ΤΑ ΒΓΑΛΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ  ΤΑ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1922

Γράφει ο Γεώργιος

Το ημερολόγιο έγραφε: Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 1922 και ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.  Άνθρωποι ξεριζωμένοι από τα χώματα που τους ανάθρεψαν. 

Άνθρωποι που έχασαν παιδιά, γονείς, συζύγους, φίλους, το βιος τους ολάκερο, απελπισμένοι πρόσφυγες, με δάκρυα στα μάτια, τριγύριζαν στους δρόμους, σέρνοντας τα πόδια τους . Ένας ολάκερος λαός στο αποκορύφωμα της μετοικεσίας του, προσπαθούσε να καταλάβει πώς έγινε αυτό το κακό.

Δάκρυα που δεν έλεγαν να στερέψουν, βήματα αργά, αβέβαια, και ατέλειωτες σειρές ανυπόδητων μικρών και μεγάλων που στριμώχνονταν μπροστά στα καζάνια που άχνιζαν με το μπλιγούρι ή τη φασουλάδα. 

Τέτοια καζάνια - συσσίτια, είχαν στηθεί σε όλες σχεδόν τις πόλεις, ώστε οι πρόσφυγες να μπορούν να γευτούν ένα ζεστό πιάτο φαγητό, ένα ποτήρι γάλα τα παιδιά, να στυλωθούν στα πόδια τους, να βρουν τη δύναμη ν’ αντέξουν τον αβάσταχτο πόνο. Προχωρούσαν κλαίγοντας και αναστενάζοντας, έτσι όπως μόνο η προσφυγιά ξέρει να κλαίει και να αναστενάζει… 

Π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ  ΤΑ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1974

Το ημερολόγιο έγραφε: Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 1974, στο απέραντο νεκροταφείο της Κύπρου, περίπου 200.000 ήταν οι πρόσφυγες και η πλειοψηφία τους ζούσε μέσα σε αντίσκηνα, 2.000 αγνοούμενοι, πολλές οικογένειες θρηνούσαν για τους νεκρούς τους, ενώ στο κατεχόμενο από τους τούρκους εισβολείς, τμήμα, ζούσαν τότε χιλιάδες εγκλωβισμένοι. Τα παιδιά έκλαιγαν, γιατί οι γονείς τους δεν είχαν τη δυνατότητα να τους προσφέρουν το πιο ευτελές δώρο για την εορτή των Χριστουγέννων.

Στην Κύπρο το 1974 ο Χριστός γεννήθηκε σε ένα παγωμένο αντίσκηνο.

 Να θυμίζει έτσι με κάποιο τρόπο και την γέννησή του 20 αιώνες προηγουμένως. Όπως εκείνος γεννήθηκε σε ένα στάβλο στην Βηθλεέμ έτσι και το 1974 στην Κύπρο τα παιδιά της προσφυγιάς στόλιζαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα τους έξω από τα αντίσκηνα. 

Η ανατολή του 1975 βρίσκει την Κύπρο απέραντο νεκροταφείο. Μια από τις πιο συγκινητικές φωτογραφίες της εποχής είναι αυτή που δείχνει ένα μικρό παιδί μπροστά από ένα τάφο. 

Η λεζάντα έγραφε: «Για το παιδάκι της φωτογραφίας δεν υπάρχουν χαρές γιορταστικές. Ούτε δώρα και παιχνίδια. Γι' αυτό το παιδί δεν ήρθε ο Άγιος Βασίλης. Το 1975 το βρίσκει βουβό με ένα μάτσο λουλούδια πάνω από ένα τάφο».

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 24/12/2022: όλοι τρέχουν  να κάνουν τα τελευταία τους ψώνια και ετοιμάζονται να γιορτάσουν ξέγνοιαστα, ευχάριστα και οικογενειακά. Για κάποιους όμως, οι ημέρες αυτές φέρνουν στο μυαλό πικρές σκέψεις και δυσάρεστες αναμνήσεις, είναι αυτοί που κρύβουν πίσω από το χαμόγελο,  τις μαύρες θύμησες του 1922 και 1974.

‘’Τούτη η δίψα δε σβήνει, τούτη η μάχη δεν παύει, χίλια χρόνια κι αν περάσουν, δεν πεθαίνουμε σκλάβοι.’’

Εύχομαι  στον απανταχού Ελληνισμό καλά Χριστούγεννα και το νέο έτος 2023 να φέρει την πολυπόθητη απελευθέρωση όλων των σκλαβωμένων ελληνικών εδαφών.

Γεώργιος