«Μέσα τους φωτίζεται το άυλο γέλιο, καθώς επιστρέφουν στην Πατρίδα οι εξόριστοι»
ΒΙΝΤΕΟ
Δεν έχω μάθει να νεκρολογώ, ποτέ δεν κατόρθωσα να κατανοήσω τις νεκρολογίες παρά μόνον ως εξομολογητική παρηγορία του νεκρολόγου πρωτίστως εις εαυτόν.
Επειδή όμως η μόνη και αληθής παρηγορία είναι η άνωθεν, η βεβαιότητα δηλαδή ότι ο απελθών «μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» ή πιο απλά ο εξόριστος γύρισε πίσω στην αληθινή Πατρίδα, δεν πιστεύω ότι πρέπει με άλλο τρόπο να παρηγορούμε εαυτούς και αλλήλους για την απώλεια κάποιου προσφιλούς.
Μέσα σε δύο ημέρες έφυγαν για την αληθινή, την εκτός χρόνου Πατρίδα, δύο σπουδαίοι άνθρωποι, που διέτρεξαν και κατέστησαν τον επίγειο βίο τους, μεστό λόγου Αληθείας αλλά κυρίως μεστό έργων αγάπης προς τον άνθρωπο και φιλοπατρίας.
Τύχη αγαθή (και μόνον αγαθή μπορεί να είναι η τύχη, αφού κατά τον Θεόφιλο Γκωτιέ, «τύχη είναι το άλλο όνομα του Θεού όταν δεν θέλει να βάλει την υπογραφή του») τους εγνώρισα και τους δύο.
Αλλά επειδή όπως είπα δεν πρόκειται να νεκρολογήσω, προφανώς κάτι άλλο θέλω να τονίσω, κάτι που ήταν κοινό και χαρακτήριζε τους δύο κεκοιμημένους. Το ανδρείο φρόνημα που ειδικά στις ημέρες της ενδοτικής ασυνειδησίας, αποκτά βάρος πολύτιμο.
Και το ανδρείο φρόνημα αυτό καθίσταται ανεκτίμητο, καθώς οι δύο αυτοί δίκαιοι άνδρες, φεύγοντας για την ουράνια Πατρίδα, μας το άφησαν νωπό, γραμμένο στους αιώνες με την έσχατη πνοή τους, εκφρασμένο για τι άλλο; Για την Μακεδονία!
Όχι για την περιφέρεια Μακεδονία, όχι για το «οικόπεδο» Μακεδονία ούτε φυσικά για το «trade mark» Μακεδονία...αλλά για την ιδέα του κάλους Μακεδονία, για την ιδέα της θυσίας Μακεδονία, για την προτύπωση της αιώνιας, άχρονης Πατρίδας Μακεδονία!
Ο μακαριστός μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος, τρείς μόνον ημέρες πριν τελειωθεί και εισέλθει στο ουρανοδρόμιο προς την Βασιλεία του Θεού, είχε γράψει το τελευταίο του άρθρο, άρθρο καρδιακής αγάπης ένεκεν για την Μακεδονία, με τίτλο
Το άρθρο αυτό που αποτελεί την ύστατη φωνή πατριωτισμού
αποκαλεί το παράνομο και αντισυνταγματικό σύμφωνο με τα Σκόπια, Συμωνία τῶν Πρεσπῶν!!!
Υπόδειγμα ιεράρχου και άρα καλού ποιμένος* έγραψε αιτιολογώντας την πολιτική θέση του άρθρου του:
«Μέ τήν γραφίδα μου ὑπερασπίζομαι τήν Πατρίδα μου, αὐτό κάνω. Γίνομαι ἡ φωνή τῶν συμπολιτῶν μου, τῶν ἀνθρώπων τοῦ ποιμνίου μου.»
Υπόδειγμα ιεράρχου και άρα καλού ποιμένος* έγραψε αιτιολογώντας την πολιτική θέση του άρθρου του:
«Μέ τήν γραφίδα μου ὑπερασπίζομαι τήν Πατρίδα μου, αὐτό κάνω. Γίνομαι ἡ φωνή τῶν συμπολιτῶν μου, τῶν ἀνθρώπων τοῦ ποιμνίου μου.»
Ο άλλος ευγενής και δίκαιος Έλληνας, ο σπουδαίος ιστορικός, φιλόλογος, συγγραφέας και κριτικός Λογοτεχνίας** Σαράντος Καργάκος, δεν σταματούσε να κηρύττει τα δίκαια του Ελληνισμού
γινόμενος παρανάλωμα της Αλήθειας και της ορθής σκέψης.
Από τις δεκάδες παρουσιάσεις του θέματος των Σκοπίων σημαντικότερη είναι η επισήμανσή του ή μάλλον η προειδοποίησή του προ εξαμήνου ότι «Επιζητείται ο τεμαχισμός της Ελλάδας»
(Σημ. Οίμου: Βλέπε το βίντεο πιο κάτω) Εκεί τοποθετεί κάθε Έλληνα πολιτικό και πολίτη προ της ευθύνης λέγοντας
«Αυτό που πρέπει να αποφασίσουμε εν τέλει είναι του ποιοι απόγονοι θέλουμε να είμαστε: Του Λεωνίδα ή του Εφιάλτη»
Τα δάκρυα και το τέλος της ομιλίας του και η ανυποχώτητη στάση του είναι συγκλονιστικά!
«Να πάω πιο πίσω δεν μπορώ, εδώ ίσταμαι και άλλο δεν δύναμαι. Ο Θεός βοηθός»!!!
Του μακαριστού μητροπολίτου Σιατίστης Παύλου και του δικαίου Σαράντου Καργάκου
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!!!
Γιώργος Βολουδάκης
*Όταν γύρω στα 2012 είχα εκθέσει στον μακαριστό μητροπολίτη Παύλο, όσα πολύ αργότερα συνόψισα στην επιστολή μου προς την ιεραρχία με τίτλο
EΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΠΟΙΜΗΝ Ο ΚΑΛΟΣ
εκείνος ο όντως καλός ποιμήν μου απάντησε σκύβοντας ταπεινά το κεφάλι:«Έχεις δίκιο παιδί μου...»
** Ο δίκαιος Σαράντος Καργάκος, διαβάζοντας ένα βιβλίο μου που του είχα χαρίσει μου απέστειλε μια μικρή αλλά περιεκτική κριτική επιστολή που αποτελεί για μένα την πιο εύστοχη κριτική που έχει γίνει σε έργο μου. Έκλεινε με τα παρακάτω:
«Δέν νομίζω ότι το βιβλίο σας θα έχει επιτυχία. Είναι ενοχλητικό σαν τον σωκρατικό οίστρο. Περιμένει και σας το "βραβείο του κωνείου". Αυτό θα είναι ο έπαινός σας. »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου