ΕΠΙΒΛΑΒΗ MΕΣΑ, ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ COP15
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Η 15η σύνοδος της Διάσκεψης των Μερών (COP15) της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιοποικιλότητα ("UNCBD") ολοκληρώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, 19 Δεκεμβρίου, με την έγκριση του Παγκόσμιου Πλαισίου Βιοποικιλότητας ("GBF") για τη μετά το 2020 περίοδο, γνωστό ως Παγκόσμιο Πλαίσιο Βιοποικιλότητας του Kunming-Montreal.
Η UNCBD είναι μια πολυμερής συνθήκη με τρεις βασικούς στόχους, "τη διατήρηση της βιολογικής ποικιλότητας, τη βιώσιμη χρήση των συστατικών της και τη δίκαιη και ισότιμη κατανομή των οφελών που απορρέουν από τη χρήση των γενετικών πόρων".
Επιπροσθέτως, η ΓΒΠ μετά το 2020 καθορίζει τους στόχους για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας για την επόμενη δεκαετία, και με σχεδόν 200 συμβαλλόμενα μέρη και περίπου 15.000 παρευρισκόμενους στη σύνοδο κορυφής για τη βιοποικιλότητα, υπήρχαν διάφορα εμπόδια και σημεία έντασης στα οποία τα συμβαλλόμενα μέρη δεν συμφώνησαν.
Παρόλο που το πλαίσιο περιλαμβάνει 20 αναφορές στους αυτόχθονες λαούς και κάποιες αναφορές στα δικαιώματά μας, όπως το δικαίωμα στην ελεύθερη, προηγούμενη και ενημερωμένη συναίνεση ("FPIC"), τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα της Μητέρας Γης, η COP15 έδωσε προτεραιότητα στην επέκταση των ψευδών λύσεων, των επιβλαβών μέσων και της χρηματιστικοποίησης της Μητέρας Γης έναντι της πραγματικής προστασίας της βιοποικιλότητας.
Το τμήμα Γ, "Σκέψεις για την εφαρμογή του πλαισίου", έκανε αναφορά στα δικαιώματα της φύσης και τα δικαιώματα της Μητέρας Γης ως αναπόσπαστο μέρος της επιτυχούς εφαρμογής του.
Ενώ τα δικαιώματα της Μητέρας Γης ευθυγραμμίζονται με τις κοσμοθεωρίες των αυτοχθόνων λαών και αποτελούν μέρος των δικών μας πρακτικών διαχείρισης, οι αναφορές αυτές δεν είναι τίποτα περισσότερο από συστάσεις προς τα μέρη και παραμένει ένα κενό στην εφαρμογή.
Από τους 23 στόχους του πλαισίου, επτά στόχοι περιλαμβάνουν αναφορές στους αυτόχθονες πληθυσμούς. Οι παραδοσιακές [αυτόχθονες] γνώσεις αναφέρθηκαν επίσης δέκα φορές και η ελεύθερη, προηγούμενη και εν επιγνώσει συναίνεση αναφέρθηκε δύο φορές.
Ωστόσο, οι ανησυχίες για την εφαρμογή παρά τις αναφορές αυτές είναι εμφανείς στον στόχο 21, όπου το κείμενο αναφέρει: "...η πρόσβαση στις παραδοσιακές γνώσεις, καινοτομίες, πρακτικές και τεχνολογίες των αυτόχθονων πληθυσμών και των τοπικών κοινοτήτων θα πρέπει να γίνεται μόνο με την ελεύθερη, προηγούμενη και ενημερωμένη συγκατάθεσή τους [FPIC], σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία".
Τελικά, αυτό σημαίνει ότι η FPIC εξαρτάται από το αν το εν λόγω συμβαλλόμενο μέρος αναγνωρίζει τα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών και ότι υπόκειται πρωτίστως στην εθνική νομοθεσία.
Εμπορευματοποίηση της φύσης
Εξέχουσα θέση στην ημερήσια διάταξη της COP15 κατέχουν επίσης τα νέα χρηματοδοτικά μέσα που συνδέονται με τις εθνικά καθορισμένες συνεισφορές ("NDC") και το εξωτερικό χρέος, η επέκταση των λύσεων που βασίζονται στη φύση ("NBS"), συμπεριλαμβανομένων των αντισταθμιστικών μέτρων για τη βιοποικιλότητα μέσω του πλαισίου, καθώς και των πληροφοριών ψηφιακής αλληλουχίας ("DSI") και η επέκταση των τεχνολογιών γεωμηχανικής.
Το τελικό κείμενο της COP15, το GBF (Παγκόσμιο Πλαίσιο για τη Βιοποικιλότητα) μετά το 2020, περιλαμβάνει μια σειρά από ψευδείς λύσεις που εξυπηρετούν την ιδιωτική χρηματοδότηση.
Αυτές οι ψεύτικες λύσεις περιλαμβάνουν τη ΝΒΣ, τη χρηματιστικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της φύσης, τη γεωμηχανική και τα συστήματα αντιστάθμισης, καθώς και τη γενετική μηχανική με τις μορφές της συνθετικής βιολογίας και των γονιδιακών οδηγών.
Συνεχίζοντας να προωθεί και να πολλαπλασιάζει αυτές τις ψευδείς λύσεις, το πλαίσιο υποτάσσει την ιερότητα της Μητέρας Γης, τον ιστό της ζωής της, στις αλυσίδες των αγορών, τον καπιταλισμό και την ανάπτυξη των συστημάτων που κυριαρχούνται από τις επιχειρήσεις.
Η ψήφιση αυτού του πλαισίου δεν αμφισβητεί τη βιωσιμότητα μιας παγκόσμιας οικονομίας της οποίας η νομολογία θέτει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας πάνω απ' όλα, και ενός συστήματος που δίνει προτεραιότητα στα ιδιωτικά συμφέροντα έναντι των δικαιωμάτων των ιθαγενών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ανταλλαγή χρέους με τη φύση
Η χρηματοδότηση ήταν ένα άλλο σημαντικό θέμα της COP15, συμπεριλαμβανομένων των συζητήσεων για τις τράπεζες και τις ασφάλειες, καθώς και της φιλοξενίας της πρώτης "Ημέρας χρηματοδότησης και βιοποικιλότητας" στην παγκόσμια σύνοδο κορυφής για τη βιοποικιλότητα.
Τα ιδιωτικά συμφέροντα πίεσαν για την καθιέρωση ενός ενιαίου συστήματος προτύπων και μετρήσεων για τη μέτρηση του "φυσικού κεφαλαίου", το οποίο περιλαμβάνει τη βιοποικιλότητα, καθώς και για τη δημιουργία ενός νέου τύπου "πιστωτικών μονάδων βιοποικιλότητας" που θα εναρμονιστούν με άλλες αγορές άνθρακα στο μέλλον.
Οι προσπάθειες αυτές όχι μόνο προωθούν την ταχύτερη και επιθετικότερη εμπορευματοποίηση της Μητέρας Γης, αλλά ανοίγουν επίσης το δρόμο για την ανταλλαγή χρέους με τη φύση, κατά την οποία οι υπερχρεωμένες χώρες, κυρίως του Παγκόσμιου Νότου, θα αποπληρώνουν το χρέος τους παραδίδοντας τη βιοποικιλότητά τους στις τράπεζες.
Το χρέος για τη φύση είναι μια επικίνδυνη έννοια που απειλεί την κυριαρχία και τη νομή των αυτοχθόνων λαών και εμποδίζει τα αναπτυσσόμενα έθνη να αποκτήσουν οικονομική ισχύ.
Η συμπερίληψη του ιδιωτικού και χρηματοπιστωτικού τομέα έχει καταλήξει μέχρι στιγμής σε πλαίσια με γνώμονα το κέρδος που είναι αντίθετα προς το φυσικό δίκαιο. Η βιοποικιλότητα δεν είναι μια μετρική, ούτε μεταφράζεται σε κέρδη των μετόχων και σε αναφορές της χρηματοπιστωτικής αγοράς.
Η προσάρτηση της ιδιοκτησίας και των τιμών στους φυσικούς πόρους που διατηρούν την ισορροπία των γήινων συστημάτων που συντηρούν όλη τη ζωή εμπορευματοποιεί περαιτέρω τη Μητέρα Γη και δεν αντιμετωπίζει τις πραγματικές απειλές για την απώλεια της βιοποικιλότητας, αλλά αποτελεί επέκταση των ψευδών λύσεων.
Πρωτοβουλία 30 προς 30 (30 by 30 Initiative)
Επιπλέον, ο στόχος 3 στο πλαίσιο του GBF μετά το 2020 θέτει τον στόχο 30×30, δηλαδή τη διατήρηση του 30% των εδαφών και του 30% των υδάτων του πλανήτη για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Ενώ τα συμβαλλόμενα μέρη και τα ιδιωτικά συμφέροντα αναγνωρίζουν ότι οι αυτόχθονες λαοί έχουν μοναδικό και κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, παραμένει ένα κενό για τη διασφάλιση της προστασίας της κυριαρχίας των αυτοχθόνων λαών επί των εδαφών τους στον στόχο 3, που υπερβαίνει την απλή αναγνώριση και τον σεβασμό των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων λαών επί των εδαφών τους.
Για την επίτευξη του στόχου 3, υπήρξε μια επιθετική ώθηση για την ενσωμάτωση προσεγγίσεων που βασίζονται στην αγορά και όσον αφορά την εφαρμογή, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος και απειλή για τη διασφάλιση της τήρησης των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων λαών επί των εδαφών, των υδάτων και των εδαφών τους, η οποία περιλαμβάνει την εφαρμογή της ελεύθερης, προηγούμενης και ενημερωμένης συγκατάθεσής τους (FPIC) για τη συμμετοχή τους σε αυτόν τον στόχο διατήρησης.
Ο Εκπαιδευτής Πολιτικής για τον Άνθρακα του Indigenous Environmental Network ("IEN"), Thomas Joseph, μοιράζεται τις ανησυχίες του σχετικά με τον στόχο 3 του πλαισίου:
"Η επικύρωση του Στόχου 3, ο οποίος επικεντρώνεται στην εφαρμογή της παγκόσμιας πρωτοβουλίας 30×30, δεν είναι τίποτα περισσότερο από το προφανές πεπρωμένο στον 21ο αιώνα. Αυτό θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη αρπαγή γης και πόρων στα εδάφη των αυτοχθόνων λαών από την εποχή της δυτικής επέκτασης.
Το παγκόσμιο πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα του Κουνμίνγκ-Μοντρεάλ εγγυάται τη συνέχιση της εμπορευματοποίησης της Μητέρας Γης χρησιμοποιώντας μηχανισμούς βασισμένους στην αγορά, όπως οι λύσεις που βασίζονται στη φύση και το εμπόριο άνθρακα.
Η σχέση μας με τη Μητέρα Γη πρέπει να αλλάξει και δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε προσεγγίσεις της αγοράς ή αποικιοκρατικές τακτικές για να διατηρήσουμε την εναπομείνασα βιοποικιλότητα".
Ένα άλλο βασικό όχημα για την επίτευξη των στόχων που περιγράφονται στο GBF είναι οι λύσεις που βασίζονται στη φύση ("NBS"). Ωστόσο, οι συζητήσεις στην COP15 επικεντρώθηκαν στο πώς θα χρηματιστεί η φύση και θα συνυπολογιστεί η παραδοσιακή γνώση των αυτοχθόνων.
Ενώ τα Μέρη μπορεί να τονίζουν τον ρόλο των αυτόχθονων πληθυσμών και των τοπικών κοινοτήτων στην υλοποίηση των έργων NBS, αγνοούν και υποβαθμίζουν διαρκώς τους κινδύνους παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αρπαγής γης και πόρων και τις ακούσιες αρνητικές επιπτώσεις των συναφών έργων για το κλίμα και τη βιοποικιλότητα που καθοδηγούνται από τον ιδιωτικό τομέα.
Γονιδιακή τροποποίηση για τη βιοποικιλότητα
Επιπλέον, η ψηφιακή αλληλουχία πληροφοριών ("DSI") ήταν ένα άλλο σημείο εστίασης στη COP15. Αυτό περιελάμβανε παρεμβάσεις που σχετίζονται με την πρόσβαση σε πληροφορίες που προέρχονται από γενετικούς πόρους και την τροποποίηση γονιδίων στο όνομα της διατήρησης της βιοποικιλότητας.
Στην COP15, οι τεχνικές και πολιτικές πληροφορίες γύρω από το DSI ήταν σκόπιμα κρυμμένες και συσκοτισμένες από τους αυτόχθονες πληθυσμούς.
Η DSI δεν είναι επικίνδυνη μόνο λόγω των δυνητικά καταστροφικών και μη αναστρέψιμων οικολογικών της επιπτώσεων, αλλά ιδιαίτερα για τους αυτόχθονες λαούς, επειδή αποτελεί έναν τρόπο για τις κυβερνήσεις και την ιδιωτική βιομηχανία να εξάγουν, να εμπορευματοποιούν και να μετατρέπουν σε χρήμα την παραδοσιακή γνώση των αυτοχθόνων.
Ομοίως, η DSI ενέχει τον κίνδυνο να περιορίσει τα οφέλη των αυτοχθόνων λαών ή τη χρήση των δικών τους γενετικών πόρων.
Οι κοινότητες και τα εδάφη των αυτοχθόνων λαών έχουν ήδη μετατραπεί σε χώρους δοκιμής νέων, επικίνδυνων τεχνολογιών χωρίς την ελεύθερη, προηγούμενη και ενημερωμένη συναίνεσή τους.
Συμπέρασμα
Ο εκτελεστικός διευθυντής του IEN, Tom BK Goldtooth, μοιράζεται τις σκέψεις του για τη φετινή παγκόσμια σύνοδο κορυφής για τη βιοποικιλότητα:
"Το αποτέλεσμα της COP15 της UNCBD αφήνει τη Μητέρα Γη ανοιχτή για να αγοραστεί και να πωληθεί από τον ιδιωτικό τομέα και μέσω της εμπορίας άνθρακα. Παραβιάζοντας την Παραδοσιακή Γνώση των Αυτοχθόνων, η συμφωνία αγκαλιάζει την επικίνδυνη και επικίνδυνη τεχνολογία εξαφάνισης με γονιδιακές μονάδες.
Οι αυτόχθονες πληθυσμοί δεν είναι ασφαλείς από αυτή τη νέα συμφωνία. Αντιθέτως, διατρέχουμε μεγαλύτερο κίνδυνο να εξαναγκαστούμε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που απαιτεί την επέκταση της καταστροφής της Μητέρας Γης προκειμένου να συνεχίσει τη συνεχή ανάπτυξή του.
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή για να σταματήσουμε την απώλεια της βιοποικιλότητας και την κλιματική αλλαγή και είναι σαφές ότι η UNCBD και η UNFCCC δεν είναι οι πλατφόρμες που θα παραδώσουν τα πλαίσια που θα αποτρέψουν μια παγκόσμια καταστροφή".
Συνολικά, η COP15 έδωσε προτεραιότητα στη συνεχιζόμενη εμπορευματοποίηση και εκμετάλλευση της Μητέρας Γης έναντι της οριστικοποίησης ενός παγκόσμιου πλαισίου που θα υποστηρίζει τα δικαιώματα των αυτοχθόνων και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τα ιδιωτικά συμφέροντα σε συνδυασμό με τις ανεπτυγμένες χώρες πίεσαν για ψευδείς λύσεις που θέτουν το κέρδος πάνω από την προστασία της βιοποικιλότητας, αφήνοντας και πάλι ατιμώρητους αυτούς που οδηγούν στην τεράστια απώλεια βιοποικιλότητας, αφήνοντας αυτούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή χωρίς επαρκείς πόρους ή προστασία για να συνεχίσουν να προστατεύουν την εναπομείνασα βιοποικιλότητα της Μητέρας Γης.
ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου