Ο ΦΟΒΟΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΟΥ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΕΣΠΟΤΙΣΜΟΥ
Υγειονομικός δεσποτισμός.Μοντεσκιέ: η αρετή είναι το θεμέλιο της δημοκρατικής διακυβέρνησης όπως ο φόβος είναι αυτό της δεσποτικής!
Υγειονομικός δεσποτισμός…ο εκσυγχρονισμένος αναχρονισμός το νέο απολυταρχικό καθεστώς…
Ένας θεωρητικός λησμονημένος ο Γάλλος Jules Barni, μεγάλος πολιτικός διανοητής του 19ου αι. εξηγεί στις Αρχές και τα Ήθη της Πολιτείας/Δημοκρατίας ” Les Principes et les Mœurs de la République” (1872), στην αρχή του κεφαλαίου που επιγράφεται Η Αρετή της Πολιτείας ” La Vertu dans la République” :
« Ο Montesquieu είπε ότι η αρετή είναι το θεμέλιο της δημοκρατικής διακυβέρνησης όπως ο φόβος είναι αυτό της δεσποτικής διακυβέρνησης. Η αλήθεια αυτής της σκέψης αποθησαυρίζει φανερά ό,τι εκθέσαμε ως εδώ. Η δημοκρατική διακυβέρνηση, είπαμε, αυτό το δημόσιο αγαθό, διοικούμενο από όλους για το συμφέρον όλων.
Απαιτεί κατά συνέπεια οι πολίτες από τους οποίους συναπαρτίζεται να διαβουλεύονται στο μέρος που αυτοί καλούνται ν΄αναλάβουν, όχι το ένα ή το άλλο ειδικότερο συμφέρον αλλά μοναδικά το γενικό συμφέρον και που αυτοί γνωρίζουν να θυσιάζουν κάτι στη ανάγκη του συμφέροντός τους.
Χωρίς αυτήν την ανιδιοτέλεια και την αυτοθυσία στα δημόσια πράγματα δηλ. με μια λέξη χωρίς την πολιτική αρετή δεν υπάρχει δημοκρατία. Αυτή παύει να είναι αγαθό όλων για να γίνει λεία των ιντριγκαδόρων και των φιλόδοξων, εκμεταλλευόμενοι προς επωφέλειά τους δια της απληστίας τους το μερίδιο της εξουσίας που τους εκχωρήθηκε.
Η δημοκρατία από τότε χάνεται και δεν αργεί ως κι αυτό τ΄όνομά της να εξαφανιστεί. Ο δεσποτισμός ζει, τρέφεται από τον εγωισμό και τη διαφθορά αλλά οι δημοκρατίες πεθαίνουν.»
Το κείμενο αυτό γίνεται επίκαιρο καθώς τα υγειονομικά καθεστώτα βασιλεύουν επί του φόβου που ενέσπειραν στους πληθυσμούς.. Τον τρόμο μπροστά σ΄έναν αόρατο πόλεμο..
Η υγειονομική δεσποτεία παράλληλα εδραιώνεται με τον εμβολιασμό ως κοινωνικό εκβιασμό, με την απειλή του κοινωνικού αποκλεισμού και στιγματισμού των αντιφρονούντων Δημοκρατών με τους μηχανισμούς της λογοκρισίας προπαγάνδας με τα ποικίλα υγειονομικά βασανιστήρια που επιβάλλονται καταναγκαστικά σε υγιείς πληθυσμούς παρά την θέλησή τους , με ιατρικές πράξεις που επιβάλλονται εξ άνωθεν και δεν είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης και συναίνεσης.
Ο υγειονομικός δεσποτισμός τρομοκρατεί το λαό με συνεχή απαγόρευση κυκλοφορίας και παρατεταμένο lockdown ακούσιο εγκλεισμό , με διαρκή προηγμένου τύπου ψηφιακή πανοπτική επιτήρηση, με εκβιασμό , με την επίδειξη δύναμης στην ερημοποίηση της οικονομίας της κοινωνίας του δικαίου τη εκπαίδευσης και λοιπών πρωταρχικών θεσμών με την κατάλυση των Αναφαίρετων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων…
Ο Δεσποτισμός ως όρος επινοήθηκε από τον επίσης Γάλλο ιστορικό και πολιτικό θεωρητικό και παραπέμπει στην απολυταρχία.
« Στα δεσποτικά κράτη η φύση της κυβέρνησης ζητά μια ακραία υπακοή και η θέληση του πρίγκιπα (σσ.του υγειονομικού και νομικοπολιτικού σκότους) από τη στιγμή που γνωστοποιείται οφείλει να έχει τόση αλαθητότητα τόση όσο μια μπίλια που ρίχνεται κατά μιας άλλης πρέπει να έχει », EL, III, 10.Comment les régimes peuvent-ils être despotiques ?/Montesquieu et Boulanger
Ο Boulanger στο έργο του Recherches sur l’origine du despotisme oriental ξαναπαίρνει τη θέση του Montesquieu για τον ανατολικό δεσποτισμό στο έργο του L’Esprit des lois :οι μονάρχες της Ανατολής ( σσ στην περίπτωσή μας της Δύσης) μας παρουσιάζονται ως κυρίαρχοι διαιτητές της τύχης των λαών που κυβερνούν (σσ.δεν ορίζουμε ούτε την ανάσα μας, κατάργηση αυτοδιάθεσης σώματος από καταναγκαστικές υγειονομικές πράξεις) των υπηκόων τους ( από πολίτες γίναμε υπήκοοι) ως σκλάβοι προορισμένοι από την γέννησή τους να φέρουν τον ζυγό της ταπεινωτικής και θλιβερή δουλείας. […] εδώ και για αιώνες δεν υπήρξε σημείο άλλων νόμων σε αυτό το κλίμα παρά η θέληση του πρίγκηπα ( σσ. υπέρτατος νόμος η θέληση του γαλαζοαίματου υγειονομικού πρίγκηπα) […] αυτοί ήταν πάντα θεωρούμενοι ως ορατοί θεοί (σσ. οι ειδήμονες, και η πολιτικομιντιακή ελίτ) ενώπιον των οποίων το υπόλοιπο της ερειπωμένης γης όφειλε να προσκυνήσει εν σιγή (σσ.λογοκρισία, αυτολογοκρισία). […]ένας μόνο είναι τα πάντα […] και το παν ή οι πάντες δεν είναι τίποτα.
Μέσα σε αυτές τις θλιβερές περιοχές ( σσ. αυτή είναι η πραγματική θλίψη) βλέπουμε τον άβουλο άνθρωπο,ν΄ασπάζετε τις αλυσίδες του (σσ. και τα υγειονομικά χαλινάρια κυριολεκτικά τ΄ασπάζετε καθημερινά).
Μ΄επισφαλή περιουσία και χωρίς ιδιοκτησία να λατρεύει τον τύραννο του… χωρίς καμιά γνώση τ΄ανθρώπου και τ΄ορθού λόγου μην έχοντας άλλο ”αγαθό” παρά τον φόβο. […] οι άνθρωποι υπομένουν την σκλαβιά ως τον ηρωισμό, είναι αναίσθητοι για την ύπαρξή τους κι ευλογούν με θρησκευτική βλακεία το άγριο καπρίτσιο που συχνά τους στερεί τη ζωή, μόνο αγαθό που αυτοί θα όφειλαν να κατέχουν αναμφίβολα αλλά που σύμφωνα με τον νόμο του πρίγκιπα (σσ. του υγειονομικού σκότους) δεν πρέπει ν΄ανήκει παρά μόνο σε αυτόν για να το διαθέτει όπως αυτός θέλει…..
Οι ζωές σας μου ανήκουν αυτό είναι το νέο πολιτικό δόγμα της υγειονομικής δεσποτείας….
Φόβος, απουσία νόμων, αλάθητο του Δεσπότη, ακραία υπακοή, η ζωή μας ανήκει στον Πρίγκιπα που την διαθέτει κατά το δοκούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου