Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΟΗΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΤΑΙΟΜΕΝΩΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΦΡΟΝΩΝ ΑΘΕΪΣΤΩΝ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΘΕΟΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ!

ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ, Ο "ΘΑΝΑΤΟΣ" ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Todd Hayen, PhD, RP

Φαίνεται ότι η ιδέα του μετανθρωπισμού ως σημαντικής δύναμης σε αυτή την τρέχουσα παγκόσμια πανωλεθρία συχνά τίθεται σε δεύτερη μοίρα και θεωρείται λίγο πολύ ακραία για να ληφθεί πραγματικά σοβαρά υπόψη.

 Αλλά αν με στρίμωχναν και με ρωτούσαν ποια πιστεύω ότι ήταν τα τρία πιο σημαντικά και τρομακτικά στοιχεία αυτής της παρούσας ανθρώπινης πρόκλησης, θα έλεγα ο μετανθρωπισμός (η καταστροφή της ανθρωπότητας ως ομάδας ανθρώπων που δημιουργήθηκαν από τον Θεό), η απόπειρα θανάτωσης του Θεού και η διεξαγωγή αιώνιου πολέμου στον κόσμο. 

Η πρωταρχική μέθοδος που χρησιμοποιείται για να επιτευχθούν όλα αυτά είναι ο παγκόσμιος κολεκτιβισμός.

Η επίθεση που απεικονίζουν και τα τρία αυτά πράγματα ουσιαστικά συνοψίζεται στην ίδια βασική θεμελιώδη προσπάθεια – καλό εναντίον κακού. Το καλό ορίζεται ως δημιούργημα του Θεού (και αν δεν πιστεύεις στον Θεό, απλά πες «δημιουργία της φύσης») και το κακό ορίζεται ως η εκμηδένιση της δημιουργίας του Θεού (ή της δημιουργίας της φύσης).

Το Shrew Views είναι μια έκδοση που υποστηρίζεται από αναγνώστες. Για να λαμβάνετε νέες αναρτήσεις και να υποστηρίζετε τη δουλειά μου, σκεφτείτε να γίνετε δωρεάν ή επί πληρωμή συνδρομητής.

Και τα τρία αυτά πράγματα που αναφέρονται στον τίτλο αυτού του άρθρου είναι δραστηριότητες, βαθιά ανθρώπινες δραστηριότητες, και είναι όλα μεταμφιεσμένα ως κάποιο απαραίτητο στοιχείο για τη διατήρηση της «καλής» ζωής. Το οποίο είναι τόσο ειρωνικό όσο μπορείτε να πάρετε.

Ο μετανθρωπισμός μεταμφιέζεται ως τεχνολογική πρόοδος στο πνεύμα της διατήρησης μιας ζωής χωρίς πόνο και της παράτασης αυτής της ζωής όσο το δυνατόν περισσότερο. 

Ο θάνατος του Θεού (φυσικά κανείς ή πράγμα δεν μπορεί να «σκοτώσει» τον Θεό, αλλά ξέρετε τι εννοώ) είναι απαραίτητος για την αυτοσυντήρηση (φυσική ζωή). 

Ο Θεός μας περιορίζει, ή έτσι λένε, και είναι απάνθρωπο να βλέπουμε οποιοδήποτε είδος ισχυρής οντότητας (υποθέτοντας ότι ο Θεός ταιριάζει πραγματικά σε αυτόν τον περιορισμένο ορισμό). 

Έτσι, είναι σαφές ότι ο Θεός πρέπει να καταστραφεί αν ο άνθρωπος πρόκειται να πάρει τη θέση Του, δημιουργώντας ιατρική πρόοδο για να αποφύγει το μοναδικό πράγμα που φοβάται περισσότερο ένας υλικός άνθρωπος – τον θάνατο. 

Η καταστροφή του Θεού δημιουργεί ταυτόχρονα την ιδέα ότι η φυσική ζωή είναι το τέλος της ύπαρξης και ότι χωρίς τον Θεό είμαστε ελεύθεροι να είμαστε Θεοί και να δημιουργήσουμε τεχνολογία που ξέρει πώς να διατηρήσει τη ζωή καλύτερα από ό, τι έκανε ποτέ ή θα κάνει ποτέ ο Θεός.

Ο ατελείωτος πόλεμος είναι περισσότερο μια τρέχουσα τεχνική παρά μια φιλοσοφική αναγκαιότητα. Ο πόλεμος είναι σήμερα απαραίτητος για να διατηρηθεί ζωντανός ο φόβος του θανάτου, ο οποίος είναι απαραίτητος για να κρατηθούν οι τεχνο-ιατρικοί τροχοί σε κίνηση, ο οποίος είναι απαραίτητος για να διατηρηθεί ζωντανή η απελπισία για ατελείωτη ζωή και σωματική «ασφάλεια». 

Ο πόλεμος μπορεί να είναι μια ποικιλία πραγμάτων, μπορεί να είναι το παλιομοδίτικο είδος πολέμου όπου άνδρες και γυναίκες τρέχουν σε ανοιχτά χωράφια και πυροβολούνται ή ανατινάζονται με διάφορους τρόπους, ή μπορεί να είναι ο πόλεμος των ασθενειών μέσω πανδημιών, καρκίνων, δηλητηρίων που ένα άτομο τρώει, πίνει, τρυπιέται ή αναπνέει. 

Ο πόλεμος αυτού του είδους δημιουργεί φόβους, οι οποίοι δημιουργούν προσπάθειες να παραμείνουν ζωντανοί και ασφαλείς, γεγονός που δημιουργεί συμμόρφωση με την Παγκόσμια Τάξη που κάνει κουμάντο – χωρίς λογοπαίγνιο.

Βλέπετε πόσο ομαλά λειτουργούν όλα αυτά;

Επιτρέψτε μου να παρουσιάσω μερικές λεπτομέρειες για καθεμία από αυτές τις τρεις έννοιες.

Μετανθρωπισμός: Η αναζήτηση της υπέρβασης των ανθρώπινων περιορισμών

Ο μετανθρωπισμός, ένας όρος που διαδόθηκε τον 20ό αιώνα, εντοπίζει την προέλευσή του στους ουμανιστές στοχαστές της Αναγέννησης που πίστευαν στην τελειοποίηση των ανθρώπων. 

Ωστόσο, το σύγχρονο μετανθρωπιστικό κίνημα κέρδισε δυναμική κατά τα μέσα του 20ου αιώνα με την έλευση της ταχείας τεχνολογικής προόδου, ιδιαίτερα σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη (AI), η βιοτεχνολογία, η νανοτεχνολογία και η γενετική χειραγώγηση. 

Πρωτοπόροι όπως ο Julian Huxley οραματίστηκαν ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να υπερβούν τους βιολογικούς περιορισμούς τους μέσω της τεχνολογίας.

Σε ένα άρθρο που έγραψα πριν από λίγο καιρό αναθεώρησα το εμβληματικό έργο του C.S. Lewis, That Hideous Strength, όπου η κακή φατρία στην ιστορία του οραματίζεται έναν κόσμο χωρίς φύση, χωρίς έντομα, χωρίς φυτά, χωρίς ζώα, ούτε καν με φυσικούς ανθρώπους. 

Ο ηγέτης τους είναι ένα ανθρώπινο κεφάλι που έχει διατηρηθεί ζωντανό μέσω της τεχνολογικής μαγείας.

Ο σύγχρονος μετανθρωπισμός υποστηρίζει τη χρήση της τεχνολογίας για την ενίσχυση της ανθρώπινης κατάστασης, οδηγώντας ενδεχομένως σε ένα μετα-ανθρώπινο μέλλον όπου τα άτομα μπορούν να επεκτείνουν ριζικά τη διάρκεια ζωής τους, να ενισχύσουν τις γνωστικές τους ικανότητες και ακόμη και να συγχωνευθούν με μηχανές. 

Σύμφωνα με τον μοντερνιστή συγγραφέα Noah Harari, ο άνθρωπος έχει «χακαριστεί» και η ψυχή είναι από καιρό νεκρή (αν υπήρξε ποτέ). 

Ο μελλοντικός κόσμος του Harari είναι τόσο ζοφερός όσο μπορείτε να φανταστείτε, αλλά μοιράζεται αυτό το όραμα με πολλούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι ένας διανθρώπινος κόσμος θα ήταν το νιαούρισμα της γάτας.

Η ιατρική πρόοδος επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στην παράταση της ζωής και στον μετριασμό του σωματικού πόνου. Η ζωή είναι το μόνο πράγμα που έχει αξία, καθώς σίγουρα δεν υπάρχει «ουράνια» ύπαρξη μετά το θάνατο του σώματος (ούτε το νόημα της ζωής έχει μεγάλη σημασία). 

Δεν είναι ελκυστικό αυτό; Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι. Θέλω να πω, ποιος ανόητος δεν θα πίστευε ότι η ιατρική τεχνολογία δεν ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα της ανθρωπότητας; Σώζοντας όλες αυτές τις ζωές. 

Τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο; Αν επρόκειτο να τα εγκαταλείψουμε όλα αυτά και να ζήσουμε τη ζωή που θέλησε ο Θεός –ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα σε αυτή τη γη, βιώνοντας πόνο καθώς και χαρά– ποια ιατρική πρόοδο θα εγκαταλείπαμε πρώτα; 

Ένα πράγμα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται είναι ότι οι περισσότερες ασθένειες που αντιμετωπίζει η ιατρική είναι πράγματα που προκαλούνται από τις προόδους του ανθρώπου σε άλλους τομείς που δημιουργούν περιβαλλοντικές τοξίνες, πολέμους, ασθένειες, καρκίνους και μηχανές που προκαλούν σοβαρά ατυχήματα. 

Οι σύγχρονοι γιατροί δεν θεραπεύουν ποτέ πληγές που προκαλούνται από μια μάχη με μια τίγρη με δόντια.

Και μετά έχουμε προσωπικότητες όπως ο Ray Kurzweil, ο οποίος προβλέπει τον ερχομό μιας «μοναδικότητας» όπου η τεχνητή νοημοσύνη ξεπερνά την ανθρώπινη νοημοσύνη και έχει φέρει αυτές τις ιδέες στο προσκήνιο. 

Το όραμα του Kurzweil να συγχωνευθεί με την τεχνητή νοημοσύνη για να επιτύχει την αθανασία είναι ένα παράδειγμα του είδους του ριζοσπαστικού μέλλοντος που φαντάζονται οι μετανθρωπιστές.

 Το μέλλον του «χακαρισμένου ανθρώπου» του Χαράρι, ίσως ένα μέλλον που οραματίζεται ακόμη και ο Έλον Μασκ με την τεχνολογία Neuralink.

Πρέπει να αναρωτηθούμε αν πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να αλλάξουν θεμελιώδεις πτυχές της ανθρωπιάς μας. 

Πολλοί από εμάς φοβόμαστε ότι ο μετανθρωπισμός θα μπορούσε να επιδεινώσει τις κοινωνικές ανισότητες παρέχοντας στους πλούσιους μεγαλύτερη πρόσβαση σε τεχνολογίες που επεκτείνουν τη ζωή – duh – ένα άλλο σημείο για την ελίτ. 

Επιπλέον, φιλόσοφοι όπως ο Φράνσις Φουκουγιάμα υποστηρίζουν ότι η ανάμειξη με την ανθρώπινη φύση με τόσο θεμελιώδη τρόπο θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες που υπονομεύουν τον ίδιο τον ιστό του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

Ο "θάνατος" του Θεού: Η κρίση της πίστης στον σύγχρονο κόσμο

Η έννοια του «θανάτου του Θεού» εισήχθη από τον Γερμανό φιλόσοφο του 19ου αιώνα Friedrich Nietzsche, κυρίως στο έργο του The Gay Science. 

Ο Νίτσε διακήρυξε ότι «ο Θεός είναι νεκρός», κάτι που ήταν λιγότερο μια γιορτή του αθεϊσμού και περισσότερο μια παρατήρηση για την παρακμή της θρησκευτικής πίστης μπροστά στην επιστημονική και φιλοσοφική πρόοδο. 

Κατά την άποψη του Νίτσε, ο θάνατος του Θεού προανήγγειλε την κατάρρευση των απόλυτων ηθικών αξιών και την άνοδο του μηδενισμού, ένα επικίνδυνο κενό όπου τα παραδοσιακά συστήματα παραγωγής νοήματος δεν ισχύουν πλέον.

Στον 21ο αιώνα, η παρατήρηση του Νίτσε παραμένει επίκαιρη καθώς η εκκοσμίκευση συνεχίζει να αυξάνεται, ιδιαίτερα στη Δύση. Σύγχρονοι φιλόσοφοι όπως ο Charles Taylor και ο Slavoj Žižek έχουν εξετάσει τις συνέπειες μιας κοινωνίας μετά τον Θεό, ρωτώντας πώς τα άτομα και οι πολιτισμοί κατασκευάζουν νόημα σε έναν κόσμο όπου οι θρησκευτικές δομές δεν παρέχουν πλέον την κυρίαρχη αφήγηση.

Μερικοί στοχαστές υποστηρίζουν ότι ο κοσμικός ανθρωπισμός, ο οποίος τοποθετεί την ανθρώπινη ευημερία και την ηθική συμπεριφορά στο κέντρο του νοήματος, προσφέρει μια εναλλακτική λύση στην παραδοσιακή θρησκευτική πίστη. 

Άλλοι, όπως ο Jordan Peterson, προτείνουν ότι το συμβολικό πλαίσιο της θρησκείας συνεχίζει να παρέχει βαθιά ψυχολογικά και κοινωνικά οφέλη, ακόμη και αν η κυριολεκτική πίστη στον Θεό έχει εξασθενίσει.

Είμαι με τον Peterson σε αυτό. Ως ψυχολόγος, και μάλιστα ψυχολόγος του Γιουνγκ, η πίστη στον Θεό ισοδυναμεί με ψυχολογική, πνευματική και σωματική υγεία.

 Και δεν είναι απλώς μια «πίστη» στον Θεό, λες και ο ίδιος ο Θεός δεν ήταν πραγματικός και χρειαζόταν να γίνει πιστευτός για να Τον κάνει αληθινό. 

Ο Θεός είναι αναμφισβήτητα αληθινός. Είναι πολύ βαθιά έννοια για να της δώσει δικαιοσύνη σε λίγες προτάσεις. Ναι, οι περισσότεροι από εμάς (ίσως όχι οι περισσότεροι, αλλά πολλοί) έχουμε κάποια προβλήματα με τις παραδοσιακές οργανωμένες θρησκείες που περιγράφουν τον Θεό με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. 

Αλλά ο Θεός, και η ενοποιητική αρχή της ψυχής, είναι το ίδιο πράγμα που κρατά την ανθρωπότητα ενωμένη – η ζωτικότητα της ζωής. Χωρίς αυτό, δεν έχει απομείνει τίποτα.

Ατελείωτος πόλεμος: Η μονιμότητα της σύγκρουσης στη σύγχρονη εποχή

Η ιδέα του «ατελείωτου πολέμου» συνδέεται συχνά με τα έργα πολιτικών θεωρητικών όπως ο Τζορτζ Όργουελ, του οποίου το μυθιστόρημα 1984 απεικόνισε μια δυστοπική κοινωνία όπου ο διαρκής πόλεμος χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο κοινωνικού ελέγχου. 

Κατά την περίοδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο φόβος μιας ατελείωτης παγκόσμιας σύγκρουσης έγινε πραγματικότητα. Ενώ ο Ψυχρός Πόλεμος δεν κλιμακώθηκε ποτέ σε παγκόσμιο πόλεμο πλήρους κλίμακας, διατήρησε μια συνεχή κατάσταση έντασης μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων.

Ο φιλόσοφος Giorgio Agamben υποστηρίζει ότι τώρα ζούμε σε μια «κατάσταση εξαίρεσης», όπου οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν την απειλή της τρομοκρατίας και της αστάθειας για να δικαιολογήσουν επ' αόριστον καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και στρατιωτικής δράσης. Κατά την άποψή του, αυτό διαβρώνει τις πολιτικές ελευθερίες και κανονικοποιεί τον πόλεμο ως μέρος του πολιτικού τοπίου. Χρειάζεται να πω περισσότερα;

Ο αιώνιος πόλεμος είναι φυσικά μια νομισματική αναγκαιότητα, δεδομένου ότι πολλές χώρες εξαρτώνται από την πολεμική μηχανή για να διατηρήσουν τις οικονομίες τους σε λειτουργία.

Οι έννοιες του μετανθρωπισμού, του θανάτου του Θεού και του ατελείωτου πολέμου αλληλοσυνδέονται με λεπτούς τρόπους.

 Η μετανθρωπιστική επιθυμία υπέρβασης των ανθρώπινων περιορισμών μπορεί, κατά μία έννοια, να αντιπροσωπεύει μια σύγχρονη προσπάθεια να γεμίσει το κενό που άφησε ο θάνατος του Θεού, προσφέροντας την τεχνολογία ως τη νέα πηγή νοήματος και υπέρβασης. 

Εν τω μεταξύ, η επιμονή του πολέμου στη σύγχρονη εποχή υπογραμμίζει τον αγώνα της ανθρωπότητας με τη βία και την εξουσία, παρά την πρόοδο της τεχνολογίας και της φιλοσοφικής σκέψης - καθώς και τη διατήρηση της δύναμης του φόβου στα χέρια εκείνων που διοικούν ολόκληρο το shebang.

Η ειρωνεία όλων αυτών είναι εμφανής στο γεγονός ότι οποιεσδήποτε δυνάμεις βρίσκονται πίσω από αυτές τις τρεις μεγάλες έννοιες δεν είναι καλοπροαίρετες. 

Ο μετανθρωπισμός δεν θα τελειώσει με την ανυπέρβλητη υγεία και την αιώνια ζωή, αλλά στην πραγματικότητα το αντίθετο – το τέλος της ανθρώπινης φυλής και πιθανώς το τέλος όλης της ζωής στη γη. 

Αυτό δεν θα είναι ένα απρόβλεπτο υποπροϊόν της προσπάθειας, αλλά βρίσκεται στην πραγματικότητα στο επίκεντρο της πρόθεσής της. Περιττό να πούμε ότι ο θάνατος του Θεού απαιτείται για να εγκαινιάσει τον μετανθρωπισμό, όπως και ο ατελείωτος πόλεμος. 

Ο πόλεμος είναι απλώς ένα όχημα για τον φόβο και ο φόβος είναι ένα όχημα για τον απόλυτο έλεγχο. Ο απόλυτος έλεγχος είναι ένα όχημα για το θάνατο του Θεού και το θάνατο της ψυχής που θα έρθει να γίνει καθώς προχωρούμε όλο και περισσότερο στον μετανθρωπισμό.

Δεν μπορούμε να αφήσουμε να συμβεί αυτό. Ο Θεός να μας ελεήσει.

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ