ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΜΕΡΟΣ 5ο (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)
'Οσο απαραίτητη είναι ή αναπνοή γιά τή ζωή καί η τροφή γιά τή σύσταση τής φύσης τού σώματος, τόσο αναγκαία είναι καί η συχνή Θεία Κοινωνία γιά τή ζωή τής ψυχής καί γιά τή σύσταση τής ούσίας της η μάλλον ασύγκριτα περισσότερο. Σελ.94-96
'Οπως ο άρτος συνιστά καί τρέφει τό ανθρώπινο σώμα, έτσι καί τό Σώμα Τού Χριστού τρέφει καί συντηρεί τήν ψυχή μας... ...«τούτο ποιείτε εις την έμήν ανάμνησιν». Δηλαδή, «κάθε ημέρα και πάντοτε», καθώς το ερμηνεύει ο Θείος Χρυσόστομος.. 5
Κάποιοι λένε· «ιδού, εφαρμόζουμε την εντολή του Κυρίου και κοινωνούμε δύο και τρεις φορές το χρόνο. Αυτό είναι αρκετό για την απολογία μας» 205 σελ. 206--207 ..Αλλη απάντηση σέ όσους ενίστανται είναι πώς δέν ενεργούν, όπως νομίζουν, κατά τήν εντολή τού Θεού.
Γιατί πού πρόσταξε ό Θεός η κάποιος άλλος από τούς αγίους να κοινωνούμε δύο η τρείς φορές το χρόνο;Πουθενά δε βρίσκεται κάτι τέτοιο.(όπως και πουθενά δεν βρίσκεται στην παράδοση ότι πρέπει να μεταλαμβάνουμε σε χρονικά διαστήματα. δ.λ.δ μια φορά στίς 15 ημέρες, μια φορά το μήνα μια φορά την εβδομάδα..)
Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουμε ότι όταν εφαρμόζουμε μία εντολή, πρέπει να προσέχουμε να ενεργούμε και σύμφωνα με την εντολή. Δηλαδή πρέπει να τηρούμε καί τον τόπο καί τον καιρό καί τον σκοπό καί τον τρόπο και όλες τίς περιστάσεις κατά τίς οποίες πρέπει να εφαρμόζεται.
Ετσι θα είναι τέλειο σε όλα εκείνο το αγαθό και θα είναι και στο Θεό ευάρεστο. Τ ο ίδιο ισχύει και για τη Θεία Μετάληψη. Το να μεταλαμβάνει κανείς συνεχώς (δ.λ.δ. Σε κάθε Θεία λειτουργία)είναι καί αναγκαίο καί ψυχοφελέστατο καί σύμφωνο με την εντολή του Θεού. Είναι καλό,τέλειο και ευάρεστο.
Το να μεταλαμβάνει κανείς μόνο τρείς φορές το χρόνο(ή σε χρονικά διαστήματα) δεν είναι ούτε σύμφωνο με κάποια εντολή ούτε τέλειο καλό, επειδή ό, τι δέ γίνεται καλώς δέν είναι καλό. Οπως όλες οι υπόλοιπες εντολές του Θεού απαιτούν η καθεμία τόν κατάλληλο χρόνο, όπως λέει καί ο Εκκλησιαστής «καιρός τω παντί πράγματι» (γ΄17), το ίδιο πρέπει να γίνεται και με την εντολή της Θείας Μεταλήψεως, πρέπει να ενεργούμε τον κατάλληλο χρόνο που είναι η στιγμή κατά τήν οποία ο Ιερέας αναφωνεί το «μετα φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε».
Αυτό μόνο τρείς φορές το χρόνο ακούγεται; Αλλοίμονο καί ουαί!( Ό κατάλληλος χρόνος σύμφωνα με την εντολή του Θεού είναι να μεταλαμβάνουμε σε κάθε Θεία λειτουργία) Γιά νά ζήσει το υλικό σώμα ο καθένας πρέπει να τρώει δύο ή τρείς φορές την ημέρα.
Γιά νά ζήσει τήν πνευματική ζωή ή ταλαίπωρη ψυχή πρέπει να τρώει την ζωοποιό της τροφή μόνο τρείς φορές το χρόνο ή καί μία; Αυτό δέν είναι μέγας παραλογισμός; Αφού ενεργούμε διαφορετικά φοβούμε, φοβούμε μήπως δέν ωφελούμαστε από τήν εργασία τών εντολών.
Γιατί τίς νοθεύουμε καί τίς φθείρουμε, καί δέν είμαστε δημιουργοί (δεν εφαρμόζουμε το νόμο) νόμου αλλά αντινομοθέτες. Ενώ πολλες φορές νηστεύοντας νομίζουμε ότι εκπληρώνουμε εντολή τού Θεού, εμείς αμαρτάνουμε, όπως λέει ο θείος Χρυσόστομος ''μή μού λές ότι νηστεύουν.
Πρέπει να μου δείξεις αν νηστεύουν καί κατά τήν εντολή του Θεού, διότι αν εκείνη η νηστεία δέ γίνεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, τότε είναι χειρότερη από τη μέθη. Δέν πρέπει να βλέπουμε μόνο τό τί κάνουν αλλά καί γιατί το κάνουν.
Εκείνο που γίνεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού άν και φαίνεται ότι είναι κακό, είναι το πιό καλό απ' όλα. Αυτό δέ που γίνεται αντίθετα από τη θέληση του Θεού άν και φαίνεται κάλλιστο είναι το χειρότερο καί περισσότερο παράνομο απ' όλα. Κι αυτό γιατί τα πράγματα δέν είναι καλά η κακά από μόνα τους, αλλά οί αποφάσεις και η θέληση τού Θεού τα κάνουν καλά η κακά''.
Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον Ἑρμηνεία τοῦ Πάτερ ἡμῶν, τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου, ἐπισκόπου Μεδιολάνων....τὸν ἐπιούσιον, δηλαδὴ τὸν ἀπαραίτητο γιὰ τὴν συντήρησι τῆς οὐσίας· τὴν ὑπόστασι τῆς ψυχῆς μας δὲν τὴν ἐνισχύει ὁ ἄρτος ὁ ὑλικός, ποὺ μπαίνει στὸ σῶμα μας,ἀλλ᾿ ὁ ἄρτος ὁ οὐράνιος· τὸν ὀνομάζομε, ὅμως, κι «ἐπιούσιο», ποὺ σημαίνει ἐπίσης «καθημερινό», γιατὶ οἱ ἀρχαῖοι ὀνόμαζαν τὴν «αὔριον»: «ἐπιοῦσαν ἡμέραν».
Ἔτσι ἐκφράζομε δύο ἔννοιες μὲ μιὰ λέξι. Ἐάν, ὅμως, ὁ ἄρτος αὐτὸς εἶναι καὶ καθημερινὸς καὶ ἀπαραίτητος γιὰ τὴν συντήρησι τῆς οὐσίας, γιατὶ περιμένομε νὰ περάσῃ ἕνας ὁλόκληρος χρόνος, γιὰ νὰ μεταλάβωμε; ἂς λάβωμε κάθε ἡμέρα αὐτὸ ποὺ μᾶς χρειάζεται κάθε ἡμέρα.
Ἂς ζοῦμε κατὰ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ εἴμεθα ἄξιοι νὰ μεταλαμβάνωμε κάθε ἡμέρα. Γιατί, ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶναι ἄξιος νὰ τὸν λαμβάνῃ κάθε ἡμέρα Τόν Ούράνιο Άρτο, δὲν θὰ εἶναι ἄξιος νὰ τὸν δεχθῇ οὔτε μιὰ φορὰ τὸν χρόνο... Ὅποιος ἔχει μιὰ πληγὴ ζητάει κάποιο φάρμακο.
Τὸ νὰ εἴμαστε ὑποταγμένοι στὴν ἁμαρτία εἶναι μιὰ πληγή Τὸ οὐράνιο φάρμακο εἶναι τὰ ἄχραντα Μυστήρια.Ἄν μεταλαμβάνωμε κάθε ἡμέρα, τότε ἡ κάθε ἡμέρα εἶναι γιὰ μᾶς μία «σήμερον». Ἐὰν σήμερα ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα μας, ἀναγεννάει κι ἀνασταίνει τὴν σημερινή μας ἡμέρα...
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου "Μελέται περί των Θείων Μυστηρίων" Και αύθις εις την ερμηνείαν της Κυριακής προσευχής: «Προϊούσης της προσευχής αιτούμεθα και λέγομεν: «τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον».
Τούτο δύναται και πνευματικώς και απλώς να νοηθή, επειδή και εκατέρα η ερμηνεία θεία ευδοκία λυσιτελεί εις σωτηρίαν. Διότι άρτος ζωής ο Χριστός εστί, και ο άρτος ούτος ουκ εστί πάντων, αλλά ημέτερος εστί. Και ως λέγομεν 6 «Πάτερ ημών», επειδή των πιστευόντων Πατήρ εστίν, ούτω και άρτον ημών καλούμεν αυτόν, επειδή ο Χριστός εστίν ο άρτος των πεινώντων, οίτινες γεύονται του σώματος αυτού.
Τούτον δε τον άρτον αιτούμεθα να δίδωται ημίν καθ' εκάστην, ίνα μη όσοι εν Χριστώ εσμέν και την Ευχαριστίαν ως τροφήν σωτηρίας καθ' εκάστην λαμβάνομεν, γενομένου μεταξύ βαρύτερου τινός πλημμελήματος, καθ' ον χρόνον αφεστώτες και μη κοινωνούντες απεχόμεθα από του θείου άρτου, χωριζώμεθα από του σώματος του Χριστού, αυτού κηρύττοντας και παραινούντος: «Εγώ ειμί ο άρτος ο ζων, ο εκ του Ουρανού καταβάς κτλ.»
Οπως λοιπον, λέγει, εις ζωήν αιώνιο τρώγει, ον τις τρώγη εκ του άρτου αυτού, (ως είναι πρόδηλον ότι εκείνοι ζώσιν, οίτινες του σώματος αυτού άπτονται και την Ευχαριστίαν τω δικαίω της κοινωνίας λαμβάνουσιν), ούτω τουναντίον πρέπει να φοβώμεθα και να προσευχώμεθα, μη τις, καθ' ον χρόνον αφεστώς χωρίζεται από του σώματος του Χριστού, απομένη μακράν της σωτηρίας αυτού απειλούντος και λέγοντος: «Εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς».
Και διά τούτο «τον άρτον ημών», τουτέστι τον Χριστόν, καθ' εκάστην να δίδωται ημίν αιτούμεθα, ίνα πάντοτε οι εν Χριστώ μένοντες και ζώντες από της αγιωσύνης αυτού και του σώματος μη απομακρυνώμεθα» «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον» Αγίου Μακαρίου Νοταρά.
Ο επιούσιος άρτος είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, το Οποίο τόσο διαφέρει, από το λόγο του Θεού. Όσο ο ήλιος από την ακτίνα. Κατά τη Θεία Μετάληψη, όλος ο Θεάνθρωπος ήλιος εισέρχεται, ενώνεται και ζυμώνεται με όλο τον άνθρωπο. Φωτίζει, λαμπρύνει και αγιάζει όλες τις ψυχικές και σωματικές δυνάμεις και αισθήσεις του ανθρώπου και τον οδηγεί από τη φθορά στην αφθαρσία.
Γι’ αυτό ακριβώς, και κυρίως, λέγεται άρτος επιούσιος η Θεία Κοινωνία του πανάχραντου Σώματος και Αίματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, επειδή συντηρεί και συγκρατεί την ουσία της ψυχής και τη δυναμώνει στο να εκτελεί τις εντολές του Δεσπότη Χριστού και κάθε άλλη αρετή.
Και αύτη είναι η αληθινή τροφή της ψυχής και του σώματος, καθώς το λέει και ο Κύριός μας : «Η Σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το Αίμα μου αληθινό ποτό» . Αν κάποιος αμφιβάλλει ότι λέγεται άρτος επιούσιος το Σώμα του Κυρίου μας,ας ακούσει τι λένε γι’ αυτό το θέμα οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας.
Και πρώτα-πρώτα ο φωστήρας των Νυσσαέων, ο θείος Γρηγόριος, λέει:«Αν ίσως έλθει καμιά φορά εις εαυτόν ο αμαρτωλός, όπως ο άσωτος υιός της παραβολής, αν επιθυμήσει τη θεία τροφή του Πατέρα του, αν επιστρέφει στην πλούσια τράπεζα Του, θα απολαύσει την τράπεζα αυτή, όπου υπάρχει πολύς από τον επιούσιο άρτο, ο Οποίος τρέφει τους μίσθιους του Κυρίου.
Μίσθιοι δε είναι εκείνοι που δουλεύουν και εργάζονται στον αμπελώνα Του, με την ελπίδα να λάβουν την πληρωμή τους στη Βασιλεία των Ουρανών».
Ο Αγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων επίσης λέει: «Ο κοινός άρτος που τρώμε, δεν είναι επιούσιος, αλλά ο άγιος Άρτος θεωρείται επιούσιος. Και λέγεται επιούσιος γιατί συγκροτεί όλη τη σύσταση της ψυχής και του σώματος».
Ο δε Αγιος Μάξιμος λέει: « Αν διάγουμε τη ζωή μας σύμφωνα με τα λόγια της Κυριακής προσευχής, ας δεχθούμε ως άρτο επιούσιο, ζωτική τροφή για τις ψυχές μας, αλλά και συντηρητή των όσων μας έχουν χαρισθεί, τον Υιό και Λόγο του Θεού, διότι Εκείνος είπε: Εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκα από τους ουρανούς και δίνω ζωή στον κόσμο». Αυτό γίνεται μέσα στην ψυχή του καθενός που τον μεταλαμβάνει, ανάλογα με την αρετή και τη γνώση και τη σοφία που διαθέτει».
Ο Αγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός επίσης λέει: «Αυτός ο άρτος είναι η απαρχή και το προοίμιο του μέλλοντα αιώνα, ο οποίος είναι και λέγεται επιούσιος. Η έννοια «επιούσιος» δηλώνει ή τον άρτο του μέλλοντα αιώνα ή τον άρτο που τρώγεται για τη συντήρηση της ουσίας μας. Όμως, είτε έτσι το εννοήσεις είτε αλλιώς, ως επιούσιος άρτος προφανώς πρέπει να ονομασθεί το Σώμα του Κυρίου».
Από την προς Ρωμαίους επιστολή Αγίου Ιγνατίου τού Θεοφόρου . Δεν επιθυμώ φθαρτή τροφή, ούτε ηδονές αυτής της ζωής. Άρτο Θεού θέλω, άρτο ουράνιο, άρτο ζωής που είναι το Σώμα του Χριστού. Και ποτό θέλω, το Αίμα του Ίδιου, που είναι Αγάπη Άφθαρτη και αέναη (ατελεύτητη) ζωή. Πιστέψτε με ότι τον Ιησού αγαπώ, Αυτόν που παραδόθηκε για μένα»!
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου