ΠΟΣΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΛΟ ΑΦΗΓΗΜΑ

AΠΟ ΤΟΝ ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ ΣΤΗ ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗ

Τι θα συμβεί αν ψηφιστεί ένα μορατόριουμ αλλά οι τεχνολογίες αυτές αποτύχουν; Είναι αναστρέψιμη η υπερθέρμανση μέσω γεωμηχανικής; Όχι, δεν είναι, και το ξέρουν. Αν το επιχειρήσουν, θα ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας

Γεωμηχανική: Τα τελευταία χρόνια η αύξηση της θερμοκρασίας γίνεται αισθητή σε αρκετές περιοχές του κόσμου, και οι φυσικές καταστροφές αυξάνονται. Πυρκαγιές και πλημμύρες είναι σε ημερησία διάταξη.

Η κυρίαρχη εξήγηση είναι ότι φταίνε οι ανθρώπινες δραστηριότητες που διαχέουν πολύ διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και ανεβάζουν τη θερμοκρασία. 

Ταυτοχρόνως, όλο και περισσότεροι μεγιστάνες της τεχνολογίας που εμπλέκονται και σε μετανθρωπιστικές εφαρμογές, ομολογούν ότι επεμβαίνουν και στην κλιματική μηχανική, κάτι στο οποίο πρωτοστατεί επίσης και η Κίνα.

Υπάρχει πραγματική άνοδος της θερμοκρασίας σε όλο τον πλανήτη, ή μήπως μόνο σε κάποιες περιοχές που επηρεάζονται από τις επιπτώσεις ορισμένων φυσικών κύκλων της Γης, όπως τα ωκεάνια ρεύματα; Πόσο αξιόπιστα είναι τα στοιχεία των μετεωρολογικών σταθμών πάνω στα οποία στηρίζεται το όλο αφήγημα;

Ακόμα και αν η άνοδος της θερμοκρασίας είναι πραγματική, είναι επιτρεπτή η γεωμηχανική και μάλιστα από δεδηλωμένους μισανθρώπους ή θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας;

Τον περασμένο Ιούνιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του αντιπροέδρου της Φρανς Τίμμερμανς έκανε έκκληση για διεθνή διάλογο προκειμένου να αντιμετωπιστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη μας.

Μέσα σ΄αυτά τα πλαίσια, ο Τίμμερμανς για πρώτη φορά δήλωσε ότι θα διερευνηθεί η λύση της γεωμηχανικής, αφού εξεταστούν όλες οι πιθανές συνέπειές της.

Μόνο που για να γίνει αυτό, ορισμένοι επιστήμονες διεθνούς κύρους ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο πρέπει να εφαρμοστεί για πολλά χρόνια σε πραγματικές συνθήκες και σε παγκόσμια κλίμακα και όχι στο εργαστήριο, κάτι που όμως μπορεί να επιφέρει μοιραίες συνέπειες.

Τι είναι και τι επιδιώκει τελικά η κλιματική γεωμηχανική; Μπορούμε να εμπιστευτούμε ένα πείραμα κολοσσιαίας κλίμακας; Πρόκειται για απάτη, ή για θανατηφόρο όπλο;

Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε διεξοδικά τις κυριότερες τεχνικές που είναι σήμερα εν εξελίξει, καθώς όλα τα προηγούμενα χρόνια κανείς διεθνής οργανισμός δεν είχε αναφερθεί σε αυτές δημοσίως. Σήμερα πια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν διστάζει να το κάνει, και αυτό σημαίνει ότι μάλλον μπήκαμε στο επόμενο στάδιο.

Διότι φτάσαμε πλέον στο σημείο όπου μία άγνωστη νεοφυής εταιρεία (start up) έχει ψεκάσει ανακλαστικά θειούχα σωματίδια στη στρατόσφαιρα του Νέου Μεξικού των ΗΠΑ, χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν.

Το γεγονός ότι η εν λόγω εταιρεία προχώρησε σε εκτοξεύσεις σωματιδίων χωρίς καμία κρατική άδεια ή επιστημονικό έλεγχο, δείχνει την πλήρη ανυπαρξία ενός ρυθμιστικού πλαισίου, ή έστω ενός μορατόριουμ.

Τι συμβαίνει επιτέλους; Για να απαντήσουμε στο ερώτημα θα πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι η γεωμηχανική, ποιες είναι οι κατηγορίες της και ποιες οι διαθέσιμες τεχνολογίες.

Τι είναι η γεωμηχανική

Ως γεωμηχανική ή κλιματική μηχανική ορίζεται η σκόπιμη και μεγάλης κλίμακας επέμβαση στο κλιματικό σύστημα της Γης, (υποτίθεται) για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Η γεωμηχανική διακρίνεται σε τρεις κατηγορίες:

1. Διαχείριση Ηλιακής Ακτινοβολίας

2. Διαχείριση Γήινης Ακτινοβολίας

3. Απομάκρυνση Διοξειδίου του Άνθρακα.

Ας δούμε λοιπόν περιληπτικά τι προβλέπουν οι πιο διαδεδομένες τεχνικές γεωμηχανικής ανά κατηγορία και πόσο ασφαλείς είναι.

Διαχείριση Ηλιακής Ακτινοβολίας

1. Στρατοσφαιρική έγχυση αερολύματος

H στρατοσφαιρική έγχυση αερολύματος προτείνει τον ψεκασμό της στρατόσφαιρας με μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του θείου. Οι προτάσεις ποικίλλουν, από την εκτόξευση σωματιδίων από κανόνια, τη χρήση μεγάλων σωλήνων προς τον ουρανό ή το άδειασμα αερολύματος από το πίσω μέρος αεροσκάφους.

Μ’ άλλα λόγια, προτείνει αυτό που έγινε γνωστό ως …chemtrails, που κάποιοι επιμένουν ότι διαχέονται στους ουρανούς εδώ και πολλά χρόνια, όχι βέβαια για τη μείωση της θερμοκρασίας, αλλά για τη διευκόλυνση των στρατιωτικών επικοινωνιών. Φαίνεται λοιπόν ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν ήταν καθόλου συνωμοσιολογία.

Αυτές οι τεχνικές υποτίθεται ότι στοχεύουν στον έλεγχο της ποσότητας της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας, μιμούμενες νέφη πλούσια σε τέφρα διοξειδίου του θείου που παραμένουν στην ατμόσφαιρα μετά από μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις.

Μόνο που σε αντίθεση με μια αυθεντική ηφαιστειακή έκρηξη, η μέθοδος προβλέπει τη συνεχή ανατροφοδότηση των ανώτερων ατμοσφαιρικών στρωμάτων με τακτικές εγχύσεις αερολύματος που μπορεί να περιέχει και αλουμίνιο, από αεροπλάνα. Αν αυτή σταματήσει ξαφνικά, το μετεωρολογικό σοκ θα είναι ανυπολόγιστο.

Απ’ ότι αποδεικνύεται, οι «ουρές» που αφήνουν πολλά αεροπλάνα είναι τελικά επιχειρήσεις γεωμηχανικής.

Ωστόσο, προσομοιώσεις σε υπολογιστή κατέδειξαν ότι αυτή η τεχνική θα μπορούσε να προκαλέσει ξηρασίες στην Αφρική και την Ασία και να θέσει σε κίνδυνο τις πηγές τροφής και νερού δύο δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Στα πλαίσια αυτής της μεθόδου, αναπτύσσεται επίσης και το περιβόητο Στρατοσφαιρικό Πείραμα Ελεγχόμενης Διαταραχής (Stratospheric Controlled Perturbation Experiment – SCoPEx) που χρηματοδοτείται εν μέρει από τον Bill Gates.

Το SCoPEx προτείνει στρατοσφαιρικούς ψεκασμούς με ανθρακικό ασβέστιο και διευθύνεται από ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Ωστόσο, μέχρι σήμερα ο χρόνος και ο τόπος διεξαγωγής των πειραμάτων δεν έχουν γνωστοποιηθεί.

Όσοι λοιπόν αναρωτιούνται που οφείλεται ο αλλοπρόσαλλος καιρός των τελευταίων είκοσι ετών, ή μήπως επίσης η έκρηξη των περιστατικών του Αλζχάιμερ οφείλεται στους ψεκασμούς της στρατόσφαιρας με αλουμίνιο, δεν αποκλείετι η απάντηση να βρίσκεται στη συγκεκριμένη μέθοδο.

2. Τροποποίηση της λευκαύγειας του εδάφους

H λευκαύγεια ή ανακλαστικότητα ή albedo μιας επιφάνειας περιγράφει πόση ηλιακή ακτινοβολία ανακλάται. Ένα υψηλό albedo σημαίνει ότι αντανακλάται η περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία πίσω στο διάστημα, για παράδειγμα, αυτή την ιδιότητα έχουν οι παγετώνες των πόλων.

Μια επιφάνεια με χαμηλή λευκαύγεια, όπως μια σκοτεινή επιφάνεια ωκεανού, απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας με τη μορφή θερμότητας, συμβάλλοντας έτσι στη θέρμανση της γύρω περιοχής, και αντανακλά μόνο ένα μικρό μέρος.

Ένα ευρύ φάσμα προτάσεων αφορά στην τροποποίηση της λευκαύγειας από γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες, ώστε να αντανακλούν περισσότερο φως.

Άλλη πρόταση είναι η αποψίλωση των αρκτικών δασών που καλύπτουν τις βόρειες περιοχές και η κάλυψή τους, όπως και των ερήμων, με ανακλαστικά υλικά.

Επίσης, η λεύκανση των βουνοκορφών, το βάψιμο των εξωτερικών τοίχων και των στεγών των σπιτιών με λευκή μπογιά.

Ωστόσο, τελικά υπολογίστηκε ότι οι ανεπιθύμητες παρενέργειες στα οικοσυστήματα, στην πανίδα και στη χλωρίδα, καθώς και στις ανθρώπινες κοινότητες που εξαρτώνται από τα τροποποιημένα οικοσυστήματα, θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές.

Πόσο τυχαίες μπορεί να είναι οι θηριώδεις πυρκαγιές που ξέσπασαν σε περιοχές των αρκτικών δασών της Σιβηρίας το 2021 και του Καναδά το 2023; 

Προκλήθηκαν από υπερβολική ζέστη, ξηρασία και κεραυνική δραστηριότητα ή μήπως κάποιοι άναψαν εκατοντάδες εστίες φωτιάς ταυτόχρονα, για να κάνουν πείραμα γεωμηχανικής μεγάλης κλίμακας ή ενδεχομένως στα πλαίσια αποστολής πολιτικού μηνύματος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ενόψει κατάρρευσης της αμερικανικής κοσμοκρατορίας;

3. Αύξηση της λευκαύγειας των θαλασσίων νεφών

Οι προτάσεις αυτές στοχεύουν στην αύξηση της λευκαύγειας των νεφών, προκειμένου να αντανακλούν περισσότερο ηλιακό φως πίσω στο διάστημα.

Η πρόσθετη φωτεινότητα μπορεί να επιτευχθεί με τον ψεκασμό των χαμηλών θαλασσίων νεφών με θαλασσινό νερό, που θα κάνει τα σύννεφα μεγαλύτερα και λαμπρότερα.

Τα φωτεινότερα νέφη θα μπορούσαν να μειώσουν την ηλιακή ακτινοβολία που φτάνει στην επιφάνεια της Γης, και επομένως, τη θερμοκρασία.

Ωστόσο, ούτε αυτή η μέθοδος θα μείωνε τη συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, και θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στα καιρικά μοντέλα με δυνητικά καταστροφικές οικολογικές επιπτώσεις σε ολόκληρες περιοχές.

4. Μικροφυσαλίδες ή ωκεάνιος καθρέπτης

Οι μικροφυσαλίδες, δηλαδή ο θαλάσσιος αφρός που ψεκάζεται σε μία υδάτινη επιφάνεια, έχουν στόχο να αντανακλά αυτή η επιφάνεια περισσότερο ηλιακό φως πίσω στο διάστημα.

Όσο πιο φωτεινή είναι μια υδάτινη επιφάνεια, τόσο υψηλότερη είναι η λευκαύγειά της, και τόσο χαμηλότερη είναι η μετατροπή της ενέργειας του ήλιου σε θερμότητα.

Η εν λόγω πρόταση στοχεύει να παρατείνει τη διάρκεια της ζωής των λευκών φυσαλίδων των κυμάτων που σπάνε σε μία ακτή από λίγα λεπτά, σε ημέρες, ή με τη διασπορά τεχνητού αφρού.

Αυτό μπορεί να γίνει είτε με πλοία εξοπλισμένα με τεχνολογία ακροφυσίων ή με μηχανικούς δονητές, είτε μέσω προσθήκης χημικών ουσιών, των λεγόμενων επιφανειοδραστικών.

Η παραγωγή τεχνητού αφρού απαιτεί την εφαρμογή χημικών αφριστικών παραγόντων, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα στρώμα μικροφυσαλίδων στην επιφάνεια του νερού.

Ωστόσο, εάν οι τεχνικές μικροφυσαλίδων εφαρμοστούν σε μεγάλη κλίμακα, θα είχαν αρνητικές επιπτώσεις κάτω από την επιφάνεια των υδάτινων σωμάτων, δηλαδή στις τροφικές αλυσίδες και να μειώσουν τα επίπεδα οξυγόνου.

Ένα μακροχρόνιο επιφανειακό στρώμα αφρού μειώνει τη φωτοσυνθετική δραστηριότητα και την ανάπτυξη του φυτοπλαγκτόν, που είναι η βάση του θαλάσσιου τροφικού ιστού, εμποδίζει την ανταλλαγή αερίων, και επομένως, μειώνει την οξυγόνωση του θαλασσινού νερού.

Εάν εφαρμοστούν αυτές οι τεχνικές θα επηρεάσουν αρνητικά τη θαλάσσια βιοποικιλότητα και παραγωγικότητα, καθώς οι επιφανειοδραστικές ουσίες είναι τοξικές για τη θαλάσσια ζωή.

Διαχείριση Γήινης Ακτινοβολίας

Αραίωση των θυσάνων

Οι θύσανοι (Cirrus) είναι ψυχρά, επιμήκη νέφη στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, που μοιάζουν σαν λευκά νήματα ή αλογοουρές. Ορισμένοι επιστήμονες επιμένουν ότι η αραίωσή τους θα μπορούσε να επιτρέψει να διαφύγει περισσότερη θερμότητα στο διάστημα, δημιουργώντας μια συνολική ψύξη του κλίματος.

Οι θύσανοι συχνά απορροφούν περισσότερο ηλιακό φως από όσο αντανακλούν, επειδή σχηματίζονται σε στρώματα χαμηλών θερμοκρασιών και αποτελούνται από κρυστάλλους πάγου.

Eπίσης, εμποδίζουν την επίγεια ακτινοβολία των Μακρών Κυμάτων (Long Waves) του ραδιοφάσματος να διαφύγει στο διάστημα, προκαλώντας αντίκτυπο στο κλίμα, παρόμοιο με τα αέρια του θερμοκηπίου.

Το ψέκασμα αερολύματος τριιωδιούχου βισμούθιου, θειικού ή νιτρικού οξέως μέσω drones πάνω στους θύσανους, υποτίθεται ότι θα τους ανάγκαζε να διαλύονται πιο γρήγορα με αποτέλεσμα λιγότερες κλιματικές επιπτώσεις.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα παράγονταν θύσανοι με μικρότερη διάρκεια ζωής, θα μειωνόταν η πυκνότητά τους, και τα Μακρά ραδιοκύματα θα μεταδίδονταν ευκολότερα.

Άλλοι επιστήμονες όμως επισημαίνουν ότι η έγχυση πάρα πολλών παγωμένων σωματιδίων στους θυσάνους μπορεί να έχει αντίθετο αποτέλεσμα –δηλαδή να παράγονται περισσότερα και πυκνότερα σύννεφα, έτσι ώστε να παγιδεύεται ακόμη περισσότερη θερμότητα, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξημένη υπερθέρμανση.

Άλλοι πάλι υπογραμμίζουν τους κινδύνους απρόβλεπτων παρενεργειών, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων περιφερειακών αλλαγών στις εποχιακές βροχοπτώσεις.

Μήπως οι «ξασμένοι» θύσανοι που βλέπουμε τόσα χρόνια, έχουν αιτία τη διευκόλυνση των στρατιωτικών τηλεπικοινωνιών, αλλά τελικά συνεισέφεραν στην άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας;

Πόσο νιτρικό και θειϊκό οξύ έχουμε άραγε εισπνεύσει από τα αερολύματα που τώρα λένε ότι θα τα ψεκάζουν με drones, ενώ τόσα χρόνια τα ψέκαζαν από αεροπλάνα;

Απομάκρυνση Διοξειδίου του Άνθρακα

1. Άμεση σύλληψη αέρα

Η άμεση σύλληψη αέρα είναι μια προτεινόμενη τεχνολογία αφαίρεσης αερίων του θερμοκηπίου που ορισμένοι θεωρούν ότι θα μπορούσε να αφαιρέσει το CO2 (και άλλα αέρια του θερμοκηπίου) από την ατμόσφαιρα σε μεγάλη κλίμακα. Ο άνθρακας αποθηκεύεται είτε υπόγεια, είτε σε προϊόντα διαφορετικής αντοχής.

Οι δύο πιο ανεπτυγμένες διεργασίες είναι οι υγροί διαλύτες και οι στερεοί αναρροφητές: το CO2 διαλύεται σε ένα ισχυρό διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου (κοινώς αλισίβα), ή κολλάει στην επιφάνεια ενός στερεού αναρροφητή, όπως η πλαστική ρητίνη.

Η εν λόγω τεχνολογία προβλέπει μεγάλους ανεμιστήρες που μετακινούν τον αέρα του περιβάλλοντος μέσω φίλτρων για να βελτιώσουν τη διαδικασία σύλληψης του CO2.

Για να επιτρέπεται η επαναλαμβανόμενη χρήση των φίλτρων, πρέπει να μπορούν να απελευθερώνουν κάπου το φυλακισμένο CO2.

Ωστόσο, αυτή η διαδικασία αναγέννησης απαιτεί υψηλή θερμοκρασία (80° έως 800° C), η οποία με τη σειρά της απαιτεί υψηλές εισροές ενέργειας.

Ως μέσα σύλληψης προτείνονται ειδικά κοντέινερ πλοίων γεμάτα με συλλέκτες CO2, καθώς και τεχνητά δέντρα, όπως αυτά των παρακάτω φωτογραφιών.

Επάνω και κάτω: διάφοροι τύποι τεχνητών δέντρων.

Η όλη διαδικασία σύλληψης ενός τόνου CO2 απαιτεί από 5 έως 10 Giga Joul ηλεκτρικής ή/και θερμικής ενέργειας. Οι εκτιμήσεις κόστους κυμαίνονται από ~100 $ έως ~1.000 $ ανά τόνο, επομένως όλες οι σχετικές τεχνικές είναι ενεργοβόρες και δαπανηρές.

Για να έχει σημαντική επίδραση στις παγκόσμιες συγκεντρώσεις CO2, η μέθοδος θα πρέπει να αναπτυχθεί σε τεράστια κλίμακα, εγείροντας σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη μεγάλη ποσότητα ενέργειας που απαιτεί, την ποσότητα νερού, την αλλαγή χρήσης της γης και τις επιπτώσεις της τοξικότητας από την απόρριψη των χρησιμοποιηθέντων χημικών αναρροφητών. Επιπλέον, η μακροχρόνια αποθήκευση CO2 δεν είναι εγγυημένα ασφαλής.

Πρωταγωνιστές στις σχετικές επενδύσεις είναι ο Bill Gates (που έχει και σημαντικές επενδύσεις στη μεταφορά πετρελαίου), η αυτοκινητοβιομηχανία, η Chevron Technology Ventures, η Exxon Mobil, ο Καναδός μεγιστάνας στον τομέα της πίσσας και της άμμου Murray Edwards, η αυστραλιανή εταιρεία πετρελαίου BHP, η Occidental Petroleum, και η Shell.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής της μεθόδου σύλληψης CO2, είναι η εταιρεία Climeworks που το 2017 έβαλε σε λειτουργία το πρώτο της εργοστάσιο στο Hinwil της Ελβετίας και συμμετέχει σε πολλά ερευνητικά προγράμματα.

Το εργοστάσιο δεσμεύει περίπου 900 τόνους CO2 ετησίως και τους παραδίδει σε ένα κοντινό θερμοκήπιο για λίπανση. Επίσης, περίπου 600 τόνοι μεταφέρονται με φορτηγά στις ελβετικές εγκαταστάσεις παραγωγής της μάρκας ανθρακούχου νερού της Coca-Cola «Valser».

Η Climeworks έχει υποστηριχθεί με περισσότερα από 50 εκατομμύρια ευρώ προερχόμενα από δημόσιες και ιδιωτικές επιχορηγήσεις.

Άλλο παράδειγμα είναι η Carbon Engineering, μια εταιρεία που λειτουργεί ένα πιλοτικό εργοστάσιο στο Squamish του Καναδά από το 2015, το οποίο δεσμεύει περίπου έναν τόνο CO2 την ημέρα.

Η εταιρεία έχει συγκεντρώσει περισσότερα από 100 εκατομμύρια καναδικά δολάρια από ποικίλους ιδιώτες επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων εταιρειών πετρελαίου και δημόσιες πηγές και σχεδιάζει να θέσει σε λειτουργία ένα μεγαλύτερο εργοστάσιο.

Το δεσμευμένο CO2 θα χρησιμοποιηθεί για ενισχυμένη ανάκτηση πετρελαίου, που σημαίνει περισσότερα ορυκτά καύσιμα και περισσότερες εκπομπές CO2.

Η Global Thermostat με έδρα τις ΗΠΑ, από το 2010 λειτουργεί πιλοτικό εργοστάσιο στην Καλιφόρνια. Το 2018 άνοιξε και το πρώτο της εμπορικό εργοστάσιο στην Αλαμπάμα, φυλακίζοντας 4.000 τόνους CO2 ετησίως.

Η Infinitree, επίσης με έδρα τις ΗΠΑ, αναπτύσσει επίσης ένα σύστημα δέσμευσης CO2 αλλά για χρήση σε θερμοκήπια.

Η Silicon Kingdom Holdings με έδρα την Ιρλανδία, πρότεινε μια τεχνολογία σύλληψης που προέβλεπε τη δημιουργία «δάσους» 1.200 μηχανικών δέντρων για δέσμευση CO2.

Σχέδιο «Δάσους» μηχανικών δέντρων της Silicon Kingdom Holdings. Τέτοια δάση θα προβλέπουν και οι μελλοντικοί νόμοι των αναδασώσεων στην Ελλάδα μετά από πυρκαγιές. Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι ο μύθος της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης είναι ανεξάντλητη γεννήτρια ευκαιριών πλουτισμού όσων διαπλέκονται με την εγκληματική υπερδομή, δεν έχει καταλάβει τίποτε.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο ερευνητικό πρόγραμμα στον κόσμο για την άμεση σύλληψη άνθρακα είναι το χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση πανευρωπαϊκό ερευνητικό έργο CarbFix, με επικεφαλής την εταιρεία Reykjavik Energy της Ισλανδίας.

Το έργο περιλαμβάνει τη σύλληψη CO2, τη διάλυσή του μέσα σε νερό και την διοχέτευσή του στο υπέδαφος στο γεωθερμικό εργοστάσιο Hellisheidi, κοντά στο Ρέικιαβικ.

Η τεχνολογία αυτή δεν είναι φιλική προς το κλίμα επειδή απαιτεί σημαντικές εισροές ενέργειας. Και αυτές οι εισροές παράγουν επιπλέον εκπομπές αερίων θερμοκηπίου.

Η κατανάλωση νερού αποτελεί άλλο ένα πρόβλημα κατά τη διαδικασία σύλληψης: για έναν τόνο CO2 που δεσμεύεται υπολογίζεται σε 5 έως 13 τόνους νερού ενώ ορισμένες διεργασίες με βάση στερεό αναρροφητή ενδέχεται να απαιτούν έως και 20 τόνους νερού ανά τόνο CO2.

Επιπλέον, εφαρμοζόμενη σε ευρεία κλίμακα, αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να επιδεινώσει τη λειψυδρία. Από το κακό στο χειρότερο δηλαδή…

Πάντως, το δεσμευμένο CO2 προτείνεται ως πρώτη ύλη για βιομηχανικές χρήσεις. Οι υποστηρικτές της μεθόδου ισχυρίζονται ότι η γεωλογική αποθήκευσή του θα είναι αποτελεσματική και αξιόπιστη.

Ωστόσο, υπάρχει ελάχιστη εμπειρία στον πραγματικό κόσμο. Φαίνεται απίθανο η γεωλογική αποθήκευση δισεκατομμυρίων τόνων άνθρακα να μπορεί ποτέ να είναι εγγυημένη, εξ αιτίας της βίαιης διαταραχής που υφίσταται το υπέδαφος.

Και πράγματι, το 2018, ομάδα επιστημόνων υποστήριξε ότι οι ενέσεις CO2 στο υπέδαφος του γεωθερμικού πεδίου Hellisheidi προκάλεσαν σεισμική δραστηριότητα.

Τέλος, η μαζική κλιμάκωση της μεθόδου είναι εφικτή μόνο με σημαντικά ποσά κρατικής χρηματοδότησης. Από πού θα προέλθει; Μα από τη βαρειά φορολόγηση των συνήθων υποζυγίων, και όλα αυτά ενώ ο πληθωρισμός στην ΕΕ σημειώνει ρεκόρ.

Η δικαιολογία της υπερθέρμανσης αποτελεί μόνιμο αναρροφητή του πλούτου των μη διαπλεκόμενων πολιτών.

2. Σύλληψη και ενταφιασμός άνθρακα

Προβλέπει την άντληση πεπιεσμένου CO2 σε δεξαμενές πετρελαίου για την εξόρυξη υπολειπόμενων κοιτασμάτων από γηρασμένα κοιτάσματα πετρελαίου, καθώς και την ανάκτηση απρόσιτου πετρελαίου, ενισχύοντας σημαντικά την παραγωγή.

Είναι διαθέσιμη για περισσότερα από 45 χρόνια, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, ωστόσο, δεν έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς λόγω υψηλού κόστους.

Στοχεύει στη σύλληψη και τον ενταφιασμό του CO2 που εκπέμπεται από την καύση ορυκτών καυσίμων, την παραγωγή τσιμέντου και χάλυβα, τη διύλιση, και ορισμένες άλλες βιομηχανικές διεργασίες.

Το φυλακισμένο CO2 υγροποιείται και μεταφέρεται με αγωγό σε μια τοποθεσία από την οποία μπορεί να αντληθεί υπόγεια σε δεξαμενές πετρελαίου ή φυσικού αερίου, αλμυρούς υδροφορείς ή κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας, θεωρητικά για μακροχρόνια αποθήκευση.

Η σύλληψη, η μεταφορά και η αποθήκευση CO2, απαιτεί αύξηση της κατανάλωσης των ορυκτών καυσίμων έως και 40%, καθιστώντας τη διαδικασία αυτή δαπανηρή, τόσο ενεργειακά, όσο και οικονομικά.

Αν και η μέθοδος οδηγεί στην εξόρυξη και την καύση περισσότερων ορυκτών καυσίμων και εγκυμονεί σημαντικούς περιβαλλοντικούς κινδύνους όπως η διαφυγή CO2, είναι δαπανηρή και τεχνολογικά προκλητική, ωστόσο, παρουσιάζεται ως «βέλτιστη τεχνολογία για το κλίμα», και αυτό γίνεται φυσικά με γνώμονα την προσέλκυση κονδυλίων για την «κλιματική απειλή».

Η διαπλοκή καλά κρατεί και σ’ αυτόν τον τομέα…

3. Σύλληψη, χρήση και αποθήκευση άνθρακα

Η ιδέα είναι ότι το δεσμευμένο CO2 είτε από τη βιομηχανία, είτε από την ατμόσφαιρα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη για τον κατασκευαστικό τομέα, προερχόμενο από την αποθήκευσή του σε διάφορα προϊόντα.

Ένα παράδειγμα περιλαμβάνει τη διοχέτευση δεσμευμένου CO2 σε φύκια που παράγουν βιοκαύσιμα. Ένα άλλο, είναι η παραγωγή σκυροδέματος για οικοδομικούς σκοπούς.

Υπάρχουν διαφορετικές εφαρμογές αυτής της μεθόδου: Ενισχυμένη ανάκτηση ορυκτελαίων, χημικά και καύσιμα με βάση το CO2, καύσιμα και προϊόντα με βάση τα μικροφύκια, πλαστικά με βάση το CO2, CO2 που χρησιμοποιείται σε δομικά υλικά και CO2 που χρησιμοποιείται για τη γεωργία, τα τρόφιμα και τις ζωοτροφές.

Οι εταιρείες και οι οργανισμοί που χρησιμοποιούν αυτή την τεχνολογία δραστηριοποιούνται σε χώρες τις Δύσης, καθώς και στην Κίνα.

Στον παρακάτω χάρτη θα βρείτε και τις τοποθεσίες που διεξάγονται όλες οι σχετικές εφαρμογές στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

4. Βιοενέργεια με δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα

Η τεχνολογία αυτή έχει στόχο να συλλαμβάνει CO2 από εφαρμογές βιοενέργειας, να το αποθηκεύει και να το επαναχρησιμοποιεί.

Αυτή η προσέγγιση απαιτεί την καύση πολύ μεγάλων ποσοτήτων δέντρων, φυτών ή φυτικών υπολειμμάτων για την παραγωγή ενέργειας ή τη μετατροπή τους σε αιθανόλη που θα καεί.

Η βιοενέργεια έχει ονομαστεί «αρνητικός άνθρακας» επειδή εσφαλμένα θεωρείται ότι είναι «ουδέτερη ως προς τον άνθρακα», με βάση την ιδέα ότι τα φυτά θα αναγεννηθούν για να διορθώσουν το CO2 που εκπέμπεται.

Αρκετοί επιστήμονες έχουν επισημάνει ότι αυτός ο ισχυρισμός παραβλέπει τις εκπομπές από την αλλαγή χρήσης γης, καθώς και το CO2 που εκπέμπεται κατά τη διάρκεια του κύκλου, δηλαδή την καλλιέργεια, τη συγκομιδή, τη μεταφορά και την μετατροπή του φυτικού αντικειμένου.

5. Λίπανση θαλασσών

Η λίπανση των θαλασσών είναι ακόμα μια –υποτίθεται- θεωρητική τεχνολογία αφαίρεσης CO2 που αναφέρεται στην έγχυση μεγάλων ποσοτήτων θρεπτικών συστατικών (όπως σίδηρος ή ουρία) σε θαλάσσιες περιοχές με χαμηλή βιολογική παραγωγικότητα, με στόχο την τόνωση της ανάπτυξης του φυτοπλαγκτόν.

Η υπόθεση που οδηγεί τις προσπάθειες γονιμοποίησης των θαλασσών είναι ότι η πρόσθετη ανάπτυξη φυτοπλαγκτόν θα απορροφήσει το ατμοσφαιρικό CO2 και θα το αποθηκεύσει καθώς το φυτοπλαγκτόν θα πεθαίνει και θα βυθίζεται στον θαλάσσιο πυθμένα.

Τα τελευταία 30 χρόνια όμως, επισήμως έχουν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον δεκαέξι πειράματα γονιμοποίησης σε ανοιχτή θάλασσα, καθιστώντας τη τεχνολογία λίπανσης ουσιαστικά εφαρμοσμένη.

Κόκκινη παλίρροια στην ακτή της Λα Τζόλα, Καλιφόρνια. Θα μπορούσε η λίπανση των θαλασσών να οδηγήσει σε τοξικές ανθίσεις πλαγκτόν; Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο κίνδυνος είναι αναμφίβολα πραγματικός.

Δεν κατάφεραν όμως να αποδείξουν ότι η μέθοδος αποτελεία ποτελεσματική μορφή αποθήκευσης άνθρακα. Μερικοί επιστήμονες προειδοποιούν ότι η λίπανση των θαλασσών θα μπορούσε να δημιουργήσει απο-οξυγονωμένες, «νεκρές ζώνες», και να εξαντλήσει τα θρεπτικά συστατικά που θα τροφοδοτούσαν την ανάπτυξη φυτοπλαγκτόν σε άλλες περιοχές.

6. Ενίσχυση καιρικών συνθηκών

Η τεχνολογία αυτή είναι ένα σύνολο φερόμενων ως θεωρητικών προτάσεων για την απομάκρυνση του CO2 με την διασπορά μεγάλων ποσοτήτων λεπτώς αλεσμένου βραχώδους υλικού πάνω σε παραλίες, εκτεταμένες χερσαίες περιοχές, ή στις θάλασσες.

Η επιτάχυνση της διαδικασίας διάβρωσης θεωρητικά θα επιτευχθεί με την εξόρυξη και τη σύνθλιψη μεγάλων ποσοτήτων κατάλληλων πετρωμάτων για να αυξηθεί η ποσότητα των πετρωμάτων που αντέχουν σε αντίξοες καιρικές συνθήκες καθώς και η δραστική τους επιφάνεια.

Ωστόσο, η τροποποίηση των καιρικών συνθηκών συνδέεται με μεγάλα έξοδα, καθώς και με επιπτώσεις στις φτωχές κοινότητες, περιβαλλοντικές ζημίες και υψηλή κατανάλωση νερού και ενέργειας, συγκρίσιμη με την εξόρυξη άνθρακα.

Πρέπει να εξορυχθούν, να θρυμματιστούν, να μεταφερθούν και να διασκορπιστούν διάφορα πετρώματα, ιδιαίτερα πυριτικά και ανθρακικά, πλούσια σε ασβέστιο και μαγνήσιο, ή βασαλτικά.

Άλλες προτάσεις προτείνουν τη χρήση αποβλήτων, όπως τα απορρίμματα ορυχείων ή τα βιομηχανικά υποπροϊόντα από την παραγωγή σιδήρου και χάλυβα, για παράδειγμα σκωρία χάλυβα ή σκόνη κλιβάνου τσιμέντου, που ωστόσο, μπορεί να απελευθερώσουν ρύπους με επιβλαβείς επιπτώσεις.

Στην ξηρά, η εφαρμογή προτείνεται συνήθως για γεωργικά χωράφια, με βάση το επιχείρημα ότι η προσθήκη πούδρας από πέτρες μπορεί να αυξήσει τη γονιμότητα του εδάφους, και συνεπώς, τις αποδόσεις των καλλιεργειών.

Αν και οι πούδρες ορυκτών χρησιμοποιούνται τακτικά ως εδαφοβελτιωτικά για τη διόρθωση ελλείψεων στα θρεπτικά συστατικά ή τη δομή του εδάφους, είναι απίθανο η ποσότητα που απαιτείται για τη βέλτιστη παροχή θρεπτικών ουσιών να έχει ουσιαστικές επιπτώσεις στην παγκόσμια συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού CO2.

Οι ενισχυμένες καιρικές συνθήκες σε θαλάσσια περιβάλλοντα αναφέρονται επίσης ως ενίσχυση της αλκαλικότητας των ωκεανών και περιλαμβάνουν την προσθήκη ορυκτών εδάφους απευθείας στη θάλασσα ή την απόρριψή τους σε παραλίες όπου η δράση των κυμάτων τα διασκορπίζει στο νερό για να αυξήσει θεωρητικά την αλκαλικότητα και συνεπώς την πρόσληψη CO2.

Οι επιπτώσεις της αλκαλικότητας των θαλασσών στις βιοχημικές διεργασίες ή τη θαλάσσια τροφική αλυσίδα είναι άγνωστες.

7. Ενίσχυση φωτοσύνθεσης

Το βιοκάρβουνο παράγεται από βιομάζα μέσω θέρμανσης, με απουσία οξυγόνου ή σε χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Αυτή η διαδικασία μετασχηματισμού είναι γνωστή ως πυρόλυση και τα προκύπτοντα βιοκάρβουνα είναι μια στερεή ουσία που μοιάζει με άνθρακα.

Αυτή η πρόταση αφαίρεσης CO2 χρησιμοποιεί όμως πολύ μεγάλες ποσότητες βιομάζας, όπως δασοκομικά ή γεωργικά προϊόντα και απόβλητα, και υψηλές θερμοκρασίες πυρόλυσης, π.χ. έως 900°C, για να παραχθεί ένα υπόλειμμα πλούσιο σε άνθρακα, το οποίο μπορεί να αναμιχθεί στο έδαφος, όπου –θεωρητικά– ο άνθρακας αποθηκεύεται και απορροφάται στα φυτά.

Το βιοκάρβουνο προωθείται επίσης ως λύση για την υποβάθμιση του εδάφους και τις χαμηλές αποδόσεις των καλλιεργειών. Ωστόσο, οι αλληλεπιδράσεις του με διαφορετικές εδαφικές συνθήκες και περιβάλλοντα, απέχουν πολύ από το να είναι πλήρως κατανοητές.

Η χημική σύσταση, οι ιδιότητες και η ανθεκτικότητα του βιοκάρβουνου δεν είναι συνεπείς, επειδή εξαρτώνται από μεγάλο αριθμό μεταβλητών, όπως η πρώτη ύλη της βιομάζας, η θερμοκρασία και ο χρόνος πυρόλυσης, καθώς και οι ιδιότητες του εδάφους, οι κλιματικές συνθήκες και τα ποσοστά εφαρμογής.

Οι μελέτες προβλέπουν ότι μόνο το ένα πέμπτο του άνθρακα που απορροφάται από τα φυτά μέσω της φωτοσύνθεσης μπορεί να αποθηκευτεί, μετατρέποντας τη βιομάζα σε βιοκάρβουνο, επειδή ένα μέρος της βιομάζας διασπάται σε αέρια και υγρά συστατικά. Είναι επίσης σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι η διαδικασία παραγωγής είναι ενεργοβόρα και δαπανηρή.

8. Τεχνητή ανάδυση

Η διαδικασία μεταφοράς του κρύου νερού του πυθμένα των θαλασσών προς την επιφάνεια, ονομάζεται ανάδυση.

Η διαδικασία στη φύση προκαλείται από τους ανέμους και την περιστροφή της Γης, η οποία αναμιγνύει το γενικά ψυχρότερο νερό του βυθού, με το ζεστότερο νερό των επιφανειακών στρωμάτων των θαλασσών.

Το νερό του βυθού είναι συχνά πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και, ως εκ τούτου, μπορεί να αυξήσει την πρωτογενή παραγωγή στα ανώτερα, ηλιόλουστα στρώματα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι υποστηρικτές της τεχνητής ανάδυσης ισχυρίζονται ότι η τεχνολογία θα μπορούσε δυνητικά να μειώσει την πίεση στα αποθέματα ψαριών και ότι το αναδυόμενο, κρύο νερό του βυθού, μπορεί να ψύξει τον υπερκείμενο αέρα ή/και τους κοραλλιογενείς υφάλους.

Τα τελευταία πενήντα χρόνια, διάφορες τεχνολογίες ανόδου έχουν δοκιμαστεί σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους: Οι ηλεκτρικές αντλίες αποδείχθηκαν πολύ ακριβές, η δε ανοδική ροή με βάση τις αποκλίσεις θερμοκρασίας ή αλατότητας απεδείχθη πολύ αναποτελεσματική.

Κάθε φορά όμως που θα σταματά η ανύψωση, η απορροφούμενη θερμότητα θα απελευθερώνεται στον αέρα του περιβάλλοντος, με αποτέλεσμα την πρόσθετη θέρμανση της ατμόσφαιρας.

Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι μόλις ενεργοποιηθούν οι συσκευές ανάδυσης, δεν θα μπορούν ποτέ να απενεργοποιηθούν.

Οι πρόσφατες προσεγγίσεις περιλαμβάνουν αντλίες ανάδυσης αερίων που λειτουργούν με φωτοβολταϊκά και πεπιεσμένο αέρα, ανεμογεννήτριες και υδραυλική ενέργεια.

Ανεξάρτητα από τη μέθοδο που χρησιμοποιείται, η τεχνητή ανάδυση απαιτεί την προσθήκη πλαστικών σωλήνων που φτάνουν σε εκατοντάδες μέτρα βάθος, συχνά σε συνδυασμό με πλατφόρμες αντλήσεως πετρελαίου.

Εάν τέτοιες κατασκευές εγκατασταθούν σε μεγαλύτερη κλίμακα, θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στη θαλάσσια ζωή, τη ναυτιλία και την αλιεία.

Πολυάριθμα πειράματα που έχουν πραγματοποιηθεί σε ποικίλες κλίμακες, ουσιαστικά συνδέονται με την αύξηση της παραγωγικότητας των ιχθυοκαλλιεργειών, και λιγότερο με τη σύλληψη του CO2.

Κρίσιμα ερωτήματα

Τι σημαίνουν λοιπόν όλα αυτά; Έχουν τρελαθεί τελείως οι επιστήμονες και προτείνουν κυριολεκτικά ό,τι νάναι ή οι χρηματοδότες τους τους πιέζουν ασφυκτικά γιατί βιάζονται να μην αποκαλυφτεί η απάτη της δήθεν ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης;

Τι θα συμβεί αν ψηφιστεί ένα μορατόριουμ αλλά οι τεχνολογίες αυτές αποτύχουν; Τι θα συμβεί αν μια χώρα δεν τηρήσει το μορατόριουμ και προβεί σε τερατώδη πειράματα επηρεασμού του καιρού για να παράγει χειμώνα ή καύσωνα κατά το δοκούν;

Πώς είμαστε σίγουροι ότι κάποιοι δεν ανάβουν χιλιάδες εστίες πυρκαγιάς ταυτόχρονα και δεν καίνε εσκεμμένα τα δάση στα πλαίσια πειραμάτων γεωμηχανικής;

Πώς είμαστε σίγουροι ότι κάποιοι δεν ψεκάζουν τους ουρανούς και τις θάλασσές μας; Ότι δεν νεκρώνουν τους ωκεανούς μας;

Ξέρουμε όμως με βεβαιότητα ποιοι συλλαμβάνουν και θάβουν στα βάθη της Γης το διοξείδιο του άνθρακα και ποιοι πλουτίζουν στο Χρηματιστήριο Ρύπων. Και αυτοί είναι κυρίως οι δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες και τα επενδυτικά ταμεία που ανήκουν στα μεγάλα τραπεζικά τραστ που ελέγχουν τις κυβερνήσεις, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη, αλλά και η Κίνα.

Αν κοιτάξουμε σε ποιους ανήκουν οι εταιρείες γεωμηχανικής που αναφέρθηκαν πρωτύτερα, θα διαπιστώσουμε ότι ανήκουν στους ίδιους που πρωτοστατούν στην παγκόσμια διακυβέρνηση, την ψηφιοποίηση του πραγματικού, τα «pass” πάσης φύσεως, το τσιπάρισμα, και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό.

Είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν τον αποπληθυσμό, τη Λέσχη της Ρώμης, το ΝΑΤΟ και τους Ουκρανοναζί, οι ίδιοι που μισούν τη Ρωσία, τις θρησκείες πλην του αιρετικού ιουδαϊσμού, του βουδισμού, του ινδουϊσμού και του σατανισμού, που θέλουν να εξαϋλώσουν την πατρίδα και την παραδοσιακή οικογένεια.

Είναι οι ίδιοι που προωθούν τους ΛΟΑΤΚΙ, την παιδεραστία, την κατάργηση των εθνών, την εικονική πραγματικότητα, την αντικατάσταση του ανθρώπινου γονιδιώματος από συνθετικό, τις τεχνητές μήτρες, τη μεταφόρτωση της ανθρώπινης συνείδησης σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και τον μετανθρωπισμό.

Η Κίνα μπορεί να μην συμμερίζεται όλα τα παραπάνω, ωστόσο, ως ολοκληρωτικό, τεχνολάγνο, πολυφυλετικό και, επί της ουσίας, άθεο κράτος, σε πολλά απ’ αυτά κινείται παράλληλα.

Τι γνωρίζει για τις μεθόδους γεωμηχανικής ο μέσος Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης;

Μα απολύτως τίποτε.

Θα πιστέψει ό,τι του πουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ και η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή – παγκοσμίως γνωστή ως IPCC (των Ροκφέλερ).

Η πρόσφατη ανακοίνωση του Τίμμερμανς εγκαινίασε την εποχή των δημόσιων αποκαλύψεων, σε πολίτες που βρίσκονται σε πλήρη άγνοια και υπό υπνωτιστική προπαγάνδα, ειδικά μετά τα εμβόλια, πιθανότατα στα πλαίσια του δόγματος Σοκ και Δέος.

Η ανακοίνωση δεν προέκυψε τυχαία. Kομβικοί οργανισμοί των αγγλοσαξόνων όπως το Κογκρέσο, η Εθνική Ακαδημία Επιστημών και το Ίδρυμα Μηχανολόγων Μηχανικών των ΗΠΑ, η Βασιλική Εταιρεία, το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου και η ΙΡCC, έχουν διερευνήσει ήδη όλες τις σχετικές τεχνολογίες και την πολιτική διάσταση του ζητήματος.

Ηλιακοί κύκλοι, κύκλοι Μιλάνκοβιτς και ωκεάνια ρεύματα

Τι δείχνουν όλα αυτά;

Μα ουσιαστικά μία τιτάνια προσπάθεια στρατιωτικής αντιπαράθεσης, εν όψει της κατάρρευσης της κοσμοκρατορίας των ΗΠΑ και της μετάβασης σε έναν πολυπολικό κόσμο, μια ξέφρενη επιχείρηση υφαρπαγής του πλούτου της μεσαίας τάξης, βασισμένη σε μια καλά οργανωμένη απάτη, και την απόσπαση της παγκόσμιας προσοχής προκειμένου να επιτευχθούν άλλοι στόχοι, που η γράφουσα, επί του παρόντος, δεν έχει ακόμα εντοπίσει.

Η απάτη είναι ότι δεν έχει αποδειχτεί ποτέ ότι για την υπερθέρμανση φταίει το διοξείδιο του άνθρακα και, στην πραγματικότητα, τέτοιες αυξομειώσεις της θερμοκρασίας έχουν συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των 3,6 τελευταίων εκατομμυρίων ετών, όπου υποτίθεται ότι δεν υπήρχε τεχνολογικός πολιτισμός, ούτε καν νοήμονες άνθρωποι.

Διότι έχει αποδειχτεί ότι τα ανεβοκατεβάσματα της θερμοκρασίας οφείλονται σε άλλους παράγοντες, όπως οι ηλιακοί κύκλοι, οι κινήσεις της Γης (Κύκλοι Μιλάνκοβιτς) και τα ωκεάνια ρεύματα, πιο συγκεκριμένα:

1. Σε μεταβολές της ηλιακής δραστηριότητας, δηλαδή στους κύκλους των ηλιακών κηλίδων (11, 22 και 80 ετών) που έχουν μίνιμουμ και μάξιμουμ.

2. Στη διαφορά της εκκεντρότητας της τροχιάς της Γης γύρω από τον ήλιο, από κύκλο σε έλλειψη (περιοδικότητα 90-100.000 χρόνια, ένας από τους κύκλους Μιλάνκοβιτς). Περίοδοι μικρής εκκεντρότητας (κυκλικής τροχιάς) συνδέονται με περιόδους παγετώνων. Περίοδοι ιδιαίτερα ελλειπτικής τροχιάς συνδέονται με αύξηση 20-30% της ηλιακής ακτινοβολίας και κατά συνέπειαν, με υπερθέρμανση.

3. Σε αυξομειώσεις της γωνίας κλίσης του άξονα περιστροφής της Γης διάρκειας 41.000 ετών (άλλος κύκλος Μιλάνκοβιτς).

4. Σε μεταβολές στον προσανατολισμό του άξονα περιστροφής της Γης διάρκειας 25.920 ετών (γνωστές και ως Μετάπτωση των Ισημεριών, άλλος κύκλος Μιλάνκοβιτς).

5. Σε διαταραχή της ωκεάνιας κυκλοφορίας (φαινόμενο Ελ Νίνιο και Λα Νίνια).

Μ’ άλλα λόγια, οι αυξομειώσεις της θερμοκρασίας οφείλονται σε παράγοντες ανεξάρτητους από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Αν συμπέσουν αυτοί οι κύκλοι, έχουμε ανάλογα φαινόμενα υπερθέρμανσης ή ψύξης, και μεγάλες θεομηνίες.

Η μεγάλη έρευνα που διεξήγαγε ομάδα επιστημόνων στη λίμνη El’gygytgyn της βορειοανατολικής Σιβηρίας, αποτελεί μία από τις βασικές αποδείξεις της φυσικής προέλευσης των θερμοκρασιακών αυξομειώσεων.

Οι επιστήμονες πραγματοποίησαν γεώτρηση και σε κυλίνδρους πάγου που ανασύρθηκαν από συνολικό βάθος 318 μέτρων, και έγινε πλήρης καταγραφή των πυρήνων τους και των αλλαγών που συνέβησαν στη διάρκεια των τελευταίων 3,6 εκατομμυρίων ετών μέχρι σήμερα.

Η καταγραφή έδειξε ότι η αύξηση του CO2 προέκυπτε ΜΕΤΑ από την αύξηση της θερμοκρασίας και όχι το αντίθετο. Που σημαίνει ότι το CO2 δεν είναι υπεύθυνο για την τρέχουσα υπερθέρμανση του πλανήτη.

Τα παλαιοκλιματικά αρχεία στην δυτική Ανταρκτική και στη Γροιλανδία δείχνουν επίσης την ίδια ακολουθία. Μάλιστα δε η μέση θερμοκρασία του θερμότερου μήνα του έτους κατά τη διάρκεια της θερμότερης περιόδου ήταν μεγαλύτερη κατά 15-16o C σε σύγκριση με τους 8o C που είναι σήμερα.

Αυτό σημαίνει όμως ότι οι περιοχές αυτές τότε δεν ήταν αρκτικές, αλλά βρίσκονταν σε πιο εύκρατους παράλληλους.

Γι’ αυτό και οι προσομοιώσεις δυσκολεύονται να παράγουν τέτοιο υψηλό βαθμό θερμότητας με βάση μόνο τα αέρια του θερμοκηπίου και τις τροχιακές διαφορές του κύκλου Μιλάνκοβιτς, υποδηλώνοντας ότι πρέπει να υπήρχε και κάποιος άλλος παράγοντας, όπως η ενίσχυση των ανατροφοδοτήσεων.

Με ποιο τρόπο άραγε ενισχύθηκαν οι ανατροφοδοτήσεις; Πάλι με φυσικές διεργασίες. Στη λίμνη της Σιβηρίας μετρήθηκε ότι κατά την περίοδο από 3,6 εκατομμύρια μέχρι 800 χιλιάδες χρόνια, το CO2 ήταν στο ίδιο επίπεδο με το σημερινό (± 400 μέρη ανά εκατομμύριο). Έπειτα ήλθε η τήξη των πάγων και η άνοδος της στάθμης των θαλασσών επί πολλούς αιώνες (που έμειναν στη μνήμη της ανθρωπότητας ως κατακλυσμοί).

Εν συνεχεία, ήλθε η εποχή παγετώνων. Ακολούθησαν μεσοπαγετώδεις περίοδοι με θερμοκρασίες 4-5ο C υψηλότερες από τις σημερινές και αναπτύχθηκε περιβάλλον στέπας. Οι διακυμάνσεις της στάθμης των θαλασσών κυμάνθηκαν από +70 έως +125 μέτρα.

Οι μεσοπαγετώδεις κύκλοι είχαν διάρκεια 100.000 ετών, όπως ακριβώς ο κύκλος της Εκκεντρότητας του Μιλάνκοβιτς.

Η απάτη των μετεωρολογικών σταθμών

Aλλά η αποσιώπηση των ηλιακών και των γήινων κύκλων και των ωκεάνιων ρευμάτων δεν είναι η μόνη απάτη, ούτε η μεγαλύτερη.

Μεγαλύτερη αποδεικνύεται η απάτη της καταμέτρησης των δεδομένων που δίνουν οι μετεωρολογικοί σταθμοί, ώστε να διαμορφωθεί η μέση ετήσια παγκόσμια θερμοκρασία.

Εδώ βρίσκεται κρυμμένο ένα ακόμα colpo grosso:

Έρευνα του Έλληνα φυσικού, επιστήμονα δεδομένων και συγγραφέα, Δημήτρη Θ. Χριστόπουλου σχετικά με την αξιοπιστία των μετεωρολογικών δεδομένων −στα οποία οι ατλαντιστές κοσμοκράτορες στηρίζουν το επιχείρημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη μας− αποδεικνύει ότι τελικά είναι χαλκευμένα.

Ο ερευνητής Δημήτρης Θ. Χριστόπουλος προκειμένου να ελέγξει την ακρίβεια των δεδομένων που χρησιμοποιούνται για την απόλυτη παγκόσμια ετήσια θερμοκρασία από το 1800 έως το 2013 από το σύστημα Met Office Hadley Center και πιο συγκεκριμένα, το σύνολο των δεδομένων 6.190 μετεωρολογικών σταθμών CRUTEM 4, έλαβε υπ’ όψιν τους σταθμούς που τα δεδομένα τους περιελάμβαναν όνομα, χώρα, γεωγραφικό πλάτος και μήκος, υψόμετρο και έτος έναρξης και λήξης των παρατηρήσεων.

Από τα τελικά δεδομένα αφού εξαίρεσε όλους εκείνους τους σταθμούς που παρουσίαζαν σφάλματα στις συντεταγμένες τους, επειδή δεν σημειωνόταν είτε το γεωγραφικό πλάτος τους, είτε το γεωγραφικό μήκος τους, καθώς επίσης και εκείνους που είχαν καταγραφές μόνο μερικών ετών, αντί για όλα τα έτη, ανακάλυψε ότι τελικά μόνο 4.887 σταθμοί πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις.

Γι’ αυτούς τους σταθμούς λοιπόν διαπίστωσε ότι:

1. Τα στοιχεία τους στηρίζονταν κυρίως στις υψηλότερες θερινές θερμοκρασίες, αποκρύπτοντας τις χαμηλότερες χειμερινές θερμοκρασίες,


2. Προέρχονταν κατά συντριπτική πλειοψηφία από τις ΗΠΑ και τις βιομηχανικές χώρες της βόρειας Ευρώπης, δηλαδή κυρίως από τη Δύση και από περιοχές με μεγάλες πληθυσμιακές συγκεντρώσεις και βιομηχανίες που αναγκαστικά παράγουν μεγάλα θερμικά φορτία,


3. Ο αριθμός των έγκυρων μετεωρολογικών σταθμών μετά το 1969 μειωνόταν, ενώ ταυτόχρονα και ως …εκ θαύματος αυξάνονταν οι τιμές που δίνονταν στις μέγιστες ετήσιες θερμοκρασίες,


4. Μετά το 2005, όταν πια η μέση παγκόσμια ετήσια θερμοκρασία δείχνει να εκτοξεύεται προς τα άνω, οι έγκυροι σταθμοί μειώνονταν δραματικά.

Κατά συνέπειαν, τι συμπέρασμα βγαίνει απ’ αυτή τη φοβερή απάτη που δεν έχει δημοσιοποιηθεί από κανένα ΜΜΕ στο εξωτερικό, πόσο μάλλον στη χώρα μας;

Μα ότι τα στοιχεία που επικαλούνται τα λόμπι του διεθνούς κεφαλαίου που ελέγχουν τον ΟΗΕ και τις δυτικές κυβερνήσεις προκειμένου να περιορίσουν τις ελευθερίες των πολιτών τους, είναι εντελώς χαλκευμένα.

Προσπαθούν να μας υποδουλώσουν με ακόμα ένα ψεύτικο αφήγημα.

Διότι αν δεν έχουμε ακριβή στοιχεία από ομοιόμορφα κατανεμημένες θέσεις σταθμών μέσω ενός ισότιμου, πλανητικού δικτύου γεωγραφικού πλάτους και μήκους, και όχι μόνο από τις ΗΠΑ και άλλες πολύ βιομηχανοποιημένες χώρες του βορείου ημισφαιρίου, όσα μας λένε τα κυρίαρχα ΜΜΕ για αύξηση της μέσης ετήσιας παγκόσμιας θερμοκρασίας στηρίζονται κυριολεκτικά στο πουθενά.

«Πίττα» που δείχνει την κατανομή των χωρών στις οποίες βρίσκονται οι μετεωρολογικοί σταθμοί. © Δημήτρης Χριστόπουλος.

Τοποθεσίες των 6.167 μετεωρολογικών σταθμών της βάσης δεδομένων CRUTEM 4 του συστήματος Met Office Hadley Center από το οποίο αντλούνται οι παγκόσμιες μέσες ετήσιες θερμοκρασίες. Όπως φαίνεται καθαρά οι πιο πυκνοκατοικημένες χώρες στον κόσμο πλην των ΗΠΑ, δηλαδή οι Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, Βραζιλία, Πακιστάν, Νιγηρία, Μπαγκλαντές, Ρωσία και Μεξικό, έχουν πολύ λιγότερους σταθμούς από της βόρειας Ευρώπης, του Καναδά και της Αυστραλίας. Για ποια παγκόσμια άνοδο της θερμοκρασίας μιλάμε; © Χάρτη: Δημήτρης Χριστόπουλος.

Επάνω: σταθερή απόκλιση της μέσης ετήσιας θερμοκρασίας από το 1800 μέχρι το 2012. Κάτω: μείωση των έγκυρων μετεωρολογικών σταθμών μετά το 1969. © Δημήτρης Χριστόπουλος.

Επομένως, τα δεδομένα από μετεωρολογικούς σταθμούς υπό την τρέχουσα διανομή και κατάσταση καταγραφής τους, είναι άχρηστα, οπότε δεν πρέπει να λαμβάνονται καθόλου υπόψιν από τους σκεπτόμενους πολίτες.

Με βάση τέτοια χαλκευμένα στοιχεία, όχι μόνο δεν πρέπει να δεχόμαστε τους νόμους και τις οδηγίες που μας επιβάλλουν οι διεθνείς οργανισμοί και οι εξαγορασμένες κυβερνήσεις, αλλά και να τους αμφισβητούμε ενεργά, με πρώτο απ’ όλους τον ΟΗΕ και τους στόχους της Ατζέντας 2030.

Επίλογος

Αν όντως πραγματοποιείται γεωμηχανική εν αγνοία μας, αν συγκλίνουν διάφοροι κοσμικοί κύκλοι, και αν υπάρχει τελικά πραγματική υπερθέρμανση, τότε οι θεομηνίες είναι βέβαιες και κυρίως οι πλημμύρες.

Σε συνδυασμό δε με τη μείωση του μαγνητικού μας πεδίου ίσως κάνουν τη Γη να ταλαντευτεί στον άξονά της και οι σημερινές περιοχές των πόλων να μετατοπιστούν σε άλλα γεωγραφικά πλάτη.

Η Σιβηρία, η Γροιλανδία και η Ανταρκτική, όταν είχαν 16 βαθμούς Κελσίου το καλοκαίρι, πολύ απλά, δεν ήταν στην αρκτική ζώνη. Αν λοιπόν αυτές οι περιοχές αγγίξουν κάποτε την ίδια θερμοκρασία, σημαίνει ότι δεν θα βρίσκονται πια στα ίδια πλάτη.

Είναι αναστρέψιμη η υπερθέρμανση μέσω γεωμηχανικής; Όχι, δεν είναι, και το ξέρουν. Αν το επιχειρήσουν, θα ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.

Σε κάθε περίπτωση, όλες οι απάτες που έχουν κάνει μέχρι τώρα θα αποκαλυφθούν εξ αιτίας ανατρεπτικών γεγονότων.

Ίσως λοιπόν να πρέπει να ευχόμαστε να συμβούν μια ώρα αρχύτερα οι θεομηνίες, ούτως ώστε, όσοι επιβιώσουν να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή σε πιο υγιείς βάσεις.

ΠΗΓΗ