Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ, ΟΙ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΦΤΑΙΝΕ...

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΕΝΕΧΕΙ Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Υπήρξαν πολλά σχόλια τον τελευταίο χρόνο σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης, από διασημότητες τεχνητής νοημοσύνης όπως ο Elon Musk, ο Yoshua Bengio, ο Geoffrey Hinton, ο Yann LeCun, ο Gary Marcus και άλλοι. 

Αλλά μπορεί να μην είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για να ακούσουν από αυτή την άποψη, επειδή οι απειλές της τεχνητής νοημοσύνης είναι θεμελιωδώς πολιτικές. 

Οι περισσότεροι επιστήμονες και τεχνικοί εμπειρογνώμονες, όσο έξυπνοι κι αν είναι, δεν έχουν εκπαίδευση στην πολιτική. Γενικά δεν έχουν τη νοοτροπία να σκεφτούν την πολιτική, με εξαίρεση τον ρυθμιστικό αντίκτυπο στον τομέα τους. 

Κανείς δεν περιμένει από έναν εφευρέτη να κατανοήσει τις πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις της εφεύρεσής του.

Το τυφλό σημείο των απειλών AI

Αυτό εξηγεί γιατί αυτοί οι εμπειρογνώμονες της τεχνητής νοημοσύνης συνήθως κάνουν μάλλον αφελή και χωρίς φαντασία σχόλια σχετικά με τις απειλές της τεχνητής νοημοσύνης· όπως «πρέπει να παροτρύνουμε τις εταιρείες να σταματήσουν την τεχνητή νοημοσύνη», «η κυβέρνηση πρέπει οπωσδήποτε να εμπλακεί», «οι άνθρωποι μπορούν να βλάψουν άλλους με την τεχνητή νοημοσύνη», δεν θέλουμε «η τεχνητή νοημοσύνη να πέσει σε λάθος χέρια», επειδή οι «κακοί ηθοποιοί» θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την τεχνητή νοημοσύνη κ.λπ. 

Επίσης, μερικές φορές οι πιθανές απειλές της τεχνητής νοημοσύνης φαίνεται να ελαχιστοποιούνται και μερικές φορές να υπερβάλλονται. Αυτό που όλες αυτές οι αξιολογήσεις απειλών AI έχουν κοινό είναι ότι ποτέ δεν αναγνωρίζουν τον «κακό ηθοποιό» με το χειρότερο ρεκόρ όλων: το κράτος.

Αυτό είναι σαφώς ένα τυφλό σημείο. Για αυτούς τους επιστήμονες τεχνητής νοημοσύνης η θεμελιώδης διάκριση μεταξύ κράτους και κοινωνίας είναι ανύπαρκτη. Είναι πάντα ένα συλλογικό «εμείς» που πρέπει να διαχειριστεί τις πιθανές απειλές της τεχνητής νοημοσύνης. 

Αυτή ακριβώς είναι η προειδοποίηση που ο Murray Rothbard εξέφρασε τόσο καθαρά στην Ανατομία του Κράτους (1974): «Με την άνοδο της δημοκρατίας, η ταύτιση του κράτους με την κοινωνία έχει διπλασιαστεί... 

Ο χρήσιμος συλλογικός όρος «εμείς» επέτρεψε να πεταχτεί ένα ιδεολογικό καμουφλάζ πάνω από την πραγματικότητα της πολιτικής ζωής».

Αν και είναι δύσκολο να διακρίνουμε το κράτος από την κοινωνία σε αυτή την εποχή του κρατικιστικού παρεμβατισμού και του παρεοκρατικού καπιταλισμού, είναι απαραίτητο να το κάνουμε. 

Το κράτος, σύμφωνα με τον τυπικό ορισμό του Weberian, είναι «μια ανθρώπινη κοινότητα που (επιτυχώς) διεκδικεί το μονοπώλιο της νόμιμης χρήσης φυσικής βίας σε μια δεδομένη περιοχή». Το κράτος είναι, επομένως, από την ίδια του τη φύση ριζικά διαφορετικό από την υπόλοιπη κοινωνία.

 Όπως προειδοποίησε ο Ludwig von Mises στο Liberty and Property: «Η κυβέρνηση είναι ουσιαστικά η άρνηση της ελευθερίας». Με άλλα λόγια, η ελευθερία υποφέρει όταν αυξάνεται ο κρατικός εξαναγκασμός. 

Αν και η διαπλεκόμενη εταιρική εξουσία μπορεί να επηρεάσει την κυβέρνηση προκειμένου να έχει προνομιακή μεταχείριση όταν το κράτος δικαίου μπορεί να λυγίσει (σαν να μπορεί συχνά), είναι σαφές ποιος κρατά τα ηνία. Είναι απαραίτητο να εγκαταλείψουμε τον μύθο του «καλοπροαίρετου κράτους».

Υπό αυτό το πρίσμα, για όλες τις νέες τεχνολογίες είναι απαραίτητο να αναρωτηθούμε σε ποιο βαθμό το κράτος ελέγχει αυτή την τεχνολογία και την ανάπτυξή της. 

Από αυτή την άποψη, το ιστορικό της τεχνητής νοημοσύνης είναι φτωχό, καθώς οι περισσότεροι μεγάλοι παίκτες τεχνητής νοημοσύνης (όπως η Google, η Microsoft, η OpenAI, η Meta, η Anthropic κ.λπ.), οι ιδρυτές τους και οι βασικές τεχνολογίες τους έχουν υποστηριχθεί από την ίδρυσή τους με σημαντικούς τρόπους από χρηματοδότηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ, επιχορηγήσεις έρευνας και υποδομές. 

Η DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) και το NSF (National Science Foundation) χρηματοδότησαν την πρώιμη έρευνα που έκανε τα νευρωνικά δίκτυα βιώσιμα (δηλαδή, τη βασική τεχνολογία για όλα τα μεγάλα εργαστήρια AI σήμερα).

Αυτή η εξέλιξη δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι το κράτος προσπαθεί φυσικά να χρησιμοποιήσει όλα τα δυνατά μέσα για να διατηρήσει και να επεκτείνει την εξουσία του. 

Ο Rothbard πάλι: «Αυτό που το κράτος φοβάται πάνω απ 'όλα, φυσικά, είναι οποιαδήποτε θεμελιώδης απειλή για τη δική του εξουσία και την ύπαρξή του». Έτσι, οι απειλές της τεχνητής νοημοσύνης θα πρέπει να εξεταστούν από δύο πλευρές. 

Από τη μία πλευρά, το κράτος μπορεί να χρησιμοποιήσει ενεργά την τεχνητή νοημοσύνη για να ενισχύσει τη δύναμή του και τον έλεγχό του στην κοινωνία (όπως αναφέρεται παραπάνω), αλλά από την άλλη πλευρά, η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει πρόκληση για το κράτος, στην ενδυνάμωση της κοινωνίας τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά.

Θα γείρει η τεχνητή νοημοσύνη την ισορροπία δυνάμεων;

Η απειλή της τεχνητής νοημοσύνης θα πρέπει να αξιολογηθεί, επομένως, από την άποψη του δυνητικού αντίκτυπου που μπορεί να έχει στην αβέβαιη ισορροπία δυνάμεων μεταξύ κράτους και κοινωνίας, ή για να εκφραστεί πιο κοινωνιολογικά, μεταξύ της κυβερνώσας μειοψηφίας και της κυβερνώμενης πλειοψηφίας. 

Αυτή η σχέση εξαρτάται από το ποιος επωφελείται περισσότερο από τα νέα μέσα εξουσίας, όπως η τυπογραφία, η σύγχρονη τραπεζική, η τηλεόραση, το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η τεχνητή νοημοσύνη.

 Σε ορισμένες περιπτώσεις, το κράτος χρησιμοποίησε αυτά τα εργαλεία για να ενισχύσει τον έλεγχό του, αλλά μερικά από αυτά μπορεί να ενδυναμώσουν την κοινωνία. 

Για παράδειγμα, η τηλεόραση ήταν ένα μέσο που αναμφισβήτητα ενίσχυσε τη θέση της κυβερνώσας μειοψηφίας, ενώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενισχύουν επί του παρόντος την πολιτική επιρροή της πλειοψηφίας εις βάρος της κυβερνώσας μειοψηφίας. 

Το ίδιο ερώτημα, επομένως, αφορά την τεχνητή νοημοσύνη: θα ενδυναμώσει η τεχνητή νοημοσύνη το κράτος εις βάρος της κοινωνίας ή το αντίστροφο;

Όπως φαίνεται παραπάνω, το κράτος ασχολήθηκε με την τεχνητή νοημοσύνη εδώ και πολύ καιρό, ήδη στο θεωρητικό και αρχικό στάδιο. 

Σήμερα, η Palantir του ψεύτικου ελευθεριακού Peter Thiel παρέχει λογισμικό ανάλυσης AI σε κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ για να ενισχύσει τη δύναμή τους για επιτήρηση και έλεγχο του πληθυσμού δημιουργώντας μια κεντρική, εθνική βάση δεδομένων πολιτών (συμπεριλαμβανομένης της εφιαλτικής δυνατότητας «προληπτικής αστυνόμευσης»). 

Η Anthropic συνεργάζεται επίσης με την Palantir και την Amazon Web Services για να παρέχει στις υπηρεσίες πληροφοριών και άμυνας των ΗΠΑ πρόσβαση στα μοντέλα AI της. Και η Meta θα διαθέσει τα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. 

Είναι αλήθεια ότι τέτοιες πρωτοβουλίες θα μπορούσαν, θεωρητικά, να κάνουν την κρατική γραφειοκρατία πιο αποτελεσματική, αλλά αυτό θα μπορούσε μόνο να αυξήσει την απειλή για την ατομική ελευθερία. 

Ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι αυτή η εξέλιξη θεωρείται «φυσιολογική» και δεν προκαλεί ανησυχία στους δημοσιογράφους και τους ειδικούς της βιομηχανίας τεχνητής νοημοσύνης.

Από την άποψη της κοινωνίας, η τεχνητή νοημοσύνη θα οδηγήσει τελικά σε ριζικές εταιρικές αλλαγές και αύξηση της παραγωγικότητας, πολύ πέρα από την επανάσταση της πληροφορίας του διαδικτύου. 

Οι πολιτικές συνέπειες θα μπορούσαν να είναι σημαντικές, δεδομένου ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να παρέχει σε κάθε άτομο έναν προσωπικό βοηθό έρευνας και να παρέχει απλούστερη πρόσβαση στη γνώση, ακόμη και σε τομείς με ρυθμιστές πρόσβασης. 

Τα καθήκοντα ρουτίνας μπορούν να αναληφθούν από την τεχνητή νοημοσύνη, απελευθερώνοντας χρόνο για εργασίες υψηλότερης αξίας, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής δέσμευσης. 

Για παράδειγμα, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να διευκολύνει την κατανόηση και τον έλεγχο της κυβερνητικής δραστηριότητας, όπως η σύνοψη της νομοθεσίας σε απλή γλώσσα, η ανάλυση προϋπολογισμών και δεδομένων δαπανών, ο έλεγχος των αξιώσεων επαλήθευσης γεγονότων σε πραγματικό χρόνο. μειώνοντας έτσι το χάσμα γνώσης μεταξύ κυβερνήσεων και απλών πολιτών.

Φυσικά, αυτή η αυξημένη πολιτική ενδυνάμωση της κοινωνίας θα μπορούσε να παρεμποδιστεί εάν η πρόσβαση στην τεχνητή νοημοσύνη τεθεί υπό όρους. 

Εάν το κράτος διατηρήσει το πάνω χέρι στην τεχνητή νοημοσύνη, θα μπορούσε να αποδυναμώσει τους αντιφρονούντες και να δυσφημίσει τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους που χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη μέσω παρακολούθησης, χειραγώγησης ή χειρότερα, ιδίως όταν το κράτος αισθάνεται μόνο χαλαρά δεσμευμένο από τους συνταγματικούς περιορισμούς του. 

Αυτό δυστυχώς συμβαίνει όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στις περισσότερες πολιτείες και υπερεθνικούς οργανισμούς.

Το μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης - όπως η AGI, η agentic AI και η φυσική AI - πρόκειται μόνο να κάνει αυτή τη συζήτηση για τις απειλές AI πιο σημαντική. Αυτές οι εξελίξεις θα ενισχύσουν την πιθανότητα παραβίασης δικαιωμάτων από το κράτος, αλλά και θα αυξήσουν τις ευκαιρίες και τα πιθανά αντίμετρα σε ατομικό και κοινοτικό επίπεδο. 

Πολλά θα μπορούσαν να εξαρτηθούν από το αν οι πολυάριθμες λειτουργίες AI του μέλλοντος θα είναι ως επί το πλείστον ανοιχτές, αποκεντρωμένες και κρυπτογραφημένες. Αυτό το μέλλον εξακολουθεί να είναι αβέβαιο, αλλά το πολιτικό πλαίσιο που παρουσιάζεται εδώ αναμφισβήτητα παραμένει έγκυρο.

Το πολιτικό διακύβευμα που σχετίζεται με την τεχνητή νοημοσύνη είναι πολύ πιο σημαντικό από ό, τι φαίνεται να αναγνωρίζουν οι επιστήμονες δεδομένων που αναπτύσσουν την τεχνητή νοημοσύνη. 

Οι απειλές της τεχνητής νοημοσύνης είναι συνεπείς με τις απειλές που αντιπροσωπεύουν όλες οι νέες τεχνολογίες εάν χρησιμοποιούνται κακόβουλα από το κράτος. 

Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό το κοινό όχι μόνο να μάθει για την τεχνητή νοημοσύνη και να αγκαλιάσει τις δυνατότητές της, αλλά και να τη δει στο ευρύτερο πλαίσιο του πολιτικού αγώνα για ελευθερία.

Πηγή εικόνας: Adobe Stock

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ