ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ Ο ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ

O ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ  ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ  

ΒΥΘΙΖΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ

   ΕΧΕΙ ΧΤΥΠΗΘΕΙ ΤΟ ΟΜΟΘΡΗΣΚΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
ΝΕΟΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΗ  ΓΙΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ενώ στην αρχαία Ελλάδα ήδη από τον Ηράκλειτο η φιλοσοφία είχε καταλήξει στον μονοθεϊσμό, σε βαθμό μάλιστα ο Ηράκλειτος να εμπαίζει τον Όμηρο που έγραφε για θεούς ως αστρολόγο (!!!), σήμερα ξεφυτρώνουν από παντού νεοειδωλολάτρες, οπαδοί του δωδεκαθέου, της άλλοτε λαλέουσας πυθίας,, διάφοροι δήθεν περισπούδαστοι που αναζητούν την χαμένη "θρησκεία των εθνικών".

Την μεγαλύτερη ευθύνη γιαυτήν την κατάντια του Ελληνικού έθνους, την φέρει η διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος, διότι οι προτεραιότητές της είναι το μετοχικό κεφάλαιο της Εθνικής Τραπέζης, το συνοδικό μέγαρο, η εκκλησιαστική περιουσία και γενικώς το κοσμικό σκέλος της διοικήσεως...

Το ποιμαντικό της έργο, η μέριμνα δηλαδή για το τι μαθαίνουν τα παιδιά για την πίστη τους, το ενδιαφέρον για τον ακαείναι ανύπαρκτο κι όταν υπάρχει είναι αγγυλωμένο και αραχνιασμένο, αποτέλεσμα του " λεγουσι γαρ και ου ποιούσι..." διότι κατα βάθος την διοίκηση της Εκκλησίας την έχει καταπιεί κι αυτήν η υλοφροσύνη, και ελάχιστα ή τίποτε δεν πράττει απ΄αυτά που κηρύττει.
Επίσης δεν την ενδιαφέρει τί γνωρίζει το ποίμνιο για την ιστορία της ίδιας της εκκλησίας, σε ποιό επίπεδο είναι ενημερωμένο στα σύγχρονα προβλήματα, ποιές είναι οι προοπτικές που δίνει η μυστηριακή ζωή, όλα αυτά αποτελούν "ψιλά γράμματα" για τους ποιμένες μας...
Ειδικά σήμερα δείχνει μιαν ύποπτη αδιαφορία για αυτά που συμβαίνουν στο λαό του Θεού και στην πατρίδα μας πολύ περισσότερο για θέματα που άπτονται της αρμοδιότητάς της όπως π.χ. η "κάρτα του πολίτη".                                                                          

Έτσι έχει δώσει χώρο στον νέο Ιουλιανό, δηλαδή στους νεοειδωλολάτρες, νεοπαγανιστες να προβάλλονται ως οι αυθεντικοί Έλληνες που νοιάζονται για την πατρίδα και να ακούγονται ανοησίες όπως ότι " η κατάντια μας ως έθνος οφείλεται στο γεγονός ότι εδώ και 2000 δεν έχουμε εθνική θρησκεία" ή ότι "η αναγένηση του έθνους εξαρτάται από την αναβίωση της εθνικής θρησκείας" κλπ.
Στο συγκεκριμένο πρόβλημα, όλη η στρατηγική της εξαντλείται στην παρατήρηση και περιγραφή του φαινομένου και όχι στον διαφωτισμό του λαού
γύρω από το τί συνέβη στο Ελληνικό έθνος όταν οι πρώτοι Έλληνες συνάντησαν τον Χριστό, τί είπε ο Χριστός για το έθνος μας και ποιά  αποστολή αναλάβαμε από τον ίδιο τον Θεάνθρωπο, την οποία έχουμε ξεχάσει και η Εκκλησία δεν μπαίνει στον κόπο να μας ξαναθυμίσει.
 ΄Έχει αφήσει την παιδεία των Ελλήνων στα χέρια των προδοτικών ηγεσιών που αλλιώνουν συστηματικά την ιστορία και την αλλήθεια και δεν έχει καθόλου ή ελάχιστα εξηγήσει το πώς η ίδια η Εκκλησία είναι αυτή που ανέλαβε την συνέχεια του Ελληνικού πολιτισμού, την γλώσσα, (κείμενα των πατέρων της Εκκλησίας) την μουσική (η βυζαντινή είναι συνέχεια της αρχαιοελληνικής μουσικής, ο ήχος πλ. β΄ είναι ο αρχαίος Λύδιος) και την ζωγραφική (βλέπε την ομοιότητα των βυζαντινών αγιογραφιών με τα φαγιούμ), της αρχιτεκτονικής (το θαύμα της Αγίας Σοφίας βασίζεται στην γνώση της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής) κλπ.
Ειναι φυσικό όμως αφού η ηγεσία της Εκκλησίας αντί να εφαρμόζει το "όστις θέλει είναι πρώτος έστε πάντων διάκονος",

   


Αντί δηλαδή  να  είναι  στην υπηρεσία του λαού, εναγκαλίζεται πάντοτε την εξουσία και αντλεί όσα οφέλη μπορεί, αδιαφορώντας για την ανέχεια ή την δυστυχία του λαού. 

Και η εξουσία όσο πιό διεφθαρμένη και προδοτική είναι τόσο περισσότερο θέλει να τα έχει καλά με την ηγεσία της Εκκλήσίας για να κάνει τη "δουλειά" της με την κάλυψη, την ανοχή ή και την συνεργασία της και εν πολλοίς αναμιγνύεται στις εκλογές επισκόπων, προκρίνοντας μάλλιστα περιπτώσεις που μπορεί να τις έχει στο χέρι, ωστε να μην έχουν φωνή.

Άλλη πετριά της ηγεσίας της Εκκλησίας  είναι το "άνοιγμά" της στην Ευρώπη... Τί Χρυσοστομική φωνή μπορεί να έχει μιά διοικούσα εκλησία που έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της στην παγκοσμιοποιημένη εξουσία;Επίσης ο αρχιεπίσκοπος, είναι ενίοτε αιχμάλωτος αυτών που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εκλογή του και αυτό εξηγεί πώς βγήκε ατσαλάκωτος από την Σύνοδο ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο οποίος τόλμησε να πεί ότι το παπικό καθίδρυμα "είναι ο ένας από τους δύο πνεύμονες στο σώμα της Εκκλησίας"

Έτσι είναι φυσικό η διοίκηση της Εκκλησίας αιχμάλωτη στην εξουσία την εγχώρια και την παγκόσμια αλλά και των ίδιων των επιλογών της, να μην λέει κουβέντα για τη "Κάρτα του Πολίτη" και να  παραπέμπει το θέμα σε επιτροπές που θα ερευνήσουν και... ζήσε Μάη μου να φάς τριφύλλι...ενώ ποεί την νήσσαν σε εκκλήσεις του ποιμνίου να πάρει θέση και αγνοεί εκκλήσεις του κλήρου όπως την εμπεριτατωμένη επιστολή του π. Σαράντη Σαράντου  και του λαοπροβλήτου μητροπολίτου Αιτωλίας Κοσμά.

Και όλα αυτά ενώ υπάρχει η απόφαση της Ι.Συνόδου του 1998 η οποία την δεσμεύει και πρέπει να την σεβαστεί και να την τηρήσει.

                      
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο σύγχρονος Ιουλιανός δεν είναι μόνον η παρουσία των νεοειδωλολατρών αλλά και το εκκοσμικευμένο φρόνημα της ηγεσίας της Εκκλησίας.


Άν δεν αντιληφθούν ότι ολόκληρο το Ελληνικό έθνος περιμένει από την ηγεσία της Εκκλησίας να σταθεί μπροστά στον αγώνα του λαού όπως το 1821, θα είναι ανάξιοι των περιστάσεων και θα τους κρίνουν και ο λαός και ο άγιος βασιλεύς που προείρηται , από τους Αγίους μας, ότι θα έρθει...