EΠIKAIΡOΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΙΕΡΩΜΕΝΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ...

ΣΤΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

ΜΕΡΟΣ 2ο

Κάποτε ἔλεγαν στόν Χριστό, μέ τό σκεπτικό ὅτι ὁ Θεός τιμωρεῖ τούς ἁμαρτωλούς καί δέν ἔχει ἀγάπη, ὅτι ὁ Πιλάτος σκότωσε τούς Γαλιλαίους τήν ὥρα πού ἔκαναν θυσία στόν Κύριο καί ‘’τό αἷμα αὐτῶν ἔμιξε μετά τῶν θυσιών’’. 

Τότε ὁ Χριστός τούς ἀπάντησε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι δέν ἦταν οἱ πιό ἁμαρτωλοί ἀπ’ ὅλους τους Ἰουδαίους, ὅπως ἐπικρατοῦσε τότε ἡ κακή φήμη, καί τιμωρήθηκαν, ἀλλά ὅτι ὅλοι τους εἶναι στό ἴδιο κρίμα καί ἄν δέν μετανοήσουν, θά ἀπολεσθοῦν κατά τόν ἴδιο τρόπο ‘’οὐχί, λέγω ὑμίν, ἀλλ’ ἐάν μή μετανοήσητε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε’’.[14] 

Καί συνέχισε μέ προφητικό σκληρό τρόπο λέγοντας: ‘’ἤ νομίζετε ὅτι ἐκεῖνοι οἱ δεκαοκτώ, πού πάνω τους ἔπεσε ὁ πύργος στήν Σιλωάμ καί σκοτώθηκαν, ἦταν οἱ ὀφειλέτες γιά ὅλους πού κατοικοῦν στήν Ἱερουσαλήμ; Ὄχι σᾶς λέγω, ἀλλά ἄν δέν μετανοήσετε καί ἐσεῖς θά πεθάνετε κατά τόν ἴδιο τρόπο’’. Οἱ καταστροφές δέν εἶναι οἱ τιμωρίες τῶν ἁμαρτωλῶν γιά νά πληρώσουν τίς ἁμαρτίες τῶν ἰδίων καί τῶν ἄλλων, ἀλλά τά σημάδια τοῦ Θεοῦ γιά νά ταπεινωθεῖ καί νά μετανοήσει ὁ ἄνθρωπος. 

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός λέγει ὅτι δέν ἦρθε στόν κόσμο γιά νά κρίνει τόν ἄνθρωπο, ἀλλά γιά νά τόν σώσει. Καί ὁ Θεός στήν Παλαιά Διαθήκη δήλωνε ὅτι δέν θέλει τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλά πῶς νά μετανοήσει καί νά ἐπιστρέψει καί νά ζήσει μία νέα ζωή.

Ἡ φωτιά τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἐκείνη πού φέρνει τόν αἰώνιο θάνατο. Σκληρός ἔρχεται ὁ πειρασμός τῆς ἁμαρτίας νά ἐπισκεφθεῖ τόν ἄνθρωπο. Τοῦ ἀνάβει φωτιά παράφορης ἡδονῆς καί πάθους καί ἐξαπλώνεται ὡς τάχιστος δρομέας καί καταλαμβάνει τήν ψυχή καί τό σῶμα του. 

Παρανάλωμα φωτιᾶς, ἄλλοτε σαρκικῆς ἡδονῆς, τῆς μοιχικῆς καί πορνικῆς καί ὁμοφυλοφιλικῆς σχέσης, καί ἄλλοτε τοῦ πάθους τῆς κακίας καί τῆς ἐκδίκησης καί ἄλλοτε τῆς ἐξουσιολαγνείας καί τῆς ὑποσκέλισης τῶν ἄλλων, καί βλέπεις νά παίρνει διαστάσεις ἀκατανόητες. 

Καί δέν εἶναι μόνον ἡ φωτιά τῆς ἁμαρτίας πού κυκλώνει ἀσφυκτικά, ἀλλά ἔρχεται καί ἡ ἄλλη φωτιά τῆς ἀπελπισίας καί τῶν ἐνοχῶν καί κατακαίει τήν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς. 

Καί ἄραγε πῶς θά μποροῦσε νά σβήσει ἡ φωτιά αὐτή μέ τό πολλαπλό της μέτωπο; Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἔρχεται ἁπλά μέ μία λέξη: μέ τά δάκρυα. Εἶναι τά δάκρυα τῆς μετανοίας πού μποροῦν νά σβήσουν μεγάλες πυρκαγιές ἁμαρτιῶν. Ἡ Ἁγία Γραφή τό δείχνει πρακτικά. 

Ὁ Θεός θέλγεται ἀπό τά δάκρυα τοῦ ἁμαρτωλοῦ πού ζητᾶ τήν λύτρωση. Γλυκαίνουν τόν Θεό ἐκεῖνες οἱ προσευχές πού ποτίζονται μέ δάκρυα μετανοίας. Τότε, μά μόνον τότε ἡ προσευχή ἔχει τήν δύναμή της, ὅταν ἀναπέμπεται μέ συνοδεία τά δάκρυα τῆς μετανοίας. Αὐτά τά δάκρυα ὁδήγησαν στήν μετάνοια μεγάλους ἁμαρτωλούς καί ἔσβησαν πυρκαγιές ἁμαρτιῶν. 

Ὁ ψαλμωδός Δαβίδ μετά δακρύων ἔλουζε κάθε νύκτα τήν στρωμνή του μετά ἀπό τό διπλό του ἁμάρτημα, τῆς μοιχείας καί τοῦ φόνου πού διέπραξε, καί μέ τήν μετάνοιά του αὐτή πῆρε τήν συγχώρηση. Ἡ πόρνη μετά δακρύων καί μύρου ράντιζε τά πόδια τοῦ Χριστοῦ καί πῆρε τήν λύτρωση. Ὁ Πέτρος λουζόταν στά δάκρυα καί στήν θλίψη καί ἔπαιρνε τό δεύτερο καθάρσιο βάπτισμα τῆς μετανοίας του. 

Ὁ Θεός μπροστά στήν λύπη καί τά δάκρυα τοῦ βασιλιά Ἀχαάβ τόν συγχωρεῖ, ἀποσύρει τήν τιμωρία του καί συνηγορεῖ ὑπέρ αὐτοῦ στόν προφήτη Ἠλία πού διαμαρτύρεται γιά τήν μεγάλη φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου. 

Ἕνας ἀσκητής ἔλεγε, ὅταν σ’ ἐπισκεφτεῖ ὁ πειρασμός, σήκωσε τά χέρια σου σέ προσευχή δακρύων καί πές στόν Χριστό νά σέ βοηθήσει. Ἀμέσως θά δεῖς τόν Θεό νά ἔρχεται γρήγορος σάν τήν φωτιά καί νά κατακαίει τόν πειρασμό καί νά εἰρηνεύεις μέ τήν παρουσία Του. 

Ἡ ἀντιπυρική ζώνη φωτιᾶς τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ σώζει ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὁ Θεός εἶναι ὄντως ‘’πῦρ καταναλίσκον’’ τόν πειρασμό.

Ὁ κύριος στόχος καί σκοπός ὅλων αὐτῶν τῶν θλίψεων εἶναι μόνον γιά τήν χειραγωγία τοῦ ἀνθρώπου στήν μετάνοια. Δέν εἶναι ὁ Κύριος Θεός ἐκδικήσεων, ἀλλά ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς μετανοίας.

Γνωρίζοντας καλῶς ὡς χριστιανοί ὅτι ὁ Πατέρας μας ὁ οὐράνιος μᾶς ἀγαπᾶ καί τίποτα δέν γίνεται χωρίς νά τό ἐπιτρέψει, καί γνωρίζοντας ὅτι ἡ θλίψη εἶναι ὁ μεγάλος δάσκαλος τῆς αἰωνιότητος καί τῆς μετανοίας, ὀφείλουμε ἀκόμη καί νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό καί γιά ὅλα τα λυπηρά πού μᾶς συμβαίνουν. 

Ἡ τηλεόραση καί ὁ τύπος μέ μία συναισθηματική φόρτιση δεικνύουν μόνιμα τήν τραγικότητα τῶν καταστροφῶν καί τῆς ἀπωλείας τῶν προσώπων καί οἰκογενειῶν. Ὅμως ἁπλῶς πρέπει νά ποῦμε πώς αὐτοί εἶναι πλέον στά χέρια τοῦ Θεοῦ ὡς σύγχρονοι μάρτυρες βγαλμένοι μέσα ἀπό τήν λαίλαπα τῆς φωτιᾶς καί τῆς ἐναγώνιας προσευχῆς των. 

Οὔτε ἕνα σπουργίτι, λέγει ὁ Χριστός, δέν πέφτει στήν γῆ, ἄν δέν τό θέλει ὁ Θεός. Ὁ Κύριος τους πῆρε μαζί του ὅλους αὐτούς στόν οὐρανό, ὅπως καί κάποια ἡμέρα ὅλοι θά φύγουμε ἀπό τήν ζωή αὐτή. 

 Μέσα σ΄ αὐτήν τήν θλίψη ὁ χριστιανός δέν πρέπει νά ἀφήσει τό παράπονο καί τήν γκρίνια καί τήν μιζέρια νά φωλιάσουν μέσα του. Αὐτό πέρα ἀπό τό ὅτι γίνεται μία μεγάλη κατάθλιψη καί ψυχική ἀρρώστια μέσα του, εἶναι καί σιχαμερό ἀπέναντι στόν Θεό τήν ὥρα πού Αὐτός ὁρίζει καί κατευθύνει τίς ζωές μας. 

Τήν ὥρα τοῦ πόνου, λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, δάγκωσε τήν γλώσσα σου κι ἅς γεμίσει μέ αἷμα τό στόμα σου παρά νά βλασφημήσεις τόν Θεό καί νά πεῖς τόν σκληρό λόγο ‘’γιατί’’. 

Τήν ὥρα τῆς θλίψης σφίξε τά χείλη σου καί μέ καιγόμενη ἀπό πίστη καί ἀγάπη καρδία στόν Πατέρα σου φώναξε δυνατά μέχρι τόν οὐρανό ‘’δόξα τῷ Θεῶ’’ γιά ὅλα πού μου συμβαίνουν. Αὐτή εἶναι ἡ πιό μεγάλη προσευχή, ἡ πιό δυνατή προσευχή πού δείχνει πώς εἶσαι παιδί τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Μέ δάκρυα στά μάτια εὐχαρίστησε τόν Θεό καί γιά τά λυπηρά πού σου ἦρθαν μιμούμενος τόν Ἰώβ. Αὐτός ὁ δίκαιος μέσα στήν καταστροφή τῶν πάντων βλέποντας τόν θάνατο τῶν δέκα παιδιῶν του καί τήν διάλυση ὅλης της περιουσίας του καί σηκώνοντας ὅλη τήν δυσκολία τῆς μολυσματικῆς του ἀρρώστιας φώναζε ἐκ καρδίας δυνατά ‘’εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος’’.

Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη καί πίστη στόν χριστιανό, τό νά μπορεῖ νά εὐχαριστεῖ τόν Θεό καί τίς ὧρες πού πονᾶ καί θλίβεται. Ἔτσι μένει εἰρηνικός καί ἥσυχος στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Αὐτός ὁ Θεός θά τοῦ δώσει καί τό αὐριανό ψωμί καί τό σπίτι γιά νά μείνει. 

Ὁ Θεός δέν εἶναι κάπου μακριά καί οὔτε εἶναι ἁπλός θεατής τῶν κακῶν πού μᾶς συμβαίνουν. Ἄν μέ τήν μετάνοιά μας τόν παλεύουμε γιά νά μετανοήσει καί νά μᾶς ἐλεήσει, τότε μέ τήν προσευχή τῆς εὐχαριστίας ἀποθέτουμε ἐξ ὁλοκλήρου τήν ζωή μας μέ ἐμπιστοσύνη στά χέρια Του γιά νά μᾶς κατευθύνει. 

Ὁ Θεός δέ γλυκαίνεται τόσο μέ τίς προσευχές τῆς ζητιανιᾶς μας, ὅσο μέ τίς προσευχές τῆς πλήρους εὐχαριστίας καί ἐμπιστοσύνης σ’ Αὐτόν. Ἄν ἡ προσευχή μας μοιάζει μέ ἕνα ὥριμο στάχυ, τότε τά ἄχυρα εἶναι τά παρακαλητά μας καί τό σιτάρι εἶναι οἱ εὐχαριστίες μας. 

Αὐτές οἱ προσευχές δείχνουν τήν ἀγάπη μας καί τήν ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μέσα στό διωγμό καί τήν ἐξορία δέν γκρίνιαξε ποτέ, διότι, ὅπως ἔλεγε, μόνο ἕνα εἶναι τό κακό, ἡ ἁμαρτία. 

Οἱ θλίψεις καί οἱ χαρές εἶναι αὐτά πού κυλοῦν τό ἕνα μετά τό ἄλλο σ’ αὐτήν τήν ζωή καί ἔρχονται καί παρέρχονται. Αὐτό πού μένει αἰώνια εἶναι τό κακό ἤ ἡ ἀρετή, πού μόνος του ὁ ἄνθρωπος τό ἐπιλέγει. 

Ὁ χειμώνας ἀναζωογονεῖ τήν φύση καί φέρνει τήν ἄνοιξη καί ἡ νύχτα ἀναπαύει τά σώματα καί ὁδηγεῖ σέ μία καινούργια ἡμέρα. Ἔτσι εἶναι καί ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου πού μέσα ἀπό μία θλίψη ἔρχεται ἡ ἀνάσταση καί ἡ χαρά. 

Τό μόνο κακό πού μπορεῖ νά ὁδηγεῖ καί ἐδῶ στόν θάνατο, ἀλλά καί στόν αἰώνιο θάνατο εἶναι ἡ ἁμαρτία. Γι’ αὐτό καί δυνατή ἀκούγεται ἡ προτροπή τοῦ ἄπ. Παύλου νά ἔχουμε μόνιμη χαρά καί τήν εὐχαριστία μέσα μας, ἀφοῦ ὁ Κύριος τήν ζωή μας κρατᾶ στά χέρια Του, ‘’πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς’’ .[15]

Ὅλη ἡ φωτιά καί ἡ καταστροφή, πού ἔγινε στήν Ἀττική, δέν ἔγινε κάπου μακριά ἀπό μας. Δέν μποροῦμε νά λέμε ὅτι εὐτυχῶς πού ἐμεῖς ξεφύγαμε ἀπό τήν δαγκάνα τοῦ Θεοῦ. Ὄχι, εἴμαστε μία οἰκογένεια καί ὅλα αὐτά ἔγιναν καί σέ μᾶς καί γιά μᾶς καί μέσα στό δικό μας σπίτι. 

Πῆραν φωτιά τά σπίτια μας καί τά χωράφια μας, ὄχι τά σπίτια τους καί τά χωράφια τους. Εἶναι ὡς νά ἔγινε σέ μᾶς τούς ἰδίους καί δέν μποροῦμε νά ἐπαναπαυόμαστε σέ ἕναν ὕπνο δικαίου καί ἁγίου καί νά στεκόμαστε ὡς θεατές καί κατήγοροι τῶν ἄλλων. Ὅλοι καλούμεθα στήν μετάνοια. Δέν μποροῦμε νά κοιμόμαστε τοῦ καλοῦ καιροῦ.

Καί εὑρισκόμενοι μπροστά στά συνταρακτικά αὐτά γεγονότα πού θυμίζουν ἔσχατες ἡμέρες Ἀποκαλύψεως σκύβουμε ταπεινά προσευχόμενοι καί εὐχαριστοῦντες καί μετανοοῦντες. 

Ὅσο δέ γιά τήν φιλανθρωπική μας συμπαράσταση εἴτε διά λόγου, εἴτε διά χρημάτων, εἴτε διά τροφίμων εἶναι μέσα στό χρέος τῆς ἀγάπης μας. Ὅμως πρώτη ἔρχεται ἡ μετάνοιά μας καί ἡ προσευχή. 

Κι ἄν δεῖ ὁ Θεός νά ξεκινᾶμε κατά πρώτον μέ τήν δική μας πνευματική ἀνασυγκρότηση ζωῆς, τότε καί ἀπό τίς πέτρες καί τίς στάχτες θά ἀναστήσει τά σπίτια μας καί τούς ἀγρούς μας καί πλουσιοπάροχα θά ἐπιδαψιλεύσει ὅλα τα ὑλικά πού χάθηκαν καί κάηκαν, διότι εἶναι ἀδιάψευστος ὁ λόγος του,

«ζητεῖτε πρώτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ,

καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».

Αγνώστου ιερωμένου.

[1] Ἱ.Χρυσόστομος, PG,MIGNE 49,331

[2] Ἰακώβ. 5,16

[3] Ματθ. ιζ'20

[4] ΛΚ.18,8

[5] Ἠσαΐας 1,3

[6] Ἠσαΐας 1,7

[7] Ἠσαΐας 1,11-18

[8] Γένεσις 18,16-33

[9] Ἰακ. 4, 13-5,6

[10] Ἀποκ. 16,10-11

[11] Ἀποκ. 16,21

[12] Ἰακ.4,2-3

[13] Ἠσ. 26,16

[14] Λκ. 13,6

[15] Α’ Θεσσ .5, 16-19

ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΡΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ

Ήρθε η μεγάλη δοκιμασία απο τις πυρκαγιές στην Αττική , Μάτι, Ραφήνα , Κάλαμο κλπ. και πολλοί άνθρωποι ρώτησαν την αιτία του γεγονότος. Και αναρωτήθηκαν γιατί τόση καταστροφή, ο Θεός πώς το επέτρεψε!

Ρωτήθηκε και η Γερόντισσα επί του θέματος. Απάντησε με γαλήνη και σαφήνεια:

"Πότε απευθυνθήκαμε στον Κύριο μας με συντριβή, ταπείνωση, ικεσία και πόνο για εμάς και τα αδέλφια μας που υποφέρουν, πότε βάλαμε την προσευχή στην καθημερινότητά μας; Μπορεί ελάχιστα, ίσως και ποτέ! Τώρα στην δύσκολη στιγμή Του ζητάμε τον λόγο. Ο Ίδιος ο Χριστός μας δεν παρεμβαίνει εκβιαστικά στην ζωή μας, δεν μας πιέζει ποτέ να κάνουμε το θέλημά Του. Ποτέ! Ελεύθερα, αυτεξούσια όντα είμαστε. Μας προειδοποιεί αλλά δεν μας καταπιέζει σε τίποτα. Δεν παρεμβαίνει γιατί απλά δεν Τον πλησιάζουμε εμείς. Αυτό είναι το σημείο που ποτέ δεν το εννοήσαμε. Δεν ζητάμε, δεν πάμε εμείς κοντά Του, εμείς Τον κρατάμε σε απόσταση, όχι διότι δεν θέλει να παρέμβει Αυτός προς όφελός μας."

Η ευαγγελική περικοπή εδώ είναι επιβεβαίωση αυτών που λέμε:

Ιω . 16,24 ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατε οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου· αἰτεῖτε καὶ λήψεσθε, ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη.

Ιω . 16,24 Εως τώρα δεν έχετε ζητήσει τίποτε, επικαλούμενοι το όνομα εμού, που είμαι ο αιώνιος αρχιερεύς και μεσίτης ιδικός σας πλησίον του Πατρός. Από εδώ όμως και πέρα να ζητήτε πάντοτε και θα λαμβάνετε, δια να είναι έτσι πλήρης και τελεία η χαρά σας εκ του γεγονότος ότι ο Πατήρ θα ακούη τας προσευχάς σας.

http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Kata_Iwannhn_Euaggelio/Kata_Iwannhn_Euaggelio_kef.16.htm

Και τώρα προχωράμε στα σημαντικότερα λόγια της ευλογημένης Γερόντισσας που ίσως μας τρομάξουν λιγάκι:

"Πολλοί άνθρωποι που έχουν παραγωγή σιταριού, λαδιού και λοιπών αγαθών θα πούνε σε καιρό κρίσης επισιτιστικής:

-Εγώ έχω το σιτάρι μου, έχω το λαδάκι μου, έχω τα φαγώσιμά μου στο κελάρι μου, δεν θα στερηθώ. Ίσως να έχουν και αρκετά λεφτά στις τράπεζες.

Να ξέρετε θα είναι οι πρώτοι που θα πεινάσουν. Θα χαθούν όλα τα καλούδια που αποθήκευσαν και θα μείνουν νηστικοί. Και τα λεφτά θα κάνουν φτερά. Διότι βασίζονται σε ανθρώπινες, μικρές κι αδύναμες βάσεις, στο εγώ τους, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και τον μικρό τους κύκλο, τον οικογενειακό. Δεν έχουν την αγάπη προς τον συνάνθρωπό τους. Προνοούν μόνο για λίγο, πόσο θα αντέξουν πια οι αποθήκες τους; Οι άνθρωποι που θα στηρίξουν την ελπίδα τους στον Θεό, στην δική Του πρόνοια και θα προσεύχονται για τους εαυτούς τους και τους άλλους ανθρώπους, εκείνοι δεν θα στερηθούν τίποτα!! Η πίστη στον Θεό και η αγάπη προς τον αδελφό, θα τους δώσει όλες τις ευλογίες του Κυρίου μας! Τα δικά Του τα παιδιά ούτε τώρα, ούτε ποτέ θα τα εγκαταλείψει. Ποτέ!

Δυστυχώς έρχονται μέρες δύσκολες, έρχεται μεγάλη πείνα, δυσκολότερες καταστάσεις ακόμη, (αναφερθήκαμε πολλές φορές στο παρελθόν στις 7 πληγές). Είμαστε τελείως απροστάτευτοι, ο μεγάλος εχθρός μας, ο Αντίδικος, ο Σατανάς πήρε την εξουσία να φέρει τον άνθρωπο σε μεγάλες δοκιμασίες. 

Του παρεχώρησε ο Κύριος αυτό το δικαίωμα γιατί αλλιώς δεν βάζουμε μυαλό. Έχουμε όλο τον χρόνο να κλίνουμε γόνυ ικεσίας στον καλό Θεό κι εμείς περί άλλων τυρβάζουμε. Θυμόμαστε τον Θεό μόνο όταν έρχεται μια τραγωδία κι αυτό για να διαμαρτυρηθούμε, που επέτρεψε να γίνει το κακό

. Μα εμείς είμαστε η αιτία των συμφορών μας και η σκληροκαρδία μας. Αν κάποιος φταίει για τις συμφορές λοιπόν, αυτός δεν είναι σίγουρα ο Θεός. Να μπουν τα πράγματα στην θέση τους, το δίκιο είναι να αυτομεμφθούμε κι όχι να ρίχνουμε τα δικά μας λάθη σε Αυτόν που μόνο αγάπη έχει για μας, απλά ένα κάλεσμά μας περιμένει να τρέξει προς βοήθειά μας. 

Και να ξέρετε παιδιά μου ότι κι ο πιο απλός, φτωχός και ταπεινός άνθρωπος όταν προσεύχεται για τον συνάνθρωπό του, ή για όποιον κι αν προσεύχεται, η προσευχή του εισακούγεται και φέρνει αποτέλεσμα. 

Ο Θεός δεν βλέπει τσέπες, βλέπει την αγάπη στην καρδιά του προσευχομένου. Προσεύχεστε παιδιά μου με απλότητα και θέρμη κι αφήστε τα υπόλοιπα στην φροντίδα της Παναγίας μητέρας μας και στον Κύριό μας, τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό"!!

Καλοί μας φίλοι στην προηγούμενη ανάρτησή μας γράψαμε με σαφήνεια για το θέμα αυτεξούσιο και την παρέμβαση του Θεού στην ζωή μας. Τα θέματα αυτά που αναπτύξαμε τα συζήτησαν τα πνευματικά τέκνα της Γερόντισσας μαζί της, αυτές τις μέρες και σήμερα. 

Είναι πολύ "ζεστά" ακόμη δηλαδή τα λόγια της. Εκείνο που μας έκανε όμως μεγάλη εντύπωση είναι ότι επέμενε η Γερόντισσα πολύ στο θέμα ελευθερία κατά Χριστόν. 

Τόνισε πολύ το θέμα, ότι αν δε ζητήσουμε από τον Κύριό μας να μπει στη ζωή μας δε μπαίνει, δεν αυθαιρετεί όπως ο Διάβολος που ψάχνει αφορμή να κάνει την ζωή μας κόλαση. 

"Κάθεται " ο παμπόνηρος πάνω στην αμαρτία μας και την αδιαφορία μας για τα πνευματικά και απαιτεί θρασύτατα από το Χριστό να του επιτραπεί να μας ανακατέψει, διότι λέει ότι αφού κάνουμε τα θελήματά του έχει εξουσία πάνω μας. Αυτό λέει όντως!!!! 

Δεν ξέρουμε πώς μπορεί ένα πνευματικό πρόσωπο να "καταγράφει" αυτόν τον διάλογο, πώς ο Θεός επιτρέπει να δει, να πληροφορηθεί όλο αυτό το γεγονός. Ξέρουμε σίγουρα όμως με βεβαιότητα, ότι πολλές φορές έχουν μιλήσει άνθρωποι του Θεού, για το θράσος του Διαβόλου να ζητάει με επιτακτικό τρόπο να του παραχωρηθεί εξουσία για να μας ανακατέψει. 

Τώρα λέει η Γερόντισσα ότι όντως έλαβε το ελεύθερο να μας "ταράξει". Η λύση υπάρχει για εμάς και είναι να κάνουμε ακριβώς την ίδια κίνηση κι εμείς. Να ζητήσουμε από τον Θεό να μας συγχωρήσει τυχόν λάθη μας δια της εξομολογήσεως, να ζούμε το κατά δύναμιν κατά Χριστόν και επίσης να Του ζητήσουμε να σταματήσει ο Σατανάς να ανακατεύεται στην ζωή μας. 

Τουλάχιστον οι παγίδες του να μην κάνουν κόλαση τον βίο μας. Ελεύθερα όντα είμαστε κι έχουμε κάθε δικαίωμα να ζητήσουμε βοήθεια από εκεί που μας την υπόσχονται, κι ο Ιησούς Χριστός μας το υποσχέθηκε αυτό, και βεβαίως γνωρίζουμε ότι αν κάποιος κρατάει πραγματικά τον λόγο Του είναι ο Ίδιος ο Χριστός.

 Στο χέρι μας είναι λοιπόν να Tου δώσουμε χώρο στην ζωή μας. Έρχεται και ο δεκαπενταύγουστος, η Παναγία Μητέρα μας και θέλει και μπορεί κι αυτή να μας βοηθήσει στην στροφή μας προς τον Υιό της!

Γέροντας ἀσκητὴς τοῦ Παγγαίου:Ποιοὶ καὶ γιατί φταῖνε γιὰ τὴν τραγωδία στὸ Μάτι;

Πῶς ἐξηγεῖ τὴ μεγάλη συμφορὰ καὶ τί προτείνει γιὰ νὰ ἀποφύγουμε νέες παρόμοιες πιθανὸν καὶ μεγαλύτερες συμφορὲς

Τί εἶναι τελικὰ ὁ Θεός; Εἶναι τιμωρός; Εἶναι παιδαγωγός; Εἶναι ἀγάπη; Οἱ καταστρεπτικὲς πυρκαγιὲς στὴν Κινέττα καὶ τὸ Μάτι καὶ ἡ ἀπώλεια 100 καὶ πλέον συνανθρώπων μας ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἔδειξαν γιὰ μία ἀκόμη φορά τὴ γύμνια τοῦ σύγχρονου μεταπατερικοῦ λόγου καὶ τὴ θεολογικὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ ἀκόμη καὶ στὴν ἀνώτατη βαθμίδα τῆς Ἐκκλησίας μας. 

Τὰ εὔλογα ἐρωτηματικὰ ποὺ δημιούργησε ἡ νέα τραγωδία σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν πόνο τῆς ἀπώλειας δεκάδων συνανθρώπων μας προκάλεσαν ἀνίερες συζητήσεις ἐπὶ συζητήσεων. 

Ἀκόμη καὶ ἡ ἀρθρογραφία ἢ οἱ δηλώσεις Ἱεραρχῶν μας στὴν προσπάθειά τους νὰ αἰτιολογήσουν ἢ νὰ προσεγγίσουν τὴν τραγωδία φανέρωσε μία ἄλλη τραγωδία ποὺ παρατηρεῖται ἐδῶ καὶ λίγες δεκαετίες στὸν ἱερὸ κλῆρο. Τραγωδία ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ἀπουσία τῆς πίστης, τὴν ἀπουσία θεολογικοῦ λόγου, τὴν ἀπουσία κατήχησης. Πολὺ ὀρθὰ γνωστὸς γέροντας ἀσκητὴς τοῦ Παγγαίου Ὄρους τόνιζε:

«Παιδί μου γιὰ κάθε ἀπώλεια ψυχῆς, ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς θὰ δώσουμε λόγο στὸν Θεό. Γιατί ἐμεῖς εἴμαστε οἱ μόνοι ποὺ φταῖμε. Ἀφήσαμε βλέπεις τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ζευτήκαμε τὸν χρυσό. Γιὰ ὅτι συμβαίνει στὴν πατρίδα μας δὲν φταῖνε οἱ ἄθεοι ἢ οἱ μασῶνοι πολιτικοί.

 Ἐμεῖς φταῖμε ποὺ σταματήσαμε νὰ ἐξαγιάζουμε μὲ τὰ μυστήρια τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας καὶ τὸ παράδειγμά μας τὸν εὐλογημένο τοῦτο τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ κατοικοῦν σ’ αὐτόν. Παλιὰ οἱ μοναχοὶ ἀναζητοῦσαν τὰ δαιμόνια στὶς σπηλιὲς καὶ στὶς ἐρήμους προκειμένου νὰ ἀναμετρηθοῦν μαζί τους. 

Τώρα τὰ δαιμόνια δὲν ζοῦν πλέον στὶς σπηλιὲς καὶ στὶς ἐρήμους. Ζοῦν μέσα στὶς ἐκκλησίες μας, ζοῦν στὰ σχολεῖα μας, ζοῦν στὰ σπίτια μας. Συγκατοικοῦν μαζί μας καὶ μᾶς ταλαιπωροῦν, μετατρέποντας τὴ ζωή μας σὲ κόλαση»!

-Γέροντα, ἐσεῖς τί πιστεύετε γιὰ τὴν τελευταία τραγωδία; Μᾶς τιμώρησε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν ἀποστασία μας ἢ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ δὲν συμμετέχει σὲ τέτοιου εἴδους τραγωδίες;

«Θέλω νὰ μοῦ ἐπιτρέψεις νὰ σοῦ διηγηθῶ τρεῖς ἱστορίες ποὺ ἐμμέσως θὰ ἀποτελοῦν τὴν ἀπάντηση στὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔθεσες. Ὁ Θεὸς παιδί μου ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ χῶμα καὶ ἐνεφύσησε σ’ αὐτὸν πνοὴ ζῶσα.

 Τὸ ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι λοιπὸν μέρος καὶ τῆς γῆς. Εἶναι ἕνα μικρὸ κομμάτι της. Ἐὰν λοιπὸν κατὰ τὴ διάρκεια ἑνὸς γεύματος ὁ ἄνθρωπος καταναλώσει καὶ μία χαλασμένη τροφή, τότε τὸ σῶμα του ἀναστατώνεται. 

Προκαλεῖται πόνος στὴν κοιλιά, διάρροιες, ἐφιδρώσεις καὶ ὅλα τὰ συναφῆ ποὺ προκαλεῖ ἡ δηλητηρίαση, ὅπως τὴν ὀνομάζουμε. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο λειτουργεῖ καὶ ἡ γῆ. Λειτουργεῖ ὡς Παράδεισος ὅταν ὑπάρχει ἁρμονία μεταξὺ αὐτῆς καὶ τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, μέσω φυσικά τοῦ πιὸ τέλειου δημιουργήματος τοῦ ἀνθρώπου.

 Καὶ λειτουργεῖ ὡς Κόλαση ὅταν ὑφίσταται δυσαρμονία, τὴν ὁποία θεολογικὰ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὀνομάζουν παρακοή, ἢ ἁμαρτία. Ὁ καλὸς Θεὸς ὅταν δημιούργησε τὸν κόσμο, προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἁρμονία αὐτὴ καὶ τὴν παραδεισένια ζωὴ ἔδωσε μέ άγάπη τὸ νόμο Του, τὸ λειτουργικὸ σύστημα τῆς ἐπιχείρησης τοῦ Ἀμπελώνα Του γιὰ νὰ ζεῖ ὁ ἄνθρωπος στὸν Παράδεισο, τὶς δέκα δηλαδή ἐντολές. 

Ὁ νόμος Του εἶναι μὲ ἀνεξίτηλα γράμματα γραμμένος στὶς ψυχὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀνεξαρτήτου θρησκεύματος καὶ φυλῆς. Ἡ παραβίαση αὐτοῦ τοῦ νόμου κάνει τὴ γῆ νὰ ὑποφέρει, νά δηλητηριάζεται δηλαδὴ καὶ νὰ ἀντιδρᾶ περίεργα ἢ ἀφύσικα, νὰ γίνεται κόλαση. 

Κι αὐτὸ γιατί ἀπουσιάζει ὁ Θεὸς ποὺ τῆς προσφέρει τὴν ἁρμονία μέσα ἀπὸ τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπη Του. Ὁ προφητάναξ Δαυὶδ καὶ ὄχι μόνο ἐπιχειρώντας νὰ δείξει τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸ δημιούργημά του, τὸν ἄνθρωπο σὲ πλῆθος ψαλμῶν τὴν παρομοιάζει ὡς ὀργὴ ἢ ἀποστολὴ πονηρῶν ἀγγέλων, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μὲ καταστροφικὲς συνέπειες, σεισμούς, αἰχμαλωσίες, ἀνομβρίες, φωτιές, καταπιέσεις, πολέμους κ.ο.κ.

 Γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθεῖ λοιπὸν ἡ δηλητηρίαση τῆς γῆς καὶ νὰ ἐπανέλθει ἡ ἁρμονία χρειάζεται ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸ Θεὸ ἢ ἡ ἐπάνοδος τοῦ Θεοῦ στὴ σχέση γῆς καὶ οὐρανοῦ, ποὺ ἀντικατοπτρίζει τὸ δημιούργημα ποὺ λέγεται ἄνθρωπος. 

Καὶ τὸ φάρμακο ποὺ δίνει τέλος στὴ δηλητηρίαση αὐτὴ στὴν Ἁγία Ἐκκλησία μας τὸ ὀνομάζουμε μετάνοια. Αὐτὴ λογίζεται ὡς ἐπιστροφὴ στὸν Παράδεισο. Δὲν θέλω νὰ ἐπεκταθῶ μὲ παραδείγματα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ γιατί θὰ καταστῶ κουραστικὸς παιδί μου.

Ὁ ἀναμάρτητος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπιβαλλόταν ἄλλωστε στὰ φαινόμενα τῆς φύσης, μέσα ἀπὸ τὴν ἀγαπητικὴ σχέση μαζί Της. Ἔτσι, ἀρκοῦσε ἕνας λόγος γιὰ νὰ γιατρέψει χρόνιες ἀρρώστιες ἢ νὰ ἀναστήσει νεκρούς. 

Περπατοῦσε πάνω ἀπὸ τὰ κύματα καὶ ἕνας λόγος Του ἀρκοῦσε γιά νά δαμάζονται οἱ κάθε λογῆς ἄνεμοι ποὺ προκαλοῦσε ἡ ἀποστασία, ἡ ἁμαρτία. Κατόπιν τούτων θὰ σᾶς διηγηθῶ τὴν πρώτη ἱστορία, ποὺ ἀφορᾶ τὸν Ἅγιο Μάρκο τὸν Ἀθηναῖο. 

Αὐτὸς ἦταν συμφοιτητὴς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ ἐπέλεξε νὰ προσεγγίσει τὸ Θεὸ ἀπὸ τὴν κάθετη ὁδό, τὴν ὁδὸ τοῦ μοναχισμοῦ. Μετέβη λοιπὸν στὸ ὄρος Θράκη, στὴν Ἄνω Αἴγυπτο καὶ ἐπέλεξε ὡς κατοικία μία σπηλιά, τὴν ὁποία καθάρισε πολεμώντας μὲ πολλὰ δαιμόνια ποὺ τὴν χρησιμοποιοῦσαν ὡς κατοικία τους. 

Στὸ τέλος τῆς ἐπίγειας παρουσίας του ὁ καλὸς Θεὸς ὄχι μόνο τὸν ἐνημέρωσε νὰ ἑτοιμασθεῖ γιὰ τὴν ἔξοδό του ἀλλὰ ἔφερε μὲ θαυμαστὸ τρόπο κοντά του, τὸν Ἅγιο Σεραπίωνα γιὰ νὰ φροντίσει τὰ τῆς ἐξόδου του. 

Κατὰ τὴ συζήτηση ποὺ ἔγινε τὸ δειλινό, παραμονὴ τῆς ἀναχώρησής του στὶς οὐράνιες μονὲς καὶ κατοικίες, ὁ Ἅγιος Μάρκος ρώτησε τὸν μετέπειτα βιογράφο του Ἅγιο Σεραπίωνα ἐὰν στὸν κόσμο ἔχει ἀπομείνει πίστη ἴση μὲ κόκκο σινάπεως, ἔτσι ὥστε νὰ πεῖ κάποιος στὸ ἀπέναντι βουνὸ νὰ μετακινηθεῖ πρὸς τὴ θάλασσα καὶ αὐτὸ νὰ τὸ κάνει (Ματθ. ιζ, 20)! Καὶ ξαφνικὰ ἡ γῆ ἄρχισε νὰ τρέμει, σὰν νὰ γινόταν μεγάλος σεισμὸς καὶ τὸ βουνὸ ποὺ ἔδειξε ὁ Ἅγιος Μάρκος ἄρχισε νὰ μετακινεῖται. «Ἔ! κάτσε στὴ θέση σου. Παράδειγμα ἔφερα», εἶπε στὸ ἄψυχο βουνὸ (βλ. φύση) ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἐκεῖνο ἐπανῆλθε στὴ θέση του.

Ἡ δεύτερη ἱστορία μου ἀφορᾶ τὸν Ἅγιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη. Ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου του ὄχι μόνο λειτουργοῦσε εὐεργετικὰ γιὰ τοὺς χιλιάδες πιστοὺς ποὺ ἔτρεχαν νὰ πάρουν λίγο ἀπὸ τὴ γύρη του, στὸ γεμάτο ἄνθη λουλούδι αὐτὸ τῆς ἐρήμου ἀλλὰ εἶχε μεταβάλλει σὲ ἕναν ἐπίγειο παράδεισο καὶ τὴν περιοχὴ γύρω ἀπὸ τὸ κελί του, τὴν Παναγούδα. 

Θὰ θυμίσω μόνο τὴ δεντρογαλιά, τὸ δίμετρο ἐκεῖνο φίδι, τὸ ὁποῖο τάϊζε ὁ ἅγιος αὐτὸς γέροντας. Ἀκόμη καὶ μετάνοιες ἔκανε μαζί του γιὰ νὰ δοξάζουν ἀπό κοινοῦ τὸ Θεό, μπροστὰ στὰ μάτια τῶν ἔκπληκτων προσκυνητῶν. 

Τὰ πουλάκια ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ χέρια του. Καὶ ἕνας γλάρος ἐκπλήρωσε μία φορὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἁγίου φέρνοντας ἕνα ψάρι στὴν καλύβη του ἀνήμερα τῆς Παναγίας μας. Κάτι παρόμοιο παρατηρεῖτο καὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο Τσαλίκη καὶ στὸν Ἅγιο Πορφύριο καὶ σὲ πολλοὺς σύγχρονους γεροντάδες, ὅπως τὸν π. Βασίλειο τὸν Καυσοκαλυβίτη, γιὰ τὸν ὁποῖο προσφάτως ἔγραψες στὴν ἐφημερίδα. 

Παλιὰ ποὺ οἱ ἄνθρωποι εἶχαν μεγαλύτερη πίστη ἔφερναν λείψανα ἁγίων καὶ διόρθωναν μὲ τὴν παρουσία τῶν ἁγίων τὴ φύση ἐξαλείφοντας συμφορές. Σύννεφα ἀπὸ ἀκρίδες ποὺ ἔτρωγαν τὶς καλλιέργειες ψοφοῦσαν ἢ ἡ ἀνομβρία ἐξαφανιζόταν καὶ ὁ οὐρανὸς ἔφερνε εὐεργετικὴ βροχή. Ρωτῆστε τοὺς παλιοὺς νὰ σᾶς ποῦν.

Τὴν τρίτη ἱστορία παιδί μου θὰ τὴν καταγράψεις ἐσὺ γιατί ἐσὺ ἤσουν αὐτὸς πού μοῦ τὴν ἐξιστόρησες λίγα χρόνια πρίν».

-Τί σᾶς εἶπα γέροντα, δὲν θυμᾶμαι.

«Μοῦ εἶπες γιὰ τὸν π. Παναγιώτη, τὴν ἁγία αὐτὴ μορφὴ ποὺ στολίζει τὶς τελευταῖες δεκαετίες τὰ Ἄγραφα ὄρη, γιὰ τὸ πῶς ἔσβησε κάποτε μία μεγάλη πυρκαγιὰ ποὺ εἶχε ξεσπάσει στὴν περιοχή του».

-Ναὶ γέροντα, αὐτόπτες μάρτυρες, ὄχι μόνο ἕνας ἀλλὰ δύο ποὺ ἦταν παρόντες στὴν κατάσβεση τῆς φωτιᾶς μοῦ τὴν ἐξιστόρησαν.

 Ἡ φωτιὰ ἔκαιγε ἔλατα σὲ μία πλαγιὰ καὶ ὁ ἄνεμος τὴν ἔφερνε πρὸς τὰ κάτω. Οἱ πυροσβέστες καὶ οἱ στρατιῶτες ποὺ εἶχαν μεταβεῖ στὸ σημεῖο εἶχαν πέσει μὲ τὰ μοῦτρα γιὰ νὰ δημιουργήσουν ζῶνες πυρασφάλειας, ἔτσι ὥστε νὰ ἐμποδίσουν τὴ φωτιὰ νὰ περάσει στὴν ἄλλη πλαγιά.

 Τὸ ἐπίπονο ἔργο τους παρακολουθοῦσε διακριτικὰ καὶ ὁ παππούλης μας. Κανεὶς μάλιστα ἐκ τῶν παρόντων δὲν ἔδωσε σημασία, ὅταν ἐκεῖνος χάθηκε. Πίστεψαν πὼς γύρισε στὸ χωριό. Μετὰ ὅμως ἀπὸ 10-15 λεπτὰ τὸν εἶδαν νὰ κατεβαίνει ἀπὸ τὴν καιόμενη πλαγιά, μέσα ἀπὸ τὶς φωτιές. 

Ἔμειναν ὅλοι ἔκθαμβοι, μ’ αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν. Καθὼς κατέβαινε τὴν πλαγιὰ ἡ φωτιὰ αὐτομάτως ἔσβηνε. Λὲς καὶ ἔπεφτε νερὸ πάνω στὰ δέντρα. Αὐτὸ διήρκησε περὶ τὰ πέντε περίπου λεπτά. 

Τόσο ἔκανε ὁ παππούλης γιὰ νὰ κατέβει τὴν πλαγιά. Καὶ μόλις κατέβηκε γιὰ νὰ ἀποσπάσει τὴν προσοχή τους, τοὺς φώναξε λέγοντας: «Τρέξτε βρὲ παιδιὰ τί μὲ κοιτᾶτε. Δὲν βλέπετε πὼς πῆρε φωτιὰ τὸ ράσο μου». 

Πράγματι τὸ ράσο σὲ μία ἄκρη του κάπνιζε. «Παπὰ ἡ φωτιὰ ἔσβησε», εἶπε τότε κάποιος γιὰ νὰ λάβει τὴν ἀπάντηση τοῦ παππούλη. 

«Ἡ Παναγιὰ μας παιδιά μου εἶδε τὸν κόπο σας καὶ τὴν ἀγωνία σας καὶ θέλησε νὰ σᾶς ἀπαλλάξει. Γύρισε τὸν ἄνεμο πρὸς τὰ πίσω, στὸ μέρος ποὺ εἶχε ἤδη καεῖ καὶ ἡ φωτιὰ σταμάτησε»! Μερικοὶ πίστεψαν τὰ λόγια τοῦ ταπεινοῦ λευΐτη, οἱ περισσότεροι ὅμως εἶδαν τὸ θαῦμα.

«Τὸ πέρασμα τοῦ ἁγίου αὐτοῦ, μὲ τὴ θερμὴ πίστη καὶ προσευχὴ του, παιδί μου μέσα ἀπὸ τὶς φλόγες ἦταν τὸ φάρμακο ποὺ ἐπανέφερε τὴν ἁρμονία στὴν φλεγόμενη περιοχή. Πιστεύω νὰ πῆρες καὶ ἐσὺ καὶ οἱ ἀναγνῶστες τῆς καλῆς αὐτῆς ἐφημερίδας τὶς ἀπαντήσεις σας. 

Ἡ ἔντονη παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ μας ἐκδιώκει τὰ δαιμόνια ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν καὶ δυστυχῶς ἔχουν πιάσει σήμερα ἀπὸ τὸ σβέρκο καί πολλοὺς ἄρχοντες πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς. Ἐκδιώχθηκε ὁ Θεὸς καὶ ἡ προστασία ποὺ παρεῖχε στὴν οἰκογένεια ποὺ λέγεται Ἑλλάδα, χάθηκε. 

Τὸ σπίτι ποὺ λέγεται Ἑλλάδα παιδί μου δὲν ἔχει πλέον οὔτε στέγη, οὔτε πόρτα, οὔτε παράθυρα γιὰ νὰ μᾶς προστατεύουν ἀπὸ τὶς λεγεῶνες τῶν δαιμόνων ποὺ δροῦν ἀνεξέλεγκτα στὴν εὐλογημένη πατρίδα μας. 

Κυριαρχεῖ πλέον ὁ νόμος τοῦ Ἀντιδίκου σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς μας καὶ ἡ ἀποστασία προστατεύεται τώρα μὲ νόμους ποὺ ψηφίζει τὸ Κοινοβούλιο. 

Οἱ συνέπειες τῶν πράξεων αὐτῶν θὰ ἔφερναν μεγαλύτερες συμφορὲς ἐὰν δὲν ἐπέμβαινε ὁ δίκαιος Θεός. Μερίδιο εὐθύνης φέρουμε φυσικά ὅλοι καὶ κυρίως ὁ ὁμιλών γιατί ἡ προσευχή μας καὶ ἡ πίστη μας ἀδυνάτησαν, εὐτελίστηκαν. Ἡ ἰδιοτέλεια κυριαρχεῖ στὶς σχέσεις μας, στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις. 

Θὰ βοηθοῦσε πολὺ σήμερα οἱ ἱερεῖς ἀντὶ γιὰ ὑλικὲς βοήθειες νὰ προτάξουμε τὶς πνευματικὲς βοήθειες καὶ νὰ συστήσουμε σ’ ὅλους τὸ φάρμακο, ποὺ διορθώνει τὴ δηλητηρίαση καὶ ἀπομακρύνει τὰ δαιμόνια, τὸ φάρμακο τῆς μετάνοιας. Προσωπικὰ ζητῶ συγγνώμη ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ τὰ θύματα τῆς μεγάλης τραγωδίας στὸ Μάτι.

 Προσεύχομαι στὸν Χριστὸ νὰ ἀναπαύσει τὶς ψυχές τους. Κλαίγοντας τόν ἱκετεύω νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ μετάνοια ὥστε νὰ ἀποφύγουμε ἄλλες μεγαλύτερες ἢ παρόμοιες συμφορές. Μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια».

http://www.orthodoxia.gr/show.cfm?id=2127&obcatid=1

ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΗΛΙΑΣ ΣΚΟΥΝΤΡΙΑΝΟΣ