ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ ΚΑΙ ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ ΤΣΙΡΚΟ ΚΑΝΑΝΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΣΙΡΚΟΛΑΝΟΙ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ ΠΑΝΕ ΜΕ ΦΟΡΑ...

Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΨΕΥΔΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Οι κρατικοί μηχανισμοί και οι επίσημες κυβερνητικές πηγές μετατρέπονται σταδιακά σε εργοστάσια παραγωγής πολιτικής μυθοπλασίας, η οποία χρησιμοποιείται για να αποκρύψει την αδράνεια, να ωραιοποιήσει την ατολμία και να προλάβει τις λαϊκές αντιδράσεις

Τις τελευταίες εβδομάδες, η ελληνική κοινή γνώμη βρίσκεται αντιμέτωπη με δύο σοβαρά ζητήματα που προκάλεσαν ευρύτερο προβληματισμό και έντονη ανησυχία: την αναβολή της πόντισης του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου και τις αποκαλύψεις γύρω από τη διαχείριση του δυστυχήματος στα Τέμπη. 

Και στις δύο περιπτώσεις, η κυβέρνηση βρέθηκε στο επίκεντρο κατηγοριών για παραπληροφόρηση, πολιτική ατολμία και συνειδητή διαστρέβλωση της πραγματικότητας, γεγονός που τροφοδότησε ένα τοξικό κλίμα δυσπιστίας.

Σύμφωνα με διαρροές από κύκλους του υπουργείου Εξωτερικών, οι οποίες διοχετεύθηκαν σε δύο έγκριτες αθηναϊκές εφημερίδες, η Ελλάδα ετοιμαζόταν να προχωρήσει άμεσα στην πόντιση του καλωδίου στην περιοχή της Κάσου, συνοδεία στρατιωτικής προστασίας από γαλλικές και ισραηλινές δυνάμεις. 

Οι πληροφορίες αυτές δημοσιεύθηκαν με πανηγυρικό τόνο, δημιουργώντας την εντύπωση ενός αποφασιστικού γεωπολιτικού βήματος, που στέλνει σαφές μήνυμα αποτροπής στην Τουρκία. 

Το γεγονός ότι στην ίδια χρονική στιγμή το αεροπλανοφόρο «Σαρλ Ντε Γκολ» βρισκόταν στη Μεσόγειο, χρησιμοποιήθηκε επικοινωνιακά για να ενισχύσει την εικόνα της αποτρεπτικής παρουσίας.

Ωστόσο, η πραγματικότητα αποδείχθηκε λιγότερο εντυπωσιακή. Μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ισραηλινό ομόλογό του Μπενιαμίν Νετανιάχου, και κυρίως μετά τις δημόσιες προειδοποιήσεις της Άγκυρας μέσω του τουρκικού Τύπου, η όλη διαδικασία πάγωσε. 

Οι Τούρκοι υποστήριξαν ότι η θαλάσσια περιοχή νότια της Κάσου εμπίπτει στη δική τους δικαιοδοσία και απείλησαν με αντίποινα αν προχωρήσουν έρευνες χωρίς τη συγκατάθεσή τους. 

Ακολούθησε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, κατά την οποία αποφασίστηκε η αναβολή της επιχείρησης. Παράλληλα, ματαιώθηκε και η προγραμματισμένη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα, που εκκρεμούσε από τις αρχές του έτους.

Ο υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος φέρεται να ήταν η πηγή των αρχικών διαρροών, εμφανίστηκε τελικά δημόσια για να δηλώσει ότι η πόντιση αναβάλλεται «για να μετρηθούν αντιδράσεις» και να βρεθεί ο κατάλληλος «χρονισμός». 

Επιπλέον, υποστήριξε πως βάσει του Διεθνούς Δικαίου δεν απαιτείται άδεια από άλλη χώρα για τέτοιες έρευνες, χωρίς όμως να διευκρινίσει ότι αυτό ισχύει μόνο όταν πρόκειται για θαλάσσιες περιοχές οι οποίες δεν αμφισβητούνται ή δεν διεκδικούνται από άλλη πλευρά. 

Αν, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί πως η περιοχή πέριξ της Κάσου ανήκει σε ελληνική δικαιοδοσία, γιατί δεν τολμά να ασκήσει τα δικαιώματά της και να προχωρήσει στην πόντιση του καλωδίου; Κι αν δεν το πράττει, αυτό δεν συνιστά στην πράξη παραίτηση από κυριαρχικά δικαιώματα;

Η επικοινωνιακή διαχείριση αυτής της υπόθεσης καταδεικνύει μια ευρύτερη προβληματική πρακτική: την πολιτική αξιοποίηση της παραπληροφόρησης για τη δημιουργία πρόσκαιρων εντυπώσεων. 

Με λίγα λόγια, ανακοινώνονται δράσεις που τελικά δεν γίνονται, και όταν διαψεύδονται από τα γεγονότα, η ευθύνη μετατοπίζεται στο «χρονισμό» ή τις «αντιδράσεις». Έτσι, δημιουργείται μια επικίνδυνη απόσταση ανάμεσα στον δημόσιο λόγο και την πολιτική πράξη, η οποία υπονομεύει τη διαφάνεια και τη λογοδοσία.

Παρόμοια εικόνα ασάφειας και ελλιπούς ενημέρωσης παρουσιάστηκε και στην περίπτωση των Τεμπών. Το τραγικό δυστύχημα άνοιξε πληγές που ακόμα αιμορραγούν στην ελληνική κοινωνία, όχι μόνο για την απώλεια ανθρώπινων ζωών, αλλά και για την αίσθηση συγκάλυψης και εσκεμμένης διαστρέβλωσης της αλήθειας. 

Πρόσφατα, η ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου της Γάνδης, η οποία είχε αναλάβει τη μελέτη στοιχείων για το δυστύχημα, δήλωσε δημόσια ότι οι εκθέσεις της δεν ελήφθησαν υπόψη στο τελικό πόρισμα της επιτροπής. 

Μάλιστα, επισημαίνεται πως στις εκθέσεις της υπήρχαν αναφορές σε ύποπτο ή παράνομο φορτίο – συγκεκριμένα για την ύπαρξη ξυλόλιου – κάτι που το επίσημο πόρισμα αποσιώπησε.

Η κυβέρνηση, μέσω πρόθυμων δημοσιολογούντων και επίσημων δηλώσεων, έσπευσε να διαψεύσει ότι υπήρξε κάποια τέτοια αναφορά από τη Γάνδη. 

Όμως, τα ντοκουμέντα αποδεικνύουν το αντίθετο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δημιουργείται ένα εκρηκτικό μίγμα: η αποσιώπηση κρίσιμων δεδομένων, η στοχοποίηση ανεξάρτητων ερευνητών και η εργαλειοποίηση των Μέσων Ενημέρωσης για τη δημιουργία ελεγχόμενου αφηγήματος.

Τα δύο αυτά περιστατικά, το καλώδιο και τα Τέμπη, δεν είναι ασύνδετα. Συνθέτουν ένα ευρύτερο πολιτικό μοτίβο στο οποίο η παραπληροφόρηση δεν είναι ατύχημα, αλλά εργαλείο. 

Οι κρατικοί μηχανισμοί και οι επίσημες κυβερνητικές πηγές μετατρέπονται σταδιακά σε εργοστάσια παραγωγής πολιτικής μυθοπλασίας, η οποία χρησιμοποιείται για να αποκρύψει την αδράνεια, να ωραιοποιήσει την ατολμία και να προλάβει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Η διασπορά ψευδών ειδήσεων δεν είναι απλώς ένα ηθικό ολίσθημα. Είναι μια θεσμική απειλή. Ο Ποινικός Κώδικας την ορίζει ρητά ως ποινικά κολάσιμη πράξη όταν γίνεται από πρόσωπα με δημόσια θέση, ιδιαίτερα όταν σκοπός είναι να παραπλανηθεί η κοινή γνώμη. 

Η διάχυση ψευδών πληροφοριών από επίσημους κυβερνητικούς κύκλους υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κράτος, τα μέσα ενημέρωσης και τη δημοκρατική λειτουργία συνολικά.

Αν δεν υπάρξει έγκαιρη και αποφασιστική αλλαγή πορείας, αν δεν υπάρξει ανάληψη πολιτικής ευθύνης και αποκατάσταση της διαφάνειας και της αλήθειας, η κοινωνία θα συνεχίσει να αποξενώνεται από την πολιτική διαδικασία. 

Οι κάλπες, είτε ευρωεκλογικές είτε εθνικές, δεν συγχωρούν τη συσσωρευμένη προσβολή της νοημοσύνης των πολιτών. Το πρόβλημα δεν είναι πια οι πράξεις. 

Είναι η συνειδητή επιλογή να χτιστεί πολιτική νομιμοποίηση πάνω σε ψευδείς υποσχέσεις και διαρκείς διαψεύσεις. Αυτό δεν είναι απλώς κακή διακυβέρνηση. Είναι προμελετημένη υπονόμευση της εμπιστοσύνης.

ΠΗΓΗ