ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΕΣΤΕ Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ ΠΟΛΙΣ

ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου 

Με θλίψη φέρουμε στη μνήμη μας οι Έλληνες το γεγονός ότι σαν σήμερα στις 29 Μαίου του 1453 έκλεισε την ιστορική της πορεία χιλίων περίπου χρόνων η Αυτοκρατορία του Μεσαιωνικού Ελληνισμού.

Ο Ελληνισμός υπήρξε φωτοδότης πολιτισμού στην Ανθρωπότητα και κατά την Αρχαιότητα και κατά τον Μεσαίωνα.

Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος τον 2ο π.Χ. αιώνα είχε υποκύψει στη Ρωμαϊκή δύναμη των όπλων, όμως με την πνευματική του δύναμη μετάλλαξε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σε Έλληνική, αφού προηγουμένως “ενδύθηκε” τον Χριστιανισμό και ταυτίστηκε με αυτόν.

 Παράλληλα εμπνεόμενος από την ποιμένουσα Εκκλησία του ανέπτυσε έναν λαμπρό κοινωνιοκεντρικό πολιτισμό.

Η μετάλλαξη αυτή ήταν μακροχρόνια και μπορούμε να πούμε ότι ολοκληρώθηκε όταν ο Ηράκλειος επέβαλε την ελληνική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα όλων των διοικητικών υποθέσεων της Αυτοκρατορίας τον 7ο μ.Χ. αιώνα. 

 Για τους τότε προγόνους μας ο Χριστιανός Αυτοκράτοράς της ήταν “ο της υφηλίω γης τροπαιούχος δεσπότης κάθε θάλασσας πλωτής και κάθε γης βατής”. 

Στο μεταξύ το δυτικό τμήμα της Αυτοκρατορίας με την λεγόμενη “μετανάστευση των λαών” του 4ου έως και του 6ου μ.Χ. αιώνα είχε εκβαρβαριστεί. 

Το ανατολικό τμήμα της Αυτοκρατορίας και μέχρι την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 ήταν το κράτος της “οικουμένης” , του μοναδικού έως τότε πολιτισμένου κόσμου. 

Βόρειά του αναδείχθηκαν από τον 9ο αιώνα “βαρβαρικά βασίλεια”, που οι κυρίαρχες τάξεις των το ζηλοφθονούσαν. Αρωγός σ΄αυτήν την πορεία ήταν ο Επίσκοπος Ρώμης και Πάπας που ήθελε να επιβάλει το λεγόμενο “πρωτείο” του σε όλες τις Χριστιανικές Εκκλησίες. 

Ο Πάπας Λέων ο Γ΄έχρισε στα 800 μ.Χ. τον Καρλομάγνο “Αυτοκράτορα των Ρωμαίων”και ο Πάπας Βενέδικτος ο 8ος πρόσθεσε στο σύμβολο της πίστεως το “ Filioque ” το 1014 μ.Χ. και επακολούθησε το σχίσμα του 1054 μ.Χ. Έκτοτε για τους δυτικούς χριστιανούς , η Αυτοκρατορία της Ανατολής ήταν “σχισματική”. 

Οι δυτικοί θεολόγοι γράφουν συγγράμματα με τον τίτλο “Contra Errores Graecorum” και “Contra Graecos” (Κατά των πλανών των Ελλήνων) και ενστάλαξαν στους λαούς της Δύσης το μίσος κατά των τότε προγόνων μας. 

Το απύθμενο αυτό μίσος εκδηλώθηκε το 1204 μ.Χ. με την λεηλασία και την καταστροφή της μεσαιωνικής μας αυτοκρατορίας. Τα υπολείμματά της βέβαια αφανίστηκαν με την δεύτερη άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μ.Χ. 

Από τότε χρειάστηκαν 400 χρόνια για να ανακτήσουμε ως Έθνος τις ηθικές και υλικές δυνάμεις, ώστε με την συγκλονιστική για το πολιτικό κλήμα της εποχής Επανάστασή του το 1821, να επιβάλουμε την πολιτική ύπαρξή μας ανάμεσα στα τότε διαμορφούμενα “εθνικά κράτη” της Ευρώπης.

 Δυστυχώς όμως η “μεγάλη ιδέα” της ολοκλήρωσης της απελευθέρωσης των χωρών στις οποίες το Ελληνικό στοιχείο ήταν πλειοψηφικό και στις οποίες δημιούργησε τον πολιτισμό του θάφτηκε στο Σαγγάριο το 1922.

Εμείς έκτοτε ακολουθούμε το ατομοκεντρικό μοντέλο της Δύσης ως εκμοντερνισμό και εκπολιτισμό και εγκαταλείπουμε σταδιακά ότι είχαμε ως παράδοση χιλιετηρίδων. Βλέπετε οι πολιτικοί μας δεν βλέπουν τίποτε πριν από τον “Διαφωτισμό” και γι΄αυτούς “το ανήκομεν εις την Δύση” είναι δόγμα.