ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΌ...

Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ... 

Γράφει ο Γιάννης Ναστούλης

Απεριόριστος ο θαυμασμός μου για το Ελληνόπουλο του Πόντου που διοικεί την Τουρκία 20 χρόνια!

Ο Ερντογάν, ο μεγαλύτερος ηγέτης της Τουρκίας όλων των εποχών, που διοικεί με τον κύκλο των Ποντίων, είναι μαζί με τον Πούτιν οι μεγαλύτεροι σύγχρονοι ηγέτες.

Επειδή ο ηγέτης δεν προκύπτει από την τύχη, αλλά από τον λαό του, σύμφωνα με τον αδήριτο νόμο της κυκλοφορίας των ελίτ, δείχνει την ποιότητα του πολιτικού υποκειμένου της Τουρκίας. 

Η σύγκριση με την καρικατούρα που κυβερνάει τη χώρα μας μου προκαλεί διπλή πίκρα, μια για την ηγεσία και μια για το ποιόν του ελληνικού λαού.

Το όφελος για την Ελλάδα από τη νίκη του Ερντογάν μπορεί να είναι τεράστιο, αρκεί ο λαός να συναισθανθει ότι η ιστορική ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί. 

Δεν θα ξανάρθει...

Στις δύο πλευρές του Αιγαίου ζει ο ίδιος λαός από τον 8ο πΧ αιώνα.

Το Βυζάντιο δεν κατακτήθηκε ποτέ. Μετασχηματίστηκε.

Αν δεν το είχε κάνει, δεν θα μιλάγατε ελληνικά, ούτε τη γλυκιά Ορθοδοξία θα είχατε, και τα ονόματά σας θα ήταν φραγκολατίνικα.

Η μόνη ευφάνταστη, πρωτότυπη, οραματική, άξια λόγου πολιτική, είναι να ξαναενωθούμε -οχι σε ενιαίο κράτος, ντάξει?- με τα απέναντι αδέρφια σε ένα μεγάλο αντιδυτικό σύμπλοκο ισχύος στον νέο πολυπολικό κόσμο που χαράζει. Τώρα, που οι νεοΣταυροφόροι υποχωρούν.

Το πρόγραμμα "συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου"

Προκαταρκτική επισήμανση:

Δεν είναι καθόλου αυτό που διακινούν πολλά εξωκοινοβουκλευτικά κόμματα και κάποιοι Διεθνολόγοι και Γεωπολιτικοί και έχουν δημιουργήσει κομφούζιο στον εγκέφαλο των Ελλήνων.

Τι περιλαμβάνει:

1. Δημιουργία συνεταιρισμού κρατών της Ανατολικής Μεσογείου, κατά το πρότυπο Ιράν-Κατάρ, εξόρυξης από ιδιωτικές εταιρείες και μοίρασμα στα κράτη ποσοστού κερδών με βάση την αρχή της αναλογικότητας.

2. Για να μπορεί να ισχύσει η αναλογικότητα, πρεπει να προηγηθεί Συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Χωρίς την προϋπόθεση αυτή, είναι προφανώς αδύνατη η υλοποίηση.

3. Η Συμφωνία οριοθέτησης θα βασιστεί στον χάρτη Μπάιντεν-Χόκστάιν, στις Συμφωνίες Σουρανή-Μπούρα-Καλίν και στην οριοθετική γραμμή (28ος μεσημβρινός) της Συμφωνίας Καΐρου. 

Τούτο σηναίνει:

α. ότι η Τουρκία θα παραιτηθεί από το Τουρκολιβυκό και β. η Ελλάδα από την επήρεια του Καστελόριζου. Όπερ, η υποθαλάσσια περιοχή από τον 28ο και μέχρι την ΑΟΖ της Κύπρου θα γίνει χώρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της Τουρκίας.

4. Για να πεισθεί η Ελλάδα να υποχωρήσει στο Καστελόριζο, πιθανόν, με σωστούς διπλωματικούς χειρισμούς, να κερδίσει στο Αιγαίο μια μερική και τμηματική επεκταση των χωρικών της υδάτων, πράγμα φοβερά σημαντικό για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. 

Γιατι προσέξτε, αν πας στη Χαγη, δεν θα δώσει ΑΟΖ στο Καστελόριζο. Σε κάθε περίπτωση, αν η Διεθνής κοινότητα (μεγάλες δυνάμεις) δεχθεί την μερική επέκταση, τότε η Ελλάς θα πρέπει να εξασφαλίσει την ελεύθερη πλεύση πολεμικών και υποβρυχίων, που αλλιώς θα υπήγοντο στους περιορισμούς της αβλαβούς διέλευσης (πχ, τα υποβρύχια να περνούν στην επιφάνεια), το ίδιο και στις υπερπτήσεις, κομμάτι αδύνατο. 

Ο κόσμος πρέπει να κατανοήσει ότι το κύριο εμπόδιο στην επέκταση σε 12 νμ δεν είναι η Τουρκία, αλλά οι ΗΠΑ! Θυμηθείτε τις δηλώσεις Λυμπέρη για τις αφόρητες πιέσεις των Αμερικανών να μη προχωρήσουμε σε επέκταση. 

Τις μεγάλες ναυτικές δυνάμεις δεν τις απασχολεί ούτε η υφαλοκρηπίδα ούτε η ΑΟΖ, χέστκν! Τους απασχολεί να μη συρρικνωθεί η ανοιχτή θάλασσα, πράγμα πολύ αρνητικό για τις στρατιωτικές τους δραστηριότητες. Αυτός είναι κι ο λόγος που έχουν βάλει μπροστά την Τουρκία με το casus belli. Το casus belli είναι των Αμερικάνων!!!

Και όντως έχουν πολλά επιχειρήματα επάνω στο Διεθνές Δίκαιο Θάλασσας 

5. Γερή αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ΒΑ Αιγαίου και της Δωδεκανήσου, όπως προέβλεψαν οι Συνθήκες Λωζάνης και Παρισίων αλλά και αποστρατιωτικοποίηση των ακτών της Τουρκίας σε βάθος 500 km (προσβολή κυριαρχίας της Τουρκίας, καθότι δεν υπάρχει διεθνής συνθήκη περί αυτού. Τουναντίον, υπάρχει σαφής πρόβλεψη περί του αντιθέτου, στη Συνθήκη του Μοντρέ!

6. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ΑΟΖ δεν είναι κυριαρχία. Είναι χώρος οικονομικής εκμετάλλευσης. Βασικά μια εκτεταμένη ζώνη αλιείας. Δεν αφορά την επιφάνεια των υδάτων, αυτά ανήκουν σε όλο τον κόσμο. 

Είναι παντελώς, οριζοντίως κ καθέτως ελεύθερα και απρόσβλητα από το παράκτιο κράτος. Η ΑΟΖ αφορά την υδάτινη μάζα μεταξύ επιφανείας κ βυθού. Και δεν συνιστά κυριαρχία! Ο καθένας μπορεί να ποντίσει καλώδια, να περάσει αγωγούς κλπ.

*** 
Δεν πρέπει να προβληματίζει κανέναν η αμοιβαία αποστρατιωτικοποίηση! Η στρατιωτικοποίηση είχε νόημα πριν από 10ετίες. Σήμερα με πυραύλους 1000 km βεληνεκούς, με αόρατα υποβρύχια, με μη επανδωμενα ταχύπλοα και ιπτάμενους φονιάδες, με Ραφάλ, F- 35, Φρεγάτες από το μέλλον κλπ, προκαλεί γέλιο.

Να σου πάρει ο Τούρκος νησί;;;

1ον δεν μπορεί, 

2ον, γιατί να στο πάρει;;; Για να φάει χτύπημα κατακεφαλα στη ενδοχώρα; Να ανοίξει νέα μανούρα κσι να απομονωθεί, με εμπάργκο κι αναστολές χρηματοδοτήσεων και και... Αυτά είναι για παιδάκια που παίζουν στρατέγκο. 

Άλλωστε, αποσύρει τα αποβατικά κ τη στρατιά Αιγαίου, ως μη όφειλε! Μπίζνες επιθυμεί! Τον συμφέρει τα Γκρηκ Άιλαντς να μείνουν εκεί που είναι. Για δείτε το άουτ οφ δε μποξ!

Αντε παλικάρια μου να πάμε παρακάτω. Δεν πρόκειται να χάσουμε ούτε σπιθαμή γης ή θάλασσας. Σας το υπογράφω.

Έχουμε 9.900 νησιά κ βραχονησίδες, ενώ οι Τούρκοι 450, και μια ακόμη Ελλάδα στο Αιγαίο, μόνο με τα 6 νμ που έχουμε τώρα. Με την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στη Μεσόγειο αποκτούμε κι άλλη μία. 

Αλλιώς θα κάτσουμε με τη "δυνητική" ΑΟΖ στο χέρι... και με τη μόνιμη απειλή στον κ..ο.κ

Θυμίζω: το απέραντο γαλάζιο δεν μπορεί κανείς να το τεμαχίσει.

Άμα ήταν αλλιώς, θα σας το λεγα, ένας Ελληνόπληκτος σα κ εμένα? Τόσο ωμά! Τόσομμ απροκάλυπτα! Τόσο κυνικά!

Το μόνο που θα χάσουμε είναι τις αυταπάτες μας και μερικοί την κομματική τους πραμάτεια...

Κάθε καλοκαιράκι μια ζωή εκατομμύρια Έλληνες και ξένοι τουρίστες με την ελληνική ακτοπλοΐα διασχίζουν το Αιγαίο.

Σε κανενός το μυαλό δε πάει ότι τα 90νμ απ την Εύβοια για Χίο ή τα 100νμ για Λέσβο είναι διεθνή ύδατα. Χστκν. Όπου και να κάνουν βλέπουν ελληνικά πλοία, ιστιοπλοϊκά, ψαρόβρκες, φουσκωτά κλπ. Όλο το Αιγαίο στην πράξη είναι Ελληνικό. Άσε, που με τα 6 νμ χωρικής θάλασσας, γύρω στις 90 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, εχουμε σχεδόν μια ακόμα Ελλάδα!

Τι απέμεινε στην Τουρκία;

Η δυνατότητά της να κάνει ασκήσεις στη ανοιχτή θάλασσα και να ψαρεύουν τα καίκια της. 

Εμείς θέλουμε, λέμε ότι θέλουμε -τρίχες κατσαρές- να επεκτείνουμε σε 12 νμ για να τους στερήσουμε κι αυτό το λιγοστό ψαράκι. Περί αυτού πρόκειται. Να το τρώμε όλο εμείς.  Ψάρι αιγαιοπελαγίτικο ποτέ σε τούρκικο στομάχι.

Μερικά πολιτικά κουτσαβάκια θα βγουν και θα μας πουν, δεν είναι το ψάρι ρε, τα πετρέλαια είναι. Θέλουμε πετρέλαιο. Θέλουμε πλατφόρμες παντού. 

Να είμαι στο κατάστρωμα και να βλέπω Τάνκερ, πλατφόρμες και συστοιχίες ανεμογεννητριών ολούθε. Να λαμπυρίζουν τα πέλαγα. Στη Νιος, στη Σίκινος, στη Φολέγανδρος, στην Αμοργός, στην Ανάφη... Πού 'σαι Ελύτη να δεις τους αλήτες.

Θέλουμε άντρες πολιτικούς να στενέψουν τα πέλαγα. Όχι προδότες. Άντρες που θα αναλάβουν το διακύβευμα να κάνουν πόλεμο για το αναφέρετο δικαίωμά μας στο ψάρι και στις πλωτές ανεμογεννήτριες. 

Θέλουμε άντρες που θα πολεμήσουν περί όνου σκιάς!

Απάντηση στον κο Ο. Κ.

για τις θαλάσσιες ζώνες 

Άρθρο 12,1 Σύμβασης Γενεύης 1958 και άρθρο 15 ΣΔΘ 1982:

"Όταν οι ακτές δύο κρατών είναι παρακείμενες ή βρίσκονται η μία απέναντι από την άλλη, κανένα από τα δύο κράτη δεν δικαιούται, εκτός αντιθέτου συμφωνίας μεταξύ τους,  να επεκτείνει  την αιγιαλίτιδα ζώνη του πέραν της μέσης γραμμής...

Η διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις ύπαρξης ιστορικών τίτλων ή άλλων ειδικών περιστάσεων που καθιστά την οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης των δύο κρατών με διαφορετικό τρόπο".

Είναι σημαντικό να εστιάσουμε στη ρητή αναφορά/πρόβλεψη "ειδικών περιστάσεων" και οριοθέτηση με "διαφορετικό τρόπο".

Η πρόβλεψη αυτή είναι συμβατή με την ουσία του άρθρου 3 του οικείου κεφαλαίου: "Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίζει το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης του μέχρι ένα όριο που να μην υπερβαίνει τα 12νμ από τις γραμμές βάσης...".

Παρότι η οριοθέτηση αποτελεί μονομερή δικαιοπραξία, έχει διεθνή/διακρατικό χαρακτήρα. Άλλως, θα όριζε ρητώς 12νμ και όχι "μέχρι", αφήνοντας ανοιχτή την επίδραση "ειδικών περιστάσεων" και "διαφορετικού τρόπου οριοθετησης".

Διεθνής/διακρατικός χαρακτήρας σημαίνει, κατά το ΔΔ, ότι το παράκτιο κράτος μπορεί μεν μονομερώς να καθορίζει με εσωτερικό νόμο, αλλά δεν μπορεί να αντιτάσσει την οριοθετική του γραμμή στα τρίτα κράτη, αν δεν είναι σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο. Προσοχή! Όχι με τη ΣΔΘ, αλλά με το ΔΔ! (I.C.J Reports), στο οποίο η Σύμβαση υποτάσσεται.

Ακριβώς, το ΔΔ υπάρχει (ερείδεται) χάριν της ειρήνης, της σταθερότητας και του αμοιβαίου οφέλους και των ζωτικών συμφερόντων. 

Η θεμελιώδης αυτή επιστημολογική αρχή απηχείται στο άρθρο 122 της ΣΔΘ, περί κλειστών και ημίκλειστων θαλασσών (Αιγαίο) και κυρίως στο άρθρο 123, το οποίο προτρέπει τα ενδιαφερόμενα κράτη να καθιερώσουν και να αναπτύξουν ειδικό σύστημα συνεργασίας: 1. συντονισμός, διαχείριση, διατήρηση, έρευνα, εκμετάλλευση των βιολογικών πόρων του Αιγαίου, εν προκειμένω.

2. Ανάπτυξη ιδιαίτερης πολιτικής και στρατηγικής στον τομέα της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, μέσω του συντονισμού της άσκησης των δικαιωμάτων των παράκτιων κρατών (Ελλάδας-Τουρκίας) αλλά και της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων τους στο ζήτημα αυτό.

3. Συντονισμός πολιτικών μέσω της ανάπτυξής επιστημονικής έρευνας 

4. Ανάπτυξη συνεργασίας με άλλα κρατη που δεν έχουν ακτές στο Αιγαίο (Β. Μακεδονία πχ), καθώς και απο κοινού προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς, ώστε να αναπτυχθεί διεθνής στρατηγική αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων (ΟΗΕ, ΔΔΧ κλπ)! (Τσάλτας 2003).

Βλέπουμε ότι η ΣΔΘ θεσπίζει με συμβατικό Δίκαιο την θεμελιώδη Αρχή του ΔΔ, της "δίκαιης λύσης" Equitable principles-Ευθυδικία).

Η πυρηνική αυτή Αρχή του ΔΔ απηχείται, ωσαύτως, στο 70,2 περί γεωγραφικά μειονεκτούντων κρατών: "μειονεκτούντα κράτη νοούνται τα παράκτια κράτη και τα παράκτια σε ημικλειστη θάλασσα, η γεωγραφική θέση των οποίων τα καθιστά εξαρτώμενα (Τουρκία κ Ελλάδα) από την εκμετάλλευση των βιολογικών πόρων της ΑΟΖ -και a fortiori της αιγιαλίτιδας και συνορεύουσας (απόλυτος αποκλεισμός εδώ ετεροβαρώς)- για λόγους τροφοδοσίας και επισιτισμού.

Σημαντικότατος για την περίπτωση των ημικλειστων θαλασσών είναι ο χαρακτηρισμός τους ως Διαμετακομιστικών Θαλασσών (Αιγαίο), χαρακτηρισμός που θεμελιωνεται στην ύπατη Αρχή του Δικαίου της Θάλασσας, αυτήν της ελευθερίας της ναυσιπλοϊας. 

Η κατ ελάχιστον απόπειρα μείωσης του βασικού αυτού δικαιώματος θα ισοδυναμούσε με διατάραξη της ισορροπίας του συνολικού συστήματος που διέπει τις θάλασσες και ωκεανούς. Μια τέτοια πράξη θα καταργούσε την ίδια την ουσία του διεθνούς/διακρατικού Δικαίου, όπως προσδιορίστηκε! 

Η Προπαρασκευαστική Επιτροπή της Συνδιάσκεψης δήλωσε με έμφαση ότι δεν είναι παραδεκτό η μετατροπή της ημικλειστης Θάλασσας σε εσωτερική (J.P. Queneudec, Γάλλος εκπρόσωπος, 1974). Η Συνδιάσκεψη εφάρμοσε χαλαρό σύστημα οριοθέτησης.

Δυστυχώς, η αλλοπρόσαλλη, παράδοξη και αναχρονιστική διεθνοδικαιική συμπεριφορά της Ελλάδας (μέχρι το 1960 ήταν κατά της επέκτασης σε 12 νμ, το Διεθνές γκροτέσκο των 6νμ στη θάλασσα (αναγκαστικός νόμος 230/1936), αλλά 10νμ στον αέρα (Διάταγμα 1931), ενώ η ΣΔΘ είναι ρητή " όσα στη θάλασσα, τόσα στον αέρα" (αντίφαση), τα 3 νμ στον Έβρο Πρωτόκολλο 3-11-1926) και Νομοθετικό Διάταγμα 187/1973, το γεγονός της αναγνώρισης ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο, που ούτως ή άλλως έχει, όπως δείξαμε, η πολλάκις συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε διερευνητικές απευθείας συνομιλίες κλπ), καθιστούν την ελληνική θέση ευάλωτη.

Ένα στοιχείο που δεν πρέπει να διαφύγει των ερμηνευτικών προσεγγίσεων είναι ότι η Τουρκία, διαρκώς μετά το 1960 αμφισβητεί την επέκταση στο Αιγαίο, μάλιστα με το ψήφισμα της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης με casus belli, έχει φιλοτεχνήσει το προφίλ του Επίμονου Αντιρρησία (Persistent Objector), ιδιότητα που αίρει την εθιμική δέσμευσή της να συμμορφωθεί με το εθιμικό Δίκαιο Θάλασσας, αφού στο συμβατικό δεν δεσμεύεται, ως μη αντισυμβαλλόνενο μέρος στην UNCLOS.

Είναι φανερό ότι η Τουρκία δεν θα δεχθεί ποτέ την επέκταση της αιγιαλίτιδας, καθότι τούτο θα μείωνε την ανοιχτή θάλασσα στο 20,1%, τη δική της σε 8,7%, την δε ελληνική, θα αύξανε σε 71,2%! Κατ επέκταση θα εξάλειφε την υπό διαπραγμάτευση υφαλοκρηπίδα (μόνο στο 5%)! 

Από την άλλη, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει το ρίσκο μιας τέτοιας επέκτασης. Η κυρωτική πράξη του 1995 είναι απλώς ένα χαρτί στο διπλωματικό τραπέζι.

Όταν λέμε καμία εννοούμε καμία. Ούτε με τη νεκρανάσταση του Ανδρέα, ούτε με κείνη του Κολοκοτρώνη.

Κάποιοι όμως βγάζουν λεφτά, πολλά, από την εκκρεμότητα αυτή (εξοπλιστικά) και ακόμη περισσότεροι πουλάνε την πολιτική τους πραμάτεια σε βάρος του σκοπίμως νυχτωμένου και χειραγωγούμενου λαού.

Επειδή, μόνο λίγα μπόρεσα να εκθέσω, ωστόσο πολλά για το ασθμαίνον κοινό, αφήνω την ΑΟΖ και την Υφαλοκρηπίδα για άλλη ευκαιρία.

Με την ελπίδα ότι δεν θα ξαναμπώ στην επίπονη διαδικασία να επαναλάβω τα ίδια και τα ίδια...

Ο καθένας ας ψάξει μόνος του!

ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο Λ. ΑΠΟΣΚΙΤΗΣ