ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΚΟ...

ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ ΤΟΥ  (ΑΥΤΟ)ΔΙΑΣΥΡΜΟΥ

Κι έτσι «φθάσαμε ως εδώ», να λιάζονται οι πρόσφυγες στις λάσπες της Ειδομένης.

Στην Ειδομένη δεν υπάρχει ελληνικό κράτος, υπάρχει παρακράτος των ΜΚΟ. Με τις οποίες ο κ. Τσίπρας και ο μισός ΣΥΡΙΖΑ έχει διττή σχέση. Από τη μια τις κατηγορεί ότι χρηματίζονται κι από την άλλη εγκρίνει (διά της χρησιμοποίησής τους) τον χρηματισμό τους. Διότι και σε αυτό το θέμα ο κ. Τσίπρας «δεν μπορεί να κάνει αλλιώς». 

Από τη μιαο κ. Πρωθυπουργός παραδέχεται, υπαινίσσεται και εν τέλει δηλώνει ότι για τον «χάρτη εισόδου προσφύγων» στη FYROM υπεύθυνες (πιθανόν να) είναι ορισμένες ΜΚΟ. Δεν καταλαβαίνει (για μιαν ακόμα φορά) ο κ. Πρωθυπουργός ότι με τη δήλωσή του αυτή ομολογεί πως το παρακράτος των ΜΚΟ είναι κράτος εν κράτει! Ομολογεί, επίσης, ότι το ελληνικό κράτος δεν διαθέτει ούτε «μάτια», ούτε «αυτιά» σε έναν χώρο όπου εκ των πραγμάτων ανάμεσα στους αμνούς δρουν και προβατόσχημοι λύκοι - των τζιχαντιστών, των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών κι άλλων ενδιαφερομένων. Στην Ειδομένη (κι όχι μόνο) η Ελλάδα είναι ένα ξέφραγο αμπέλι μες στις λάσπες. Από την άλλη

ο κ. Τσίπρας «δεν μπορεί να κάνει αλλιώς» με τις ΜΚΟ, διότι οι μισοί Συριζαίοι (κι απ’ αυτούς οι μισοί καλοπροαίρετα) πιστεύουν ότι οι ΜΚΟ παράγουν έργο αγαθό, ενώ οι υπόλοιποι είναι ανακατεμένοι (έκπαλαι) με ΜΚΟ που απορροφούν και διαχειρίζονται πολλά φράγκα - πρόκειται για κατ’ επάγγελμα ανθρωπιστές και επί χρυσίω ιδεολόγους.

Οι ΜΚΟ παίρνουν κατευθείαν χρήματα από την Ενωση (που παρακάμπτει το ελληνικό κράτος ως αναξιόπιστο) και ορισμένες απ’ αυτές παίρνουν χρήματα και από το ελληνικό κράτος (που τις θεωρεί αξιόπιστες). Τσίρκο. Που σηματοδότησε η υπόθεση Ρόντου, καθώς και σειρά άλλων υποθέσεων που αφορούν σε κατάχρηση εκατομμυρίων ευρώ για απίθανους λόγους, όπως η κατασκευή... λέμβων στην... Αβησσυνία.

Προφανώς, η εικόνα της Ειδομένης και δεν «τιμά την Ελλάδα», ούτε ατιμάζει την Ευρώπη. Διαχείριση των «παράπλευρων απωλειών» ενός πολέμου γίνεται, και γίνεται απ’ τα θηρία που τον έχουν εξαπολύσει. Και μάλιστα με τον πιο ιταμό τρόπο - με την παραοικονομία

που έχουν στήσει γύρω απ’ τον ανθρώπινο πόνο λαθρέμποροι ψυχών και σοβαροφανείς Ευρωπαίοι ηγέτες από κοινού. Μια ιταμή υπόθεση, την οποίαν η ελληνική κυβέρνηση υπηρετεί-παρακολουθεί με τον πιο οικτρό τρόπο και τα πιο επικίνδυνα αποτελέσματα. Η FYROM μας κλείνει τα σύνορα κατάμουτρα, η Ενωση το εγκρίνει, ο κ. Τσίπρας λέει και για αυτό ψέματα (επειδή και για αυτό τον έπιασαν κορόιδο) και ο κ. Μουζάλας δεν έχει πρόβλημα με τους Τούρκους χωροφύλακες στα ελληνικά νησιά, παρ’ ότι η Τουρκία θα είχε κάποιο προβληματάκι με Ελληνες αστυφύλακες στις δικές της ακτές. Τσίρκο.

Η κυβέρνηση αυτή κάθε μέρα δεν ξέρει τι της ξημερώνει! Πέρα από τις προγραμματισμένες κεραμίδες που της πέφτουν στο κεφάλι (φέρ’ ειπείν στις «διαπραγματεύσεις» με την Τρόικα), της έρχονται καθημερινώς κατακέφαλα και κεραμίδες από τις δηλώσεις ή τα έργα των υπουργών ή άλλων στελεχών της κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ.

Λέει όσα είπε για τις ΜΚΟ ο κ. Τσίπρας, τις χαϊδεύει ο κ. Κυρίτσης (ο βουλευτής εκείνος που κατά την ορκωμοσία του είχε δηλώσει πως κάποτε είχε κατουρηθεί - δεν ενθυμούμαι τον λόγο, αλλά για να θέλει ο εν λόγω βουλευτής να πληροφορήσει το πανελλήνιο ότι είχε κατουρηθεί κάποτε, κάποιος σοβαρός λόγος θα ήταν). Ο ίδιος και ο αυτός κ. Κυρίτσης βρήκε την παρόλα Μουζάλα (για τη «Μακεδονία») «εντελώς ασήμαντη». Αλλο, προφανώς, ήθελε να πει, πιθανόν κάτι το αποδραματοποιητικό, αλλά δεν ήξερε πώς να το πει και έτσι το είπε! βγάζοντας «ασήμαντες» τις κουβέντες ενός υπουργού - ασήμαντον και τον ίδιο! Παρ’ ότι

για αυτές τις ασημαντότητες τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα έγιναν μαλλιά κουβάρια μεταξύ τους (και ο ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό του). Η κυβέρνηση φθίνει (εκτός των άλλων, πάει με μια παραίτηση υπουργού κάθε τρεις και λίγο), διότι ο κ. Τσίπρας «τοιαύτους επέλεξε αρχιερείς». Επί παραδείγματι ο κ. Μουζάλας, δεν «φταίει» αυτός. «Μακεδονία» ονομάζει τα Σκόπια όταν ομιλεί κατ’ ιδίαν και με τους φίλους του, «Μακεδονία» τα είπε και δημοσίως, δύο φορές. Εξις δευτέρα φύσις. Το

ότι στη συνέχεια ζήτησε συγγνώμη δείχνει απλώς πόσο «ασήμαντη» ήταν η δήλωσή του. Τέτοια που ο κ. Καμμένος να θέσει δίλημμα «ή εγώ ή αυτός», δίλημμα και για τον μισό ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί τον κ. Καμμένο «ψεκασμένο» και «λαϊκιστή», ένα αναγκαίο κακό, προκειμένου η κυβέρνηση Τσίπρα να κάνει εν τέλει το καλό, που μπορεί να κάνει μια Αριστερά με Δεξιά πολιτική. Τσίρκο. Τιμημένη

Ειδομένη όπως είπε, άλλο θέλοντας να πει ο διαρκώς αριστεύων κ. Μπαλτάς. Ο άνθρωπος που πιστεύει ότι η επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό έθνος κι όχι ότι το ελληνικό έθνος έκαμε την επανάσταση του 1821 (και καμιά εικοσαριά πριν απ’ αυτήν)! Μία επανάσταση αγνώστου μητρός. Που πριν να κάμει εκείνους που την έκαμαν Ελληνες, οι ίδιοι ήταν Πετσενέγκοι (ή Πατσινάκες, θα σας γελάσω). Ομως ούτε ο κ. Μπαλτάς «φταίει» για τη φαιδρότητα τέτοιων απόψεων, αφού τη φαιδρότητα αυτή τη θαυμάζει ο κ. Τσίπρας. Την υγειά μας να ’χουμε ως την επόμενη κεραμίδα που θα αμολήσει ο κ. Μπαλτάς ή ο κ. Μουζάλας, ως τα επόμενα «γεμιστά» της κυρίας Φωτίου, ως τα επόμενα μέτρα Τρύφωνος και τις επόμενες αμετροέπειες Κουρουμπλή για την παχυσαρκία των δικηγόρων, τις κουτοπονηριές Κατρούγκαλου, την πρόοδο του κ. Καρανίκα στην καριέρα-που-είναι-χολέρα και όλα τα υπόλοιπα

που διασύρουν καθημερινώς την Αριστερά.

Διότι αυτή η κυβέρνηση διασύρει καθημερινώς την Αριστερά. Οχι την Αριστερά της κυρίας Τζάκρη και του κ. Φάμελλου, αλλά την Αριστερά που ψήφισαν οι Ελληνες και τους βγήκε νεοφιλελεύθερη Δεξιά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε αυτή την κυβέρνηση υπάρχουν ανόητοι, ερασιτέχνες, αυτάρεσκοι, ακόμα και ιδιοτελείς, αν αυτό ήταν εκείνο που τη χαρακτηρίζει. Τη χαρακτηρίζει όμως το γονάτισμα, η υποταγή. Η εξάρτηση από την Τρόικα και η εκτέλεση των εντολών της. Απ’ αυτό προκύπτουν

τα δεινά κι όχι απ’ την ανοησία και το ελλιποβαρές ορισμένων (αναπόφευκτο άλλωστε, αν και στη σύνθεση αυτής της κυβέρνησης υπερβαίνει το ανεκτό). Γι’ αυτό και η κυβέρνηση των εντολοδόχων της Τρόικας παρουσιάζει κόπωση, ανικανότητα, φθορά και ελλοχεύουσα επικινδυνότητα.

Στηρίζεται πλέον μόνο σε εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι «στο τέλος κάτι καλό θα κάνει», σε εκείνους που επωφελούνται απ’ το έργο της (πλούσιοι οι μεν, λιγούρια οι δε) και σε εκείνους που πιστεύουν ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι χειρότερος απ’ τον κ. Τσίπρα - δίκιο έχουν, αλλά η πολιτική Τσίπρα είναι που οδηγεί στον κ. Μητσοτάκη. Και

πάντως, το ποιος είναι χειρότερος δεν μας λύνει το πρόβλημα. Αυτή η λογική συνιστά έναν ακόμα διασυρμό της Αριστεράς. Η Αριστερά εκλήθη από τον λαό για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της και όχι για να του εξηγεί γιατί δεν μπορεί να το εφαρμόσει. Κι αυτό

είναι ο μεγαλύτερος αυτοδιασυρμός. Το ίδιο πεισιθάνατος με τον (αυτο)διασυρμό της υποταγής…

ΠΗΓΗ