ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ
Γράφει ο Κυανούς Ουρανός
Θα αρχίσω με μίαν προσωπικήν ιστορίαν : Παιδί της δευτεροβαθμίου εκπαιδεύσεως, αντιδρώντας στην "βαριεμάρα" του εκκλησιασμού της εορτής των Τριών Ιεραρχών, ζητούσα από τους γονείς μου βεβαίωσιν ασθενείας, ώστε απέχοντας του σχολείου να μην "υποστώ" τον εκκλησιασμόν...
Όταν οι γονείς μου αρνήθηκαν (όχι λόγω ορθοδόξου συνειδητότητος) υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα φροντίζω τα μελλοντικά παιδιά μου να μην υπομένουν τον "βασανιστικόν" εκκλησιασμόν. Ευτυχώς δεν το τήρησα για ... αγνώστους λόγους.
Όταν όμως μετά αρκετά χρόνια συνειδητοποίησα τι έκανα, έχοντας πλέον αρχίσει να αντιλαμβάνομαι την ουσίαν της Ορθοδοξίας, φρόντισα να ζητήσω συγχώρεσιν για την απρεπή κι απαξιωτικήν συμπεριφοράν προς τους τιτάνες της Πίστεως, τους τρεις φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος.
Θεωρώ δε επιβεβλημένον να δημοσιεύσω κάποιες σκέψεις μου γι αυτούς.
Κάθε έτος τέτοιαν ημέρα δημοσιεύονται άρθρα για τους Τρεις Ιεράρχες. Δεν είμαι θεολόγος, ούτε φιλόλογος και θα τοποθετηθώ εντελώς διαφορετικά από τα συνήθη άρθρα, με σεβασμόν πτος αυτούς τους λειτουργούς του Υψίστου.
Από την αρθρογραφίαν μου στο φιλόξενο Οίμος-Αθήνα είναι γνωστός ο άπειρος θαυμασμός κι εκτίμησις προς τον Ελληνικόν πολιτισμόν, τον μοναδικόν πολιτισμόν της ανθρωπότητος.
Οι περισσότεροι δυστυχώς όταν ομιλούν περί Ελληνικού πολιτισμού αναφέρονται μόνον εις τον αρχαιοελληνισμόν, παραγνωρίζοντες τον ενδοξότατον Ελληνικόν μεσαιωνικόν πολιτισμόν, για τον οποίον ο Περικλής Γιαννόπουλος έγραψεν : «...την μεγαλειτέραν και σπουδαιοτέραν εποχήν του παρελθόντος μας, την Βυζαντινήν, το Κλειδί προς νόησιν της αρχαίας, προς νόησιν της τωρινής Ελλάδος, προς νόησιν Ελληνισμού και Έλληνος, την είχε βυθίσει η Ευρώπη εις απύθμενον βάθος βορβόρου...».
Πολλοί λοιπόν την αγνοούν και την αποφεύγουν συστηματικά.
Ατυχώς όμως ενώ οι ίδιοι προβάλλουν τον αρχαιοελληνικόν πολιτισμόν, αγνοούν την ουσίαν του, που είναι η πνευματική του φύσις, η φιλοσοφική του χροιά δηλαδή. Η Ελληνική φιλοσοφία προετοίμασε τον αρχαιον Έλληνα πνευματικώς, ώστε να αντισταθεί σωματικώς των μηδικών επιδρομών, αυτών που χαρακτηρίζω μέρος της πρώτης προσπαθείας παγκοσμιοποιήσεως.
Έφερε το πνευματικόν (ιδεατόν) στοιχείον εις ισομοιρίαν με το σωματικόν (υλικόν) έδωσε την βάσιν του Ελληνικού πολιτισμού με στόχους όπως «νους υγιής, εν σώματι υγιεί», «αίεν αριστεύειν» και το αριστοτελικόν «καλός καγαθός», το οποίον είναι η επιτομή ισομοιρίας υλικού (=καλός) και πνευματικού(=αγαθός), ουσιαστικό το δόγμα-στόχος του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.
Η κατάλυσις των ελληνιστικών αυτοκρατοριών από το ρωμαϊκόν κράτος και η ανυπαρξία του Ελληνισμού για άνω των τεσσάρων αιώνων διάστημα, ανέδειξαν το πρόβλημα του Ελληνικού πολιτισμού, που ενώ μόνον αυτός ανέδειξε το πνευματικό στοιχείο, απέδειξεν ότι κάτι λείπει.
Αυτό που έλειπε, όχι γιατί ο Ελληνισμός δεν το ήξερε αλλά γιατί δεν μπορούσε να το "διαχειριστεί", ήταν η ψυχή, αυτην που ο Χριστός βεβαίωσεν ως αιώνιον και θεϊκόν στοιχείον του ανθρώπου και έδωσε τον τρόπον "διαχειρίσεώς" της.
Αν όλος ο αρχαιοελληνισμός ασχολήθηκε με την "χαλιναγώγησιν" του σώματος από το πνεύμα, ο χριστιανισμός ασχολήθηκε με την χαλιναγώγησιν σώματος και πνεύματος από την ψυχήν, ώστε να οδηγηθεί ο άνθρωπος όχι στα αόριστα και φανταστικά Ηλίσια πεδία αλλά προς την θέωσιν, τον από τον Δημιουργόν τεθέντα προρισμόν του ανθρώπου.
Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός δεν απέτυχεν, αφού δεν υπήρξεν άλλος συγκρίσιμος πολιτισμός αλλά απλά έφθασε στα όριά του, τα όρια του ανθρώπινου κι έπρεπε να (συμ)πληρωθεί, όπως ακριβώς και ο Μωσαϊκός νόμος (συμ)πληρώθηκε από τον Χριστόν.
Δεν το θέτω θεολογικά (μην κατηγορηθώ ότι αιρετίζω) αλλά η προσωπική μου αίσθησις είναι η ύπαρξις δυο "παλαιών διαθηκών". Μια η "αποκαλυφθείσα" Παλαιά Διαθήκη των εβραίων και μια η "σπερματικού λόγου" ελληνική φιλοσοφία.
Η (συμ)μπλήρωσις λοιπόν της Ελληνικής φιλοσοφίας υπήρξε το έργον των Τριών Ιεραρχών (όπως κι άλλων συγχρόνων τιτάνων της Πίστεως πχ. Μέγας Αθανάσιος, Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας κα.), οι οποίοι σπουδασμένοι εις τας πηγάς του αρχαιοελληνισμού, έχοντες εμπεδώσει την ουσίαν του Ελληνισμού αλλά κυρίως λουσμένοι από Θείαν Χάριν, έδωσαν την άλλην διάστασιν, την Ελληνορθοδοξίαν με τον Χρυσούν Αιώνα της, τον 4ον μετά Χριστόν.
Αν, όπως προείπα, η πνευματικότης του αρχαιοελληνισμού προετοίμασε την σωματικήν αντίστασιν έναντι των μηδικών επιδρομών, η Ελληνορθοδοξία ανέδειξε την μεγαλυτέρα και πλέον μακρόχρονην αυτοκρατορίαν της Ρωμανίας, η οποία για περισσότερα των χιλίων ετών αντεστάθη βαρβαρικών και (αγριο)πνευματικών (βλέπε αιρέσεις) επιδρομών.
ΤΟΣΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ...
Η Ελληνορθοξία, επί της οποίας βασίστηκε το χριστοκεντρικό κράτος της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, ταύτισε τον πολιτιστικόν στόχον της με τον προορισμόν του ανθρώπου, την κατά Χάριν θέωσίν του, γι αυτό θεωρείτο υπέρτατον αγαθόν η αγιότης κι όχι η πολιτική δύναμις ή άλλον υλικόν αγαθόν ή κοσμική απόλαυσις.
Αν λοιπόν ο πολιτισμός της Ρωμανίας είναι η βάσις του συγχρόνου δυτικού πολιτισμού (παρόλην την διαστροφήν του), οι Τρεις Ιεράρχαι είναι οι δάσκαλοί του. Άτομα πολυσπουδασμένα αλλά κυρίως δοχεία Θείας Χάριτος, ώστε να θεωρούνται δάσκαλοι της Οικουμένης, προστάται γραμμάτων και μαθητών.
Χρειάζεται να προσθέσει κάτι άλλο κάποιος πέραν αυτών;
«Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν»
Δεσμεύτηκα να μην μιλήσω θεολογικά (ως αναρμόδιος) αλλά θα διατυπώσω μίαν ημι-θεολογικήν πτυχήν του έργου τους : Εξερχόμενος ο Χριστιανισμός των διώξεων και κατακομβών ήταν φυσιολογικόν να διαφέρουν από περιοχήν εις περιοχήν τα λειτουργικά συνήθειά του. Αυτοί οι τιτάνες "ομογενοποίησαν" τα λειτουργικά, όπως καταδεικνύεται με την έως σήμερον τέλεσιν των κατ'αυτούς Θείων Λειτουργιών.
Αν η "τεράστια" Αγία Αικατερίνη έθεσε την συνάφειαν Ελληνισμού-Χριστιανισμού, οι Τρεις Ιεράρχαι την ολοκλήρωσαν με χαρακτηριστικόν αυτό που είπεν ο Μέγας Βασίλειος : "εις τον νόμον, λόγον και κάλλος του Ελληνισμού ο Χριστιανισμός ανύψωσε τις υπάρχουσες πίστιν, θυσίαν κι αγάπην για
να υμνήσουν μαζί την αρετήν, σφυρηλατώντας ένα μοναδικό κράμα", την ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ.
Αυτά προς απάντησιν όσων σκοτεινών κι αδιάβαστων πηγών κατηγορούν ως εβραϊκόν τον Χριστιανισμόν, όταν διώκονται οι Τρεις Ιεράρχαι από σιωνιστικούς εσμούς και η εορτή τους τείνει προς κατάργησιν
Στην κοινήν οπτασίαν των τριών και την ξεχωριστήν εκάστου εις τον Μητροπολίτην Ευχαΐτων, Ιωάννην Μαυρόπου, που απετέλεσε την αιτίαν της κοινής εορτής των Τριών Ιεραρχών δήλωσαν :
«Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας.
Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι.
Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο.
Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία.
Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».
Αυτός είναι ο μοναδικός Ελληνορθόδοξος πολιτισμός!!!
Μέγα Άγιε Βασίλειε,
Άγιε Γρηγόριε Θεολόγε,
Χρυσορρήμονα Άγιε Ιωάννη Χρυσόστομε,
πρεσβεύετε υπέρ ημών των αμαρτωλών και συγχωρήσατέ μου
την (έστω παιδικήν) απαξίωσιν προς τα δοχεία Θείας Χάριτος.
Σας ευγνωμονώ!
Κυανούς Ουρανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου