ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

Ο μικρός Φράνκο, στηριζόμενος από τη γερμανίδα καγκελάριο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη βία για να επιβάλλει τις απόψεις του – αντί να επιδιώξει το διάλογο, ο οποίος θα ήταν αποτελεσματικότερος για την ορθολογική διαχείριση της κρίσης στη χώρα του.

Άρθρο

Όπως ήταν αναμενόμενο ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, γνωστός ως «μικρός Φράνκο» επειδή οι ενέργειες του είναι αντίστοιχες με αυτές του τότε δικτάτορα, «απενεργοποίησε» την κυβέρνηση της Καταλονίας – ανακηρύσσοντας νέες εκλογές, εντός έξι μηνών. Την ίδια στιγμή ενεργοποίησε το άρθρο 155 του Συντάγματος, για πρώτη φορά μετά την ψήφιση του το 1978 – όπως είχε αναφερθεί , με στόχο την αφαίρεση της αυτονομίας της περιοχής.

Το άρθρο αυτό προβλέπει την κατάργηση των δικαιωμάτων μίας αυτόνομης περιφέρειας, όπως η Καταλονία, εάν δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της που προκύπτουν από το Σύνταγμα και από άλλους νόμους – ή εάν συμπεριφέρεται με τέτοιον τρόπο που να αποτελεί μία σοβαρή παραβίαση, η οποία να απειλεί τα γενικότερα ενδιαφέροντα της Ισπανίας.

Το γεγονός αυτό χαρακτηρίσθηκε αμέσως μετά ως πραξικόπημα από τον ηγέτη της Καταλονίας, καθώς επίσης ως η σοβαρότερη επίθεση εναντίον της περιοχής μετά τη δικτατορία του Φράνκο (1939 – 1975) – αν και συμπεριφέρθηκε με μία εντυπωσιακή δειλία, μη ανακηρύσσοντας επίσημα την αυτονομία της περιοχής παρά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος.

Περαιτέρω, η κεντρική κυβέρνηση της Ισπανίας θα αναλάβει όλες τις δραστηριότητες των υπουργών της Καταλονίας που καθαιρέθηκαν από τη θέση τους, για εκείνο το χρονικό διάστημα που θα διαρκέσει η συγκεκριμένη έκτακτη κατάσταση – υφαρπάζοντας ουσιαστικά με βίαια μέσα την διακυβέρνηση της περιοχής. Προηγουμένως βέβαια θα πρέπει να εγκρίνει η Γερουσία την απόφαση του πρωθυπουργού – το κόμμα του οποίου έχει την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.

Όπως αναφέρθηκε ήδη, η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση στη Μαδρίτη συμφώνησαν για τη διεξαγωγή εκλογών στην Καταλονία τον Ιανουάριο – επιτρέποντας ενδεχομένως στην τοπική Βουλή να συνεχίσει τη δουλειά της, χωρίς όμως να μπορεί να εκλέξει μία νέα κυβέρνηση ή να ψηφίζει νόμους, οι οποίοι θα ήταν εναντίον του ισπανικού Συντάγματος ή του καταστατικού της αυτονομίας.

Ο βασιλιάς της Ισπανίας, ο οποίος στηρίζει τον «μικρό Φράνκο», επέκρινε για μία ακόμη φορά τις προσπάθειες απόσχισης της Καταλονίας, χαρακτηρίζοντας τες ως απαράδεκτες – ενώ το πρωί της Παρασκευής οι οπαδοί της ανεξαρτησίας της Καταλονίας διοργάνωσαν μία ασυνήθιστη διαμαρτυρία, αποσύροντας μαζικά χρήματα από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους (Bank run).

Από την άλλη πλευρά η πρόεδρος της Βουλής της Καταλονίας (φωτογραφία), δήλωσε πως η αφαίρεση της αυτονομίας της περιοχής είναι συνώνυμη με ένα πραξικόπημα εκ μέρους της κεντρικής κυβέρνησης – με μία επίθεση εναντίον της Δημοκρατίας, την οποία δεν πρόκειται να επιτρέψει, αφού η ανεξαρτησία του Κοινοβουλίου θα πρέπει να διατηρηθεί ανέπαφη.

Συνεχίζοντας η ΕΕ, στην οποία αποφασίζει ως συνήθως η καγκελάριος ενώ όλοι οι άλλοι «ηγέτες» εφαρμόζουν πιστά τις εντολές της, τάθηκε ανεπιφύλακτα υπέρ του πρωθυπουργού της Ισπανίας – ενώ οι πιέσεις προς την Καταλονία κλιμακώθηκαν από τις εταιρείες που εγκατέστησαν την έδρα τους σε άλλες περιφέρειες, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών, για να αποφύγουν το νομικό κενό που προέκυψε μετά την καταδίκη των ηγετών της Καταλονίας στις 10 του μήνα.

Όλες αυτές οι αναταραχές τώρα δεν αποτελούν μόνο ένα σοβαρό πλήγμα για την οικονομία της Καταλονίας, η οποία συμβάλλει με 20% περίπου στο ΑΕΠ της χώρας, αλλά για ολόκληρη την Ισπανία – το δημόσιο χρέος της οποίας έχει τριπλασιαστεί μετά την κρίση του 2008, ενώ συνεχίζει να έχει ελλείμματα που υπερβαίνουν το 4,5% του ΑΕΠ (γράφημα).

Εκτός αυτού δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στην Ευρωζώνη, πολύ περισσότερο σε συνδυασμό με την Ιταλία – η οικονομία της οποίας διατηρείται στη ζωή μόνο με τη βοήθεια της ΕΚΤ, ενώ τείνει να ξεφύγει από τον έλεγχο.

Θεωρούνται δε πολύ πιθανές οι προσπάθειες απόσχισης της Λομβαρδίας και της Βενετίας – μετά το οικονομικό χάος που έχει δημιουργηθεί, ως αποτέλεσμα της χρεοκοπίας των δύο μεγάλων τραπεζών. Το επόμενο «αποσχιστικό κίνημα» πάντως προβλέπεται στην πρωτεύουσα της Ευρώπης, στο Βέλγιο – όπου οι Φλαμανδοί επιθυμούν επίσης την ανεξαρτησία τους.

Ολοκληρώνοντας, όλες αυτές οι εξελίξεις, όπου δεν πρέπει να υποτιμώνται η ακροδεξιά στροφή της Αυστρίας, της Γερμανίας, της Φινλανδίας, της Ολλανδίας εν μέρει, καθώς επίσης της Γαλλίας παρά το ότι δεν κέρδισε τις εκλογές το Εθνικό Μέτωπο της κυρίας Le Pen, (υπενθυμίζοντας πως ο Γερμανός σχεδιαστής μόδας Karl Lagerfeld χρησιμοποίησε ένα σκίτσο με το Χίτλερ για να κριτικάρει τη γερμανίδα καγκελάριο), τεκμηριώνουν πως η κρίση χρέους της Ευρωζώνης την οδηγεί στη διάλυση της – με ευθύνη ασφαλώς της πρωσικής κυβέρνησης, η οποία επέβαλλε την πολιτική λιτότητας για να μετατρέψει σταδιακά τους εταίρους της σε προτεκτοράτα, με πρώτο θύμα την Ελλάδα.

Μπορεί δε οι Έλληνες να μην πλημμύρισαν τους δρόμους μετά τη μετατροπή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα σε ΝΑΙ, αποδεχόμενοι στωικά την προδοσία τους λόγω φόβου, δειλίας ή οτιδήποτε άλλο, αλλά οι Πολίτες των άλλων κρατών δεν πρόκειται να επιτρέψουν στη Γερμανία να τους συμπεριφερθεί ανάλογα – με τους εκάστοτε έπαρχους που τοποθετεί, όπως είναι ασφαλώς η ελληνική κυβέρνηση. Επομένως προβλέπονται πολύ σημαντικές εξελίξεις στην Ευρώπη, οι οποίες θα την οδηγήσουν στα όρια – κάτι που οφείλει να προβληματίσει την Ελλάδα, όσον αφορά το μέλλον της.

Υστερόγραφο: Το ΟΧΙ στους Γερμανούς της 28ης Οκτωβρίου θα ήταν αδιανόητο να γιορτασθεί με τις παρελάσεις που θα οργανώσει εκείνη η κυβέρνηση, η οποία μετέτρεψε το ΟΧΙ των Ελλήνων σε ΝΑΙ στους Γερμανούς τον Ιούλιο του 2015 – αποδεχόμενη με δουλοπρέπεια την κατοχή της Ελλάδος και τη μετατροπή της σε αποικία χρέους, για τα επόμενα 99 χρόνια.

Θα ήταν δε μία ιδανική ημερομηνία για να πλημμυρίσουν οι Πολίτες τους δρόμους – διαμαρτυρόμενοι τουλάχιστον για τα εξοντωτικά μέτρα που τους επιβάλλονται, καταστρέφοντας το μέλλον της πατρίδας τους και των παιδιών τους.

ΠΗΓΗ