ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ WEF ΕΧΟΥΝ ΔΙΕΙΣΔΥΣΕΙ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ
ΒΙΝΤΕΟ
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), που ιδρύθηκε από τον Klaus Schwab, αποτελεί θέμα συζήτησης μεταξύ των κριτικών στοχαστών που ανησυχούν για την πιθανή επιρροή του οργανισμού στην παγκόσμια διακυβέρνηση εδώ και αρκετό καιρό.
Ένας συγκεκριμένος τομέας εστίασης είναι το πρόγραμμα Young Global Leaders (YGL) του WEF, το οποίο έχει δει τα μέλη του να διεισδύουν σε κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. Αυτό το άρθρο εξετάζει το WEF, το πρόγραμμα YGL και τις πιθανές επιπτώσεις της πρωτοβουλίας Great Reset.
Ο Klaus Schwab και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ
Ο Klaus Schwab, γερμανός οικονομολόγος, ίδρυσε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το 1971 ως διεθνή οργανισμό για τη διευκόλυνση της συνεργασίας μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (1).
Αλλά το WEF έχει εξελιχθεί από τότε σε ένα μη εκλεγμένο ισχυρό θεσμικό όργανο, φιλοξενώντας μια ετήσια συνάντηση στο Νταβός της Ελβετίας, όπου ηγέτες από διάφορους τομείς συγκεντρώνονται για να συζητήσουν και να διαμορφώσουν παγκόσμιες, περιφερειακές και βιομηχανικές ατζέντες. Και το ευρύ κοινό δεν παίρνει θέση στο τραπέζι.
Το πρόγραμμα Young Global Leaders
Το πρόγραμμα Young Global Leaders του WEF, που ιδρύθηκε το 2004, έχει σχεδιαστεί για να καλλιεργήσει ένα δίκτυο εξαιρετικών ατόμων ηλικίας κάτω των 40 ετών από διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής κοινότητας (2). Ο Schwab έχει παραδεχτεί ανοιχτά ότι αυτά τα YGL διεισδύουν σε κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο (3).
Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron, ο οποίος ήταν μέλος της τάξης YGL του 2016 πριν εκλεγεί στο αξίωμα (4).
Ο Μακρόν με τον Κλάους Σβαμπ
Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έχει εφαρμόσει αρκετές πολιτικές που ευθυγραμμίζονται με το όραμα και τους στόχους της παγκοσμιοποίησης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) και πολλές πτυχές των πολιτικών του θα έχουν δυστοπικές επιπτώσεις.
Ακολουθούν μερικά μόνο παραδείγματα:Μέτρα επιτήρησης και ασφάλειας: Ως απάντηση στην τρομοκρατία και τις απειλές για την ασφάλεια, η κυβέρνηση Macron πρότεινε και εφάρμοσε μέτρα που επεκτείνουν τις εξουσίες επιτήρησης και την εξουσία επιβολής του νόμου.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι αυτές οι πολιτικές θα μπορούσαν να παραβιάζουν την προσωπική ιδιωτικότητα και τις πολιτικές ελευθερίες. Για παράδειγμα, το 2020 προτάθηκε ένα αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο για την «παγκόσμια ασφάλεια», το οποίο περιελάμβανε διατάξεις για τον περιορισμό της κινηματογράφησης αστυνομικών και την επέκταση της χρήσης drones για επιτήρηση [1].
Μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας: Ο Macron έχει επιδιώξει μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας με στόχο την αύξηση της ευελιξίας και τη μείωση της ανεργίας.
Ωστόσο, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι ορισμένες από αυτές τις μεταρρυθμίσεις θα υπονομεύσουν τα δικαιώματα και την προστασία των εργαζομένων, οδηγώντας ενδεχομένως σε αυξημένη εργασιακή ανασφάλεια και εισοδηματική ανισότητα.
Για παράδειγμα, οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις του 2017 διευκόλυναν τις εταιρείες να προσλαμβάνουν και να απολύουν υπαλλήλους, γεγονός που ορισμένοι υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να επιδεινώσει τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας [2].
Ενώ ο Macron έχει προωθήσει τον ψηφιακό μετασχηματισμό εντός της Γαλλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η αυξημένη εξάρτηση από την τεχνολογία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανησυχίες για την προστασία της ιδιωτικής ζωής και αυξημένη επιτήρηση.
Για παράδειγμα, η χρήση της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου σε δημόσιους χώρους εγείρει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με πιθανή κατάχρηση και διάβρωση της ιδιωτικής ζωής του ατόμου [3].
Αντιμετώπιση COVID-19 και πιθανή διάβρωση των ελευθεριών: Ο Macron διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξωφρενική παγκόσμια απάντηση στην υποτιθέμενη πανδημία COVID-19.
Τα μέτρα που εφαρμόστηκαν για τον υποτιθέμενο περιορισμό της εξάπλωσης του ιού παρεμπόδισαν σοβαρά τα ανθρώπινα δικαιώματα και διέβρωσαν τις ατομικές ελευθερίες.
Για παράδειγμα, η εισαγωγή από τον Macron υγειονομικών πάσων/διαβατηρίων εμβολίων, τα οποία απαιτούν απόδειξη εμβολιασμού ή πρόσφατο αρνητικό τεστ για πρόσβαση σε ορισμένους δημόσιους χώρους, αποτελεί παραβίαση των προσωπικών ελευθεριών [5].
Παραπομπές:
Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι οι πολιτικές του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν ευθυγραμμίζονται με το όραμα και τους στόχους της παγκοσμιοποίησης του WEF και εγείρουν σοβαρές ανησυχίες για πιθανές δυστοπικές συνέπειες και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Jacinda Ardern, πρώην πλέον πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, είναι ένα άλλο εξέχον παράδειγμα ενός νέου παγκόσμιου ηγέτη του WEF που απέκτησε σημαντική πολιτική επιρροή.
Η Άρντερν, μέλος της τάξης YGL του 2014, έχει επαινεθεί για την ηγεσία της κατά τη διάρκεια κρίσεων όπως οι πυροβολισμοί στο τζαμί Christchurch και η πανδημία COVID-19. Παρά το γεγονός, η Νέα Ζηλανδία υπέστη αύξηση 3203% στους υπερβολικούς θανάτους λόγω των νόμων υποχρεωτικού εμβολιασμού κατά της Covid-19 που επέβαλε η Jacinda Ardern.
Το νησί υπέστη 2.169 επιπλέον θανάτους το 2021 και στη συνέχεια έναν συγκλονιστικό αριθμό 5.286 επιπλέον θανάτων μέχρι την 49η εβδομάδα του 2022. Αυτοί είναι τρομακτικοί αριθμοί για ένα μικρό νησί με εκτιμώμενο πληθυσμό μόλις 5 εκατομμυρίων.
Ειδικά σε σύγκριση με το 2020, όταν δεν σημειώθηκαν υπερβολικοί θάνατοι και στην πραγματικότητα καταγράφηκαν 160 λιγότεροι θάνατοι από ό,τι αναμενόταν στο αποκορύφωμα της πανδημίας Covid και πριν από την κυκλοφορία των ενέσεων Covid.
Αυτό σημαίνει ότι η Νέα Ζηλανδία υπέστη μια συγκλονιστική αύξηση 3.203% στους υπερβολικούς θανάτους σε 49 εβδομάδες καθ 'όλη τη διάρκεια του 2022 σε σύγκριση με 53 εβδομάδες καθ 'όλη τη διάρκεια του 2020.
Τώρα, η Jacinda Ardern διορίστηκε από τον σημερινό πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας Chris Hipkins για να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, χρηματοδοτούμενη από τους φορολογούμενους, για να προωθήσει τις ακραίες απόψεις της σχετικά με τον έλεγχο της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης και τη λογοκρισία της ελευθερίας του λόγου.
Η άνοδος της Jacinda Ardern στην εξουσία υπογραμμίζει την κακή εμβέλεια του WEF και την ικανότητά του να εντοπίζει και να υποστηρίζει μελλοντικούς ηγέτες για να πραγματοποιήσουν την προσφορά του.
Ο Leo Varadkar, πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, ήταν νέος παγκόσμιος ηγέτης του WEF το 2013, πριν γίνει ηγέτης της χώρας το 2017 για πρώτη φορά και στη συνέχεια επιστρέψει στη θέση το 2022 (2).
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Βαράντκαρ διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση της απάντησης της Ιρλανδίας στο Brexit και στην εφαρμογή δυστοπικών πολιτικών που ευθυγραμμίζονται με το όραμα της παγκοσμιοποίησης του WEF.
Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:Ανησυχίες για το απόρρητο και την ασφάλεια των δεδομένων: Υπό την ηγεσία του Βαράντκαρ, η Ιρλανδία ακολούθησε πολιτικές ψηφιακού μετασχηματισμού, συμπεριλαμβανομένης της θέσπισης μιας εθνικής ψηφιακής στρατηγικής.
Ωστόσο, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι τέτοιες πολιτικές θα μπορούσαν ενδεχομένως να θέσουν σε κίνδυνο το απόρρητο και την ασφάλεια των δεδομένων.
Για παράδειγμα, τα σχέδια της κυβέρνησης να εισαγάγει μια κάρτα δημόσιων υπηρεσιών (PSC), η οποία αποσκοπούσε στον εξορθολογισμό της πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες, προκάλεσαν ανησυχίες σχετικά με την προστασία των δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής [1].
Κλιματική αλλαγή και ενεργειακές πολιτικές: Ενώ ο Βαράντκαρ υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και της μετάβασης σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι ορισμένες από τις πολιτικές της κυβέρνησης θα μπορούσαν να επηρεάσουν δυσανάλογα τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος.
Για παράδειγμα, η αύξηση του φόρου άνθρακα που εισήχθη το 2019, η οποία αποσκοπούσε στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, επικρίθηκε για πιθανή επιδείνωση της ενεργειακής φτώχειας και δυσανάλογη επίδραση στις ευάλωτες κοινότητες [2].
Στεγαστική κρίση και έλλειψη στέγης: Κατά τη διάρκεια της θητείας του Βαράντκαρ ως πρωθυπουργού, η Ιρλανδία βίωσε στεγαστική κρίση, που χαρακτηρίστηκε από αυξανόμενα ενοίκια και σημαντική αύξηση των αστέγων.
Η απάντηση της κυβέρνησης στην κρίση ήταν ανεπαρκής και οι πολιτικές ευνοούσαν τα ιδιωτικά συμφέροντα έναντι των δημόσιων αναγκών.
Για παράδειγμα, η εξάρτηση της κυβέρνησης από λύσεις του ιδιωτικού τομέα, όπως το επίδομα στεγαστικής βοήθειας (HAP) και το σχέδιο «Ανοικοδόμηση της Ιρλανδίας», επικρίθηκε για την ανεπαρκή αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών της κρίσης και ενδεχομένως την επιδείνωση του προβλήματος [3].
Αντιμετώπιση COVID-19 και πολιτικές ελευθερίες: Όπως και άλλοι παγκόσμιοι ηγέτες, ο Βαράντκαρ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αντίδραση της Ιρλανδίας στην εικαζόμενη πανδημία COVID-19. Αλλά τα μέτρα που εφαρμόστηκαν για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού διέβρωσαν τις πολιτικές ελευθερίες.
Για παράδειγμα, η εισαγωγή περιοριστικών μέτρων και περιορισμών στις συναθροίσεις ήταν και είναι παραβίαση των ατομικών ελευθεριών [4].
Παραπομπές:
[1] https://www.irishtimes.com/opinion/public-services-card-is-a-data-protection-nightmare-1.3197741
Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι οι δυστοπικές πολιτικές του Βαράντκαρ ευθυγραμμίζονται με το παγκοσμιοποιημένο όραμα του WEF.
Ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό ήταν επίσης μέλος του προγράμματος Young Global Leaders (YGL) το 2010. Στη συνέχεια, πέντε χρόνια αργότερα, ο Τριντό διορίστηκε πρωθυπουργός και το υπουργικό συμβούλιο που επέλεξε ορκίστηκε από τον Γενικό Κυβερνήτη Ντέιβιντ Τζόνστον στις 4 Νοεμβρίου 2015.
Ο Τριντό έχει επίσης εφαρμόσει δυστοπικές πολιτικές που ευθυγραμμίζονται με το όραμα παγκοσμιοποίησης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF).
Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:Τιμολόγηση του άνθρακα και πολιτικές για την κλιματική αλλαγή: Η κυβέρνηση του Τριντό έχει εφαρμόσει ένα σύστημα τιμολόγησης του άνθρακα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ευθυγραμμιζόμενη με την εστίαση του WEF στη βιωσιμότητα και την περιβαλλοντική ευθύνη.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι αυτή η πολιτική επηρεάζει δυσανάλογα τα νοικοκυριά χαμηλότερου εισοδήματος και τις αγροτικές κοινότητες, εγείροντας ανησυχίες για την οικονομική ανισότητα.
Ρύθμιση του διαδικτύου: Η κυβέρνηση του Τριντό πρότεινε νέους κανονισμούς για το διαδικτυακό περιεχόμενο, συμπεριλαμβανομένων των νομοσχεδίων C-10 και C-36, με στόχο την αντιμετώπιση της ρητορικής μίσους και της παραπληροφόρησης.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι αυτά τα μέτρα θα μπορούσαν να παραβιάσουν την ελευθερία του λόγου και μπορεί να οδηγήσουν σε κυβερνητική λογοκρισία, την οποία ορισμένοι θεωρούν ως δυστοπικό αποτέλεσμα.
Αντιμετώπιση της πανδημίας COVID-19: Η κυβέρνηση του Τριντό έχει εφαρμόσει διάφορα μέτρα για τον έλεγχο της εξάπλωσης του COVID-19, όπως lockdown, ταξιδιωτικούς περιορισμούς και εντολές εμβολίων.
Τα μέτρα αυτά παραβιάζουν τις ατομικές ελευθερίες και αντιπροσωπεύουν υπέρβαση της κυβερνητικής εξουσίας, η οποία είναι εξαιρετικά δυστοπική.
Η Sanna Marin, πρωθυπουργός της Φινλανδίας, είναι άλλη μια νεαρή παγκόσμια ηγέτης που έχει αφήσει το στίγμα της στη διεθνή σκηνή.
Η Sanna Marin με τον Klaus Schwab, ιδρυτή του WEF
Μέλος της Young Global Leader Class του 2020, η Marin έγινε η νεότερη εν ενεργεία πρωθυπουργός στον κόσμο όταν ανέλαβε καθήκοντα τον Δεκέμβριο του 2019 (3).
Έκτοτε είναι ένθερμη υποστηρίκτρια προοδευτικών πολιτικών, συμπεριλαμβανομένου του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής και της ισότητας των φύλων, οι οποίες ευθυγραμμίζονται με τους στόχους του WEF.
Αυτά τα παραδείγματα νέων παγκόσμιων ηγετών του WEF που έχουν διεισδύσει σε κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο αποδεικνύουν την επιρροή του οργανισμού και την ικανότητά του να διαμορφώσει το μέλλον της παγκόσμιας ηγεσίας.
Είναι ζωτικής σημασίας για τους κριτικούς στοχαστές να παραμείνουν σε εγρήγορση σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις αυτής της εξουσίας και να διασφαλίσουν ότι οι πρωτοβουλίες του WEF λογοδοτούν στο δημόσιο συμφέρον.
Η Μεγάλη Επαναφορά και οι πιθανές δυστοπικές επιπτώσεις της
Η πρωτοβουλία Great Reset του WEF, η οποία δρομολογήθηκε εκ νέου το 2020, φέρεται να αποσκοπεί στην αναμόρφωση των παγκόσμιων συστημάτων και πολιτικών για την αντιμετώπιση της εικαζόμενης πανδημίας COVID-19 (5).
Ενώ οι τεχνοκράτες και οι παγκοσμιοποιητές υποστηρίζουν ότι αυτό το σχέδιο είναι απαραίτητο για την αντιμετώπιση πιεστικών παγκόσμιων προκλήσεων, άλλοι δικαίως φοβούνται ότι θα οδηγήσει σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου μη εκλεγμένοι θεσμοί όπως το WEF κατέχουν σημαντική δύναμη. Μην κάνετε κανένα λάθος, η Μεγάλη Επαναφορά θα χρησιμοποιηθεί για να προωθήσει μια παγκοσμιοποιημένη ατζέντα, να διαβρώσει την εθνική κυριαρχία και να υπονομεύσει τις ατομικές ελευθερίες (6).
Η πιθανή επιβολή της Μεγάλης Επαναφοράς θα έχει σημαντικές συνέπειες για τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης επιτήρησης, των περιορισμένων προσωπικών ελευθεριών και της στροφής προς ένα πιο συγκεντρωτικό σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Είναι ζωτικής σημασίας για τους κριτικούς στοχαστές να εξετάσουν εξονυχιστικά τις ενέργειες του WEF και να τις καταστήσουν υπόλογες για να διασφαλίσουν ότι τυχόν αλλαγές που γίνονται είναι προς το συμφέρον των ανθρώπων παγκοσμίως.
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και το πρόγραμμα Young Global Leaders έχουν επιστήσει την προσοχή στην τεράστια επιρροή τους στην παγκόσμια διακυβέρνηση και στις δυστοπικές επιπτώσεις πρωτοβουλιών όπως η Μεγάλη Επαναφορά.
Ως πολίτες που ανησυχούν για το μέλλον, είναι σημαντικό να επαγρυπνούμε και να αμφισβητούμε τις προθέσεις και τις ενέργειες ισχυρών, μη εκλεγμένων θεσμών όπως το WEF.
Διαφορετικά, μπορεί απλώς να βρεθείτε να μην κατέχετε τίποτα και να μην είστε πολύ χαρούμενοι γι 'αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου