Η ΚΟΙΝΗ ΔΙΑ ΚΗΡΥΞΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΑ ΔΙΝΕΙ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ! ΛΕΕΙ: «ΤΑ ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ».
ΒΙΝΤΕΟ
Μόνο τυμπανοκρουσίες από τη μια κι ”αναθέματα” από την άλλη. Η Κοινή Διακήρυξη Βαρθολομαίου και Πάπα αναγνωρίζει ότι δεν έχει σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος προς την Ένωση καθώς όπως λέει ”τα κωλύματα παραμένουν”. Έμφαση στο διάλογο. ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ.
Oύτε καν ο κοινός εορτασμός του Πάσχα δεν συμφωνήθηκε που ήταν δεδομένος επί Φραγκίσκου...Αρχή γεγονότων, μόλις η Δύση εκδήλωσε ενδιαφέρον για την Πόλη. Στροφή προς Ανατολάς της Δύσης. Δεν είναι μόνο από γεωπολιτική αλλά κι από πνευματικό αδιέξοδο.
Η Δύση συνειδητοποιώντας ότι στέγνωσε πνευματικά αναζητεί να αναζωογονηθεί μέσα από την κοιτίδα και την πηγή του χριστιανισμού αφού ο Χριστός είναι ”Ανατολή Ανατολών” εκεί όπου οι άγιοι βίωσαν το μοναδικό ”και φως όψονται και φως έσονται”…
Χωρίς τυμπανουκρουσίες ή ”αναθέματα” θα επιχειρήσουμε μια νηφάλια κριτική στη κοινή διακήρυξη Οικουμενικού Πατριάρχη και Πάπα Λέοντα που έγινε σήμερα στο Φανάρι. H Αριστοτελική ”μεσότης” όπως και ”η μέση οδός η βασιλική” είναι πάντα γνώμονας σταθερότητας και ευθυκρισίας:
”Κατά την παραμονή της εορτής του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου Αποστόλου, αδελφού του Αποστόλου Πέτρου και προστάτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ημείς, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, αναπέμπουμε ολοκάρδιες ευχαριστίες στο Θεό, τον ελεήμονα Πατέρα μας, για τη δωρεά της αδελφικής αυτής συνάντησης. (σσ ως εδώ όλα οκ).
Ακολουθώντας το παράδειγμα των μακαριστών προκατόχων μας, και υπακούοντας στο θέλημα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, συνεχίζουμε να βαδίζουμε με στέρεη αποφασιστικότητα επί της οδού του διαλόγου, ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ (Ἐφεσ. 4,15), προς την ελπιζόμενη αποκατάσταση πλήρους Κοινωνίας μεταξύ των αδελφών Εκκλησιών μας. (σσ δεν είναι κακό να τίθεται ως απώτερος στόχος αν συγκλίνουν οι δογματικές οπτικές στη Μία Αλήθεια).
Έχοντες επίγνωση του γεγονότος ότι η ενότητα των Χριστιανών δεν είναι απλώς αποτέλεσμα ανθρωπίνων προσπαθειών, αλλά ένα δώρο το οποίο έρχεται άνωθεν, προσκαλούμε όλα τα μέλη των Εκκλησιών μας ─κληρικούς, μοναχούς, ανθρώπους αφιερωμένους στον Θεό, και τους πιστούς λαϊκούς─ να επιζητήσουν ειλικρινώς την εκπλήρωση της προσευχής την οποίαν απηύθυνε ο Ιησούς Χριστός προς τον Πατέρα: «ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, […] ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ […]» (Ιω. 17,21). (σσ σωστά, καλό είναι όλοι να επιζητούν την εξ άνωθεν βοήθεια προς την πλήρη αποκατάσταση της ενότητας της Εκκλησίας πάντα εν αληθεία αφού ο Χριστός ”τόνισε ότι εγώ ειμί η Αλήθεια” και ότι ”η αλήθεια ελευθερώσει υμάς”.
Η χάρις του Πατρός δια του Υιού εν Αγίω Πνεύματι είναι ο μόνος απόλυτος εγγυητής της αλήθειας ως η Αυτοαλήθεια,, αλλά και ”η χάρις του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος” η Τριαδική Χάρις είναι η μόνη ασφαλής επιτομή της αλήθειας. Το να επικαλούμαστε τη Χάρη προς αποκατάσταση της αλήθειας είναι η ενδεδειγμένη οδός…άλλωστε όλοι μηδενός εξαιρουμένου ”ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν ”)
Ο εορτασμός μνήμης της 1700ής επετείου της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας, τελούμενος κατά την προτεραία της συνάντησής μας, ήταν μία εξαίρετη στιγμή Χάριτος.
(σσ μακάρι και ο πάπας κι ο κάθε άνθρωπος να διαισθανεί τη Χάρη) Η Σύνοδος της Νικαίας, η οποία συνήλθε το έτος 325 μ.Χ., ήταν μία εκδήλωση της Θείας Πρόνοιας υπέρ της ενότητος. (σσ σωστά αλλά και προς αποκατάσταση της αλήθειας που είχε παραποιηθεί από τον Αρειανισμό).
Ο σκοπός του εορτασμού μνήμης αυτού του γεγονότος, ωστόσο, δεν είναι απλώς η υπόμνηση της ιστορικής σπουδαιότητος της Συνόδου, αλλά η συνέχιση της παρακίνησης προς εμάς να είμεθα διαρκώς ανοικτοί στο ίδιο Άγιο Πνεύμα το οποίο ωμίλησε μέσω της Νικαίας, καθώς παλεύουμε με τις πολυάριθμες προκλήσεις της εποχής μας. (σσ για να είμαστε ανοικτοί θα πρέπει να γκρεμίζουμε τα στεγανά, να υποτάσσουμε τον θρησκευτικό εγωισμό, να προτάσσουμε το κοινό καλό από το εμόν).
Είμεθα βαθιά ευγνώμονες σε όλους τους ηγέτες και τους εκπροσώπους άλλων Εκκλησιών και εκκλησιαστικών κοινοτήτων οι οποίοι ήσαν πρόθυμοι να μετάσχουν αυτής της εκδήλωσης. ( σσ καλά έκαναν και παραβρέθηκαν) Πέραν της αναγνώρισης των κωλυμάτων τα οποία εμποδίζουν την αποκατάσταση πλήρους Κοινωνίας μεταξύ όλων των Χριστιανών (σσ πολύ σημαντική διατύπωση.
Αναγνωρίζεται ρητά και κατηγορηματικά ότι υπάρχουν και παραμένουν κωλύματα δηλ. εμπόδια για την αποκατάσταση της πλήρους Κοινωνίας δηλ. της πολυθρύλητης Ένωσης) ─κωλυμάτων τα οποία επιζητούμε να αντιμετωπίσουμε δια της οδού του θεολογικού διαλόγου (σσ ορθά, ότι δεν έχει επιλυθεί χρήζει διαλόγου)─ πρέπει επίσης να αναγνωρίζουμε ότι αυτό το οποίο μας συνδέει είναι η πίστη η οποία εκφράσθηκε στο Δόγμα της Νικαίας. (σσ βρίσκουν το μίνιμουμ κοινό)
Είναι η σωτήρια πίστη στο πρόσωπο του Υιού του Θεού, Θεού αληθινού εκ Θεού αληθινού, ὁμοουσίου τῷ Πατρί, ο οποίος δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐνηνθρώπισε και ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, ἐσταυρώθη, ἀπέθανε καὶ ἐτάφη, ἀνέστη τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, ἀνῆλθε εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ πάλιν θα έλθει κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς.
Μέσῳ της έλευσης του Υιού του Θεού, μυούμεθα στο μυστήριο της Αγίας Τριάδος ─Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος─ και καλούμεθα να γίνουμε, μέσα στο και μέσα από το πρόσωπο του Χριστού, τέκνα του Πατρός και συγκληρονόμοι, μαζί με τον Χριστό, δια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. ( σσ σωστά).
Προικισμένοι με αυτή την κοινή Ομολογία, είμεθα ικανοί να αντιμετωπίσουμε τις κοινές μας προκλήσεις, φέροντες τη μαρτυρία της πίστεως που εκφράσθηκε στη Νίκαια με αμοιβαίο σεβασμό, και να εργασθούμε από κοινού προς συγκεκριμένες λύσεις, με γνήσια ελπίδα.
Είμεθα πεπεισμένοι ότι ο εορτασμός μνήμης αυτής της σημαίνουσας επετείου μπορεί να εμπνεύσει νέα και θαρραλέα βήματα επί της οδού προς την ενότητα. (σσ εδώ αφήνεται ανοικτό το ενδεχόμενο η συνάντηση αυτή να αποτελέσει το εφαλτήριο για περαιτέρω προώθηση της ενότητας και μάλιστα με ριζοσπαστισμό αφού γίνεται μνεία σε ”θαρραλέα βήματα”.
Φυσικά και το θάρρος πολλές φορές σώζει περίπτωση Πέτρου που καταποντίστηκε από φόβο, για πνεύμα δυνάμεως και ανδρείας μιλούν οι Απόστολοι ”οὐ γὰρ ἐν λόγῳ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ἐν δυνάμει” ωστόσο θα πρέπει ν΄αποφευχθούν τα παρακινδυνευμένα βήματα όπως βήματα στο κενό.
Μια είναι η ασφαλής οδός αυτή του Κυρίου που είναι σύμφυτη με την αλήθεια. ”εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια”).
Μεταξύ των αποφάσεών της η Α΄ Σύνοδος της Νικαίας παρέσχε επίσης τα κριτήρια για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα, κοινής για όλους τους Χριστιανούς. ( σσ με μια παρατήρηση, για τους χριστιανούς που συναποτελούν την Μία Εκκλησία και όχι διαιρεμένοι.
Αν οι γέφυρες δεν έχουν σωστά θεμέλια παίρνουν κόσμο στο λαιμό τους) Είμεθα ευγνώμονες στη Θεία Πρόνοια που, φέτος, ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος εώρτασε το Πάσχα την ίδια ημέρα.( σσ ημερολογιακά όχι εκκλησιαστικά).
Είναι κοινή μας επιθυμία να συνεχισθεί η διαδικασία διερεύνησης μιας πιθανής λύσης για από κοινού τέλεση της Εορτής των Εορτών κάθε έτος. (σσ επί Φραγκίσκου φάνταζε δεδομένο ότι έφθασαν στη συμφωνία του κοινού εορτασμού του Πάσχα εδώ παρατηρούμε σημάδια κάποιας υποχώρησης αφού όπως αναφέρεται είναι ακόμη ζητούμενο αν και επιδιωκόμενο).
Ελπίζουμε και προσευχόμεθα όλοι οι Χριστιανοί, «ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ συνέσει πνευματικῇ» (Κολ. 1,9), να δεσμευθούν στη διαδικασία επίτευξης κοινού εορτασμού της λαμπρής Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. (σσ ως αίτημα ως πρόθεση θεμιτό αλλά εδώ η Ορθόδοξη Εκκλησία στα σπλάχνα της δεν συνεορτάζει ούτε καν τα Χριστούγεννα πως θα συνεορτάσει με Καθολικούς το Πάσχα. Οξύμωρο κι αντιφατικό)
Κατά το έτος αυτό τελούμε επίσης τη μνήμη της 60ής επετείου της ιστορικής Κοινής Διακήρυξης των μακαριστών προκατόχων μας, Πάπα Παύλου ς΄ και Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, η οποία εξάλειψε την ανταλλαγή αναθεμάτων του 1054. (σσ η άρση αναθεμάτων ως ένδειξης καλής πίστης ως χειρονομία καλής θέλησης και με πνεύμα αγάπης ως διπλωματία έχει μια βάση.
Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι εξέλιπαν οι πολύ ουσιαστικές δογματικές διαφορές. Γιατί έχει υπερεκτιμηθεί κι αυτή η κίνηση.
Είναι αυτό που λέμε δώσε στην ειρήνη μια ευκαιρία..) Ευχαριστούμε τον Θεό που εκείνη η προφητική χειρονομία οδήγησε τις Εκκλησίες μας να επιδιώξουν, «σε πνεύμα εμπιστοσύνης, εκτίμησης και αμοιβαίας ευσπλαχνίας, τον διάλογο, ο οποίος, με τη βοήθεια του Θεού, θα οδηγήσει στη συνύπαρξη και πάλι, επ’ ωφελείᾳ του μείζονος αγαθού για τις ψυχές και με την έλευση της Βασιλείας του Θεού, εντός εκείνης της πλήρους κοινωνίας πίστεως, αδελφικής συμφωνίας και μυστηριακού βίου που υπήρχαν μεταξύ αυτών κατά την πρώτη χιλιετία της ζωής της Εκκλησίας» (Κοινή Διακήρυξη Πάπα Παύλου ς΄ και Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα, 7 Δεκεμβρίου 1965). ( σσ δεν υπάρχει αλλαγή από το 65 στο 25..Καθ΄οδόν προς την πλήρη ενότητα και κοινωνία αλλά δεν έχει επιτευχθεί αυτό διαπιστώνουν και τα δυο κείμενα)
Ταυτοχρόνως, προτρέπουμε εκείνους οι οποίοι ακόμη διστάζουν μπροστά σε οποιανδήποτε μορφή διαλόγου, να ακούσουν προσεκτικά τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς Ἐκκλησίαις (πρβλ. Αποκ. 2,29), το Οποίο, στις τρέχουσες περιστάσεις της Ιστορίας, μας παρακινεί να προσφέρουμε στον κόσμο ανανεωμένη μαρτυρία ειρήνης, συνδιαλλαγής και ενότητος.
Πεπεισμένοι για τη σπουδαιότητα του διαλόγου, εκφράζουμε τη συνεχιζόμενη υποστήριξή μας προς το έργο της Διεθνούς Μικτής Επιτροπής για τον Θεολογικό Διάλογο μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία, κατά την παρούσα φάση, εξετάζει ζητήματα τα οποία έχουν ιστορικά θεωρηθεί διχαστικά. (σσ η πεμπτουσία της Εκκλησίας είναι ο Λόγος ο Υιός και Λόγος και Θεός ήν ο Λόγος όμως και πεμπτουσία του λόγου είναι ο διάλογος ως προς τα ανθρώπινα οπότε με τη διφυή της θεανδρική διάσταση η Εκκλησία – ως σώμα Του με κεφαλή το Χριστό-οφείλει να διαλέγεται.. )
Μαζί με τον αναντικατάστατο ρόλο τον οποίο διαδραματίζει ο θεολογικός διάλογος στη διαδικασία επαναπροσέγγισης μεταξύ των Εκκλησιών μας, εξαίρουμε επίσης τα άλλα αναγκαία στοιχεία αυτής της διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένων των αδελφικών επαφών, προσευχητικού και κοινού έργου σε όλους εκείνους τους τομείς όπου η συνεργασία είναι ήδη εφικτή.
Με έμφαση παροτρύνουμε όλους τους πιστούς των Εκκλησιών μας, και ειδικά τους κληρικούς και τους θεολόγους, να αγκαλιάσουν με ευφρόσυνη διάθεση τους καρπούς τους οποίους έχουμε επιτύχει μέχρι τώρα, και να εργασθούν για τη συνεχή αύξηση αυτών των καρπών.
Ο στόχος της ενότητος των Χριστιανών περιλαμβάνει τον σκοπό της συνεισφοράς, κατά τρόπο θεμελιώδη και ζωογονητικό, στην ειρήνη μεταξύ όλων των λαών. Μαζί υψώνουμε ένθερμα τη φωνή μας επικαλούμενοι το δώρο της ειρήνης από τον Θεό προς τον κόσμο μας.
Είναι τραγικό ότι, σε πολλές περιοχές του κόσμου μας, οι συγκρούσεις και η βία εξακολουθούν να καταστρέφουν τόσο πολλές ζωές.
Απευθύνουμε έκκληση σε εκείνους που φέρουν την αστική και την πολιτική ευθύνη να πράξουν καθετί δυνατό ώστε να διασφαλισθεί ότι θα παύσει αμέσως η τραγωδία των πολέμων, και ζητούμε από όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως να υποστηρίξουν την παράκλησή μας.
Απορρίπτουμε ιδίως οποιανδήποτε χρήση της θρησκείας και του ονόματος του Θεού προς δικαιολόγηση της βίας. Πιστεύουμε ότι ο αυθεντικός διαθρησκειακός διάλογος, μακράν του να αποτελεί αιτία συγκρητισμού και σύγχυσης, είναι ουσιώδης για τη συνύπαρξη λαών με διαφορετικές παραδόσεις και πολιτισμούς.
Έχοντας κατά νου την 60ή επέτειο της Διακήρυξης Nostra Aetate, παροτρύνουμε όλους τους άνδρες και τις γυναίκες καλής θελήσεως να εργασθούν από κοινού προς οικοδόμηση ενός δικαιότερου και πιο υποστηρικτικού κόσμου και να μεριμνήσουν για την κτίση, την οποία μας εμπιστεύθηκε ο Θεός.
Μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο μπορεί η ανθρώπινη οικογένεια να υπερβεί την αδιαφορία, την επιθυμία για κυριαρχία, την απληστία της κερδοσκοπίας και την ξενοφοβία.
(σσ Όμορφη εικόνα για να είναι αληθινή και ακόμη πιο υπέροχοι οι βυζαντινοί ύμνοι. Απομένουν πολλά ακόμη να συμβούν για την αληθινή ενότητα όποτε κι αν. Στροφή προς Ανατολάς της Δύσης.)
Επικαλούμεθα επί εκάστου μέλους της ανθρωπίνης οικογενείας πάσαν χάριν και ευλογίαν, «ἵνα παρακληθῶσιν αἱ καρδίαι αὐτῶν, συμβιβασθέντων ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς πάντα πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ», ο Οποίος είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός (Κολ. 2,2).
Εκ Φαναρίου, 29η Νοεμβρίου 2025”
Σε άλλο επίπεδο η ”θριαμβευτική” είσοδος του πάπα στην Κωνσταντινούπολη από τη μια ξυπνά μνήμες σταυροφοριών και εποχές χειραγώγησης της Ορθοδοξίας από Ρώμη ως και σήμερα Ουνιτισμός σε Μέση Ανατολή και Κεντρική Ευρώπη π.χ Ουκρανία) από την άλλη ο πάπας με τις λειτουργίες που τέλεσε σε καθολικές κοινότητες τη συνάντηση κορυφής με Ερντογάν τις περιοδείες του στη Νίκαια γίνεται μέρος του προβλήματος.
Δείχνει ότι η Δύση ενδιαφέρεται κι αυτή για χριστιανική παρουσία στη Πόλη...Αυτό είναι ένα μήνυμα που περνάει έντεχνα προς Ερντογάν από την άλλη πάντα εμφωλεύει ο κίνδυνος του υποσκελισμού της Ορθοδοξίας από Ρώμη ακόμη και στην καρδιά το κέντρο της αυτή την ίδια την Πόλη...
Αν μη τι άλλο διεκδικεί προοδευτικά να γίνει εταίρος στην Πόλη...Η Ρωσία παρατηρεί...
Αρχή γεγονότων, μόλις η Δύση εκδήλωσε ενδιαφέρον για την Πόλη..
όταν η Πόλη θα ”σκλαβωθεί” από τη Δύση θα την ελευθερώσει η Ρωσία;;
Και οι 3 Ρώμες θα διεκδικήσουν τη Νέα Ρώμη;;
η ‘Ωρα της Πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου