ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΦΟΒΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ
Γράφει ο Jim Steele
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Ο Daniel Swain του UCLA και ο David Romero του NPR συνεργάζονται για να πλημμυρίσουν τα μυαλά μας με ένα ποτάμι τρομολαγνείας για το κλίμα!
Υπήρξαν πολλά άρθρα στις ειδήσεις σχετικά με τον ανθρώπινο πόνο που προκλήθηκε από τις πλημμύρες που κατέκλυσαν την πόλη Pajaro στην κομητεία Monterrey της Καλιφόρνια στις 11 Μαρτίου 2023.
Αλλά το άρθρο του NPR: "Οι πλημμύρες του φετινού χειμώνα μπορεί να είναι "μόνο μια γεύση" από τις μέγα πλημμύρες που θα έρθουν, προειδοποιούν οι επιστήμονες του κλίματος" ήταν το πιο αηδιαστικό παράδειγμα του πώς ο Daniel Swain και το National Public Radio χρησιμοποιούν ανέντιμα κάθε τραγωδία για να προκαλέσουν φόβο για την κλιματική κρίση.
Αναφερόμενος στην κλιματική αλλαγή που οφείλεται στο CO2, ο Swain δήλωσε: "Όσο ανατρεπτικά και αν ήταν τα φετινά γεγονότα, δεν είμαστε καν κοντά στο εύλογο χειρότερο σενάριο καταιγίδων και πλημμυρών για την Καλιφόρνια".
Ωστόσο, η πραγματική ιστορία αφορά την κυβερνητική ανικανότητα και την ανθρώπινη ριψοκίνδυνη τάση να χτίζει σε φυσικές πλημμυρικές περιοχές.
Όταν το 1850, όταν η Καλιφόρνια απέκτησε κρατική υπόσταση, χαράσσονταν οι νομαρχιακές γραμμές της Καλιφόρνιας, το ενδιαφέρον δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης μιας λεκάνης απορροής, αλλά το αποτέλεσμα των συμβιβασμών μεταξύ ανταγωνιστικών πολιτικών συμφερόντων.
Έτσι, ο ποταμός Pajaro και ο κύριος παραπόταμός του, ο ποταμός San Benito, αποτέλεσαν τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ 4 διαφορετικών κομητειών.
Η πόλη Watsonville, στην κομητεία Santa Cruz στη βόρεια πλευρά του ποταμού, και η Pajaro, στην κομητεία Monterrey στη νότια πλευρά, αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά από μη ιθαγενείς τη δεκαετία του 1850 στη μέση της πλημμυρικής πεδιάδας του ποταμού Pajaro. Οι πλημμύρες ήταν συχνές και αναπόφευκτες.
Κάθε χειμώνα οι βροχές που επέστρεφαν μετέτρεπαν την πλημμυρική πεδιάδα σε ένα μωσαϊκό από ελικοειδή ρέματα, βάλτους, λίμνες και πλημμυρισμένα χωράφια. Έτσι, κατασκευάστηκαν αναχώματα για να αποφευχθούν οι ζημιές από τις πλημμύρες στα κτίρια και τα γεωργικά χωράφια.
Τα πρώτα αναχώματα κατασκευάστηκαν για την προστασία της σχετικά πλουσιότερης πόλης Watsonville στη βόρεια πλευρά του ποταμού. Παρόλα αυτά, τα αναχώματα αυτά συχνά αποτύγχαναν, όπως αποδεικνύει αυτός ο άνδρας που έκανε κανό στον κεντρικό δρόμο του Watsonville τον Φεβρουάριο του 1922.
Τη δεκαετία του 1930 το Σώμα Μηχανικών του Στρατού των ΗΠΑ άρχισε να καταρτίζει σχέδια για την επέκταση και την ανοικοδόμηση του συστήματος αναχωμάτων του ποταμού Pajaro, αλλά λόγω διαφόρων καθυστερήσεων τα αναχώματα δεν ολοκληρώθηκαν μέχρι το 1949.
Μέσα σε μόλις 10 χρόνια από την ολοκλήρωση των αναχωμάτων, το 1955 και το 1958, δύο μεγάλες πλημμύρες ξεπέρασαν τη σχεδιαστική χωρητικότητα του επιπέδου.
Σε αντίθεση με το NPR, κανένας ειλικρινής επιστήμονας δεν θα υπέθετε ποτέ ότι η κλιματική αλλαγή προκάλεσε αυτές τις αποτυχίες μέσα σε μόλις 6 χρόνια από τον σχεδιασμό του.
Το 1963, η USACE αναγνώρισε τον κακό σχεδιασμό στο σχεδιασμό των αναχωμάτων και το Κογκρέσο ενέκρινε την ανακατασκευή του συστήματος αντιπλημμυρικής προστασίας, ωστόσο δεν δόθηκαν κεφάλαια από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Από το 1949 και μετά επτά μεγάλες πλημμύρες κατά τα επόμενα 50 χρόνια αποκάλυψαν τις αδυναμίες στα σχέδια αυτών των αποκαλούμενων ειδικών στον έλεγχο των πλημμυρών.
Σε συνέντευξή του στους NY Times, ο Mark Strudley, εκτελεστικός διευθυντής του Pajaro Regional Flood Management Agency, δήλωσε ότι "ομοσπονδιακοί, πολιτειακοί και τοπικοί αξιωματούχοι μιλούσαν από τη δεκαετία του 1960 για την ανάγκη να ενισχυθούν οι υποδομές νερού γύρω από τον ποταμό Pajaro, αλλά οι αξίες των ακινήτων στην περιοχή ήταν τόσο χαμηλές που δεν πληρούσαν το όριο για επισκευή σύμφωνα με τη φόρμουλα κόστους-οφέλους που χρησιμοποιούσαν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και το Army Corps of Engineers.
Αφού κέρδισαν αρκετές αγωγές όσον αφορά τις αστοχίες των αναχωμάτων κατά την πλημμύρα του 1995, οι πολιτικοί ανέπτυξαν τελικά ένα νέο σχέδιο για την ανοικοδόμηση του συστήματος αναχωμάτων, το οποίο πρόκειται να ξεκινήσει το 2024.
Όμως το NPR απλώς έσπρωξε τη μαυρίλα και την κλιματική καταστροφή ρωτώντας: "αν τα σχέδια αυτά θα λάβουν υπόψη τους το μεταβαλλόμενο κλίμα και την αυξημένη συχνότητα και σφοδρότητα των αναμενόμενων καταιγίδων".
Το NPR αγνόησε ότι η πλημμύρα του Pajaro το 2023 προκλήθηκε αναμφισβήτητα από άλλο ένα αποτυχημένο ανάχωμα, το οποίο οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις πολιτικές μάχες όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο κάθε κομητεία συνεισφέρει στη συντήρηση και τις επισκευές ενός γερασμένου συστήματος αναχωμάτων.
Η ρίζα των πολιτικών μαχών ανάγεται στα όρια των κομητειών του 1850. Στη δυτική πλευρά του Pajaro Gap βρίσκονται 2 κομητείες που αποτελούν την κάτω λεκάνη του ποταμού και στην ανατολική πλευρά άλλες 2 κομητείες που αποτελούν την άνω λεκάνη.
Το μεγαλύτερο μέρος των βροχοπτώσεων συμβαίνει στην άνω λεκάνη και στη συνέχεια ρέει μέσω του ορεινού χάσματος στις πλημμυρικές εκτάσεις της κάτω λεκάνης για να απειλήσει το Watsonville και το Pajaro.
Οι κομητείες της κάτω λεκάνης υποστηρίζουν ότι η ραγδαία αστικοποίηση στην άνω λεκάνη είχε δημιουργήσει ένα "φαινόμενο ασφάλτου" που αύξησε την απορροή και τον όγκο του νερού του ποταμού. Συνεπώς, οι εν λόγω κομητείες θα πρέπει να συνεισφέρουν τα περισσότερα χρήματα για την αναβάθμιση των αναχωμάτων στην κάτω λεκάνη.
Η άνω λεκάνη κατηγορεί τις κομητείες της κάτω λεκάνης ότι δεν συντηρούν τα αναχώματα και τα κανάλια των ρεμάτων. Για δεκαετίες τέτοιες διαμάχες καθυστερούσαν τη χρηματοδότηση για βελτιώσεις που θα μπορούσαν σίγουρα να είχαν αποτρέψει τις πλημμύρες του 2023.
Αλλά οι κινδυνολόγοι του κλίματος προωθούν πάντα το επιστημονικό γεγονός ότι σε έναν θερμότερο κόσμο η ατμόσφαιρα συγκρατεί περισσότερη υγρασία, επομένως το CO2 προκαλεί μεγαλύτερες πλημμύρες.
Αλλά αυτό το γεγονός είναι εντελώς άσχετο εδώ. Αγνοούν ότι η περίοδος των βροχών στην Καλιφόρνια συμβαίνει κατά τη διάρκεια του ψυχρότερου χειμώνα και ότι ιστορικά η μεγαλύτερη ποσότητα πλημμυρών σε πάνω από χίλια χρόνια συνέβη κατά τη διάρκεια της ψυχρής Μικρής Εποχής των Παγετώνων.
Και ακόμη χειρότερα, το NPR και ο Swain παρέλειψαν να μοιραστούν τα δεδομένα της NOAA που δείχνουν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν προκάλεσε ποτέ την επίτευξη πλημμυρικής στάθμης στον ποταμό Pajaro.
Η στάθμη πλημμύρας του ποταμού Pajaro καθορίζεται σε ένα επίπεδο που καθορίζεται από το ιστορικό του με πολυάριθμες πλημμύρες. Ο ποταμός Pajaro δεν ξεπέρασε τα ιστορικά επίπεδα που συνέβαιναν φυσιολογικά κατά τη διάρκεια των πλημμυρών του περασμένου αιώνα.
Η μόνη ειλικρινής απόδοση για τις καταστροφικές πλημμύρες ήταν ότι οι κάτοικοι του Pajaro έπεσαν θύματα πολιτικών διαμάχης μεταξύ των κυβερνήσεων των κομητειών που είχαν συμφωνήσει να διατηρήσουν τα αναχώματα που απαιτούνται για την επιβίωση του Pajaro σε αυτή τη φυσική πλημμυρική πεδιάδα.
Τα αναχώματα και οι κυβερνητικές υποσχέσεις είναι από καιρό γνωστό ότι δίνουν στους ανθρώπους μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας, μόνο και μόνο για να τους εγκαταστήσουν σε πιο επικίνδυνες τοποθεσίες.
Το NPR και ο Swain δεν ασχολήθηκαν ποτέ με κανένα από τα φυσικά και πολιτικά ζητήματα που οδήγησαν στην πλημμύρα του Pajaro, επιλέγοντας αδιάκοπα να προκαλούν φόβο για την κλιματική αλλαγή και να προωθούν καταστροφικές εικασίες για το μέλλον.
Πήραν συνέντευξη από τον Antonio Hueso, έναν 72χρονο συνταξιούχο εργάτη γης, το σπίτι του οποίου υπέστη ζημιές για 2η φορά κατά τη διάρκεια της αστοχίας των αναχωμάτων. Ο Hueso είπε σοφά: "Θα φτιάξω το σπίτι μου και όταν ο κόσμος ξεχάσει τις πλημμύρες, θα πουλήσω το σπίτι μου και θα μετακομίσω στη Madera ή στο Fresno".
Μια τόσο σοφή και απλή λύση της μετακίνησης μακριά από τον κίνδυνο δεν ταίριαζε στην αφήγηση του NPR, οπότε στη ραδιοφωνική εκδοχή πρόσθεσαν: "Αλλά σε έναν κόσμο που θερμαίνεται θα αρκεί μια μετακίνηση σε ψηλότερο έδαφος;", λες και οι θεοί του κλίματος μας έχουν προειδοποιήσει για επερχόμενες πλημμύρες βιβλικών διαστάσεων.
Ο Daniel Swain, ο οποίος γαλουχήθηκε από τους κινδυνολόγους του κλίματος Noah Diffenbaugh και Michael Mann, επέλεξε να βροντοφωνάξει ότι η αύξηση της θερμοκρασίας του κλίματος έχει διπλασιάσει την πιθανότητα μιας πλημμύρας μεγατόνων και κάθε βαθμός νέας αύξησης της θερμοκρασίας αυξάνει την πιθανότητα αυτή ακόμη περισσότερο.
Αυτό που κάποτε θεωρούνταν απίθανο να συμβεί στη διάρκεια της ζωής μας "έχει γίνει αρκετά πιθανό". Ο Swain δεν θα εκπλαγεί αν συνέβησαν έως και τέσσερις μεγαλοπλημμύρες μόνο σε αυτόν τον αιώνα. "Δεν μιλάμε απαραίτητα για 100 χρόνια από τώρα.
Μιλάμε για τα επόμενα 20 ή 30 χρόνια". Φυσικά, τέτοιες καταστροφικές προβλέψεις χρησίμευσαν πολύ καλά στον Swain, καθώς τρόμαξε τους πολιτικούς της Καλιφόρνια για να χρηματοδοτήσουν το έργο του για τη μοντελοποίηση των πλημμυρών.
Το NPR τελείωσε με μια συνέντευξη με την Denia Escutia, μια τελειόφοιτη λυκείου. "Νομίζω ότι το Pajaro αξίζει κλιματική δικαιοσύνη. Το ονομάζω σπίτι μου, αλλά είναι πραγματικά το σπίτι μου αν δεν θέλουν να μας βοηθήσουν;". Η τελική της απάντηση στο NPR ήταν ότι το μέλλον της έχει χαθεί.
Στη συνέχεια, το NPR έκλεισε με μια τελευταία τακτική τρόμου κατηγορώντας τα σπασμένα αναχώματα για την κλιματική αλλαγή λέγοντας: "χάθηκαν επειδή το κλίμα για το οποίο σχεδιάστηκαν τα αναχώματα δεν υπάρχει πλέον".
Και για άλλη μια φορά οι κινδυνολόγοι του κλίματος αποκρύπτουν τα πραγματικά προβλήματα και τις πραγματικές λύσεις. Είναι αηδιαστικό!
---Δικτυογραφία :
Flooding Our Minds with a River of Climate Fear Mongering - CO2 Coalition
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου