ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΜΗ ΧΡΟΝΙΣΕΙΣ

Γράφει ο Κυανούς Oυρανός

Ευχαριστώ Χριστέ μου,

που πριν κάποια χρόνια με ξαναδέχτηκες κοντά σου.  Ήμουν βέβαια νηπιοβαπτισμένος κι από Ορθόδοξους γονείς.  Ερχόμουν όμως στην εκκλησία ευκαιριακά σε κάποιους γάμους και βαπτίσεις, να προσκυνήσω τον Επιτάφιο και να πάρω το Αναστάσιμο Φως και γρήγορα να πάμε σπίτι με την οικογένεια μην κρυώσει η μαγειρίτσα…

Αυτό που τώρα χαρακτηρίζω «γιαλαντζί χριστιανό».  Τι ντροπή… συγγνώμη... 

Όταν κατηύθυνες τα βήματά μου στον πρώτον υπερήλικα γέροντα άρχισα να μαθαίνω την Αλήθεια, ότι ο Θεός δεν είναι ένας γενειοφόρος παππούλης που παρακολουθεί από τον εξώστην απαθής τα χάλια μας αλλά συμμετέχει ενεργά, αποφασιστικά και με πολύ αγάπη με τους ουράνιους λειτουργούς Του αλλά και τους κανόνες Του.  

Κυρίως όμως έμαθα ότι η κοσμική αντίληψις των γήινων καταστάσεων είναι εντελώς διαφορετική ή και αντιδιαμετρική από την Θεϊκή θεώρησιν. 

Επειδή κατά κόσμον είμαι επιστήμονας αναγκαία μελέτησα περισσότερο για Σένα και για μας τους ανθρώπους.  

Εκείνα τα βιβλία των μακαριστών γερόντων (και νυν αγίων) Παϊσίου και Πορφυρίου μου έδωσαν τη βασική γνώσιν Ορθοδοξίας κι αυτούς τους εκλεκτούς θεωρώ σαν πρώτους μου πνευματικούς κι ας μην τους συνάντησα ποτέ.  

Πέρα από τα βασικά της Ορθοδοξίας μου έδειξαν την διέξοδον από τα αδιέξοδα προβλήματα, που διαπίστωνα στην Επιστήμη.

Κυρίως όμως εμπέδωσα ότι είσαι Παντοδύναμος, Παντογνώστης, Πανάγαθος, Φιλεύσπλαχνος κλπ και σταδιακά κατάλαβα ότι πρέπει να Σε βλέπουμε όχι όπως εμείς θέλουμε (γιατί έτσι ο καθένας φτιάχνει τον δικό του θεόν – ένα είδωλο) αλλά όπως είσαι, η Αλήθεια. 

Αυτό που ο άλλος μεγάλος σύγχρονος γέροντας και νυν άγιος Σοφρώνιος του Έσσεξ τιτλοφόρησε στο βιβλίο του «Οψόμεθα τον Κύριον καθώς εστίν».

Έτσι έμαθα να εμπιστεύομαι μόνο τους άγιους Πατέρες της Εκκλησίας για την ερμηνεία των Γραφών γιατί οι πονηροί λογισμοί παραμονεύουν συνεχώς ώστε να "πλανήσουν και τους εκλεκτούς", όπως συνέβη στο παρελθόν με αιρεσιάρχες, που ήταν ακόμη και Οικουμενικοί Πατριάρχες.  

Και τότε μόνο με συμπροσευχή των αγίων πατέρων δινόταν η φώτισις του Αγίου Πνεύματος κι έλαμπε η Αλήθεια.

Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι αυτό που ζούμε στη γη είναι το πραγματικό Σπήλαιο του Πλάτωνα κι αυτό που επαγγέλθηκες είναι η έξοδος από το Σπήλαιο στο Αιώνιο κι Ανέσπερο Φως.  

Ότι η Επιστήμη είναι η προσπάθεια γνώσεως του κτιστού κόσμου, ενός πενιχρού υποσυνόλου, του κατώτερου της όλης Δημιουργίας Σου.  

Και τι μάταιη προσπάθεια... σαν το γεφύρι της Άρτας : «ολημερίς το χτίζαμε, το βράδυ εγκρεμιζόταν» ... ατέρμονη κι απέλπιδα προσπάθεια γιατί όπως είπες «χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω.Ιε,5)

Ήμουν ακόμα αρχάριος όταν με οδήγησες στον επόμενο γέροντα, έναν ταπεινό και κατά δήλωσίν του ανάξιον.  Πάντα με προβλημάτιζε γιατί οι πιστοί προτιμούν τους ανάξιους αλλά μου είπαν ότι έτσι η Ορθοδοξία πορεύεται.

Βρήκα πάντως έναν προσωπικό στόχο σε αυτό : "με τη δική μου προσπάθεια να βοηθήσω κι αυτόν (σαν αρμόδιο για μένα) ενώπιόν Σου".  

Ομολογώ ότι μέσω αυτού πολύ με βοήθησες αν κι αυτά που Σου ζήτησα ήταν αιτήματα της καθημερινότητας, όχι βέβαια υπερφίαλα αλλά πάντως "κτιστά", υλικά και πεζά.

Κυρίως όμως με βοήθησες στη στροφή της αντιλήψεώς μου προς την πνευματικήν άποψιν και βαθμιαία την απομάκρυνσιν (κι αποστροφήν) από την κοσμικήν αντίληψιν.

Ενώ πήγαινα στη Θεία Λειτουργία και βαριόμουν (ναι βαριόμουν, το ομολογώ... συγγνώμη) άρχισα να ψάχνω ερεθίσματα για τη ψυχική συμμετοχή μου και Σε ευχαριστώ γι αυτό, καθώς άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι ένα μονότονα επαναλαμβανόμενο «θεατρικόν έργο» αλλά ένα ασκητήριο της ψυχής με πρόγευσιν Αιώνιας Ζωής.  

Πόσο άρχισα να εφραίνομαι στη Λειτουργία με εκείνο το «εν εκκλησίας ευλογείτε τον Θεόν» κι ακούγοντας το «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον, Άνωθεν εστί καταβαίνον εκ του Πατρός των φώτων», κατάλαβα ότι όλες οι διακεκριμένες ικανότητες που είχα από μικρός (όπως όλοι) ήταν από Σένα και Σε ευχαριστώ.  Αλλά και «δωρεάν λάβατε, δωρεάν δότε»...

Επιπλέον εμπέδωσα ότι όλη Σου η επαγγελία αφορά την Αιώνια Ζωή κι απλά ο χρόνος της επίγειας είναι η ευκαιρία του καθενός για αιώνιο μέλλον.  Πιθανόν γι αυτό στις Γραφές δεν αναφέρεται η λέξις χρόνος αλλά μόνον καιρός (ευ+καιρός~ευκαιρία).

Σε κανένα δεν επαγγέλθηκες να ζήσει αιώνια πάνω στη γη, να γίνει "Highlander".  Ακόμα και στον ουρανοβάμονα Απόστολο Παύλο αρνήθηκες τρις την αιτηθείσα θεραπεία του λέγοντας «σου αρκεί η Χάρις Μου».

Χριστέ μου,

ξαφνικά όλα γκρεμίστηκαν κι όλη η γνώσις, που είχα κτίσει για Σένα και για μας έγιναν μαντάρα εξ αιτίας αυτού του κορωναϊού.  

Οι επίγειοι λειτουργοί σου, αυτούς που έχρισες για να μας λειτουργούν και να μας καθοδηγούν εις τύπον και τόπον Σου, κάνοντας "υπακοή" στο ιερατείο και το ιερατείο στην πολιτική εξουσία, άρχισαν να μας ερμηνεύουν αλλιώς τις Γραφές από αυτά που είχα μάθει.

Ξαφνικά η επίγεια ζωή μας έγινε ο πρωτεύον στόχος.  Όλα για να μην πεθάνουμε και ας κλείσουν οι εκκλησίες και "εν οίκοις ευλογείτε τον Θεόν".

Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα γιατί μας προέτρεψαν να κάνουμε εκκλησίες τα σπίτια μας κι όχι τους εαυτούς μας, σαν κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος...

Και με μιας ξεχάσαμε όλους τους Αγίους κι όλα όσα μας δίδαξαν με την θυσία τους ΑΛΛΑ κυρίως ξεχάσαμε το νόημα της ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ, που αποτελεί τον θεμέλιον λίθον της Ορθοδόξου Αληθείας.

Προβληματίστηκα Χριστέ μου, αφού μας έλεγαν ότι όλα τα προ-γνωρίζεις (άρα και τον κορωνοϊό), πως θα τον αντιμετωπίσουμε μόνοι μας;  Δηλαδή σε λένε τιμωρό; 

Γιατί κάποιοι είπαν ότι Συ έκλεισες τις πόρτες των ναών και σε παρομοίασαν στη πράξη με τον Δία, που στην αρχὴ της Οδύσσειας έλεγε πως δεν θέλει να ασχολείται με τους ανθρὠπους και τα λάθη τους απὸ τὰ οποία πεθαίνουν («σφετέρησι ατασθαλίησιν υπέρ μόρον κατά άλγεα έχουσιν οι βρωτοἰ»).  

Κι αναρωτήθηκα πόθεν αυτή η πληροφόρησις από σένα; Μίλησες με κάποιους από αυτούς, τους έστειλες μήνυμα; Η «σύγχρονη επιστήμη» αναγορεύτηκε σαν η υπέρτατη λύση των προβλημάτων επιβιώσεως. 

«Χωρίς Σου δυνάμεθα θεραπευθείναι» μας είπαν με το εμβόλιο, που θα συνοδεύεται με εμφυτευμένο chip. 

 Όμως αυτό Χριστέ μου οι άγιοί σου έλεγαν να μην το κάνουμε με κανένα τρόπο αλλά οι «άγιοι σημερινοί δεσποτάδες» επιμένουν ότι στην επίλυσιν του προβλήματος δεν χρειάζεσαι, κλείνοντας τους ναούς, υπακούωντας (;;;) στη πολιτικήν ηγεσία κι αναγκάζοντας τον κατώτερο κλήρο να τους υπακούσει.

  Η υπακοή τους είπαν είναι η υπέρτατη αρετή. «Υπάκουε και μη αντιμιλάς»  είπαν με «φιρμάνι»  στους λίγους ιερείς, που αντέδρασαν με δογματικές τοποθετήσεις.Την αρετή της ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ την ξεχάσαμε;

Φοβάμαι ότι στον επόμενο τόνο θα δώσουν προτεραιότητα στην επιστήμη ακόμα για τα τα θέματα ψυχής.  Η Ψυχολογία είναι έτοιμη να αναλάβει αυτόν τον ρόλο.  Το μόνο που της λείπει είναι να προσδιορίσει, που βρίσκεται η ψυχή στο σώμα.  Προς το παρόν ψάχνουν αν είναι στο πάγκρεας ή πίσω από τον αριστερό πνεύμονα ή στη δεξιά φτέρνα.  Μόλις το προσδιορίσουν θα ξεκινήσουν.... 

Προβληματίστηκα πολύ όταν είδα να βγαίνουν οι αποφάσεις της ιεραρχίας χωρίς καμμιά αναφορά σε συμπροσευχή, ώστε να φωτιστούν από το Άγιο Πνεύμα. 

 Ίσως να είναι πολύ προχωρημένοι πνευματικά και να μην το χρειάζονται. Ένοιωσα να έχουν πολύ δύναμη, ώστε να αγνοούν λόγια αγίων και να «ξορκίζουν» τον πονηρό.

Για παράδειγμα αναφέρω τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, που είχε πει ότι θα μπει ο διάολος στα σπίτια μας και θα βγάλει τα κέρατά του έξω από αυτό, προφητεύοντας την τηλεόρασιν.  

Οι α-διαβολόφοβοι «άγιοι» σημερινοί ιεράρχες τον έβαλαν μέσα στους ναούς με τα κέρατά του έξω σαν κεραίες να εκμπέμπουν Θεία Λειτουργία, «στριμώχνοντας» τη Χάριν Σου μέσα από τα ερτζιανά κύματα.

Τελικά η Ορθοδοξία δεν είναι η Κιβωτός της Αληθείας;  Πως είναι δυνατόν αλλού ο Ελληνισμός (Κύπρος) να αντιμετωπίζει εντελώς διαφορετικά το πρόβλημα αλλά κι άλλες χώρες (π.χ. Ρωσία, Σερβία, Βουλγαρία, Γεωργία κα), τις οποίες η Ελλάδα σαν «πρωτεύουσα» της Ορθοδοξίας εκχριστιάνισε και σήμερα το ιερατείο να αγνοεί την θεραπεία «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία».  Επειδή η «Αλήθεια» δεν διασπάται τελικά ποιός την κατέχει;

Φοβάμαι επίσης Χριστέ μου αυτούς που έκαναν πράξιν την μεταπατερική θεολογία κι αύριο θα προχωρήσουν στην μεταποστολική με τελικό σκοπό τον μεταχριστιανικό σατανισμό.

Με όλα αυτά Χριστέ μου, φοβάμαι και σε παρακαλώ δώσε γρήγορα τη λύσιν.

«Κύριε, μη χρονίσεις» (Ψ.69)

 Χριστέ μου,

σου είπα ένα ψέμμα κι ελπίζω να με συγχωρέσεις.  Δεν προβληματίστηκα, δεν φοβήθηκα γιατί είχα φροντίσει (είχες φροντίσει...) να εμπεδώσω σχετικά καλά την Πίστιν. 

 Ας είναι καλά κι ο γέροντας, που κυριολεκτικά τον «έπρηξα» στις ερωτήσεις «χαλώντας» συχνότατα την αδιάλλειπτη προσευχή του.  

Αλλά δεν μας είπες «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν.»;  Γι αυτό ελέησέ τον για την αυτοομολογούμενη αναξιότητά του όπως και κάθε άλλον ιερωμένο που σεβάστηκε την ιερωσύνη του γιατί είδα και ξέρω ότι υπήρξαν αρκετοί.

Φοβάμαι όμως για τους άλλους, που ακόμα σαν αγαθιάρη γενειοφόρο παρακολουθητή παππούλη σε θεωρούν, περιμένοντας από Σένα μόνο τα δώρα του (ξενόφερτου) Άη Βασίλη κι όχι του ουρανοφάντορα Μεγάλου Βασιλείου, που τον επικαλούμαι όπως με τις προσευχές του ανοίξει τις θύρες των ναών, όπως τότε με τους αρειανιστές.

Αυτές τις πόρτες των ναών, που η ιεραρχία έκλεισε το βράδυ πριν την εξόδιο ακολουθία του μεγάλου συγχρόνου Άγιου Νεκταρίου με αποτέλεσμα το σκήνωμά του να ξημεροβιαδιαστεί εκτός ναού (όταν ο Άγιος Νεκτάριος «έφαγε» πόρτα...) και κάποιοι αγνοούν ότι κάποια χέρια «ξεράθηκαν» από ύβριν προς τον μεγάλον Άγιον...  

Τελικά αυτοί που μας προέτρεπαν να διαβάζουμε την Αγία Γραφή και τα Συναξάρια τα ξέχασαν, δεν τα εμπέδωσαν ή δεν τα διάβασαν ποτέ; 

Κύριε, φώτισέ τους, σε παρακαλώ γιατί ο δάσκαλος γενικά πρέπει να εμπνεύσει πόσο μάλλον ο δάσκαλος της Αληθείας Σου που πρέπει να «Αγιοεμπνεύσει»...

Σε ευχαριστώ Θεέ μου

Κυανούς Ουρανός