ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΥΜΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)

ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

+++

 Ανάλυση και ανάπτυξη θα δώσω 

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ 

διά να νουθετήσω δικό σας ψυχικό.

ΒΑΣΙΛΕΥ ΟΥΡΑΝΙΕ ΠΑΡΑΚΛΗΤΕ:

 Ειμί Βασιλεύς εν τω ουρανώ 

μα και καθ’ όλην τη γη εδώ.

 Εμέ δοξάζουν οι ουρανοί, 

όλα τα επίγεια δημιουργήματα, 

έμψυχα και άψυχα σε συνεχή γραμμή. 

 Σε Εμέ στέλνουν ύμνο οι πιστοί, 

μα και οι άγγελοι σε ακατάπαυστη τομή. 

 Μόνο ο άνθρωπος εξέχασε αυτό

 και πορεύεται παιδιά μου αρνητικώς. 

 Έχασε της αληθείας τώρα την οδό

 και οδοιπορεί με του ψεύδους

 δυστυχώς τον εχθρό.

 Παρέβη τον λόγο μου και τας εντολάς κ

αι ζει στης παρακοής τας πλευράς. 

 Προτίμησε την στιγμιαία χαρά, 

τας απολαύσεις της γήινης στιγμής, 

δίδοντας στην ψυχή του απώλειας δομή.

 Περιφρόνησε την υψηλή του αποστολή 

και έγινε ο Άσωτος της παραβολής. 

 Ήτο και αυτός βασιλόπουλο θαυμαστό, 

του είχα δώσει ΘΕΟΣ ΤΟ ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ 

ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ της ευλογίας του φωτός. 

 Μα της αμαρτίας του ο ζυγός 

τον έκανε αξιολύπητο, αμαρτίας χοιροβοσκό.

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: 

 Εγώ ειμί η αλήθεια και η οδός,
Εγώ δίδω γέμισμα στο ψυχικό κενό,
Εγώ οδηγώ τον πιστό,
όστις θελήσει να με ακολουθεί,
στην ανεκλάλητη ευδαιμονία της αιώνιας ζωής,
 Εγώ θα γίνω διά αυτόν
της σωτηρίας του ο σταθμός.

 Εγώ αναπαύω τον αμαρτωλό,
όταν με αλήθεια σε Εμέ θα πει ΜΕΤΑΝΟΩ.
 Εγώ γίνομαι ο χορηγών στην πιστή ταπεινωμένη ψυχή,
 την ανάβαση την πνευματική.

 Εγώ μετρώ τον αγώνα του τον ψυχικό,
Εγώ του στέλνω ουράνια ισχύ
και τον εισαγάγω ευθύς,
στο δείπνο το της ζωής.

 Εγώ θα παραλάβω τον πιστό 

όταν αποδημήσει και πορευθεί

 στην πανευφρόσυνον ευτυχία και μακαριότητα,

 διά να με θωρεί αιωνίως. 

 Εγώ τον συγκαταλέγω με τον χορό των Αγίων, 

των σεσωσμένων ψυχών.

 Μόνο θέλω να δω τώρα τον αγώνα σου, 

τον κατά των παθών, ί

να τον καταστήσω ενδόξως στα δεξιά 

του Ουρανίου μου, παιδιά μου, Πατρός.

Ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ: 

 Ειμί πάντοτε παιδί μου παρών, 

όπου κι αν πας, όποια δοκιμασίας κι αν περνάς,

 σου δίδω βοήθεια Θεϊκή 

και σε πληρώ με άρρητα, άφθαρτα δώρα, ουράνια, ιερά.

 Σου στέλνω διά ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ,

 χαρίσματα πολλά, σου χαρίζω όπλα δυνατά,

 σου αναγεννώ το εσωτερικό πεδίο της καρδιάς

 και αμέσως μπορείς παιδί μου μετά, 

για Εμένα να ομιλείς, να με υπηρετείς 

ωσάν γνήσιος και αληθινός μου και εσύ μαθητής. 

 Μα είμαι και πάντα παρών, 

όταν αμαρτάνεις ασυστόλως εδώ, 

όταν τας εντολάς μου παραβαίνεις

 και γίνεσαι σταυρωτής προς την Άχραντον, 

προς την Θεία μου μορφή 

που τότε διά εσένα και πάλι αιμορραγεί. 

 Γιατί με πονάει τέκνο μου πολύ, 

της παρακοής σου, της αμαρτίας σου το καρφί.

 Με καρφώνεις ασυστόλως, όπως τότε στον Γολγοθά,

μου βάζεις στην πλευρά μου φοβερά καρφιά 

και δυστυχώς, μετά θα θερίσεις αιώνια δεινά

 στης αβύσσου, στης κολάσεως τη φωτιά.

 Πρόσεξε πολύ, τρέξε τώρα ταύτην τη στιγμή,

 να αποβάλλεις του θανάτου τα επακόλουθα

γιατί αναπολόγητος έμπροσθεν στο θρόνο μου

 κάποτε θα σταθείς.

ΑΜΗΝ 

 +++