Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΜΑΣ!

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ... ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

(ΤΕΡΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ) 

"Δεν είναι δυνατόν να μπουν οι πιστοί στην βασιλεία των ουρανών με άλλο τρόπο, παρά μόνο μέσα από την στενή πύλη των πειρασμών και των θλίψεων. Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβει αυτό ο άνθρωπος, τόσο πιο ανώδυνα θα επιβιώσει.

Ψεύτικος είναι τούτος δα ο κόσμος. Ψεύτικος και εικονικός. 

Σε ρουφάει σα μαύρη τρύπα, σε κάνει να ξεχνάς που ανήκεις και γιατί δημιουργήθηκες. Χάνεις τον προσανατολισμό σου άνθρωπε μου, και τα βάζεις με Αυτόν που σε επαναφέρει στον χαμένο σου δρόμο.

Πίσω από τον πόνο και τις κακουχίες, κρύβεται τεράστια ευλογία άνθρωπε μου. Ο υπέρμετρος σου όμως εγωισμός, δε σ' αφήνει να τη δεις.

Γιατί τόσο εγωισμό άνθρωπε μου; Πηλός είσαι και τίποτα σε τούτο τον κόσμο δε σου ανήκει. Όλα δανεικά τα πήρες. Γιατί τόσος πόνος τώρα που καλείσαι να τα επιστρέψεις; Δεν ξέρεις άνθρωπε μου πως τα δανεικά επιστρέφονται;

Δε γίνεται να ζεις ανθρώπινα και να επιδιώκεις τα αθάνατα. Δε γίνεται να ξεδιψάσεις με θαλασσινό νερό. Δε γίνεται να ζεις ευτυχισμένος, από την στιγμή που ζεις στην εξορία, μακριά από τον Πατέρα σου. Δεν πλάστηκες για τα γήινα , αλλά για τα ουράνια και όσο σωστά κι αν ζεις στην γη, ο πόνος της εξορίας πάντα θα σε ακολουθεί. 

Το ξέρω άνθρωπε μου, πως δεν ευθύνεσαι εσύ προσωπικά για την πτώση των πρωτόπλαστων, και αυτό το γνωρίζει και ο Θεός! Όχι μόνο το γνωρίζει, αλλά και μεριμνά καθημερινά, ώστε να ξαναεπιστρέψεις εκεί που ανήκεις. 

Ο Παράδεισος είναι εκεί άνθρωπε μου και σε περιμένει. Θέλει όμως σκληρό αγώνα και αυτοθυσία! Γιατί σε αντίθεση με τότε, αυτός τώρα δε χαρίζεται άνθρωπε μου, αλλά κερδίζεται!

Πώς προσπαθείς άνθρωπε μου να πείσεις τον Θεό πως άδικα εκδιώχθηκες από τον Παράδεισο, όταν ακόμη και τώρα, μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια, εξακολουθείς να ακούς τον όφι και να πράττεις τα δικά του έργα; 

Δεν ανήκουν άνθρωπε μου όλα αυτά στα παλιά τα χρόνια. Δεν είναι μία παλιά ιστορία των αγίων βιβλίων. Στο ίδιο έργο θεατές είμαστε ακόμη. Δε μαθαίνεις άνθρωπε μου, δε μαθαίνεις! Γι' αυτό και τώρα έχει κλειδί ο Παράδεισος!

Ο Θεός όμως δεν άλλαξε. Δίκαιος είναι ακόμη. Γι' αυτό και το ίδιο κλειδί θα πάρουν όλοι. Δε θα ταιριάζει όμως το κλειδί όλων στην κλειδαριά. Πρέπει να σκαλιστεί σωστά άνθρωπε μου το κλειδί. Να πάρει το κατάλληλο σχήμα και μέγεθος. Πρέπει να αφαιρεθούν κομμάτια από αυτό. Και κάθε φορά που θα αφαιρείται ένα κομμάτι, εσύ θα πονάς.

Πρέπει να σκαλιστεί άνθρωπε μου το κλειδί, αλλιώς δε θα ταιριάζει. Πρέπει να πονέσεις άνθρωπε μου, αλλιώς δε θα εισέλθεις... "

+++ Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης +++

(Μας το έστειλε ο φίλος του ιστολογίου μας Ηλίας Σκουντριάνος)