ΤΟ ΠΡΟΠΕΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ: Η ΑΝΑΠΟΔΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΔΑΣΟΚΤΟΝΙΑΣ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, καθηγητής Ποινικού Δικαίου – Δικηγόρος Αθηνών
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ι. Εισαγωγή
ΙΙ. Η καμπάνια ως μορφή προπαγάνδας
ΙΙΙ. Η προσχηματική καμπάνια για την αγάπη του δάσους
Α. Δεν ανάβουμε φωτιά για κανέναν λόγο / Η φωτιά έχει δύναμη, μην την υποτιμάς
Β. Ημερήσιοι χάρτες πρόβλεψης κινδύνου πυρκαϊάς
Γ. Το φαινόμενο του προσχηματικού λόγου ως τυπική περίπτωση ανάποδου κόσμου
Δ. Οικουμενική δασοκτονία, ποινικός λαϊκισμός και Κράτος του Παραλόγου
Ε. «Μένουμε σπίτι, για να είναι το δάσος (αν)ασφαλές»: Η δυστοπική απαγόρευση κυκλοφορίας στα δάση ως κλιματικό λοκντάουν
ΣΤ. Ο δασοκτόνος ρόλος του Συμβουλίου της Επικρατείας
IV. Αντιπροπαγανδιστική έκκληση για τον Νεοέλληνα του 2023
Το κείμενο που ακολουθεί αφιερώνεται στην μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος έχτισε πάνω από 200 σχολεία, αποβλέποντας «στην αναγέννηση του Έθνους, εις την διαφύλαξιν της πίστεως και την ελευθερίαν της πατρίδος, διαφοροποιημένη ριζικά από εκείνη των δυτικόπληκτων και άθεων Διαφωτιστών».
Ι. Εισαγωγή
Επειδή η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και η συμπαγής πλειοψηφία των Νεοελλήνων κάθεται απλώς και παρακολουθεί άπρακτη τους τηλε-σαδιστές να την ενημερώνουν για την ολοσχερή καταστροφή της Ελλάδας, αποφάσισα να ξεκινήσω μια σειρά από διαδικτυακά μαθήματα εφαρμοσμένης προπαγάνδας, με σκοπό να καταστήσω απολύτως σαφές στους ενδιαφερόμενους αναγνώστες ΠΟΙΑ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΥΑΛΑ μας κυβερνούν και, ειδικότερα, ποια έξυπνα όπλα χρησιμοποιούν για να μας διαλύσουν.
Η προπαγάνδα είναι το σημαντικότερο έξυπνο όπλο ενός μοντέρνου πολεμικού μηχανισμού που επιχειρεί να αλώσει αναίμακτα, χωρίς ωμή βία, το μυαλό και την ψυχή του άμαχου λαού.
Αντί ο επίδοξος κατακτητής να εισβάλει στο ξένο έδαφος από ξηράς, θαλάσσης και αέρος με τεθωρακισμένα, φρεγάτες και μαχητικά αεροσκάφη, εξολοθρεύοντας σωματικά τον αντίπαλο και ισοπεδώνοντας τις πόλεις του, προτιμά να αφήσει άθικτα μεν τα σώματα και τα κτήρια του εχθρού, αλλά να κάνει σμπαράλια τον εσωτερικό του κόσμο.
Δεδομένου ότι ο προπαγανδιστής-επίδοξος κατακτητής μπορεί να αναποδογυρίσει τα μυαλά των ανθρώπων που έχει στοχοποιήσει, η προπαγάνδα είναι το σημαντικότερο εργαλείο του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου μας.
Φυσικά, η προπαγάνδα μπορεί να χρησιμεύει και ως προκάλυμμα για την καταστροφή των εδαφών του αντιπάλου και την εξολόθρευση με μέσα που χειρίζεται μεν ο προπαγανδιστής, αλλά τα χρεώνει ύπουλα σε άλλους παράγοντες.
Μέσα από τα μαθήματα της εφαρμοσμένης προπαγάνδας που ξεκινούν σήμερα, ο αναγνώστης θα καταλάβει, ελπίζω πολύ σύντομα, ότι όσοι μας κυβερνούν (αλλά και όσοι μας κυβέρνησαν μέχρι σήμερα) δεν είναι τίποτε άλλο παρά αισχροί προπαγανδιστές, άρα καμουφλαρισμένοι εχθροί του ίδιου του λαού, για το καλό του οποίου υποτίθεται ότι νοιάζονται.
Η προπαγάνδα θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλες τις πανεπιστημιακές σχολές και, ακόμη καλύτερα, στο Λύκειο. Το ότι δεν διδάσκεται σημαίνει ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων θέλει να την χρησιμοποιεί απρόσκοπτα, ώστε να μπορεί να ποδηγετεί την ανυποψίαστη μάζα.
ΙΙ. Η καμπάνια ως μορφή προπαγάνδας
Μια μορφή της προπαγάνδας είναι και η καμπάνια που γίνεται με αποδέκτη το ευρύ κοινό, ώστε αυτό να πεισθεί να υιοθετήσει ένα πρότυπο συμπεριφοράς που υπηρετεί το ατομικό ή συλλογικό όφελος.
Ατομικό όφελος προκύπτει π.χ. σε όσες περιπτώσεις ο πολίτης καλείται να αγαπά το σώμα του ή τον εαυτό του. Εδώ θα μπορούσε να γίνει λόγος για ναρκισσιστική καμπάνια, η οποία, βεβαίως, είναι επωφελής και για την τσέπη εκείνων που προσφέρονται να συμβάλουν στην έμπρακτη υλοποίηση αυτής της αγάπης.
Συλλογικό όφελος προκύπτει π.χ. σε όσες περιπτώσεις ο πολίτης καλείται να αγαπά την καθαριότητα ή το πράσινο, αφού από την αγάπη του αυτή, με άλλα λόγια: από το σεβασμό του προς το περιβάλλον, επωφελείται δυνητικά αόριστος αριθμός προσώπων που θα βρεθούν στον ίδιο χώρο με τον αποδέκτη της καμπάνιας. Εδώ θα μπορούσε να γίνει λόγος για αλτρουιστική καμπάνια.
ΙΙΙ. Η προσχηματική καμπάνια για την αγάπη του δάσους
Τέτοια καμπάνια που καλλιεργεί την αγάπη γενικώς για το πράσινο ή ειδικώς για τα δάση οργανώνεται κάθε καλοκαίρι με αφίσες ή διαφημιστικά σποτ, μέσω των οποίων το αρμόδιο υπουργείο και κατ’ επέκτασιν η εκάστοτε κυβέρνηση εμφανίζεται να «φλέγεται» για την προστασία των φλεγόμενων δασών.
Είναι, μάλιστα, αξιοσημείωτο ότι καμπάνια για την αγάπη του δάσους γινόταν ήδη από την δεκαετία του ΄60 μέσω του ελληνικού κινηματογράφου. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί η ταινία του 1960 «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλλήκαρα», σε μια σκηνή της οποίας ο τηλεθεατής βλέπει την πρωταγωνίστρια Τζένη Καρέζη να περπατά μέσα σε ένα δάσος όπου υπάρχει η πινακίδα «ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ».
Παρά την πολυετή και πολυεπίπεδη αυτή καμπάνια για την αγάπη του δάσους, κάθε χρόνο πληροφορούμασταν ότι υπάρχουν κάποιοι απαράδεκτοι συμπολίτες μας που είτε δεν αγαπούν τα δάση όσο πρέπει, ώστε να πετάνε τα τσιγάρα τους στα ξερά χόρτα ή να βράζουν κόλλυβα στην πευκόφυτη αυλή του σπιτιού τους (από εκεί μας είπαν ότι ξεκίνησε ο πύρινος όλεθρος του 2007 στις φωτιές της Πελοποννήσου¹) είτε, ακόμη χειρότερα, επιδιώκουν να τα καίνε, για να χτίζουν βίλες στα καμένα.
Σε σχέση με την δεύτερη κατηγορία, ήταν της μόδας στην δεκαετία του ΄80, όταν κάθε χρόνο καιγόταν η Πεντέλη και η Εκάλη, να επικηρύσσονται οι εμπρηστές για υψηλό χρηματικό ποσό, χωρίς, βεβαίως, ποτέ να χρειαστεί να καταβληθεί αυτό το ποσό.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, κάποιοι επαίσχυντοι πολιτικοί απατεώνες ανακάλυψαν ότι τα δάση έπαψε να τα αγαπά η ίδια η… Φύση, η οποία μοιάζει να αυτοκτονεί για να τιμωρήσει τον άνθρωπο που την κακοποίησε επί σειρά ετών (δεν είναι τυχαίο ότι επιστρατεύθηκε μέχρι και ο ισχυρισμός περί αυταναφλέξεως²)!
Έτσι, αυτός ο sui generis φταίχτης ονομάστηκε κλιματική αλλαγή, ενώ αργότερα μετονομάσθηκε σε κλιματική κρίση.
Η ζοφερή αλήθεια, όμως, είναι ότι τα δάση τα μισεί και τα εχθρεύεται ο σατανοκίνητος μηχανισμός της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που έχει βαλθεί να εξολοθρεύσει κάθε θαυμαστό δημιούργημα του Υψίστου.
Όποιος έχει αφομοιώσει την λογική με την οποία λειτουργεί ο ανάποδος κόσμος, θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι τελικά η κλιματική αλλαγή θα είναι το αιτιατό και όχι το αίτιο των παγκόσμιων πυρκαϊών.
Για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των βρεφοποιημένων πολιτών, στους οποίους προβάλλουν καθημερινά δεκάδες αποχαυνωτικές ελληνικές ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, οι δυνάμεις του Σκότους, ενσαρκωμένες στις λεγεώνες ιδίως των πολιτικών, των ειδικών και των δημοσιογράφων, έχουν στήσει ένα φαρισαϊκό προπέτασμα αγάπης για το δάσος και μέριμνας για την προστασία του.
Α. «Δεν ανάβουμε φωτιά για κανέναν λόγο» / «Η φωτιά έχει δύναμη, μην την υποτιμάς»
Σε αυτό το πλαίσιο, για να διασφαλισθεί δήθεν ότι οι πυρκαϊές θα ήταν φέτος οι λιγότερες δυνατές, κυριάρχησε το προπαγανδιστικό σύνθημα «δεν ανάβουμε φωτιά για κανέναν λόγο» (μηδενική ανοχή στο άναμμα της φωτιάς!) σε συνδυασμό με το συμπληρωματικό σύνθημα «η φωτιά έχει δύναμη, μην την υποτιμάς».
Β. Ημερήσιοι χάρτες πρόβλεψης κινδύνου πυρκαϊάς
Την ίδια υποκριτική έγνοια για την προστασία του δάσους αντανακλούν οι ημερήσιοι χάρτες πρόβλεψης κινδύνου πυρκαϊάς που, πριν από κάποια χρόνια, εγκατέστησε η Πολιτική Προστασία σε διάφορα σημεία, στους οποίους απεικονίζονται πέντε τρίγωνα διαφορετικού χρώματος ανάλογα με την πιθανότητα να ξεσπάσει πυρκαϊά:
Πράσινο τρίγωνο = Χαμηλή.
Γαλάζιο τρίγωνο = Μέση.
Κίτρινο τρίγωνο = Υψηλή.
Πορτοκαλί τρίγωνο = Πολύ υψηλή.
Κόκκινο τρίγωνο = Κατάσταση συναγερμού.
Κάτω από αυτά τα πολύχρωμα τρίγωνα (το πατερναλιστικό κράτος αντιμετωπίζει τους πολίτες σαν βρέφη που μαθαίνουν τις δύσκολες έννοιες μέσα από πολύχρωμες κάρτες!³), τα οποία σημαδεύονται κατά περίσταση από ένα μαύρο χειροκίνητο βέλος, υπάρχει το αυτονόητο σύνθημα:
«Δάσος = ζωή… … αναγκαία η προστασία του…».
Γ. Το φαινόμενο του «προσχηματικού λόγου» ως τυπική περίπτωση ανάποδου κόσμου
Δυστυχώς, όμως, όλη αυτή η καμπάνια που οργανώνεται κάθε καλοκαίρι (και ενώ, βεβαίως, όλους τους προηγούμενους μήνες ουδείς έχει ενδιαφερθεί να χαράξει μια αποτελεσματική αντιπυρική πολιτική για το επερχόμενο καλοκαίρι-κακοκαίρι) αποδεικνύεται ότι αποτελεί έκφανση του φαινομένου του «προσχηματικού λόγου» (με τον όρο αυτόν υποδηλώνεται ότι στην σύγχρονη κοινωνία «όλοι παριστάνουν κάτι»), για το οποίο μίλησαν προ ολίγου καιρού η Ψυχολόγος Ευγενία Σαρηγιαννίδου και ο ομότιμος καθηγητής Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Γιάννης Παπαμιχαήλ.
Αξίζει να ακούσετε όλοι αυτήν την σπουδαία συνέντευξη με τα δύο λαμπρά αντισυστημικά μυαλά που τολμούν και ξεγυμνώνουν την ζοφερή αλήθεια για το κατάντημα της κοινωνίας μας.
Στην ουσία, ο προσχηματικός λόγος δεν είναι παρά μια τυπική περίπτωση ανάποδου κόσμου· ο προπαγανδιστής λατρεύει άλλα να λέει και τα ακριβώς αντίθετα να εννοεί:
Εν προκειμένω, αυτοί που παριστάνουν ότι αγαπούν τα δάση και διοργανώνουν τις δασόφιλες καμπάνιες, λαμβάνοντας τάχα όλα τα αναγκαία μέτρα για να μπορεί ο κόσμος να κοιμάται ήσυχος, είναι οι ίδιοι που βάζουν τις φωτιές ή που επιτρέπουν στους άλλους να τις βάζουν!
Άρα, οι εχθροί του δάσους μασκαρεύονται σε φίλους του δάσους, εφαρμόζοντας την κλασική μέθοδο ενός σατανικού, κατά συρροήν δολοφόνου, που, για να μην κινήσει υποψίες (δηλ. για τα μάτια του κόσμου / για το ξεκάρφωμα), συμπεριφέρεται προς τους τρίτους εντελώς ανάποδα σε σχέση με τις αληθινές προθέσεις που έχει και τα πραγματικά έργα που εκτελεί!
Δ. Οικουμενική δασοκτονία, ποινικός λαϊκισμός και το Κράτος του Παραλόγου
Αυτή η προσχηματική-ανάποδη συμπεριφορά των πραγματικών ενόχων (σε αυτήν πρέπει να προστεθεί και η υποκριτική προπαγάνδα της πράσινης ανάπτυξης, που μόνο πράσινη δεν είναι!) έχει καταφέρει να υπνωτίσει τους ανυποψίαστους πολίτες, οι οποίοι μοιάζουν ανήμποροι να καταλάβουν το μεγάλο σχέδιο της αποδάσωσης όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρου του πλανήτη.
Μιμούμενοι την νεοταξίτικη (αλλά άκρως προβληματική από πλευράς Ποινικού Δικαίου) λεξιπλασία «γυναικοκτονία» και αξιοποιώντας την επίσης νεοταξίτικη τάση να προσδίδεται ανθρώπινη μορφή στην φύση, θα μπορούσαμε να εισαγάγουμε τον όρο «οικουμενική δασοκτονία» (που μπορεί να χρησιμοποιείται εναλλακτικά με τον όρο «πανεμπρησμός»).
Πρόκειται για ένα σατανικό έγκλημα ολκής κατά της ανθρωπότητας που, όσο κάνει κουμάντο η Νέα Τάξη Πραγμάτων (η οποία, θεωρώντας ότι ο πλανήτης είναι τσιφλίκι της, έχει επιβάλει στους λαούς μια πολυμορφική παγκόσμια δικτατορία), δεν υπάρχει καμία περίπτωση να εφαρμοσθεί σε βάρος των πραγματικών δραστών.
Αντιθέτως, εκείνοι που κινδυνεύουν να πιαστούν στα δίχτυα του Ποινικού Δικαίου και να τιμωρηθούν με δρακόντειες ποινές είναι η μαριδούλα της εγκληματικότητας, δηλ. ένας ή δύο καθημερινοί πολίτες που έδρασαν απρόσεκτα.
Μάλιστα, όπως συνηθίζει να κάνει κάθε διεφθαρμένη κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της, μετά την σωρευτική εμφάνιση αμέτρητων πύρινων μετώπων και την ανείπωτη καταστροφή που προκαλείται τόσο στο φυσικό περιβάλλον όσο και στις περιουσίες των πολιτών (φυσικά χάνονται και ανθρώπινες ζωές που προσπαθούν να σβήσουν την φωτιά ή που δεν καταφέρνουν να την αποφύγουν), καταφεύγει στην εύκολη, ανέξοδη και εν τέλει συμβολική λύση της αυστηροποίησης του νομοθετικού πλαισίου⁴, η οποία αποσκοπεί απλώς στην δημιουργία κατευναστικών εντυπώσεων και όχι στην εφαρμογή αποτελεσματικών λύσεων.
Όταν, όμως, οι πολιτικοί καταχρώνται το Ποινικό Δίκαιο «διά το θεαθήναι», τότε οι πολίτες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κυβερνώνται από «φαρισαίους υποκριτές», οι οποίοι λαϊκίζουν επικίνδυνα, προσφέροντας ψευδολύσεις που απλώς χαϊδεύουν τα αφτιά των αγανακτισμένων ή τρομοκρατημένων πολιτών, ενόσω η ευάριθμη ελίτ απολαμβάνει τα προνόμια της εξουσίας.
Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό στην εγκληματολογία ως ποινικός λαϊκισμός (penal populism)⁵ ή ως λαϊκιστική αντεγκληματική πολιτική (populistische Kriminalpolitik)⁶.
Το πού μας οδηγεί αυτός ο αισχρός λαϊκισμός (είναι δε καταπληκτικό ότι δεν αισχύνονται αυτού του τύπου οι λαϊκιστές να καταγγέλλουν για λαϊκισμό τους πολιτικούς αντιπάλους τους ή τους απλούς πολίτες!) διαπιστώνεται από τον αείμνηστο Θανάση Παπαχρήστου, καθηγητή Αστικού Δικαίου στην Νομική Σχολή Αθηνών, ο οποίος έκλεινε το μικρό μεν, πλην όμως βαρυσήμαντο άρθρο του με τίτλο «Το κύρος του νόμου» (γραμμένο πριν από μια τριακονταετία!)⁷ με τα ακόλουθα λόγια:
«Όταν […] η νομοθέτηση υπόκειται σε συγκυριακές καταστάσεις και μικροπολιτικές εκτιμήσεις, όταν εκφυλίζεται σε σπασμωδικές, άκριτες και άκαιρες πράξεις, τότε όχι μόνο βλάπτεται ανεπανόρθωτα το κύρος του νόμου, αλλά ακόμη, το Κράτος Δικαίου κινδυνεύει να μετατραπεί σε Κράτος του Παραλόγου».
Και το Κράτος του Παραλόγου τι άλλο είναι από το Κράτος ενός Ανάποδου Κόσμου, αφού ο παραλογισμός είναι το αναποδογύρισμα της λογικής;!
Ε. «Μένουμε σπίτι, για να είναι το δάσος (αν)ασφαλές»: Η δυστοπική απαγόρευση κυκλοφορίας στα δάση ως κλιματικό λοκντάουν
Πρόσθετος φαρισαϊσμός των εωσφορικών προπαγανδιστών είναι η δυστοπική απαγόρευση κυκλοφορίας σε άλση, δάση, τώρα δε και σε ορεινούς όγκους!⁸
Η απαγόρευση εισόδου στο βουνό δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι ζούμε σε μια δυστοπική-διαβολική εποχή έξυπνης δικτατορίας, την οποία θα ζήλευαν ακόμη και οι σεναριογράφοι των ταινιών επιστημονικής φαντασίας του 20ού αιώνα.
Μέσω αυτής της (προδήλως αντισυνταγματικής) απαγόρευσης, η οποία αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες ως εν δυνάμει υπόπτους και, ταυτοχρόνως, τους στερεί το δικαίωμα να αναζητήσουν έναν πνεύμονα δροσιάς υπό συνθήκες καύσωνα, παρέχεται η αποπροσανατολιστική εντύπωση ότι οι φωτιές μπαίνουν από εξ αμελείας ή εκ προθέσεως εμπρηστές, οι οποίοι τρυπώνουν στα δάση και τοποθετούν σε διάφορες εστίες εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Και εδώ, όμως, το μυστικό βρίσκεται στην θεωρία του ανάποδου κόσμου: οι φωτιές εικάζεται βασίμως ότι δεν ανάβουν από ξηράς αλλά από αέρος. Όχι βεβαίως από τον στρατηγό άνεμο, αλλά από υπερσύγχρονα συστήματα ακτινοβολίας-λέιζερ, καθοδηγούμενα από τον παγκόσμιο ιστό της νεοταξίτικης αράχνης. Με την απαγόρευση δε της πρόσβασης στα δάση διασφαλίζεται η απουσία αυτοπτών μαρτύρων για τα εντός των δασών τεκταινόμενα!
Στην διεθνή βιβλιογραφία έχουν δημοσιευθεί στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι η πυρκαϊά που ξέσπασε στο Μάτι έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με πυρκαϊές που κατέκαυσαν μεγάλες δασικές εκτάσεις περιοχών της αλλοδαπής (βλ. τις φωτιές στην Καλιφόρνια τον Οκτώβριο του 2017 και τον Νοέμβριο του 2018). Τα στοιχεία αυτά περιέχονται σε ξενόγλωσσα βιβλία, όπως του Γιόχαιμ Ζόνταγκ (Joachim Sonntag) με τίτλο «2025, Μέρος 2ο: Το τελικό παιχνίδι. Ο εφιάλτης για τα παιδιά μας»⁹.
Στο εν λόγω βιβλίο αναφέρεται ότι από τις φωτιές στο Μάτι και στην Καλιφόρνια έλιωσαν αυτοκίνητα και κονιορτοποιήθηκαν σπίτια, ενώ άλλα σπίτια ή αυτοκίνητα που βρίσκονταν σε πολύ κοντινή απόσταση από τα σημεία στα οποία πέρασε η φωτιά έμειναν παντελώς άθικτα.
Σύμφωνα με τον Ζόνταγκ, το περίεργο αυτό φαινόμενο εκτιμάται ότι οφείλεται σε πύρινη ακτινοβολία που προήλθε από βολές αεροσκαφών, εξοπλισμένων με ειδικά συστήματα λέιζερ. Παρότι στις 23 Ιουλίου 2021, όταν είχα προσκληθεί στο στούντιο του Alert (23.7.2021) κατά την παρουσίαση του ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ ειδήσεων (παρουσιαστής: Ανδρέας Καψαμπέλης) δημοσιοποίησα ο ίδιος τα ανωτέρω στοιχεία, ουδείς ενδιαφέρθηκε περαιτέρω.
Η επίμαχη αναφορά μου στην πρόκληση εμπρησμών μέσω ακτινοβολίας γίνεται στο λεπτό 8.46
Η δυστοπική απαγόρευση κυκλοφορίας σε άλση, δάση και ορεινούς όγκους, κοντολογίς το κλιματικό λοκντάουν, γεννά την εξής σκέψη:
Το βρεφικό προπαγανδιστικό σλόγκαν της εποχής κορωνοϊού «Μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς» αντικαταστάθηκε σιωπηρώς από το διεστραμμένο σλόγκαν:
«Μένουμε σπίτι, για να είναι το δάσος ασφαλές» (διάβαζε ανάποδα: ανασφαλές)!
Η διαστροφή συνίσταται στο ότι το δάσος αποξενώθηκε από τον κατά φύσιν προορισμό του, και από τόπος υποδοχής των ανθρώπων για την ανακούφισή τους μέσω της παροχής καθαρού αέρα μετατράπηκε σε οιονεί μουσειακό έκθεμα, που οι άνθρωποι επιτρέπεται πια μόνο να το παρατηρούν εξ αποστάσεως. Ποιος άλλος εκτός από τον διάβολο θα μπορούσε να συλλάβει αυτήν την ιδέα και να την υποβάλει στα τσιράκια του που μας κυβερνούν;!
ΣΤ. Ο δασοκτόνος ρόλος του Συμβουλίου της Επικρατείας
Τέλος, το άκρον άωτον της υποκρισίας των δασοκτόνων ανθελληνικών κυβερνήσεων αποτυπώνεται εύγλωττα στην αποκαλυπτική τοποθέτηση της κ. Μαρίας Καραμανώφ, Αντιπροέδρου ΣτΕ ε.τ., Προέδρου Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, σχετικά με τον θλιβερό ρόλο που έπαιξε το Συμβούλιο της Επικρατείας, όταν εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 2499/2012 απόφασή του:¹⁰
«Παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, [το Σ.τ.Ε.] έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε “έργο το οποίο αποβλέπει στην εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία”.
Με την απόφαση αυτή έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Από κει και πέρα, όταν ένα δάσος καεί, όπως συμβαίνει όλο και συχνότερα εξαιτίας των πάγιων και αδιόρθωτων αδυναμιών του κρατικού μηχανισμού, ο κάθε επίδοξος επενδυτής
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ.
Η εκμετάλλευση των αναδασωτέων μπορεί να ξεκινήσει την επομένη κιόλας της φωτιάς και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση απ’ ό,τι αν επρόκειτο για δάση, αφού η διατύπωση «έργο το οποίο αποβλέπει στην εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία» αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες.
Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές».
Τον επαίσχυντο, νεοταξίτικο ρόλο του Συμβουλίου της Επικρατείας τον νιώσαμε στο πετσί μας και στην εποχή του πειραματικού και δυνάμει υγειοβλαπτικού-θανατηφόρου εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού, ο οποίος, όπως όλοι γνωρίζουμε, εκρίθη από αυτό το δικαστήριο ως συνταγματικός.
Αυτή είναι η Ελλάδα και αυτή είναι η δικαιοσύνη της, διάβαζε ανάποδα: αδικοσύνη!
IV. Αντιπροπαγανδιστική έκκληση για την αφύπνιση του σύγχρονου Νεοέλληνα
Ευνούχε-τηλεορασόπληκτε Νεοέλληνα, σταμάτα να παρακολουθείς στην νεοταξίτικη οθόνη την ελληνική και οικουμενική δασοκτονία τρώγοντας ποπ-κορν!
Αντί να έχεις γίνει πυρ και μανία, είσαι γεμάτος πυρ και… ανία!
Σκέψου επιτέλους ανάποδα και πάρε ανάποδες!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το δεύτερο μάθημα εφαρμοσμένης προπαγάνδας θα αφορά τις κυοφορούμενες ηλεκτρονικές ταυτότητες. Μέχρι τότε, μελετήστε καλά την ύλη του πρώτου μαθήματος, για να είναι πιο εύπεπτο ό,τι θα ακολουθήσει.
1
Βλ. την υπ’ αριθμ. 514/2015 απόφαση του Αρείου Πάγου.
2
Επ’ αυτού βλ. π.χ. https://www.reporter.gr/Apopseis/Anemodeikths/572382-Mythoi-kai-alhtheies-gia-thn-aytanaflexh-sta-dash
3
Επ’ αυτού βλ. Βαθιώτη, Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, Αλφειός, 3η έκδ., Αθήνα 2023, σελ. 284.
4
5
Βλ. την ομότιτλη μονογραφία του John Pratt, Penal Populism, Routledge, New York 2007, σελ. 8 επ.
6
Επ’ αυτής βλ. Hoven, Populismus und Strafrecht, εις: Hoven/Kubiciel (επιμ. έκδ.), Symposium zum 70. Geburtstag von Thomas Weigend, 2020, σελ. 101 επ., 105 επ.
7
Εις: Κουράκη (επιμ. έκδ.), Αντεγκληματική πολιτική. Εικοσιέξι μελέτες για τα θεωρητικά της ζητήματα και τις αστοχίες κατά την εφαρμογή της, 1994, σελ. 125 επ., 127.
8
9
2η έκδ., 2020, σελ. 131 επ.
10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου