ΘΝΗΤΟΙ ΤΩ ΑΘΑΝΑΤΩ ΓΟΝΥ ΚΛΙΝΑΤΕ!
ΜΝΗΜΗ ΛΟΧΑΓΟΥ Ν. ΚΑΤΟΥΝΤΑ
Γράφει ο Κωνσταντῖνος Δημητριάδης
Ἀκούω συχνὰ «ὁ Ῥάμπο», «οἱ Ρᾶμπο» καὶ μὲ αὐτὴν τὴν φράση, ποὺ παραπέμπει στὴν ὀμώνυμη ἀμερικανιά, ἐκφρασθεῖσα σὲ μιὰ ταινία, μὲ πρωταγωνιστὴ τὸν μετρίας ἀντιλήψεως Σιλβέστερ Σταλόνε, θέλουν νὰ ἀποδώσουν τὴν ἔννοια τοῦ Ἥρωος, τοῦ Σκληροῦ, τοῦ Ὑπέρ-Κομμάντο…
Ψάχνουμε πάντα στὸ διεθνὲς στερέωμα νὰ βροῦμε πρότυπα….
Ὅταν τὰ πρότυπα τὰ ἔχουμε μπροστά μας, ποὺ στὶς φλέβες τους κυλοῦσε καὶ κυλᾶ Ἑλληνικὸ Αἷμα …ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμε «εἰσαγομένους»!!!
Αὐτὴν τὴν εἰσαγωγὴ τὴν ἔκανα γιὰ νὰ ἀναφερθῶ σὲ ἕναν Ἕλληνα, ποὺ ἐμπρός του ὁ «Ῥάμπο» φαντάζει ὡς «λυκόπουλο»!!!
Ποιός εἶναι αὐτός;;;;
Σᾶς λέει κάτι τὸ ὄνομα Λοχαγός Νῖκος Κατούντας;
Στοὺς πολλοὺς ἴσως ὄχι καὶ ἐκεῖ εἶναι τὸ πρόβλημα…..
Λοιπόν…
Λοχαγὸς ΚΔ Νικόλαος Κατούντας, Διοικητὴς τοῦ 31ου ΛΚ τῆς 33ης ΜΚ ποὺ εἶχε ἕδρα στὸ Πέλλα Πάις, κοντὰ στὴν Κερύνεια τὸ 1974.
Ὁ Λόχος τοῦ τὸ βράδυ τῆς 20ης πρὸς 21ην Ἰουλίου 1974 πολέμησε στὸν Ἁγιο Ἰλαρίωνα, ἐκεῖ ποὺ οἱ Ἕλληνες καταδρομεῖς τῆς Κύπρου ἐνήργησαν μὲ καταδρομικὲς ἐπιθέσεις κατὰ τοῦ Κοτζάκαγια (31 ΜΚ), κατὰ τῆς Ἄσπρης Μούττης (32 ΜΚ) καὶ στὰ Πετρομούθκια (33 ΜΚ).
Ὅταν «ἐλλείψει τάγματος ἀντικαταστάσεως»” (ἔτσι τοὺς εἶπε ἡ ΔΔΚΔ/ΓΕΕΦ) τὰ χαράματα τῆς ἑπομένης ἡμέρας ἠναγκάσθη ἡ 33 ΜΚ νὰ ἀποσυρθῇ, ἀφοῦ ἤδη εἶχε χάση τὸν Διοικητή της, Ταγματάρχη ΚΔ Γεώργιο Κατσάνη, μετὰ τὸ προσκλητήριο, ὁ Λόχος του διετάχθη, λανθασμένα ἀπὸ στρατηγικὴ ἄποψη, νὰ σταλῇ νὰ πολεμήσῃ σὲ μάχη ἐκ τοῦ συστάδην μὲ τὸν ἐλαφρὺ ὀπλισμό του στὸν Ἁγιο Γεώργιο Κερύνειας, ἐνάντια στοὺς προελαύνοντες Τούρκους, ποὺ μέχρι ἐκείνην τὴν στιγμὴ τοὺς ἀντιμετώπιζε μόνο τοῦ τὸ 251 ΤΠ, τοῦ, ἐπίσης ἔως σήμερα ἀγνοουμένου, Ἀντισυνταγματάρχου Πεζικοῦ Παύλου Κουρούπη.
Ὁ Κατούντας λοιπόν, ἐπὶ κεφαλῆς 62 ἀνδρῶν, συνήντησε σκόρπιους πεζικαρίους ἀπὸ τὸ 251 ποὺ ὀπισθοχωρούσαν. Τοὺς ῥώτησε ποῦ εἶναι οἱ Τοῦρκοι. Αὐτοὶ τοῦ εἶπαν ὅτι εἶναι καλλίτερα νὰ φύγουν, γιατὶ οἱ Τοῦρκοι εἶναι πάρα πολλοί. Ἡ ἐκνευρισμένη ἀπάντησις τοῦ Κατούντα ἤταν:
«Σᾶς ἐρώτησα ποῦ εἶναι καὶ ὄχι πόσοι εἶναι. Ἐσεῖς φύγετε, ἑγὼ μὲ τοὺς ἄνδρες μου συνεχίζουμε!»
Καὶ προχώρησε καὶ ἔκανε ὅ,τι μποροῦσε νὰ κρατήσῃ τὴν τουρκικὴ πλημμυρίδα, ποὺ συνεχῶς ἐνισχύετο μὲ πεζικὸ ποὺ ἀκολουθοῦσε τὰ προελαύνοντα τουρκικὰ ἅρματα…
Τί νά σοῦ κάνουν ὅμως τὰ Lee Enfield n.4, ἀπέναντι στά Μ-47 τῆς Τουρκικῆς 39ης Μεραρχίας, πού ἀπλωνόταν στά περιβόλια καὶ τοὺς οἰκισμούς, μεταξὺ παραλίας καὶ προπόδων τοῦ Πενταδακτύλου, σέ μίαν «διάταξη σαρώσεως», μήν ἀφήνοντας κάτι ὄρθιο στό διάβα τους;;;
Τότε ὁ Κατούντας εἶχε τὴν ἐπιλογή του..
Ναί, θὰ μποροῦσε ἀκόμη, ὄσο εἶχε καιρό, νὰ ὀπισθοχωρήσῃ. Νὰ σωθῇ… Κι ἂς ἄφηνε ἀκάλυπτο μὲ τοὺς ἄνδρες του, ποὺ ἦσαν στὰ δεξιὰ τῆς ἀμυντικῆς τους παρατάξεως, τὸ δεξιὸ τῆς διαδρομῆς Ἀγίου Γεωργίου-Κερύνειας… Ναὶ θὰ μποροῦσε…
Καὶ τὸ πιθανότερο, ἐὰν τὸ ἔκανε, σήμερα νὰ ἦταν στὸ σπίτι του, μὲ τὴν οἰκογένειά του.
Εἶναι γλυκειὰ ἡ ζωή, ὅταν εἶσαι τόσο νέος… (31 ἐτῶν)!
Κι ὅμως δὲν ἔφυγε… Δὲν ἐγκατέλειψε τὸ πόστο του…. Παλλήκαρος!
«Not on my watch», ποὺ θὰ ἔλεγαν καὶ οἱ κατασκευασμένοι γιὰ τὶς κινηματογραφικὲς ἀνάγκες, Ἀμερικανοὶ «ἥρωες»…
Ἔμεινε ἐκεῖ μαχόμενος σὲ μίαν ἐπιβραδυντική, γιὰ τὴν προέλαση τοῦ ἐχθροῦ, ἀποστολή, μόνος, χωρὶς ἐνισχύσεις, μὲ τὸν ἐλαφρὺ ὀπλισμὸ τῶν ἀνδρῶν του, νὰ κρατήσῃ τοὺς περίπου 3.200 Τούρκους, ποὺ εἶχαν ἀποβιβασθῆ μέχρι τὸ πρωϊνὸ τῆς 22ας Ἰουλίου, μιᾶς καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς διλοχίας τοῦ 251 ΤΠ, ποὺ τοὺς ἀντιμετώπισε μὲ ἐπιτυχία μιάμιση ἡμέρα – κι αὐτὸς μόνος, χωρὶς βοήθεια – τελικὰ δὲν ἄντεξε τὸν συσχετισμὸ ὁπλισμοῦ καὶ δυνάμεων, εἶχε συντριβῆ καὶ διαλυθῆ (*).
Πιεζόμενος ὁ Λοχαγὸς εὑρέθη κοντὰ στο Τουρκοκυπριακὸ χωριὸ Τέμπλος μὲ ἕξια ἄνδρες του, πολεμώντάς συνεχῶς.
Οἱ Τούρκοι τοὺς περιεκύκλωσαν… Κλείστηκαν σὲ ἕνα σπίτι καὶ ἔπιασαν μετερίζια…
Τότε ἦταν ποὺ ὁ θρυλικὸς Λοχαγὸς κατάλαβε ὅτι οἱ πάντες τοὺς εἶχαν ἐγκαταλείψη, ὅτι ἡ Κύπρος εἶχε προδοθῆ. Πολεμοῦσε βλέποντας τὰ πυρομαχικὰ καὶ τὶς χειροβομβίδες νὰ τελειώνουν.
Κάποιαν στιγμὴ εἶδε ὅτι ἔμειναν μόνον δύο ἄνδρες κοντά του. Ἄνδρες ἀποφασισμένοι νὰ μείνουν δίπλα του… Γιατὶ ὁ Κατούντας ἐνέπνεε ἐμπιστοσύνη, σιγουριά….
Κι ὅμως, ἦλθε ἡ στιγμὴ ποὺ πρόσκαιρα ὁ Λοχαγὸς «σπάει» καὶ δείχνει τὸν θυμό του γιὰ τὴν προδοσία.
Οἱ δύο ἄνδρες του κυττάζονται μεταξύ τους… Γυρνᾶ καὶ λέει καὶ στοὺς δύο: «Φύγετε, σᾶς καλύπτω ἑγώ!»
Οἱ ἄνδρες του ἀρνοῦνται…. «Σᾶς διατάσσω!» τοὺς λέει…. «Φύγετε νὰ σωθεῖτε!!!».
Μὲ βαρειὰ καρδιὰ καὶ οἱ δύο φεύγουν, ἀκούγοντάς τον νὰ πυροβολῇ ἐναντίον τῶν Τούρκων, ποὺ ἔχουν πλησιάσει στὸ σπίτι ποὺ εὑρίσκοντο…
Ἠταν ἡ τελευταία φορὰ ποὺ τὸν εἶδαν καὶ ἄκουσαν τὴν ἀνδρίκια φωνή του…
Ξέροντας τὸ βιογραφικὸ τοῦ Λοχαγοῦ Νίκου Κατούντα, σκληροῦ Καταδρομέως, Βατραχανθρώπου, Ἀλεξιπτωτιστοῦ καὶ Χιονοδρόμου, ἑνὸς Στρατιωτικοῦ μορφωμένου (σπούδασε Νομική) καὶ Οἰκογενειάρχου, ἑνὸς Ἀξιωματικοῦ Ἑλληναρᾶ χωρὶς εἰσαγωγικὰ καὶ ἔχοντας κατὰ νοῦ τὴν ψυχοσύνθεσή του, θεωρῶ ἀπίθανο νὰ συνελήφθῃ ζωνταντός!
\
Τὸ πιὸ πιθανὸ εἶναι νὰ ἔκανε Ἠρωϊκὴ Ἐξοδο, μιὰν ἔξοδο ἀπελπισίας ἀλλὰ καὶ αὐτοκτονίας μὲ βάση τὶς συνθῆκές ποὺ ἐδημιούργησε ἡ Προδοσία τοῦ Ἐπιτελείου τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὸ τὸ Ἐπιτελεῖο τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς…
Μίαν Ἡρωϊκὴ Ἔξοδο, ἀνάλογη αὐτῆς τῶν Ὑπερασπιστῶν τοῦ Μεσολογγίου…. καὶ νὰ ἔπεσε διάτρητος ἀπὸ τὶς τουρκικὲς “συμμαχικὲς στὸ ΝΑΤΟ» σφαῖρες…..
Ὅπως εἶμαι καὶ λάτρης τοῦ ὑπερβατικοῦ, εἶμαι σίγουρος πὼς ἀνταμώνει κάθε βράδυ μὲ τὸν Κουρούπη καὶ τὸν Τσιάκκα καὶ ἀφοῦ πιοῦν μαζὺ μίαν ζιβανία, στοιχειώνουν μὲ τὸ πνεῦμα τους τὰ κατεχόμενα ἀπὸ τὸν Μογγόλο παράλια τῆς Κερύνειας, μέχρι τὸν Πενταδάκτυλο… μιᾶς καὶ τὸ πνεῦμα τους θὰ μπορέση νὰ ἀπελευθερωθῇ καὶ νὰ ἠρεμήσῃ, μόνον ὅταν αὐτὰ ἀπελευθερωθοῦν, ὅπως χάθηκαν… Διὰ τῆς λόγχης!!!
Αὐτὸς ἤταν ὁ Νῖκος Κατούντας….. Ὁ Ἕλλην Ῥάμπο…
Αὐτὸς ποὺ ἡ γυναῖκα του, ποὺ τὴν ἐλάτρευε, ἡ Ῥούλα του, τὸν εἶχε ἀποχαιρετήση στὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ τους, στὴν Κερύνεια, γιὰ τελευταία φορά, νοιώθοντας βαθειὰ μέσα της ὅτι δὲν ἐπρόκειτο νὰ τὸνξαναδῇ.
Θνητοῖ τῷ ἀθανάτῳ γόνυ κλίνατε!
Ἀντιστράτηγος Νικόλαος Κατούντας…. Ἕλλην….. Ἀθάνατος……
Δημητριάδης Κωνσταντῖνος
(*) ἐπεξήγησις:
τὸ 251 ΤΠ δὲν εἶχε διαθέσιμο κάποιο ΠΑΟ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὰ τουρκικὰ ἅρματα, ποὺ ἀπεβιβάσθησαν καὶ προήλαυναν πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο καὶ τὴν Γλυκιώτισσα. Κάποιος ἠλίθιος κομματικὸς ἐγκάθετος, διπλοθεσίτης, Λοχαγὸς καὶ τοῦ 251 ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἐφεδρικοῦ ταυτοχρόνως, εἶχε ἀφαιρέση τοὺς ἐπικρουστῆρες λίγο καιρὸ πρὸ τοῦ Πραξικοπήματος, μὲ σκοπὸ νὰ μὴν χρησιμοποιηθοῦν σὲ ἐνδεχόμενο Πραξικόπημα κατὰ τοῦ Μακαρίου. Ἔτσι ἡ Εἰσβολὴ βρῆκε τὸ 251 σχεδὸν γυμνὸ ἀπὸ Βαρέα Ὅπλα.
Ἀλλὰ καὶ τὰ ΠΑΟ 106 τοῦ 120 ΛΒΟ τοῦ Ὑπολοχαγοῦ Ἀργυροπούλου, ποὺ ἐστάλησαν, εὑρέθησαν ἀντιμέτωπα, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζουν, μὲ τουρκικὰ στρατεύματα καὶ ἔπαθαν μεγάλες ἀπώλειες.
Οἱ φωτογραφίες εἶναι ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τῆς κας Ρ.Κατούντα.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Κώστα Δημητριάδη «Αὐτοὶ ποὺ τίμησαν τὴν στολή τους», ἐκδόσεις Πελασγός, 2017.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου