«ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΩΓΜΕΝΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΠΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ»!
Κοινοποιεί ο Γεωκών
Έβγαλαν κάποιους έξω από το σπίτι τους, τους πέταξαν έξω στο κρύο, στην ζέστη, τους σπρώξανε στα αγκάθια, τους έβρισαν, και επειδή έφαγαν ένα καλαμπόκι από τον αγρό τους, τους έπιανε κλέφτες και απατεώνες.
Και δάκρυσαν πολύ αυτοί, και επόνεσαν τόσο πολύ στην ψυχήν τους που τους ξεσπιτώσανε και έφυγαν τα παιδιά τους για να βρουν άλλους αγρούς, και τα δάκρυα τους έφτιαξαν ένα ποτάμι με πεντακάθαρο νερό.
Για φαντασθείτε πόσο πολύ έκλαψαν και επόνεσαν, και κάθε ημέρα έπλεναν τον πόνον τους στο ποτάμι των δακρύων.
Να όμως που το ποτάμι έπιασε ψάρια αλλά και πότισε και τις ακτές και βρήκαν ολίγα χόρτα στην αρχή για να φάνε.
Και ξαφνικά είδαν να έρχεται μια κιβωτός! Ως κάτι άγνωστον, την άρπαξαν με λαχτάρα μήπως είχε μέσα λίρες, την έβγαλαν στην ακτή, γονάτισαν, την άνοιξαν και δεν βρήκαν λίρες, αλλά βρήκαν ένα γράμμα, το άνοιξαν και έγραφε Ο ΘΕΟΣ!
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, και διωγμένοι είσθε εσείς, που Ο Κύριος θα δικαιώσει!
Και γύρισαν οι υιοί τους από τους άλλους αγρούς ( από άλλες χώρες ) που είχαν πάει, φορτωμένοι θλίψη, τρόμο και χαλασμένη ψυχή.
Απελπισμένοι γύρισαν στον αγρό, από τον οποίον τους πέταξαν έξω, και περνώντας τον ποταμόν ΣΑΣΤΙΣΑΝ και ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ, μήπως μπήκαν στον παράδεισον, και με απορία κοιτούσαν ο ένας τον άλλον.
Και ξαφνικά βλέπουν την Μητέρα τους ( Την Παναγία ) ως αρχόντισσα και Βασιλισσα επί της Γης, να τους καλωσορίζει και πάλιν και τους έδειξε την καλύτερη βίλα που δεν είχαν δει στα άλλα μέρη που πήγαν.
Και ως επιγραφή στο επάνω μέρος της εξώπορτας έγραφε με γράμματα που και τον χρυσό είχαν ξεπεράσει…
«Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ…ΣΑΣ ΚΑΛΟΣΩΡΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ! »
Και έκλαψαν και πάλι από αγάπη, και μαζεύτηκαν πάνω στην κιβωτό, εγονάτισαν με πολύ λαχτάρα, την ξανάνοιξαν για να δουν τι είχε μέσα, άλλα τι βρήκαν πάλι γραμμένο;
«ΗΡΘΑΤΕ ΕΣΕΙΣ ΥΙΟΙ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕ Ο ΥΙΟΣ »!!!
Έτσι μαζεύτηκε η οικογένεια και ΔΕΝ ΧΩΡΙΣΑΝ ΠΙΑ ΠΟΤΕ !
Εξαφανίστηκαν από προσώπου γης τα «αφεντικά» και έμεινε μόνον Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, Ο ΠΑΤΗΡ.
ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΕΙΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΔΕΝ ΕΛΕΙΨΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΗ ( ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ )
Και όμως το ποτάμι δεν το ξέραναν ποτέ για να μην ξεχάσουν αυτά που πέρασαν.
Αλλά επειδή έβλεπαν απέναντι μόνον ξεραμένη γη, άνοιγαν μικρά αυλάκια ώστε τα ψάρια να περάσουν απέναντι ως τροφή και από το καλύτερο και ατελείωτο αμπέλι, δώσανε και κρασί στους άλλους.
ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΩΣ ΦΩΣ ΛΑΜΠΑΔΑΣ ΤΗΝ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΝΑ ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΕΡΗ
Και έζησαν αυτά τα παιδιά παραδεισένια στον παράδεισο του παραδείσου.
Σας άρεσε παιδιά μου το διήγημα αυτό; Αυτοί θα είσαστε εσείς και αυτή θα είναι η χώρα σας, μην ξεχνάτε τον ποταμό, μην ξεχνάτε τα βάσανα σας …
Αυτό το διήγημα, κομμάτι, κομμάτι, θα το δείτε κάθε ημέρα να πραγματοποιείται!
Σημείωση του Γεωκών
Αυτό το κείμενο είναι ένα μικρό μέρος από τα δεκάδες κείμενα που μου έχουν δοθεί από ΓΕΡΟΝΤΑ από το 2013. Μέχρι σήμερα δεν είχα πρόθεση να τα κοινοποιήσω αλλά βλέποντας ότι τα γεγονότα τρέχουν πάρα πολύ γρήγορα αποφάσισα να αρχίσω να τα δημοσιεύω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου