ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΑΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ...

Η ΚΑΤΙΝΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ,
Ο ΠτωΚΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΧΟΛΟΙ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης

Από την υμνολογία αέναον μήνυμα.

Ὤ θείας! ὤ φίλης! ὤ γλυκυτάτης σου φωνῆς!

μεθ' ἡμῶν ἀψευδῶς γάρ ἐπηγγείλω ἔσεσθαι

μέχρι τερμάτων αἰῶνος, Χριστέ. ἥν οἱ πιστοί

ἄγκυραν ἐλπίδος κατέχοντες, ἀγαλλόμεθα

Ήρθε στον νου μου και ένα τραγούδι του Πανούση για την εργατιά, που αν το βάλω πολλοί θα μας παρεξηγήσουν.

Όπως αποδείχτηκε, αυτός ο αθυρόστομος σαλός, είχε και πνευματικό γέροντα και γνώριζε τι έλεγε.

Όσοι τολμούν ας το ψάξουν.

Έτσι ας μείνουμε στο πρώτο που είναι και το πιο δύσκολο.

Τι μας λέει για τον Χριστό ;

Τα πάντα όλα μέσα σε ένα στίχο.

Την θεϊκή, την προσφιλή, την αγαπημένη, την γλυκύτατη σου φωνή Χριστέ. χωρίς να ψεύδομαι, θα απαγγέλω ανάμεσά στους ανθρώπους

μέχρι να τερματίσουν, να τελειώσουν οι αιώνες ,

αυτή την φωνή έχουν για άγκυρα της ελπίδας τους οι πιστοί και αγαλλιάζουν και χαίρονται.

Για να έρθουμε στον τίτλο, τι σχέση μπορεί να έχει με τα του Θεού;

Πιστεύω ότι κάθε τι θεϊκό έχει άμεση σχέση με την πραγματικότητα σε κάθε στιγμή και σε κάθε περίπτωση της ζωής μας.

Έγραψα ότι δεν μπορώ τα κομπλεξικά καθώς πρέπει.

Δεν πρέπει τίποτε, αν έπρεπε θα μας το έλεγε ο Κύριος, που μας άφησε τελείως ελεύθερους. Ισχύει μόνον, αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπεια του οίκου Σου.

Από ευπρέπεια χορτάσαμε εδώ και ένα χρόνο, σιώπησαν οι καμπάνες και κλείσαμε τα μεγάφωνα και τις πόρτες.

Μας μεταχρονολόγησαν και μας στέρησαν της Φωνής Του και τους αφήσαμε να λένε το μακρύ τους και το κοντό τους

οι κακόφωνοι, οι απρόσωποι.

Εκτός ολίγων καλιφωνούντων και ορθοτομούντων της αληθείας Του.

Δεν φταίει ο Κύριος αν εμείς είμαστε ανάξιοι της ελευθερίας μας και ζούμε στις σκλαβιές μας.

Δεν μπορώ να το εξηγήσω, πως γίνεται να τρώμε τόσο δούλεμα ανέκαθεν, από χιλιετίες μέχρις σήμερα.

Το μυριάκις εξαμαρτείν ουκ ανδρός και λαού σοφού.

Δε γίνεται σήμερα να τρώμε στη μάπα και να ακούμε σαν λαός την Κατίνα που μας φτύνει κατάμουτρα και να της αποδίδουμε τιμές.

Δεν λέω να πάει όπως ο Ανουάρ Σαντάτ στην παρέλαση, εμείς υποτίθεται είμαστε Έλληνες και Χριστιανοί ακόμη πλειοψηφικά...

Αντί να επιβάλει και να υπακούσει το σύνταγμα, και να προστατεύει τα συμφέροντά μας, για να μη σβήσουμε σαν λαός που δεν γεννάμε πια παιδιά, υποστηρίζει και αυτά που έχουμε να τα στέλνουμε στις πράιντ παρελάσεις και να εισάγουμε ξένα για να καλύπτουμε τα κενά αυτών που φεύγουν ή δεν γεννιούνται...

Είναι βλέπεις η κορυφή του πολιτεύματος που δημοκρατικά υποστηρίζουμε με τις ψήφους μας, αυτά θέλουμε αυτά έχουμε.

Καμιά διαφωνία παρακαλώ;

Πτωχός ο λαός μας σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και για αυτό προτιμά να τον κυβερνούν εναλλακτικά, τίμια λαϊκά παιδιά αριστερά ή δεξιά με πτυχία αλλά χωρίς πολλά ένσημα, όπως ο ΓΑΠ, Κωστάκης, ο Άλεξ, η Φωφώ, ο Βαρουφάκης, ο Σαμαράς, ο Κούλης και άλλοι γόνοι γνωστών ηγετικών οίκων της ημεδαπής και της αλλοδαπής.

Να μην αδικήσω και τους λαοπρόβλητους υπερασπιστές των δικαιωμάτων του λαού για τα εργασιακά δικαιώματα, τα μεροκάματα, τις συντάξεις, τις ελευθερίες, την υγεία την παιδεία, Κουστούμπα και άλλους εξέχοντες που ξέχασα.

Ο πτωΚούλης του θεού άνθρωπος, ορκίστηκε μάλιστα στο ευαγγέλιο όταν πήρε τη δουλειά και μετά αποκάλεσε αυτούς

που τον ψήφισαν παπάρες, βασιζόμενος στην λιτή οικονομική οικογενειακή παράδοση, του γιατί να το κρύψωμεν άλλως τε

και τα προβλήματα θα λυθούν ή θα τα έχουμε ξεχάσει.

Σωστό παιδί του λαού, που δεν μπορεί και δεν ανέχεται τις χαμαλοδουλειές ,τις χειρωνακτικές ,τις αγροτικές ,τις ψαράδικες εργασίες και τέτοια πεζά παλιά και νατιβίστικα.

Ο λαός ψηφίζει αυτούς που του εξασφαλίζουν φτηνά εργατικά χέρια αρκεί να κρατήσουν τις δουλειές τους και ας χάσουν και κάτι.

Ας έχουμε υγεία και δεν θα αναρωτηθούμε ποτέ, τίνος είναι ρε γυναίκα τα παιδιά.

Τα εγγόνια αύριο, αν υπάρξουν, ίσως θα φέρνουν στο τουρκουάζ χρώμα;

Δε βαριέσαι δεν μπορούμε να τα θέλουμε όλα.

Εξ άλλου ποιος θα τα βλέπει πίσω από τις μάσκες.

Κλείνω με τα χαχόλια, την ρώσικη λέξη που μου έμαθε ο φίλος μου ο πόντιος ο Ευδόκης που γεννήθηκε στη Σοβιετία.

Η λέξη χαρακτηρίζει μερικούς από τους σημερινούς κατοίκους του κάποτε δυτικού τμήματος της χώρας τους, που μιλούν μια διαφορετική διάλεκτο..

Αυτού που ήταν κάποτε η κοιτίδα του πολιτισμού των Ρώς, εκεί που πρωτοδέχθηκαν την ορθοδοξία .

Αυτοί τώρα διαφοροποιήθηκαν εθνικά, θρησκευτικά ή πουλήθηκαν και άλλαξαν και αλλάζουν πολλά και παντού με τις ευλογίες

του οικουμενικού Τούρκου πολίτη.

Όπως εμείς αυτόβουλα ή παραμυθιασμένοι από τους ηγέτες και τους ιεράρχες μας.

Άραγε θα μας πεί κάποτε η ιστορία και εμάς Χαχόλους;

Τι λέτε οι επιστήμονες, οι σοφοί, οι ισχυροί και οι ένθρονοι;

Είμαστε ήδη στον πάτο.

Θα προλάβουν να μας φουντάρουν για να πάμε στον βυθό ή θα προλάβουμε να ρίξουμε άγκυρα και να κρατηθούμε από αυτήν;

ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΜΑΣ,

ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.

Δόξα σοι Χριστέ η ελπίς ημών δόξα σοι.

 Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης