλικές έναντι όξινων τροφών.

Οι άνθρωποι μπορεί να είναι υγιείς ή άρρωστοι ανεξάρτητα από τη διατροφή που επιλέγουν. Αν δείτε τέτοιους ισχυρισμούς για μια "δίαιτα εδάφους", ερευνήστε τους και αναζητήστε τυχόν τέτοιες μελέτες που προωθούνται ως επιστήμη για τον εαυτό σας, για να δείτε αν οι πληροφορίες που υποστηρίζουν τέτοιους ισχυρισμούς τηρούν πραγματικά την επιστημονική μέθοδο ή όχι.

Θα διαπιστώσετε ότι δεν το κάνουν. Ενώ μπορεί να μην υπάρχει μια συγκεκριμένη "δίαιτα εδάφους", υπάρχουν ορισμένες αρχές που μπορούμε να ενσωματώσουμε προκειμένου να τρώμε όσο το δυνατόν πιο υγιεινά.

Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε όσον αφορά τη διατροφή είναι να τρώμε καθαρό βιολογικό κρέας, φρούτα και λαχανικά όσο το δυνατόν περισσότερο και να περιορίζουμε τα ιδιαίτερα επεξεργασμένα πρόχειρα τρόφιμα και τα εστιατόρια. Το μέτρο και η ισορροπία είναι το κλειδί.

Νερό

Καθώς το νερό είναι το πιο σημαντικό υγρό που καταναλώνουμε σε καθημερινή βάση, είναι επιτακτική ανάγκη να εφοδιάζετε τον εαυτό σας με το πιο δροσιστικό και καθαρό νερό που μπορείτε να βρείτε. Δυστυχώς, η παροχή νερού είναι γεμάτη από επιβλαβείς τοξίνες, όπως το προστιθέμενο φθόριο και το χλώριο, καθώς και υπολείμματα φυτοφαρμάκων και φαρμάκων.

Η οικογένειά μας δεν χρησιμοποιεί πλέον νερό βρύσης λόγω της βαριάς περιεκτικότητας σε τοξίνες. Για χρόνια, ξαναγέμιζα μπουκάλια νερού 5 γαλονιών από το παντοπωλείο προκειμένου να αποφύγω τη βρύση. Πρόσφατα, επενδύσαμε σε μια μονάδα αντίστροφης όσμωσης για το νερό του σπιτιού μας.

Καθώς πίνω νερό σαν να βγαίνει από τη μόδα, ήταν εξαιρετικά σημαντικό για μένα να εξαλείψω όσο το δυνατόν περισσότερο φθόριο, χλώριο και άλλους μολυσματικούς παράγοντες. Συνιστώ ανεπιφύλακτα να κάνετε μια επένδυση σε μια μονάδα αντίστροφης όσμωσης.

Αγοράσαμε τη δική μας από την Culligan για περίπου 1200 δολάρια και εγκαταστάθηκε στο δωμάτιο πλυντηρίου του υπογείου μας, γεγονός που εξάλειψε την ανάγκη να έχουμε μια ογκώδη μονάδα κάτω από το νεροχύτη μας.

Άσκηση

Το σώμα μας είναι σχεδιασμένο για να κινείται. Απαιτούν από εμάς να είμαστε όσο το δυνατόν πιο δραστήριοι σωματικά, όμως για τους περισσότερους από εμάς, οι δουλειές μας μας βάζουν σε καθιστική κατάσταση 8 έως 10 ώρες την ημέρα για το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας.

Στη συνέχεια, καθόμαστε μπροστά από μια τηλεόραση για να παρακολουθήσουμε το Netflix για να χαλαρώσουμε μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά.

Ωστόσο, για να διατηρήσουμε την υγεία μας, πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να κινούμαστε, είτε πρόκειται για να πηγαίνουμε στο γυμναστήριο μερικές φορές την εβδομάδα, είτε για να βγαίνουμε για βόλτες ή να κάνουμε ποδήλατο, είτε για να κάνουμε δουλειές στην αυλή και άλλες δουλειές κ.λπ.

Αυτός ήταν ένας τομέας που αποτελούσε σταθερή πρόκληση για μένα προσωπικά, κάτι που μπορεί να φαίνεται περίεργο για κάποιον που ήταν προσωπικός γυμναστής. Λόγω ενός κατάγματος στο L5/S1 και δισκοκήλης στον αυχένα μου, η σωματική δραστηριότητα μπορεί να επιδεινώσει τη φλεγμονή και να κάνει τις μέρες μου ιδιαίτερα επώδυνες.

Ωστόσο, η παραμονή στην καθιστική ζωή μπορεί να είναι εξίσου επιζήμια, γι' αυτό και έψαξα να βρω τρόπους για να έχω τουλάχιστον 30 λεπτά προγραμματισμένης σωματικής δραστηριότητας κάθε μέρα της εβδομάδας. Το να βγαίνω έξω και να περπατάω στα μονοπάτια της φύσης είναι ένας ικανοποιητικός τρόπος για να κινηθώ και να απορροφήσω το απαραίτητο ηλιακό φως.

Αν ο καιρός δεν το επιτρέπει, το να ανέβετε σε έναν διάδρομο είναι ένα αξιοπρεπές υποκατάστατο. Όλοι έχουμε τις δικές μας προσωπικές προκλήσεις που πρέπει να ξεπεράσουμε προκειμένου να κάνουμε το σώμα μας να κινείται με συνέπεια.

Σίγουρα χρειάζεται σχεδιασμός, προσπάθεια και κίνητρο για να ζήσουμε έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Υπάρχει πάντα περιθώριο βελτίωσης, αλλά το σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι απλά να βρίσκουμε τρόπους να κινούμαστε.

Φαρμακευτικά προϊόντα/εμβόλια

Με ποιο τρόπο είναι λογικό να πιστεύουμε ότι έχουμε έλλειψη από τεχνητές συνθετικές τοξίνες και ότι πρέπει να τις παίρνουμε καθημερινά μόνο και μόνο για να μπορούμε να λειτουργούμε σωστά; Δεν θα καταλάβω ποτέ πώς πίστεψα ποτέ ότι το σώμα μου χρειαζόταν συνθετικές χημικές ουσίες για να κάνει τις φυσιολογικές διεργασίες που είναι σχεδιασμένο να κάνει.

Κάποια στιγμή πίστεψα ότι χρειαζόμουν ένα εμβόλιο για να προστατευτώ από αόρατους "ιούς". Πίστευα ότι χρειαζόμουν δύο διαφορετικά φάρμακα ώστε το σώμα μου να ρυθμίσει την αρτηριακή μου πίεση προκειμένου να φτάσει σε ένα αυθαίρετο όριο.

Πίστευα ότι χρειαζόμουν τρία διαφορετικά παυσίπονα για να μπορέσω να επιβιώσω όλη την ημέρα. Παραιτήθηκα από την προσωπική μου ευθύνη για τη φροντίδα της υγείας μου και την έδωσα στη φαρμακοβιομηχανία. Σταμάτησα να πιστεύω ότι το σώμα μου είναι έξυπνο, ικανό και ότι ξέρει πώς να λειτουργεί όπως πρέπει.

Μετά την κατανόηση της θεωρίας του εδάφους, το σύννεφο της αμφιβολίας που με είχε οδηγήσει να μην πιστεύω στις φυσικές ικανότητες του σώματός μου να αυτορυθμίζεται, ξεπλύθηκε και έμαθα πώς να ακούω και να εμπιστεύομαι ξανά το σώμα μου.

Δεν πιστεύω πλέον ότι χρειάζομαι ούτε εξαρτώμαι από τις τεχνητές χημικές ουσίες προκειμένου να επιβιώσω. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πώς να ζούμε χωρίς αυτές τις τοξίνες με όποιον τρόπο είναι δυνατόν.

Με τις λίστες πλυντηρίων με τις παρενέργειες καθώς και τις άγνωστες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φαρμάκων και τη βλάβη από τη μακροχρόνια χρήση, είναι επιτακτική ανάγκη να αναζητήσετε φυσικούς και εναλλακτικούς δρόμους προς τη θεραπεία πριν γίνετε σκλάβοι της φαρμακευτικής αυτοκρατορίας.

Ψυχαγωγικά ναρκωτικά/χρήση αλκοόλ

Πολλοί είναι δυστυχώς αυτοί που εκουσίως υποβάλλουν τον εαυτό τους σε δηλητήρια σε καθημερινή βάση με τη μορφή ψυχαγωγικών ναρκωτικών και αλκοόλ. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ουσίες αυτές χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν το άτομο να αντιμετωπίσει το άγχος της καθημερινής ζωής και ως ένας τρόπος διαφυγής καθώς και για να μουδιάσει τον πόνο.

Είναι πολύ εύκολο να πέσει κανείς θύμα ενός εθιστικού τρόπου ζωής προκειμένου να αποφύγει να ασχοληθεί με τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν προκειμένου να είναι κανείς ψυχικά και σωματικά υγιής. Αυτές οι ουσίες είναι στιγμιαία τσιρότα που πέφτουν αμέσως και αφήνουν τυχόν βαθιές πληγές εκτεθειμένες και ευάλωτες.

Προσωπικά, δεν ήμουν ποτέ από αυτούς που συμμετείχαν σε οποιαδήποτε ναρκωτικά πέρα από τα νόμιμα που μου έδιναν οι γιατροί μου. Δεν ήμουν ποτέ μεγάλος πότης. Έπινα μόνο περιστασιακά και καθώς ήμουν ελαφρύς, ένα αλκοολούχο ποτό ήταν αρκετό για να με κάνει να χάσω.

Επίσης, δεν είχα ποτέ την επιθυμία να καπνίσω, καθώς δεν μου άρεσε να ξεφυσάω σκοτεινά σύννεφα τοξινών. Είδα τι έκαναν τελικά αυτές οι δύο κακίες στον παππού μου, γεγονός που μου εμφύσησε την επιθυμία να αποφεύγω τις δύο συνήθειες με κάθε κόστος. Έχω επίσης μια εθιστική προσωπικότητα, οπότε μπορούσα να προβλέψω τον εαυτό μου να πέσει σε ένα επικίνδυνο και θανατηφόρο μοτίβο που θα ήταν δύσκολο να σπάσει.

Δεν ήξερα ότι δεν ήταν τα παράνομα ναρκωτικά που παραλίγο να μου κοστίσουν τη ζωή, αλλά αυτά που μου έδιναν οι άνδρες με τις λευκές ποδιές. Τα "νόμιμα ναρκωτικά" ήταν εξίσου δύσκολο να ξεφύγω από αυτά.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το προσωρινό μούδιασμα και η αίσθηση ανακούφισης που αυτά τα ναρκωτικά μπορεί να φαίνεται ότι προσφέρουν δεν αξίζει τη μακροπρόθεσμη καταστροφή της υγείας μας. Υπάρχουν πάντα διαθέσιμες καλύτερες εναλλακτικές λύσεις.

Ψυχική Υγεία

Αυτός μπορεί να είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που οδηγούν σε ασθένειες και ένας από αυτούς που, αν και δεν είναι πάντα μια απλή λύση, μπορούμε να ελέγξουμε άμεσα την αντίδρασή μας σε αυτόν, προκειμένου να αποφύγουμε τυχόν αρνητικές επιπτώσεις. Είναι πολύ εύκολο στο σημερινό κλίμα, ειδικά με δεδομένη την τελευταία τριετία, να παγιδευτούμε σε συναισθηματική αναταραχή.

Είτε πρόκειται για αυξημένο άγχος από την υπερεργασία και την κακοπληρωμένη εργασία είτε για την αντιμετώπιση της επίθεσης προπαγάνδας που βασίζεται στον φόβο και αποσκοπεί στην αύξηση των επιπέδων άγχους, αντιμετωπίζουμε πολλές προκλήσεις για τη διατήρηση της ψυχικής και συναισθηματικής μας υγείας. Αυτοί οι στρεσογόνοι παράγοντες μπορούν εύκολα να εκδηλωθούν ως τα ίδια τα συμπτώματα που προσπαθούμε να αποφύγουμε.

Έχω επικεντρωθεί σε διάφορες μεθόδους προκειμένου να μειώσω το δικό μου άγχος και στρες για να αποκαταστήσω την υγεία μου. Μπορώ να βρω παρηγοριά στην απόδραση που προσφέρει ένα καλό μυθιστόρημα, ένα κόμικ, μια ταινία, μια τηλεοπτική εκπομπή ή ένα βιντεοπαιχνίδι.

Μπορώ να αποκαταστήσω την εσωτερική γαλήνη βγαίνοντας στη φύση και απολαμβάνοντας το φως του ήλιου. Μπορώ να ηρεμήσω το αυξανόμενο άγχος με 15 λεπτά βαθιάς αναπνοής. Ακούω και χαλαρώνω με την αγαπημένη μου μουσική της δεκαετίας του '80 (Journey και Foreigner). Συγκεντρώνομαι με την οικογένεια για μια παλιά καλή βραδιά παιχνιδιού.

Όλες αυτές οι τακτικές έχουν κάνει θαύματα για μένα και κάνω ένα μείγμα από αυτές ανά πάσα στιγμή. Ωστόσο, ο αγαπημένος μου εκτονωτής έχει έρθει με τη μορφή της συγγραφής. Το ξέρω, σοκαριστικό, σωστά; Η έρευνα και η συγγραφή άρθρων ήταν απίστευτα θεραπευτική και το να μπορώ να το μοιραστώ αυτό με όλους εσάς ήταν ευλογία.

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να έχουμε ένα πλήρες οπλοστάσιο τακτικών αποσυμπίεσης έτοιμο και έτοιμο στη διάθεσή μας για να το χρησιμοποιήσουμε όποτε προκύψει η κατάλληλη στιγμή. Οι δύσκολες καταστάσεις συχνά απαιτούν μια ποικιλία τακτικών. Βρείτε αυτές που ταιριάζουν στον τρόπο ζωής σας και επιστρέψτε στη συναισθηματική ελευθερία.

Ύπνος

Ο επαρκής ύπνος είναι υψίστης σημασίας. Αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να επαναφορτιστούμε μετά από μια κουραστική μέρα. Αυτή είναι η ώρα που το σώμα μας κάνει τις πιο σημαντικές διαδικασίες επούλωσης προκειμένου να μας ανανεώσει για την επόμενη μέρα.

Αν δεν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να έχει αρκετό αδιάλειπτο βαθύ ύπνο (8-10 ώρες είναι η συνήθης σύσταση), θα κολλήσουμε προσπαθώντας να παίξουμε το παιχνίδι της αναπλήρωσης. Το σώμα μας δεν είναι σε θέση να θεραπευτεί και δεν είμαστε σε θέση να λειτουργήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όταν είμαστε εξαντλημένοι και καταπονημένοι. Πρέπει να βρούμε τρόπους να είμαστε σε θέση να κοιμόμαστε αρκετά για να νιώθουμε επαναφορτισμένοι και ανανεωμένοι κάθε μέρα.

Δυστυχώς, αυτός είναι ένας τομέας που συνεχίζει να αποτελεί αγώνα για μένα. Καθώς αντιμετωπίζω συνεχή πόνο, το να κοιμηθώ και να παραμείνω σε βαθύ ύπνο δεν είναι εύκολο. Συνήθιζα να βασίζομαι σε μη συνταγογραφούμενα και συνταγογραφούμενα φάρμακα καθώς και σε συμπληρώματα προκειμένου να αποκοιμηθώ.

Αφού απελευθερώθηκα από αυτά τα τοξικά δεσμά, χρειάστηκαν μερικές εβδομάδες ακανόνιστων ωρών ύπνου για να αποκατασταθεί ένα σωστό μοτίβο ύπνου. Επικεντρώθηκα σε τεχνικές βαθιάς χαλάρωσης και αναπνοής για να βοηθήσω, μαζί με τη χρήση ενός μαξιλαριού θέρμανσης με υπέρυθρες ακτίνες πριν από τον ύπνο για να μειώσω τη φλεγμονή.

Επίσης, εξάλειψα το μαξιλάρι μου, καθώς ανακάλυψα ότι επιδείνωνε τον πόνο στον αυχένα μου και κρατούσε το σώμα μου εκτός ευθυγράμμισης. Τελικά, το σώμα μου συνήθισε να κοιμάται χωρίς μαξιλάρι και μπόρεσα να απαλύνω τον πόνο αρκετά ώστε να αποκοιμηθώ. Εξακολουθώ να δυσκολεύομαι να παραμείνω στον ύπνο, οπότε αυτός ο τομέας παραμένει σίγουρα μια δουλειά σε εξέλιξη.

ΗΜΠ/Ακτινοβολία

Βομβαρδιζόμαστε συνεχώς από διάφορες μορφές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Είτε προέρχεται από τα τηλέφωνά μας, τους δρομολογητές του διαδικτύου, τους έξυπνους μετρητές, τους πύργους κινητής τηλεφωνίας, τις ηλεκτρικές συσκευές/πρίζες κ.λπ., υπάρχουν πολλές πηγές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στις οποίες υποβαλλόμαστε τακτικά σε καθημερινή βάση.

Παρόλο που δεν είναι ένας τομέας που έχω μελετήσει σε μεγάλο βαθμό, γνωρίζω ότι υπάρχουν έρευνες που δείχνουν μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ αυτών των μορφών ακτινοβολίας και ασθενειών. Το πιο συχνά αναφερόμενο βιβλίο για το θέμα είναι το The Invisible Rainbow του Arthur Firstenberg, το οποίο βρίσκεται ψηλά στη λίστα των βιβλίων που θα διαβάσω αν ποτέ κάνω ένα διάλειμμα στον εαυτό μου.

Προσωπικά, έχω αναζητήσει τρόπους να μειώσω την έκθεση για τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Έχω ένα κάλυμμα κινητού τηλεφώνου που λέγεται ότι εμποδίζει την επιβλαβή ακτινοβολία. Έχω απενεργοποιήσει τη λειτουργία 5G στο τηλέφωνό μου. Χρησιμοποιώ ένα μαξιλάρι θέρμανσης με υπέρυθρες ακτίνες που έχει σχεδιαστεί για να μειώνει όσο το δυνατόν περισσότερο το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο.

Χρησιμοποιώ έναν κλωβό Faraday πάνω από τον δρομολογητή μου για να περιορίσω την έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα που μπορώ να κάνω για να προστατεύσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου από τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις αυτής της μορφής ακτινοβολίας, οπότε, ενώ έχω κάνει κάποιες βελτιώσεις, αυτός είναι ένας άλλος τομέας που παραμένει προς το παρόν σε εξέλιξη.

Χημικές Ουσίες

Σκεφτείτε τις πολλές διαφορετικές χημικές ουσίες στις οποίες εκτιθέμεθα καθημερινά. Μπορείτε να αναφέρετε τα διάφορα συστατικά των καθημερινών καθαριστικών σας; Τι λέτε για το απορρυπαντικό των ρούχων σας; Στην οδοντόκρεμα; Αρώματα και κολόνιες; Αποσμητικά; Σαμπουάν και προϊόντα πλύσης σώματος; Απολυμαντικά χεριών;

Τι γίνεται με τα ζιζανιοκτόνα και τα λιπάσματα; Υπάρχουν πολυάριθμες χημικές ενώσεις με τις οποίες ερχόμαστε σε επαφή κάθε μέρα και δεν σκεφτόμαστε ούτε λεπτό για το πώς αυτά τα ανώνυμα συνθετικά συστατικά μπορεί να επηρεάσουν την υγεία μας.

Υπάρχουν πολλά πρόσθετα που θεωρούνται ασφαλή για ανθρώπινη χρήση από τον "αξιόπιστο" FDA, ωστόσο δεν έχουν μελετηθεί διεξοδικά ούτε μόνα τους ούτε σε συνδυασμό με άλλα συστατικά. Πολλά από αυτά λέγεται ότι διαταράσσουν τις ορμόνες και το ενδοκρινικό σύστημα, ενώ άλλα μπορεί να σχετίζονται με την ανάπτυξη ορισμένων μορφών καρκίνου.

Ο γενικός μου κανόνας είναι ότι αν δεν μπορείτε να το προφέρετε, αποφύγετε το. Επίσης, αν υπάρχει ένας αριθμός πίσω από αυτό, όπως σε μια χημική ουσία όπως το πολυσορβικό 80, είναι καλύτερο να το αποφύγετε. Η καλύτερη πηγή που έχω συναντήσει όσον αφορά την αξιολόγηση των διαφόρων ειδών καθαρισμού που χρησιμοποιώ είναι η βάση δεδομένων του Environmental Working Group (EWG).

Έχω αλλάξει πλύσιμο σώματος, σαμπουάν, σαπούνι πιάτων και απορρυπαντικό, σαπούνι και απορρυπαντικό πλυντηρίου, καθαριστικά μπάνιου, ζιζανιοκτόνο κ.λπ. με βάση τα συστατικά που αναφέρονται. Παρόλο που δεν είναι εύκολο να αποφύγουμε κάθε χημικό συστατικό που μπορεί να είναι επιβλαβές, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να περιορίσουμε το συνολικό επίπεδο έκθεσής μας, προκειμένου να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τους αγαπημένους μας από κάθε πιθανή βλάβη.

Ηλιακό φως

Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που πολύ συχνά παραβλέπεται. Λόγω των ανησυχιών για τον καρκίνο του δέρματος και της προπαγάνδας του φόβου, έχουμε μάθει να φοβόμαστε το φυσικό φως του ήλιου. Μας λένε να βάζουμε αντηλιακά γεμάτα αλουμίνιο μόνο και μόνο για να απολαύσουμε την παραμονή μας στην ύπαιθρο.

Μας πουλάνε γυαλιά ηλίου για να προστατεύουμε τα μάτια μας από το φυσικό φως. Φοράμε καπέλα του μπέιζμπολ για να κρατήσουμε το φως του ήλιου μακριά από τα πρόσωπά μας. Στις παραλίες υψώνονται ομπρέλες για να προστατεύουν το σώμα μας από τις ευεργετικές ακτίνες.

Φοράμε ρούχα που εμποδίζουν την υπεριώδη ακτινοβολία για να "προστατεύσουμε" το δέρμα μας ενώ κολυμπάμε. Προστατεύουμε πραγματικά τον εαυτό μας με αυτά τα μέτρα ή κόβουμε σημαντικά οφέλη για την υγεία;

Πέρα από τη βιταμίνη D, το ηλιακό φως λέγεται ότι συμβάλλει στη ρύθμιση των προτύπων ύπνου, στη μείωση του στρες, στη βελτίωση της διάθεσης, στην ενίσχυση των οστών και στην προώθηση μιας μεγαλύτερης διάρκειας ζωής.

Γιατί προσπαθούμε να κρατήσουμε τους εαυτούς μας μακριά από αυτές τις ιδιαίτερα ευεργετικές ακτίνες; Φυσικά, η υπερβολική ποσότητα ενός καλού πράγματος μπορεί να είναι επιζήμια, αλλά δεν χρειάζεται να αποκλείουμε τον εαυτό μας από τον ήλιο.

Προσπαθώ να βρίσκω πολυάριθμους τρόπους για να λαμβάνω το φως του ήλιου κάθε μέρα, είτε κάθομαι στη βεράντα και απολαμβάνω τις ακτίνες για 30 λεπτά είτε πηγαίνω μια βόλτα. Δεν θα φορέσω αντηλιακό και προσέχω να μην υπερβάλλω στο χρόνο που βρίσκομαι στο άμεσο φως για μεγάλα παρατεταμένα χρονικά διαστήματα (πάνω από μία ώρα σε υψηλή αιχμή).

Παίρνω ακόμη και στιγμές για να κοιτάζω απευθείας τον ήλιο για να βοηθήσω στη βελτίωση της όρασής μου αυξάνοντας την ανοχή μου στο έντονο φως. Είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε να φοβόμαστε τις επιπτώσεις του ήλιου και να αγκαλιάσουμε την ικανότητά του να θεραπεύει.

"Το δόγμα της συγκεκριμένης ασθένειας είναι το μεγάλο καταφύγιο των αδύναμων, αμόρφωτων, ασταθών μυαλών, όπως αυτά που τώρα κυριαρχούν στο ιατρικό επάγγελμα. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ασθένειες- υπάρχουν συγκεκριμένες καταστάσεις ασθενειών".

--Florence Nightingale

Η εκμάθηση της θεωρίας του εδάφους συμπλήρωσε την έρευνά μου σχετικά με την απάτη της ιολογίας. Βλέποντας την ασθένεια μέσα από τον φακό του εδάφους, έγινε φανερό ότι δεν χρειάζεται πλέον να φοβόμαστε αόρατες οντότητες που ισχυρίζονται ότι είναι παθογόνες. Αντ' αυτού, πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας και την προσοχή μας σε εκείνους τους παράγοντες για τους οποίους μπορούμε να κάνουμε κάτι.

Δεν είμαστε θύματα αυτών των φανταστικών ενδοκυτταρικών παρασίτων. Έχουμε τον έλεγχο της δικής μας μοίρας ευεξίας και εναπόκειται αποκλειστικά σε εμάς να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βελτιώσουμε το εσωτερικό μας περιβάλλον προκειμένου να διατηρήσουμε την υγεία μας.

Η ασθένεια δεν προέρχεται από αόρατους εξωτερικούς εισβολείς που σκοπεύουν να καταλάβουν το σώμα. Η ευεξία δεν προέρχεται από μια μαγική ένεση ούτε από ένα χάπι. Η δυσφορία ξεκινά από μέσα μας και η βέλτιστη υγεία και ευεξία προέρχεται από την εγκαθίδρυση και διατήρηση της ισορροπίας στη ζωή μας.

Θέλω να παραθέσω μερικά βιβλία που σχετίζονται με τη θεωρία του εδάφους για περαιτέρω εκπαίδευση και κατανόηση. Το πρώτο είναι το βιβλίο: Bechamp ή Pasteur? Ένα χαμένο κεφάλαιο στην ιστορία της βιολογίας της Ethel Douglas Hume.

Το βιβλίο αυτό είναι μια συναρπαστική και εμπεριστατωμένη περιγραφή της λογοκλοπής και της επιστημονικής απάτης του Παστέρ. Περιέχει τις αποδείξεις για τις ψευδείς βάσεις με τις οποίες η μικροβιακή θεωρία των ασθενειών ανυψώθηκε στο σημερινό της καθεστώς ως δόγμα, και μάλιστα πέρα από κάθε αμφισβήτηση.

Σε αυτό το ξεχασμένο κεφάλαιο της ιστορίας της βιολογίας και της ιατρικής, αποδεικνύεται πώς ισχυρά συμφέροντα και ατζέντες επικράτησαν της γνήσιας επιστήμης. Εδώ υπάρχουν ισχυρές υπενθυμίσεις των δυνάμεων που ελέγχουν τις φαρμακευτικές και ρυθμιστικές βιομηχανίες μέχρι σήμερα.

Ο Hume περιγράφει λεπτομερώς την αντιπαράθεση μεταξύ του Béchamp και του Pasteur, και παρουσιάζει άφθονες παραπομπές στο αρχικό υλικό των πηγών και στα υποστηρικτικά στοιχεία. Κανένας ισχυρισμός δεν μένει ατεκμηρίωτος ή ατεκμηρίωτος.

Και οι δύο συγγραφείς είναι σαφές ότι δεν είναι οπαδοί του Παστέρ ή της διαφθοράς των αρχών της επιστήμης από αυτόν, και δηλώνουν ανοιχτά τις προθέσεις τους. Επιδιώκουν να αναιρέσουν μια τεράστια ιατρική και επιστημονική απάτη. Αυτή η νέα έκδοση του έργου τους παρουσιάζεται με την ίδια πρόθεση.

https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.forgottenbooks.com/en/download/BechamporPasteur_10858967.pdf&ved=2ahUKEwj1_JmB4eP7AhVbmGoFHXKbBo0QFnoECAwQAQ&usg=AOvVaw0F6h8hjXNsrmrWgh4-bai_

Το δεύτερο είναι μια εξαιρετική ματιά στην απάτη του Λουί Παστέρ από τον κορυφαίο ερευνητή του Παστέρ Gerald Geison

Στο βιβλίο Η ιδιωτική επιστήμη του Λουί Παστέρ, ο Gerald Geison έγραψε μια αμφιλεγόμενη βιογραφία που διεισδύει επιτέλους στη μυστικότητα που περιβάλλει μεγάλο μέρος της εργαστηριακής εργασίας του θρυλικού επιστήμονα. Ο Geison χρησιμοποιεί τα εργαστηριακά σημειωματάρια του Παστέρ, που έγιναν διαθέσιμα μόλις πρόσφατα, και τα δημοσιευμένα έγγραφά του για να παρουσιάσει μια πλούσια και πλήρη περιγραφή ορισμένων από τα πιο διάσημα επεισόδια στην ιστορία της επιστήμης και των σκοτεινών πλευρών τους - για παράδειγμα, τη βιασύνη του Παστέρ να αναπτύξει το εμβόλιο κατά της λύσσας και τους ανθρώπινους κινδύνους που η βιασύνη του συνεπαγόταν.

Οι ασυμφωνίες μεταξύ των δημόσιων αρχείων και της "ιδιωτικής επιστήμης" του Λουί Παστέρ μάς λένε τόσα πολλά για τον άνθρωπο όσο και για τον άκρως ανταγωνιστικό και πολιτικό κόσμο που έμαθε να κυριαρχεί.

https://concen.org/node/40340

ΠΗΓΗ