ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ, ΕΝΤΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΣΗΣ

Η κυβέρνηση εξακολουθεί να σιωπά μπροστά σε μια πράξη διεθνούς αυθαιρεσίας που αγγίζει ευθέως την εθνική της αξιοπρέπεια.
Η επίθεση στη Φλοτίλα Global Sumud, μέσα σε διεθνή ύδατα και εντός ελληνικής περιοχής έρευνας και διάσωσης, δεν είναι ένα απλά ατυχές περιστατικό, είναι πράξη πειρατείας. Και όμως, η κυβέρνηση παρακολουθεί σαν να μην την αφορά και συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα!!
Οι Έλληνες πολίτες που συμμετείχαν στην ανθρωπιστική αποστολή εξακολουθούν να κρατούνται στο Ισραήλ, χωρίς καμία διαφάνεια, χωρίς σαφή ενημέρωση και χωρίς ουσιαστική κινητοποίηση από το ΥΠΕΞ.
Πολίτες άλλων χωρών που συμμετείχαν στην ίδια αποστολή έχουν ήδη απελαθεί και βρίσκονται στις πατρίδες τους.
Αλήθεια, πώς κατάφεραν να ενεργήσουν αποτελεσματικά οι άλλες κυβερνήσεις ενώ η ελληνική όχι;
Η σιωπή του Υπουργείου Εξωτερικών είναι τουλάχιστον προσβλητική για μια χώρα που διατυμπανίζει τις “άριστες φιλικές σχέσεις” και την στρατηγική συνεργασία της με το Ισραήλ. Αν αυτές οι σχέσεις όντως υπάρχουν πού ακριβώς είναι η αξιοποίησή τους;
Πώς γίνεται, αντί να αποστείλει άμεσα ένα υψηλόβαθμο στελέχος του ΥΠΕΞ στο Τελ Αβίβ, πέρα από τη διακριτική παρουσία της πρέσβειρας, η ελληνική πλευρά να περιορίζεται απλώς σε χλιαρές ανακοινώσεις περί διαβημάτων και τα συναφή;
Αυτό που είναι ακόμη πιο προκλητικό είναι η σιωπή της Βουλής βέβαια . Μεταξύ των συλληφθέντων βρίσκεται εν ενεργεία Ελληνίδα βουλευτής αλλά και συγγενικό πρόσωπο άλλου βουλευτή μας, ειπώθηκε άλλωστε και κατά τη διάρκεια της προχθεσινή Ολομέλειας της Βουλής.
Και όμως δεν είδαμε να αντιδράσει κανένα θεσμικό όργανο. Ούτε η Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας συνεδρίασε εκτάκτως , ούτε ο Πρόεδρος της Βουλής προέβη σε δήλωση.
Ποια ακριβώς εθνική αξιοπρέπεια επικαλούνται όλοι στην κυβέρνηση όταν ούτε για τους ίδιους τους πολίτες τους δεν τολμούν να σηκώσουν το τηλέφωνο;
Το να είσαι ουδέτερος μπροστά σε πράξεις βίας κατά ανθρωπιστικών αποστολών απέχει παρασάγγας από τη διπλωματία, πιο πολύ μοιάζει με συγκάλυψη. Και η αδράνεια αυτή περισσότερο υπονομεύει τις σχέσεις παρά τις προστατεύει.
Για ποια στρατηγική συνεργασία μιλάμε όταν η μία πλευρά ανέχεται την προσβολή των δικών της πολιτών;
Ολόκληρος ο κόσμος μιλά για την παράνομη κράτηση των συμμετεχόντων της Φλοτίλας και η Ελλάδα επιλέγει να σωπάσει και αντί να υπερασπιστεί την ανθρωπιστική της παράδοση, φαίνεται πιο πολύ σαν να συναινεί σιωπηλά στην κατάλυση του Διεθνούς Δικαίου.
Αν η κυβέρνηση αδυνατεί να κατανοήσει το μέγεθος του ζητήματος τότε όλη της η σιωπή δεν είναι μια ένδειξη “ψυχραιμίας” ή “ρεαλισμού”. Είναι πολιτική και ηθική συνενοχή.
Και ευτυχώς που μέσα σε αυτό το κενό ευθύνης, υπάρχουν ακόμη πολίτες, που με θάρρος επιβιβάστηκαν στα σκάφη του Στολίσκου και που σώζουν την τιμή της χώρας, με την τόλμη και την αξιοπρέπειά τους.
Η ιστορία θα γράψει ποιοι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων…

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου