ΓΙΑ ΤΙ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΤΟΝ (Υ)ΙΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ...

Η Μοσάντ “φυλάγει”

τον Γιωργάκη…

Τον πιο πολύτιμο Εβραίο

στον κόσμο

Για τον σιωνισμό ο Γιωργάκης αυτήν τη στιγμή είναι ο πιο πολύτιμος Εβραίος στον κόσμο. Είναι αυτός, ο οποίος θα τους φέρει πάνω από 250 δις ευρώ κέρδη. Αυτός, ο οποίος θα ξεπουλήσει μια ολόκληρη χώρα, για να τους δώσει τα παράνομα κέρδη, που διεκδικούν από την Ελλάδα. Αυτός, που τους διαβεβαίωσε —μέσω Ελ Παις— ότι θα πληρωθούν τα πάντα στο ακέραιο. Γιατί τον έχουν ανάγκη;

Γιατί τα δισεκατομμύρια, τα οποία διεκδικούν από την Ελλάδα οι διεθνείς τοκογλύφοι... δεν είναι πραγματικά χρέη... Είναι ομόλογα και τα ομόλογα στην πραγματικότητα δεν είναι χρέη.Τον προδότη, που θα δώσει στον Σιωνισμό 300 -ελληνικά- δις ευρώ ή ...τη μισή σχεδόν Ελλάδα.

Τα ομόλογα είναι οφειλές, οι οποίες προκύπτουν από "υποσχέσεις". Τα ομόλογα είναι μια θεατρική "παράσταση" αγοραπωλησίας μεταξύ τοκογλύφων και πελατών. Ζητάς χρήματα από κάποιον που έχει, "πουλώντας" του ομόλογα, τα οποία στη συνέχεια του "υπόσχεσαι" ότι θα τα αγοράσεις πίσω πολύ ακριβότερα. Δεν εξοφλείς χρέη, όταν παίρνεις πίσω τα ομόλογα, γιατί δεν υπάρχουν τέτοια. Απλά εκπληρώνεις μια "ο μ ο λ ο γ ί α" που είχες κάνει, όταν διαβεβαίωνες κάποιους ότι θα ξαναγόραζες αυτά, τα οποία τους πούλησες. "Ενέχυρο" τους δίνεις τα δικά σου ομόλογα …με την "υπόσχεση" ότι σε ένα εκ των προτέρων προσδιορισμένο χρονικό διάστημα θα τα ξαναπάρεις πίσω. "Πουλάς" κάτι σχετικά φτηνά με την "υπόσχεση" ότι θα το "ξαναγοράσεις" πολύ ακριβότερα.

Μιλάμε δηλαδή για "αέρα" κοπανιστό. Μιλάμε για απλούς χ ρ η μ α τ ο λ ή π τ ε ς και όχι για δ α ν ε ι ο λ ή π τ ε ς. Μιλάμε για χρέη ανύπαρκτα, εφόσον δεν υπάρχουν οι δεσμεύσεις και οι κυρώσεις, οι οποίες συνήθως συνοδεύουν τα συμβατικά δάνεια και είναι οι υποθήκες. Συνήθως εκπληρώνονται οι "υποσχέσεις" απέναντι στους τοκογλύφους, όχι επειδή οι τοκογλύφοι έχουν τη δυνατότητα να απειλούν τα θύματά τους, αλλά επειδή τα θύματά τους εξακολουθούν να έχουν τις ίδιες ανάγκες. Στην πραγματικότητα γίνεται μια διαρκής ανακύκλωση των ίδιων χρημάτων πάντα εις βάρος των χρηματοληπτών. Σου δίνουν χρήματα, για να εκπληρώσεις την "υπόσχεση" της αγοράς του παλαιού ομολόγου, εκδίδοντας ένα νέο ομόλογο. Δεν έχεις χρήματα να την εκπληρώσεις και ξαναζητάς νέα, περισσότερα και ακόμα πιο "ακριβά" χρήματα, για να είσαι συνεπής. Μια κινούμενη "άμμος", όπου, όσο περνά ο χρόνος, τόσο πιο πολύ "βυθίζεται" το θύμα μέσα σ' αυτήν. Η χαρά του τοκογλύφου.


Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι οι "αγνοί" τοκογλύφοι δεν έπεφταν θύματα άγνοιας, όταν έδιναν χρήματα στην "πονηρή" Ελλάδα. Εν γνώση τους τα έκαναν όλα αυτά. Τους συνέφερε να είναι στον "αέρα", γιατί αυτό είχε μεγαλύτερη απόδοση. Δεν έδιναν δάνεια, αναγκάζοντας τους δανειολήπτες να βάζουν υποθήκες, γιατί δεν τους συνέφερε να δανείζουν. Δεν του συνέφεραν τα νόμιμα δάνεια, γιατί αυτά, πέρα από το γεγονός ότι υπήρχε πρόβλημα με τον καθορισμό των υψηλών τόκων, ελέγχονται ως τέτοια από πολλούς και για πολλούς λόγους. Δεν τους συνέφεραν τα νόμιμα δάνεια, γιατί δεν τους συνέφερε να συναγωνιστούν τις νόμιμες εμπορικές τράπεζες. Με λίγα λόγια τα δάνεια δεν τους άρεσαν, γιατί οι τοκογλύφοι ελέγχονται για τοκογλυφία και οι πολιτικές ηγεσίες ελέγχονται για προδοσίες.


Γι' αυτόν τον λόγο έβαλαν την Ελλάδα —και όχι μόνον αυτήν— στη περιπέτεια της έκδοσης των ομολόγων. Στην περιπέτεια να τους υποσχεθεί ότι θα "αγοράσει" πανάκριβα αυτά, τα οποία τους είχε πουλήσει φτηνά. Από ένα πρώτο ομόλογο φτάσαμε στη σημερινή κρίση. Το ένα ομόλογο γινόταν αιτία να χρηματοδοτηθεί με ένα άλλο και αυτό με ένα επόμενο και στο τέλος οι αποδώσεις των αποδόσεων έφτασαν να πνίξουν την Ελλάδα. Οι τοκογλύφοι έδιναν χρήματα με τον τόνο σε διεφθαρμένες κυβερνήσεις απλά για να τα ξοδεύουν και να διαφθείρουν τους κρατικούς μηχανισμούς τους.


Η διαφθορά τους συνέφερε, γιατί βοηθούσε στη γρήγορη σπατάλη των χρημάτων και ταυτόχρονα δημιουργούσε μαζικά συνενόχους. Οι επίορκοι πολιτικοί, οι οποίοι έπαιρναν τα άχρηστα και επικίνδυνα χρήματα, μέσω της διαφθοράς εξασφάλιζαν συνενόχους μέσα από τον κρατικό μηχανισμό. Η διαφθορά παγκοσμίως, δηλαδή, δεν είναι ένα τυχαίο φαινόμενο, το οποίο αφορά κάποιες λίγες χώρες, επειδή μια κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο της εξουσίας αυτών των λίγων χωρών. Η διαφθορά είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο ενθάρρυναν οι τοκογλύφοι, βάζοντας όλα τα κράτη στο παιχνίδι των ομολόγων. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, γιατί οι πρωταγωνιστές είναι παντού οι ίδιοι και είναι οι διεθνείς τοκογλύφοι. Αυτοί, οι οποίοι κατ’ ευφημισμόν ονομάζονται "αγορές".


Γι' αυτόν τον λόγο οι τοκογλύφοι έδιναν στα κράτη χρήματα χωρίς καμία προδιαγραφή ή δέσμευση —από αυτές που ζητούν οι τραπεζίτες για τη διασφάλισή τους, προκειμένου να δώσουν δάνεια— αλλά με τεράστιο "υποσχόμενο" τόκο. Τα ίδια γίνονταν παντού. Οι διεφθαρμένοι Έλληνες πολιτικοί, για παράδειγμα, έπαιρναν τις προμήθειές τους από τους τοκογλύφους και φόρτωναν διαρκώς το κράτος με νέα και ολοένα ακριβότερα ομόλογα. Οι συνένοχοί τους διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι πανηγύριζαν κάθε φορά που επαναλαμβανόταν η διαδικασία. Νέα ομόλογα σήμαιναν νέα δημόσια έργα και άρα νέες μίζες για μηχανικούς του δημοσίου, προμηθευτές και κατασκευαστές. Νέα ομόλογα σήμαιναν νέους εξοπλισμούς στα νοσοκομεία και άρα νέες μίζες για γιατρούς του δημοσίου, προμηθευτές και φαρμακοποιούς. Νέα ομόλογα σήμαιναν νέα οπλικά συστήματα και άρα νέες μίζες για στρατιωτικούς του δημοσίου, προμηθευτές και εμπόρους όπλων.


Μιλάμε για κανονική συμμορία ιδιωτών και δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι λυμαίνονταν τον δημόσιο πλούτο. Αυτό εννοούσαν κάποιοι, όταν μιλούσαν για "επιτυχή" σύμπραξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα. Όλοι αυτοί οι νεόπλουτοι συμμορίτες των δανεικών του κράτους ήταν αυτοί, που έβγαζαν τη γνωστή "σαύρα" του Κολωνακίου σαν τον "καταλληλότερο" πρωθυπουργό. Από τους μεγαλο δημοσιο γράφους των εθνικών μας εκδοτών και κατασκευαστών μέχρι τον κακομοίρη τον νεαρό γιατρό, ο οποίος έκανε το "αγροτικό" του φάμπρικα, υπογράφοντας συνταγές με μπόνους από τις φαρμακευτικές. Οι πάντες έκλεβαν, γιατί ενθαρρύνονταν να κλέβουν. Μέχρι και τον νόμο άλλαξαν, μετατρέποντας την απιστία προς την υπηρεσία από κακούργημα σε πλημμέλημα, προκειμένου να μην φοβούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι να τα "παίρνουν".


Ενθαρρύνονταν οι υπάλληλοι να διαφθείρονται από τις ίδιες τις κυβερνήσεις, εφόσον τα διεφθαρμένα στελέχη τους έπαιρναν προμήθειες από τους τοκογλύφους. Όσο πιο πολύ έκλεβαν, τόσο πιο πολύ συνέφερε τους τοκογλύφους, γιατί τόσο πιο γρήγορα θα ξοδεύονταν τα χρήματα και άρα θα τους ξαναζητούσαν νέα. Όλα στον "αέρα", γιατί με τον τρόπο αυτόν οι τοκογλύφοι παρουσίαζαν στα βιβλία τους τεράστιες αποδόσεις. Καμία εμπορική τράπεζα δεν μπορούσε να τους συναγωνιστεί σε αποδόσεις κερδών. Σιγά-σιγά μάζεψαν γύρω τους όλους τους τοκογλύφους επενδυτές του Πλανήτη, οι οποίοι βιάζονταν να πλουτίσουν και δεν τους ενδιέφερε τι έπρατταν οι διαχειριστές των χρημάτων τους. Τα περίφημα funds των τοκογλύφων θεωρητικά έβγαζαν τεράστια κέρδη και δεν κρίνονταν ποτέ γι' αυτά τα κέρδη, εφόσον υποτίθεται αυτά τα κέρδη ξανάμπαιναν στην αγορά, για να βγάλουν κι άλλα.


Τι φοβούνται όμως σήμερα οι τοκογλύφοι; Φοβούνται την οικονομική κρίση. Την κρίση, η οποία μπορεί να αναγκάσει την Ελλάδα να βαρέσει "κανόνι". Την κρίση, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην αδυναμία αυτού, ο οποίος "υποσχέθηκε" να φέρει εις πέρας την υπόσχεσή του …Στην αδυναμία αυτού, τον οποίο δεν έχουν "δέσει" με υποθήκες και υποχρεώσεις και μπορεί να τους "γράψει" στα παλιά του τα παπούτσια. Αυτό φοβούνται. Φοβούνται τα funds. Φοβούνται μήπως ελεγχθούν από τους πελάτες τους για τον ολέθριο χειρισμό των χρημάτων τους. Φοβούνται μήπως εκτεθούν στους πελάτες τους και τους οδηγήσουν στα δικαστήρια.


Φοβούνται μήπως η Ελλάδα αρνηθεί να πληρώσει τους "επενδυτές" των "πέτσινων" ομολόγων. Των ομολόγων, που εξέδιδε ο διεφθαρμένος Σημίτης με τον τόνο. Των ομολόγων, τα οποία έληγαν και επαναχρηματοδοτούνταν με νέα και ακόμα πιο ακριβά ομόλογα του ίδιου Σημίτη. Των ομολόγων, τα οποία έσπευδαν οι ίδιοι οι τοκογλύφοι ν' αγοράσουν, χωρίς να υπάρχει καμία προδιαγραφή ασφάλειας, μόνο και μόνο για να δείξουν τεράστια κέρδη και υψηλές αποδόσεις. Των ομολόγων, τα οποία σπαταλούσε το διεφθαρμένο κράτος του Σημίτη και δεν ήταν βέβαιο ότι θα μπορούσε κάποτε να τα ξεπληρώσει, ξαναγοράζοντάς τα. Τα ομόλογα του δικού τους Σημίτη. Αυτό φοβούνται.


Φοβούνται έναν Έλληνα πατριώτη Πρωθυπουργό, ο οποίος θα προσπαθήσει να προστατεύσει τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών και εργαζομένων και θα κλείσει την πόρτα στους τοκογλύφους. Φοβούνται τον πρώτο Έλληνα Πρωθυπουργό, ο οποίος θα κλείσει στη φυλακή τους διεφθαρμένους Σημίτηδες και Καρμανλήδες, οι οποίοι μας φόρτωσαν με τα ομόλογα.
Φοβούνται τον πρώτο Έλληνα Πρωθυπουργό, ο οποίος θα τους φερόταν όπως φέρθηκε ο Σημίτης στους Έλληνες, που καταστράφηκαν στο χρηματιστήριο, όταν τους έλεγε …"ας πρόσεχαν".

Για να εισπράξουν λοιπόν αυτά τα επικίνδυνα κέρδη, μας επέβαλαν έναν πρωθυπουργό με τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Μας επέβαλαν έναν άνθρωπο, ο οποίος ούτε πατριώτης είναι και ούτε έχει τον παραμικρό λόγο ν' αγωνιστεί για τους Έλληνες, γιατί ούτε καν Έλληνας είναι. Έναν πρωθυπουργό, ο οποίος αποτελεί τον απόλυτο ορισμό του παραλόγου …όπως τον έχει ορίσει ο ίδιος ο Παπανδρέου. Στην πιο δύσκολη ώρα για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας πρωθυπουργός της είναι ένας Εβραίος διεθνιστής, ο οποίος ονειρεύεται την παγκόσμια διακυβέρνηση.


Σε μια κατάσταση έκτακτης εθνικής ανάγκης, στην οποία οι συγκυρίες ευνοούν την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της απεμπολεί κάθε πλεονέκτημά της. Οι συνθήκες ευνοούν την Ελλάδα, γιατί στην πραγματικότητα όλα αυτά τα χρόνια δεν δανειζόταν. Στην πραγματικότητα απλά έπαιρνε τα χρήματα που της έδιναν οι τοκογλύφοι, επενδύοντας πάνω της τις τοκογλυφικές τους ελπίδες. Έπαιζε η Ελλάδα ένα παιχνίδι μαζί με συμπαίκτες. Παρίστανε το "άλογο" και αυτοί τζόγαραν πάνω της. Ας πρόσεχαν πού τα έδιναν. Το "άλογο" έχασε. Δεν μπορεί να κερδίσει αυτά, τα οποία τους υποσχέθηκε. Δικό τους πρόβλημα είναι και όχι της Ελλάδας.


Αυτή είναι η ουσία της κατάστασης. Αυτήν την ουσία αγνοεί ο πρωθυπουργός της, ο οποίος πέρα από κάθε λογική υπόσχεται σε όλους τους τοκογλύφους ότι θα τους πληρώσει στο ακέραιο όλες τις απάτες, κόβοντας ακόμα και τις συντάξεις των φτωχών. Αυτά δεν τα λέμε εμείς. Αυτά τα είπε ο ίδιος. Ο ίδιος δήλωσε οπαδός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, αλλά παρ' όλα αυτά διεκδίκησε τη θέση της ελληνικής ηγεσίας. Ο ίδιος, ως πρόεδρος της "Σοσιαλιστικής Διεθνούς", δήλωσε ότι θα ξεπληρώσει τους τοκογλύφους πάση θυσία και ως γνήσιος "σοσιαλιστής" ξεκίνησε από τις συντάξεις των φτωχών.


http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/07/blog-post_20.html