ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΟΥΝ
Γράφει η Αλεξία Στουπή
*
Ο Πρόεδρος της Συρίας Ahmed al-Sharaa γνωστός και ως Τζολάνι, κατέφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες για μια ιστορική συνάντηση και είναι η πρώτη φορά από το 1946 που Σύρος ηγέτης πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στον Λευκό Οίκο.
Νωρίτερα οι ΗΠΑ και ο ΟΗΕ αφαίρεσαν τον Σάραα από τις λίστες κυρώσεων και τρομοκρατίας στέλνοντας έτσι ένα πρώτο μήνυμα ότι η στάση της Δύσης απέναντι στη Συρία αλλάζει ριζικά.
Από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, ο Σάραα προβαλόταν από τη Δύση όχι σαν να είναι καποιος τέλειος ηγέτης, αλλά ως ρεαλιστικός συνομιλητής δηλαδή κάποιος με τον οποίο μπορούν να συζητήσουν σοβαρά για το μέλλον της περιοχής και επομένως η επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον έρχεται ως φυσική συνέχεια μιας σειράς διπλωματικών κινήσεων από συναντήσεις με Ευρωπαίους ηγέτες, παρουσία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, επικοινωνία με Αμερικανούς αξιωματούχους για τη συνεργασία ενάντια στον ISIS αλλά και σταδιακή άρση κυρώσεων σε πρόσωπα του περιβάλλοντός του.
Σύμφωνα με διεθνή πρακτορεία τα ζητήματα που θα συζητηθούν με τον Τραμπ είναι σταδιακή άρση του νόμου Caesar που αποτελεί το βασικό νομικό εργαλείο για το πάγωμα της συριακής οικονομίας τα τελευταία χρόνια, η ένταξη της Συρίας σε διεθνή συμμαχία κατά του ISIS, με ενεργό ρόλο στα σύνορα με το Ιράκ, η ασφάλεια των συνόρων με Ιορδανία και Λίβανο αλλά και σενάρια για συνεργασία με το Ισραήλ σε ζητήματα ασφαλείας κάτι που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αδιανόητο.
Επίσης πληροφορίες θέλουν τις ΗΠΑ να σχεδιάζουν στρατιωτική βάση κοντά στη Δαμασκό, με στόχο τον καλύτερο συντονισμό και την επιτήρηση της περιοχής.
Για τις ΗΠΑ η Συρία δεν θεωρείται πλέον χαμένη υπόθεση αλλά παίκτης-κλειδί για την ασφάλεια της περιοχής και τη διαχείριση κρίσεων όπως η τρομοκρατία ή η προσφυγικές ροές και ταυτόχρονα αυτή η προσέγγιση στελνει και μήνυμα προς Ρωσία και Ιράν.
Αν η Συρία στραφεί προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και αποκτήσει σχέσεις με τη Δύση τότε η Ρωσία χάνει τον αποκλειστικό της ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο ιδιαίτερα σε σχέση με τη ναυτική της βάση στην Ταρτούς αλλά και το Ιράν ίσως δει να περιορίζεται η ελευθερία κινήσεών του ειδικά όσον αφορά τη μεταφορά όπλων και υποστήριξης προς τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο.
Με απλά λόγια, η Δύση επιχειρεί να μπει ξανά στο γεωπολιτικό παιχνίδι της Συρίας και να αποδυναμώσει τον άξονα Μόσχας – Τεχεράνης.
Η επίσκεψη αυτή είναι όμως και μια έμμεση πίεση προς την Τουρκία αφού μην ξεχνάμε πως εδώ και χρόνια η Άγκυρα εκμεταλλεύτηκε το συριακό χάος για να πατήσει στρατιωτικά σε εδάφη του βορρά και κυρίως για να ελέγχει τις κουρδικές περιοχές όμως τώρα ενδέχεται ακόμη και να ανοίξει ο δρόμος για να τεθεί, ακόμη και σε επίπεδο ΟΗΕ, το θέμα της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων. Βεβαια δεν ειναι καθόλου σίγουρο ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί άμεσα, αλλά και πάλι η Τουρκία μπορεί και να χάσει το πλεονέκτημα του μοναδικού συνομιλητή στην περιοχή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αλλαγή στάσης των Η είναι εντυπωσιακή ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πως μόλις έναν χρόνο νωρίτερα το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών τον είχε επικήρυξει με 10 εκατομμύρια δολάρια στο πλαίσιο του προγράμματος Rewards for Justice κατηγορώντας τον για σχέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις συνεπώς ειναι προφανής η αντίφαση: από καταζητούμενος γίνεται μεσα σε λίγους μήνες συνομιλητής και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο και αυτό από μόνο του υπογραμμίζει όχι μόνο την αλλαγή στρατηγικής των ΗΠΑ αλλά και το πόσο γρήγορα μεταβάλλονται τα κριτήρια της διεθνούς νομιμοποίησης.
Από ολη αυτη την εξέλιξη επίσης σημαντικό είναι ότι η αμερικανική πολιτική αλλάζει στρατηγική καθώς φαίνεται να εγκαταλείπει το δόγμα της αλλαγής καθεστώτων και να στρέφεται σε κάτι πιο πρακτικό. Δεν φαίνεται να ψάχνει ιδανικούς συμμάχους αλλά μάλλον χρήσιμους συνομιλητές και εάν κάποιος μπορεί να προσφέρει σταθερότητα, έστω και χωρίς δημοκρατικό προφίλ, τότε θεωρείται αξιόπιστος εταίρος.
Αυτές οι αλλαγές θα έχουν και άμεσο ενδιαφέρον για την Ανατολική Μεσόγειο καθώς θα σχετίζονται με την ενεργειακή ασφάλεια, με την προστασία των θαλάσσιων διαδρόμων, με την ισορροπία ισχύος απέναντι στην Τουρκία αλλά και με το πώς θα διαμορφωθεί ο ρόλος ο δικός μας σε έναν μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό χάρτη.
Η επίσκεψη λοιπόν του Αλ Σάραα στο Οβάλ Γραφείο είναι το πρώτο σημάδι ότι ο πόλεμος της Συρίας δεν τελειώνει με τιμωρία αλλά με ένα είδος αποδοχής και σταδιακής επιστροφής στη διεθνή κοινότητα και αυτό δείχνει καθαρά προς ποια κατεύθυνση θέλει να κινηθεί η διεθνής πολιτική στη Μέση Ανατολή.
*Πολιτικός Επιστήμονας
MA Εφαρμοσμένη Στρατηγική & Διεθνής Ασφάλεια
Αποφ. ΕΣΔΔ, ΣΕΘΑ
Εξειδ. Γεωπολιτική ανάλυση της Μέσης Ανατολής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου