ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Γράφει ο Λευτέρης Πανούσης
Κοίτα ρε φίλε μου, τι σόι δικαιοσύνη[;] φτάσαμε να έχουμε στην Ινδογρεκία.
Ρίξανε 10 χρόνια φυλακή σε μεσόκοπη καθαρίστρια, επειδή λέει πλαστογράφησε το "απολυτήριο" Δημοτικού, για να διοριστεί στο δημόσιο!
Την Ε΄ Δημοτικού την έκαμε ΣΤ΄Δημοτικού!
Και η στυγερή εγκληματίας βρίσκεται τώρα στις φυλακές, ενώ εκατοντάδες βιαστές, φονιάδες, σαδομαζοχιστές, ληστές, βασανιστές και ανασκολοπιστές, γλεντάνε στον Ρέμο τα τελευταία τους προσοδοφόρα εγκλήματα...
Και μιλάμε ότι τελικά το απολυτήριο της ΣΤ΄Δημοτικού το πήρε,η γυναίκα. Αλλά το πήρε κατόπιν εορτής. Αφού πλέον είχε καταθέσει το πλαστό.
Επί χρόνια λοιπόν, καθάριζε τις σκάλες χωρίς να έχει απολυτήριο Δημοτικού!
Και φυσικά, αν απαιτείται πτυχίο δημοτικού για να καθαρίσεις μια σκάλα σε παιδικό σταθμό, προφανώς για να καθαρίσεις γραφείο πρωθυπουργού, θα χρειάζεται ντοκτορά [στις πίπες].
Ποιος είχε διαφορίσει λοιπόν το γράμμα του Νόμου, από το Πνεύμα του Νόμου;
Γιατί Δικαστής είναι αυτός που ξέρει, τολμά και μπορεί να ξεχωρίσει το τι λέγουν οι κομπιούτερς και τα χαρτιά, με το τι λέγει ο Θεός και το Δίκαιο.
Που δεν καταγράφονται στους νομικούς κώδικες...
Αλλά εδώ μιλάμε για δικαστές made in Helladistan. Ποιο γράμμα, ποιο πνεύμα και ποιος νόμος; Ότι λένε τα χαρτιά...
10 χρόνια;
10 χρόνια, ακατέβατα! Και πρωτοδίκως είχε φάει 15!
Και ισόβια κάθειρξη να έλεγε το γράμμα του νόμου δηλαδή, ισόβια κάθειρξη θα της ρίχνανε.
Αυτό στην Ινδογρεκία, το αποκαλούν δικαιοσύνη...
Δέκα [10] χρόνια, λοιπόν. Ακατέβατα. Και χωρίς νόμους Παρασκευόπουλου και άλλα τέτοια ανατριχιαστικά.
Ποια είναι; Η Κουφοντίνα είναι; Η Ηριάννα ή ο Ρουβικωνας, για να της βαράνε προσοχές εισαγγελείς, δικαστές, παραδικαστές, γραμματείς και νοτοπούλες.
Μια φτωχιά γυναίκα είναι, που χε να θρέψει στόματα. Και άλλαξε το Ε΄ σε ΣΤ'...
Σώπα, ρε...
Λες και άμα είχε πραγματικά βγάνει την ΣΤ΄ Δημοτικού [που τη έβγανε εν τέλει] θα ήταν άξια να χειρίζεται το σφουγγαρόπανο.
Δηλαδή όλο το αλβαναριό που βάφει, μπογιατίζει, μερεμετάει, χτίζει, γκρεμίζει και καθαρίζει τα μισά υπουργεία [στα άλλα μισά είναι Πακιστανοί], έχουν γνήσια πτυχία της Αλβανικής Ακαδημίας Επιστημών;
Έχουν ψάξει ποτέ οι δικαστές, οι εισαγγελείς, οι εφέτες, οι αρεοπαγίτες, οι γραμματείς και οι συριζαίοι του απέραντου κωλάδικου που άλλοτε λεγότανε Ελλάς, τι σόι πτυχία είναι αυτά που τους πλασάρει το αλβαναριό και ο πάσα ένας τριτοκοσμικός τυχοδιώκτης;
Καθότι έτσι και κάτσουν να ερευνήσουν αν είναι γνήσια κάτι πτυχία πανεπιστημίων από την Αλβανία, από τον Άνω Ζαμβέζη, από το κογκολιστάν ή το Πακιστάν, θα διαπιστώσουν ότι η φουκαριάρα η καθαρίστρια του ελληνικού δημοτικού, ξέρει περισσότερα γράμματα, από τον Αλβανό, που μοστράρεται για καθηγητής πανεπιστημίου, με πτυχίο από το φωτοαντιγραφικό του χωριού του!
Εδώ έγινε η κ. Νοτοπούλου υπουργός [και με γνήσια πτυχία] και θα κάτσουμε τώρα να αναρωτηθούμε αν η "πλαστογράφος" μας, ήταν δίκαιο να ξαραχνιάζει τις σχολικές αίθουσες, χωρίς απολυτήριο Δημοτικού;
Δηλαδή, αν δεν είχε ούτε καν απολυτήριο νηπιαγωγείου, θα σφουγγάριζε λιγότερο καλύτερα το γραφείο του κ. Διευθυντη;
Ωραίους νόμους ψηφίζουνε ρε στα κυνοβούλια τους...
Και κάθομαι τώρα εγώ και συλλογιέμαι...
Αν το δούμε το ζήτημα βάσει του Πνεύματος του Νόμου, Θεού και ανθρώπων, τότε χίλιες φορές καλύτερα, αν η γυναίκα δεν είχε τελειώσει το δημοτικό.
Κι αν δεν είχε πάει και καθόλου σε ελληνόφωνο σχολείο, ακομα πιο καλά.
Πιο στέρεες γνώσεις θα είχε και πολύ μεγαλύτερη ευρύτητα κατανόησης των γεγονότων και των κοινωνικών δράσεων, από όλους αυτούς τους πτυχιούχους ντενεκέδες που βγανουνε τα πανεπιστήμια της συμφοράς και της αριστεράς.
\
Διότι φίλε μου, τα ελληνόφωνα σχολειά σήμερις, αρχίζοντας από τα νηπιαγωγεία και φτάνοντας ως τα πανεπιστήμια, δεν είναι σχολεία, με την πραγματική έννοια του όρου.
Είναι φιδοφωλιές, όπου διαπλάθεται και παραμορφώνεται ο χαρακτήρας και ο νους του Έλληνα.
Είναι άντρα ημιμαθών εκπαιδευτικών, λειτουργικώς αναλφάβητων διευθυντών και προπαντός, είναι κολαστήρια της Κοινής Λογικής και της Συλλογικής Εθνικής Μνήμης, όπου το μόνο που πραγματικά διδάσκεται είναι η λήθη των συλλογικών μας ταυτοτήτων και η διαστρέβλωση της ιστορικης μας μνήμης.
Για δείτε την εκπληκτική φωτογραφία που σας έχω κοτσάρει, απάνου-απάνου...
Η κυρά Ελλάδα σκύβει ευλαβικά και φιλάει την Ελληνική σημαία, στα χέρια του στρατιώτη.
Ε λοιπόν, να ποια Γνώση έχουμε λησμονήσει εμείς οι ελληνόφωνοι γκρεκορωμιοί, που παινευόμαστε πως τελειώσαμε πανεπιστήμια.
Τη γνώση που πατάει στέρεα στη Γη, στο Φως, στη συλλογική μας συνείδηση, στα μνημεία μας, στην αρμύρα του Αιγαίου, στην ελιά και στο κλήμα.
Αυτά είναι πτυχία, αδέρφια μου. Κι αυτά τα είχανε άλλοτε οι προγιαγιάδες μας, οι προπαππούδες και οι ωραίοι νεκροί μας.
Αυτά είναι τα πτυχία της κυρά Ελλάδας, που την καθιστούν απολύτως ικανή να μπει στα σημερνά μας σχολεία - όχι για να καθαρίσει - αλλά για να βάνει κάτου εκπαιδευτικούς και προφεσσόρους και να τους διδάξει τι εστί Πατρίδα.
Τι εστί Συλλογική ταυτότητα.
Τι εστί άξιον να μας εμπνέει...
Από τέτοιες κυρα Ελλάδες αδέρφια μου, γυναίκες των απλών Ελλήνων, χτίστηκε ο πολιτισμός μας. Από τέτοιους ανθρώπους, του ιδρώτα και της πέτρας, σηκώθηκαν τα μνημεία μας και φωτίστηκαν οι νόες μας.
Και κάτι τέτοιες κυρ΄Ελλάδες, με τα χελωνόδερμα χέρια τους, σκάψανε τα αμπέλια μας, ανάστησαν τις κερασιές μας, ημέρεψαν το αρχιπέλαγος.
Κάτι τέτοιες κυρά Ελλάδες, που δεν είχαν πατήσει το πόδι τους σε σχολείο, έχτισαν ναούς και κτίρια, υπουργεία και μέγαρα, βιβλιοθήκες και θέατρα.
Κάτι τέτοιες κυρά Ελλάδες μωρέ, μεγάλωσαν Παπαδιαμάντηδες και Δραγουμηδες.
Με πτυχίο τους τη ζωντανή μαθητεία στο πανεπιστήμιο των αγρών.
Και βρέστε μου εσείς σήμερα έναν δάσκαλο, που να έχει την τόλμη να βγει να να μολογήσει, πω;ς τέτοια πτυχία πια, δεν δίδονται στην Ελλάδα.
Και δεν δίδονται γιατί και οι ίδιοι οι δάσκαλοι, δεν έχουν τέτοιους δασκάλους να τους διδάξουν.
Μόνο ξέρουνε να πιπιλάνε τα αυτιά των παιδιών με το πόσο καλό είναι να τον παίρνεις από όλες τις τρύπες, με το τι ωραία που περνάνε στις γκέη οικογενειες, με το τι καντάρια πολιτισμό μας φέρνουνε πεσκέσι οι αλβανοκογκολέζοι και με το τι λέγει ο Μωάμεθ ότι πρέπει να κάμουν οι πιστοί μουσουλμάνοι στο ραμαζάνι.
Τέτοια θα της μαθαίνανε της καθαρίστριας στα γυμνάσια και στα λύκεια, αν πήγαινε και σ αυτά.
Και θα της μαθαίνανε επίσης, αυτό που ήξερε τα παλιά τα χρόνια, η κυρά Ελλάδα μας. Να αρπάζει την Ελληνική σημαία [το σύμβολο της δικιάς της συλλογικής ταυτοτητας!] και να το καίει!
Ε λοιπόν καλύτερα που δεν πήγε στα σχολειά τους.
Δεν της στράβωσαν οι δασκάλοι το μυαλό, όπως το έχουν στραβώσει σε αμέτρητα άλλα μαθητούδια, που βρέθηκαν στα νύχια τους.
Και να σας πω τώρα τι είδους τιμωρία της χρειάζονταν της καθαρίστριας, που πλαστογράφησε το ενδεικτικό της ΣΤ΄ δημοτικού [ενώ όσοι έχουν πλαστογραφήσει ντοκτορά και καραπτυχιάρες, είναι στην απόξω]
Θα της άρμοζε να την πάρουν και να της πουν - ξέχνα κυρά μου όσες αηδίες σε μάθανε οι δασκάλοι στο Δημοτικό και πάρε κι αυτό το κωλόχαρτο που σου δώσανε στην ΣΤ΄ τάξη, να το δώσεις στα παιδιά σου να σκουπιστούν...
Ξέχνα όσα σε έχουν μάθει οι προφεσόροι της χρεωκοπίας μας και τράβα να ζήσεις έναν χρόνο σιμά στην κυρά Ελλάδα. Κι όταν σου δώσει εκείνη το δικό της πτυχίο, να γυρίσεις πίσω εδώ και θα σε βάνουμε για συμβουλάτορα του Πρωθυπουργού μας - όποιος και να είναι τότε.
Είναι βέβαιο ότι μπροστά σε μια μαθήτρια της κυρά Ελλάδας, ο πάσα ένας καθεστωτικός αρχισυμμορίτης της εξουσίας, θα είναι σκέτο τούβλο.
ΚΙ ότι θα έχει πάρα πολλά να μάθει, που τώρα του τα έχουν αφαιρέσει από το μυαλό, οι μηχανικοί ελέγχου του νου και οι προφέσορες των διεθνών κογκλάβιων...
Αν μωρέ βρίσκονταν ένας δικαστής, που θα ήταν ικανός να πράξει κάτι τέτοιο, θα σας έλεγα ότι - να! Έχει ακόμα ελπίδες η κυρά Ελλάδα μας...
Γιατί, θα θυμάστε ασφαλώς, ότι και άλλα χρόνια [πιο παλιά] οι Έλληνες δικαστές φάνηκαν τόσο κάφροι, που πήγανε και καταδίκασαν [ή έστω ανέχτηκαν την καταδίκη] του Γέρου του Μωριά [τον Αρχιστράτηγο του έθνους μας, που μια νυφίτσα (σημ. Οίμου: ατάλαντη) τον αποκάλεσε γκέουλα...]
Ε λοιπόν, εξόν από εκείνους τους [κατα]δικαστές, υπήρχε όμως και ένας Τερτσέτης.
Και γι αυτό άντεξε η Ελλάδα άλλους δυο αιώνες...
Σήμερα;
Την εξαίρετη φωτογραφία την ξεπατίκωσα από το καλό μπλογκ: "Φιλοσοφία και Ερευνα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου