ΡΕΤΡΟ 74.0: ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΤΟ 1992 Ο ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ» ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΟΣΑ ΖΟΥΜΕ ΕΝ ΕΤΕΙ 2025

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ, 666 ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΒΙΝΤΕΟ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

Καθώς βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την αντίχριστη αριθμοποίηση του Νεοέλληνα μέσω της υποχρεωτικής λήψης του Προσωπικού (διάβαζε: Απρόσωπου) Αριθμού, αξίζει να θυμηθούμε τι έγραφε το 1992 ο Νικόλαος Ψαρουδάκης στο βιβλίο του «Αντίχριστος, 666 και ΕΚΑΜ»1.

Ι. Η ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΝΙΟΥ ΚΟΥΤΣΟΓΙΩΡΓΑ

Ο Ψαρουδάκης, που ήταν ιδρυτής και πρόεδρος του κόμματος «Χριστιανική Δημοκρατία», αλλά αργότερα βουλευτής εκλεγμένος ως συνεργαζόμενος με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ανέφερε ότι την 1η Δεκεμβρίου 1986 είχε αποστείλει επιστολή στον τότε Υπουργό Εσωτερικών Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα, με την οποία του ζητούσε να επιβεβαιώσει ότι οι νέες ταυτότητες δεν θα περιέχουν τον δυσώνυμο αριθμό 666, προβαίνοντας σε δήλωση με το ακόλουθο περιεχόμενο:

«επειδή κυκλοφορεί η φήμη ότι οι νέες ταυτότητες του Ν. 1599/1986 θα στηρίζονται στο ηλεκτρονικό, γραμμικό σύστημα (Bar Code) με κωδικό αριθμό το 666, δηλώνουμε ότι ο ΕΚΑΜ είτε γραφεί στο κωδικό σύστημα U.P.C. (Universal Product Code) είτε σε οποιοδήποτε άλλο γραμμικό σύστημα, δεν θα περιέχει εμφανώς ή αφανώς ως σταθερό αριθμό το 666 συγκεντρωμένον ή αραιωμένον ή καθ’ οιονδήποτε άλλον τρόπον αναμεμειγμένον μετ’ άλλων γραμμικών κωδικών σημάτων, αλλά άλλον αριθμόν».

Όπως αναφέρει ο Ψαρουδάκης, ο Κουτσόγιωργας έκανε πράγματι σχετικές δηλώσεις στον Τύπο μετά από τρεις ημέρες, καθησυχάζοντας τους πολίτες ότι «σε κανένα δελτίο της νέας αστυνομικής ταυτότητας δεν θα υπάρχει το γνωστό πλέον και αντίχριστο 666, ούτε σε κανένα άλλο μέρος του δελτίου θα υπάρχει τέτοιος αριθμός ή κάποιο άλλο τέτοιο στοιχείο», συμπλήρωσε δε ότι «ο κόσμος, και ιδιαίτερα οι εκκλησιαστικοί κύκλοι, δεν γνωρίζουν αρκετά πράγματα γύρω από την καθιέρωση της νέας ταυτότητας με αποτέλεσμα να μας θεωρούν αντίχριστους».

ΙΙ. ΤΟ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΑΛΛΟΘΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Α. ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΝΙΟ ΚΟΥΤΣΟΓΙΩΡΓΑ ΣΤΟΝ ΜΗΤΣΟ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

Ωστόσο, η καταληκτική φράση του Κουτσόγιωργα, με βάση όσα γνωρίζουμε σήμερα για τον τρόπο δράσης των λαοπλάνων πολιτικών που χρησιμοποιούν εύηχες-δολωματικές υποσχέσεις για να υλοποιούν υπογείως τα δαιμονικά τους σχέδια, θα έπρεπε να είχε χτυπήσει συναγερμό:

«Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και εγώ προσωπικά, δεν έχουμε κανένα σκοπό να προκαλέσουμε το θρησκευτικό φρόνημα του λαού· αντίθετα, με το καινούργιο αστυνομικό δελτίο, χτυπάμε το τέρας που λέγεται γραφειοκρατία».

Τι γίνεται, όμως, όταν ο «θεάρεστος» σκοπός της εξολόθρευσης του γραφειοκρατικού τέρατος έχει ως παρεπόμενη συνέπεια την πρόκληση του θρησκευτικού φρονήματος του λαού; Μπορεί να γίνει ανεκτή μια τέτοια πρόκληση εν ονόματι του επιδιωκόμενου σκοπού;

Αλλά γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά ότι η επίκληση αυτού ακριβώς του «τέρατος της γραφειοκρατίας» αποτελεί συνήθη προπαγανδιστική τεχνική (χάριν της ευκολίας, της ταχύτητας αλλά και της δήθεν ασφάλειας των πολιτών), ούτως ώστε να παρασυρθεί ο πολίτης στην αποδοχή του νέου τεχνολογικού προϊόντος.

39 χρόνια μετά, αυτήν την τεχνική υιοθετούν με την μέθοδο του σατανικού καρμπόν και οι υπουργοί της παρούσας, αντίχριστης κυβέρνησης Μητσοτάκη, οι οποίοι αναμασούν την ίδια σάπια καραμέλα ως παραπλανητικό άλλοθι:

Ο Προσωπικός Αριθμός επιβάλλεται για να καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία.

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα, ο υπουργός Ψηφιακής Μεταρρύθμισης Μήτσος Παπαστεργίου, μιλώντας στην ΕΡΤ, ανέφερε αυτό που έχει αποστηθίσει ως πληκτικό σκονάκι και το αναμασά με κάθε ευκαιρία μπροστά στις κάμερες, ώστε να φορμάρει τον εγκέφαλο των τηλεδιασωληνωμένων πολιτών, καρφώνοντας μέσα στο μυαλό τους την ιδέα της γραφειοκρατικής κάθαρσης, που τάχα θα κάνει ευκολότερη την ζωή μας:2

«Είναι ένας μοναδικός αριθμός για να σταματήσουμε να ταλαιπωρούμε τους πολίτες που έχουν την ατυχία το όνομά τους, το επίθετό τους, το διπλό μικρό τους όνομα –Δημήτρης Γεώργιος– να είναι γραμμένο στα δύο από τα τέσσερα επίσημα μητρώα του Ελληνικού Δημοσίου. 

Πολίτες αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα όταν τρέχανε να βγάλουν διαβατήριο και έπρεπε να αλλάξουν την ταυτότητά τους. Πλέον έρχεται προσωπικός αριθμός στην ουσία να σαρώσει όλα τα μητρώα και να αποκτήσουμε μία και μοναδική εικόνα σε όλα τα μητρώα του κράτους»3.

Ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει πάντοτε κατά νουν ότι εσκεμμένα η γραφειοκρατία παρουσιάζεται με δραματικό τόνο, προσωποποιείται και δαιμονοποιείται ως κάτι εχθρικό και επικίνδυνο. Έτσι, ως μόνη φαινομενικά λογική στάση απέναντί της προβάλλει η πάση θυσία άμεση εξάλειψή της με αποφασιστικά χτυπήματα, σαν να διεξάγεται ένας ακόμη πόλεμος4.

Β. ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Όπως στο πλαίσιο της καταπολέμησης του κορωνοϊού, έτσι και στο πλαίσιο της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας το όπλο της Νέας Τάξης Πραγμάτων ονομάζεται εμβόλιο.

Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε την ακόλουθη εξίσωση:

Ο προσωπικός αριθμός είναι το «εμβόλιο» της ηλεκτρονικής δικτατορίας!

1. ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ

Συνεπώς, ο πολίτης έρχεται πάλι αντιμέτωπος με ένα τεχνητό ψευδοδίλημμα (false dilemma)5, παρόμοιο με εκείνο που είχε προπαγανδισθεί επί υγειονομικής δικτατορίας και το οποίο στον μεν ένα πόλο έχει τον μπαμπούλα μιας καταστροφής, στον δε έτερο πόλο την μόνη λύση που προσφέρεται για να αποφευχθεί η καταστροφή:

Στην υγειονομική δικτατορία, για να μην πεθάνουν από τον κορωνοϊό, οι μαζάνθρωποι έπρεπε να εμβολιασθούν κυριολεκτικώς με το πειραματικό εμβόλιο των φαρμακευτικών εταιρειών.

Και τούτο, παρότι δεν γνώριζαν ποια ήταν και πώς επιδρούσαν στον οργανισμό τους τα συστατικά του εμβολίου της υγειονομικής δικτατορίας, αν και ήταν οφθαλμοφανές πώς επιδρούσε η άρνηση του εμβολιασμού στα θεμελιώδη δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του πολίτη.

Στην ηλεκτρονική δικτατορία, για να μη μας καταβροχθίσει το τέρας της γραφειοκρατίας, οι μαζάνθρωποι θα πρέπει να εμβολιασθούν μεταφορικώς με το επίσης πειραματικό «εμβόλιο» των τεχνολογικών εταιρειών, δηλ. τον Προσωπικό Αριθμό.

Και τούτο, παρότι πάλι δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς θα λειτουργεί το «εμβόλιο» της ηλεκτρονικής δικτατορίας, αλλά εύκολα μπορούν να φανταστούν πόσο ολέθριες θα είναι οι επιπτώσεις του στα θεμελιώδη δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του πολίτη.

Όπως επισημαίνεται στην «Ανακοίνωση των Ιερών Μονών και Ιερών Ησυχαστηρίων για τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες και τον Προσωπικό Αριθμό», που εξεδόθη στις 11/24.12.2023:

«Ὀμιχλῶδες, πράγματι, τό τοπίο τῶν προσωπικῶν δεδομένων… Σέ ποιόν, τελικά, ἀνήκουν; Ἀποθηκεύονται σέ βάσεις δεδομένων μόνο ἐντός τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας ἤ καί σέ χῶρες τοῦ ἐξωτερικοῦ; Ποιοί ἔχουν τή μεγαλύτερη δυνατότητα πρόσβασης σ’ αὐτές; 

Οἱ κρατικοί ὑπάλληλοι ἤ οἱ ἰδιῶτες τεχνικοί, πού ἐλέγχουν, ἀναβαθμίζουν καί συντηροῦν τό πληροφοριακό σύστημα τῶν νέων ταυτοτήτων; Πῶς γίνεται ἡ διαχείρηση τῶν προσωπικῶν μας στοιχείων; Ποιές μεταβολές καταγράφονται καί πῶς θά μποροῦσε ὁ πολίτης νά ἐνημερώνεται γι’ αὐτές; 

Πῶς, τέλος, τά προσωπικά στοιχεῖα ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων φτάνουν στούς λεγόμενους μεσίτες δεδομένων (data brokers), πού πλουτίζουν ἀπό τήν ἐκμετάλλευσή τους; 

Καί πῶς αὐτά γνωστοποιοῦνται σέ τεχνολογικούς κολοσσούς καί μεγάλες ἐμπορικές ἑταιρεῖες, πού ἐπίσης θησαυρίζουν, διερμηνεύοντας τή συμπεριφορά τῶν καταναλωτῶν, προβλέποντας τίς κινήσεις τους ἤ καί χειραγωγώντας τους ἀκόμη; (Ἔχει λεχθεῖ ὅτι στίς μέρες μας τό πολυτιμότερο πράγμα στόν κόσμο δέν εἶναι τό πετρέλαιο ἤ ὁ χρυσός, ἀλλά τά δεδομένα). 

Ἔχουν τή δυνατότητα, ἄραγε, οἱ κυβερνήσεις τῶν κρατῶν νά ἐλέγξουν τό ἐκτεταμένο παραεμπόριο προσωπικῶν δεδομένων ἤ νά τιθασεύσουν τή δύναμη τῆς ψηφιακῆς πληροφορίας γιά τό καλό τῆς ἀνθρωπότητας;».

Επιπλέον, όπως οι ινστρούχτορες της υγειονομικής δικτατορίας μάς παραπλανούσαν ότι, αν δεν εμβολιασθούμε, δεν θα χτισθεί το τείχος της ανο(η)σίας, έτσι και οι ινστρούχτορες της ηλεκτρονικής δικτατορίας μάς παραπλανούν ότι, αν δεν «εμβολιαστούμε» με τον Προσωπικό Αριθμό, δεν θα γκρεμιστεί ποτέ το τείχος της γραφειοκρατίας.

Κουραφέξαλα! Ψέματα, ψέματα, ψέματα!

2. ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ

Η διαφορά του υγειονομικού εμβολίου κατά του κορωνοϊού από το ηλεκτρονικό εμβόλιο κατά της γραφειοκρατίας συνίσταται κατ’ αρχάς στο ότι το πρώτο ήταν κοινό για όλους, ενώ το δεύτερο είναι εξατομικευμένο-μοναδικό για τον κάθε πολίτη!

Αλλά εύκολα μπορούμε να διαβλέψουμε το οξύμωρο σχήμα που κρύβεται στο ηλεκτρονικό εμβόλιο:

Ένας μοναδικός αριθμός στερεί από τον αριθμοποιημένο πολίτη την μοναδικότητα της προσωπικότητάς του, αφού γίνεται πλέον ό,τι και όλοι οι άλλοι, δηλ. αριθμοί δίχως ονοματεπώνυμο!

Υπάρχει, όμως, και μία ακόμη διαφορά:

Στην περίπτωση του Προσωπικού Αριθμού ο κίνδυνος από την μη-λήψη του δεν είναι, στα μάτια της συμπαγούς πλειοψηφίας, τόσο φοβερός όσο παρουσιαζόταν ο αντίστοιχος κίνδυνος επί κορωνοϊού:

Μια χαρά, και μάλιστα, πολύ καλύτερα (δηλαδή: πιο ελεύθερα), μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Προσωπικό Αριθμό.

Ούτως ή άλλως, η γραφειοκρατία (όπως και ο κορωνοϊός!) δεν πρόκειται να εξαλειφθεί ποτέ, απλώς εφεξής θα γίνει ηλεκτρονική. Το ότι ο πολίτης δεν χρειάζεται να στέκεται επί ώρες σε μια ουρά, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι θα αποφύγει την πολύωρη αναμονή μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού του, μέχρι να διαπιστώσει ότι «τα κατάφερε».

Μάλιστα, ενώ στην φυσική αναμονή μέσα σε κάποια υπηρεσία του Δημοσίου ή σε κατάστημα Τραπέζης ο πολίτης κινδυνεύει μόνο να του πάρει κάποιος την σειρά καθώς περιμένει στην ουρά, στην ψηφιακή αναμονή δεν μπορεί να γνωρίζει ποιος άλλος περιμένει μαζί του, όχι απλώς για να λάβει την ίδια ή παρόμοια υπηρεσία, αλλά για να του υποκλέψει τα υπερπολύτιμα προσωπικά δεδομένα του, ακόμη και την ίδια του την ταυτότητα με τον προσωπικό αριθμό!

Αναφορικά με το κακό που θα επιφέρει η λήψη του Προσωπικού Αριθμού, αυτό υπό μίαν έννοια είναι χειρότερο από το κακό που θα επερχόταν σε βάρος όποιου εμβολιαζόταν: 

Ενώ ο εμβολιασμένος με το πειραματικό εμβόλιο κατά του κορωνοϊού έχει παίξει στα ζάρια την υγεία και την ζωή του, αλλά, αν έχει γλυτώσει από τις παρενέργειες, συνεχίζει να ζει σαν ελεύθερο (αν και αγχωμένο) πουλί, ο «εμβολιασμένος» με τον Προσωπικό Αριθμό έχει παίξει στα ζάρια την ελευθερία του, επιλέγοντας να ζει διαρκώς επιτηρούμενος σε μια ψηφιακή φυλακή με αόρατες χειροπέδες.

Τέλος, ενώ οι εμβολιασμένοι με το πειραματικό εμβόλιο κατά του κορωνοϊού φλερτάρουν ανά πάσα ώρα και στιγμή με τον ξαφνικό θάνατο, από την άλλη πλευρά:

οι «ηλεκτρονικά εμβολιασμένοι» με τον Προσωπικό Αριθμό κινδυνεύουν να αποκλειστούν από παντού με το πάτημα ενός κουμπιού.

Αυτός, όμως, ο μεταφορικώς νοούμενος «ξαφνικός θάνατος» υπό την μορφή της εξαφάνισης του πολίτη από τα (ψηφιακά) μητρώα της κοινωνίας θα είναι μαρτυρικός. Διότι:

Όποιος είναι νεκρός κατά κυριολεξίαν δεν βιώνει τον θάνατό του, αλλά όποιος είναι νεκρός κατά μεταφοράν (άρα ζωντανός-νεκρός), βιώνει με όλες του τις αισθήσεις τον «θάνατό» του.

Χαρακτηριστική εν προκειμένω είναι η θέση που αποτυπώθηκε στην προαναφερθείσα «Ανακοίνωση των Ιερών Μονών και Ιερών Ησυχαστηρίων για τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες και τον Προσωπικό Αριθμό»:

«Εἶναι ἀλήθεια πώς, χάνοντας τήν ἐλευθερία του ὁ ἄνθρωπος, χάνει καί τήν ἀξία του. Ὅπως εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας, “τό νά πεῖ κανείς ‘ἔχασα τήν ἐλευθερία’ εἶναι το ἴδιο μέ τό νά πεῖ ‘ἔχασα τόν ἄνθρωπο’”6.

Γι’ αὐτό καί ἕνα κράτος πού ψηφιοποιεῖ τούς πολίτες του, τούς ἀπαξιώνει· δέν τούς βλέπει ὡς μοναδικά καί ἀνεπανάληπτα πρόσωπα αἰώνιας ἀξίας, ἀλλά ὡς ἀπρόσωπες μονάδες καί “ὑποκείμενα δεδομένων”· δέν θέλει νά εἶναι ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, ἀλλά ἄβουλα ὄντα, εὔκολα χειραγωγήσιμα· καί δέν τούς ἀναγνωρίζει πλέον μέ το ὄνομά τους ἀλλά μέ ἕνα νούμερο, τόν Προσωπικό τους Ἀριθμό.

Παρόμοια ἀντιμετώπιση γνώρισαν τόν περασμένο αἰώνα ἀπό θλιβερά ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα τῆς Εὐρώπης ἑκατομμύρια συνάνθρωποί μας, στοιβαγμένοι στά ἀπάνθρωπα στρατόπεδα συγκεντρώσεως τῶν ναζιστῶν καί τῶν μπολσεβίκων.

Αὐτή ἡ ἀριθμοποίηση καί ὑποβάθμιση τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τήν ὀρθόδοξη θεολογία. Ὁ “κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν” (Γεν. 1:26) Θεοῦ πλασμένος ἄνθρωπος εἶναι “κεκελευσμένος θεός”7 – ἔχει λάβει τήν ἐντολή νά γίνει κατά χάριν θεός. Καί μετά την ἐνσάρκωση τοῦ θείου Λόγου, γίνεται πράγματι “θείας φύσεως κοινωνός” (Β ́ Πέτρ. 1:4) κατά το μέτρο τῆς πίστεως καί τοῦ ἀγώνα του.

Ὄχι, δέν θά θελήσουμε ποτέ νά καταντήσει ὁ ἄνθρωπος “ἕνα σταμπαρισμένο βόδι στόν παγκόσμιο στάβλο”. Τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ, ἄλλωστε, ἔχει μία ἱερότητα καί φανερώνει τήν πνευματική του καταγωγή. Γιατί τό ἔλαβε τήν ἡμέρα πού, μέ τή βάπτισή του, ἔγινε υἱός Θεοῦ· καί ἀπό τότε μέσα στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἴδιος ὁ Χριστός πάντοτε τόν “καλεῖ κατ’ ὄνομα” (Ἰω. 10:3)».

Ωστόσο, θεωρώ πως ατυχώς οι υπογράφοντες την ανωτέρω ανακοίνωση κατέληξαν στην χλιαρή θέση περί ανάγκης να καταστεί προαιρετική η λήψη της ηλεκτρονικής ταυτότητας/κάρτας και του Προσωπικού Αριθμού. Ιδού η, κατά την γνώμη μου, προβληματική τοποθέτηση:

«Ἐπειδή ἡ ἐλευθερία ἀποτελεῖ ὑπέρτατο καί ἀδιαπραγμάτευτο ἀγαθό, ἐπειδή οἱ δημοκρατικές ἀξίες συνιστοῦν θεμελιώδη στοιχεῖα μιᾶς ὑγιοῦς κοινωνίας, καί ἐπειδή, τέλος, δέν ἐπιθυμοῦμε οὔτε στό ἐλάχιστο νά ὑποβοηθήσουμε τήν ἐπιβολή ὁποιασδήποτε τυραννικῆς ἐξουσίας, δηλώνουμε, ὡς ταπεινοί μοναχοί τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ὡς ἐλεύθεροι Ἕλληνες πολίτες, ὅτι διαφωνοῦμε καί εἴμαστε ἀντίθετοι μέ τόν ὑποχρεωτικό χαρακτήρα τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας/κάρτας καί τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ καί ζητοῦμε νά καταστεῖ προαιρετική ἡ λήψη τους. 

Ἐπίσης, διαφωνοῦμε μέ τή μεθοδευμένη κατάργηση τῶν μετρητῶν καί τήν ἐξελισσόμενη ἑνοποίηση τῶν βάσεων δεδομένων πού ἀφοροῦν τά προσωπικά στοιχεῖα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Ὅλα αὐτά ἀλληλένδετα –κατάργηση μετρητῶν, ἑνοποιημένες βάσεις δεδομένων, Προσωπικός Ἀριθμός, ἠλεκτρονική ταυτότητα/κάρτα– ὁδηγοῦν ἀναπόδραστα στόν πλήρη ἔλεγχο τῶν οἰκονομικῶν καί κοινωνικῶν δραστηριοτήτων τῶν πολιτῶν».

Η ανωτέρω θέση θυμίζει την δίβαρκη στάση που κάποιες επιδραστικές προσωπικότητες είχαν επιλέξει να τηρήσουν επί εποχής εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού. Δεδομένου, όμως, ότι, όπως περίτρανα απεδείχθη, το πειραματικό εμβόλιο ήταν μια ωρολογιακή βόμβα εντός του οργανισμού του εμβολιασμένου, η εν λόγω διβαρκία άφηνε στο σκοτάδι όσους προβληματίζονταν για την ασφάλεια του καινοφανούς εμβολίου.

Σήμερα, αντιστοίχως, ο «ηλεκτρονικός εμβολιασμός» με τον Προσωπικό Αριθμό είναι μια ωρολογιακή βόμβα για τα προσωπικά δεδομένα του αριθμημένου πολίτη. Συνεπώς, η αποκήρυξη της υποχρεωτικότητας δεν είναι ικανή να αποτρέψει σε μεγάλη έκταση τον τόσο επικίνδυνο για τα θεμελιώδη δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου «εμβολιασμό» με τον Προσωπικό Αριθμό. Γι’ αυτό στην ανακοίνωση έπρεπε να απορρίπτεται μετά βδελυγμίας, ρητώς και κατηγορηματικώς, η χρήση του Προσωπικού Αριθμού και της ηλεκτρονικής ταυτότητας/κάρτας.

Γ. ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ

Σε ό,τι αφορά τον πάντοτε ήπιο και καθησυχαστικό τόνο του κ. Παπαστεργίου, ο οποίος συνηθίζει να αποπολιτικοποιεί την συζήτηση γύρω από τον Προσωπικό Αριθμό, πλασιώνοντάς την τεχνοκρατικά, ο αναγνώστης θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αυτή η επικοινωνιακή στρατηγική υπονομεύει την ίδια την δημοκρατία, αφού συρρικνώνει τις ευκαιρίες για δημόσιο διάλογο και πολιτική αντιπαράθεση, περιορίζοντας δραστικά την συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων και μειώνοντας έτσι το βάθος της δημοκρατικής διαδικασίας8.

Δι’ αυτού του τρόπου, η πολιτική συζήτηση μετατοπίζεται από τη σφαίρα της λαϊκής κυριαρχίας σε έναν κλειστό τεχνοκρατικό κύκλο, όπου οι αποφάσεις παρουσιάζονται ως αντικειμενικά αναπόφευκτες, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται ο δημοκρατικός έλεγχος και η λογοδοσία. Αντιστοίχως, οι δημοκρατικοί πολίτες μεταλλάσσονται σταδιακά σε πολίτες-τεχνοκράτες, οι οποίοι εκπαιδεύονται να επιδιώκουν και να υποστηρίζουν ολοένα και πιο τεχνοκρατικές ρυθμίσεις.

Ειδικότερα, η παπαστεργιώτικη φράση «είναι ένας μοναδικός αριθμός για να σταματήσουμε να ταλαιπωρούμε τους πολίτες» αποτυπώνει την λογική του τεχνοκρατικού λαϊκισμού (technocratic populism) ή τεχνολαϊκισμού9. 

Ο όρος αυτός υποδηλώνει την τάση του πολιτικού για απλοποίηση ή εκμηδένιση των σύνθετων κοινωνικών και διοικητικών ζητημάτων μέσω τεχνοκρατικών λύσεων, όπως είναι η εφαρμογή ενός μοναδικού-προσωπικού αριθμού για την καλύτερη διαχείριση των πρακτικών ζητημάτων της ζωής των πολιτών.

Σε αυτήν την οπτική υποκρύπτεται η πεποίθηση του τεχνοκράτη πολιτικού ότι τα εξ ορισμού περίπλοκα κοινωνικά ζητήματα μπορούν να λυθούν με τεχνοκρατικούς τρόπους, χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι διαφορετικές κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές παράμετροι που συνθέτουν το εκάστοτε ζήτημα.

Ένα από σημαντικότερα διδάγματα που ο σύγχρονος άνθρωπος της τρίτης δεκαετίας του 21ου (απατ)αιώνα θα έπρεπε να είχε αποκομίσει από την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης είναι ότι η υπερβολική εμπιστοσύνη των πολιτών στους τεχνοκράτες μπορεί να έχει ολέθριες επιπτώσεις στην ζωή των πολιτών. 

Η επιβολή δρακόντειων υγειονομικών στηριγμένων σε επιδημιολογικά μοντέλα και αυθαίρετα πρωτόκολλα, τα οποία εφαρμόσθηκαν τυφλά και άκριτα, απλώς και μόνο επειδή τα εμπνεύσθηκαν κάποιοι τεχνοκράτες πολιτικοί και ειδικοί, χωρίς να μεσολαβήσει κάποια ουσιαστική δημοκρατική διαβούλευση, αποδείχθηκε εξαιρετικά επικίνδυνη όχι μόνο για το (τύποις) δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά και για την ψυχική και σωματική υγεία των πολιτών.

Κατά την περίοδο 2020-2022 είναι αναμφισβήτητο ότι ενισχύθηκε ο τύπος του «πολίτη-τεχνοκράτη», ο οποίος χαρακτηρίζεται από τεχνοκρατική αφέλεια. Όπως αναφέρει ο πολιτικός επιστήμονας Τζέφρι Φρίντμαν (Jeffrey Friedman) στο βιβλίο του Power without Knowledge: A Critique of Technocracy10, ο πολίτης-τεχνοκράτης είναι ένας κατά τα άλλα απλός πολίτης, που, όμως, διακατέχεται από έναν αφελή ρεαλισμό (naive realism)11 και πιστεύει ότι διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις και ικανότητες για να κατανοήσει και να επιλύσει ακόμη και τα πιο σύνθετα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, μολονότι δεν έχει την κατάλληλη εκπαίδευση ή εξειδίκευση. 

Η πεποίθησή του αυτή τροφοδοτείται από επιφανειακή πληροφόρηση, η οποία δεν συνοδεύεται από κριτική σκέψη ή μια βαθύτερη κατανόηση, ενώ, παράλληλα υπολαμβάνει ότι οι πολιτικοί χαρακτηρίζονται από γνήσιες προθέσεις και ιδεολογική καθαρότητα!

ΙΙΙ. ΜΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ 666

Ο Ψαρουδάκης διατήρησε τις επιφυλάξεις του σε σχέση με την διαβεβαίωση Κουτσόγιωργα παραθέτοντας μια τεχνική πληροφορία που ήταν καταγεγραμμένη στο περιοδικό «Οι Ρίζες»:12

«Στον γραμμικό κώδικα υπάρχουν δύο τύποι αριθμών: Οι μεταβλητοί και οι σταθεροί. Οι μεταβλητοί που χαρακτηρίζουν το κάθε αντικείμενο εκτείνονται σε επτά διαστήματα και είναι δέκα ή περισσότεροι. Οι σταθεροί είναι τρεις, εκτείνονται σε τέσσερα μόνο διαστήματα και είναι τριπλή επανάληψη ενός και του αυτού αριθμού, του αριθμού 6. 

Οι τρεις αυτοί σταθεροί 6, παρόντες σε κάθε γραμμικό κώδικα, δεσπόζουν στο γραμμικό παραλληλόγραμμο, συνέχουν τον μεταβλητό αριθμό χωρίς να συγχέονται μ’ αυτόν και χωρίς να τον αλλοιώνουν, σχηματίζοντας μ’ αυτόν ένα σύμπλεγμα αμοιβαίου εναγκαλισμού. 

Είναι η ενιαία σφραγίδα του παγκόσμιου οικονομικοπολιτικού συστήματος που, αυτή τη στιγμή, απλώνει την κυριαρχία του παντού. Οι αριθμοί αυτοί, που φαίνονται να προέχουν προς τα κάτω σαν τρεις διπλές λεπτές γραμμές, λέγονται στα αγγλικά “guard bars”, που σημαίνει φρουροί ή φύλακες.

 Είναι οι μέλλοντες δεσμοφύλακες της ανθρωπότητας, τα σίδερα της φυλακής της, το προφητευμένο Χ Ξ ΣΤ (666) της Αποκαλύψεως, χωρίς το οποίο κανείς δεν θα μπορεί να πουλάει και ν’ αγοράζει, να έχει οποιεσδήποτε συναλλαγές και να ανήκει στην οργανωμένη ανθρώπινη κοινωνία. 

Είναι τα τρία νύχια του αντιχρίστου, χωμένα βαθιά στις σάρκες ενός κόσμου που δεν θέλησε να δεχτεί τον Χριστό, ενώ αγκαλιάζει πρόθυμα το όργανο του διαβόλου για να γίνει θύμα του!».

To οπισθόφυλλο του βιβλίου του μοναχού Αυγουστίνου Αγιοβασιλειάτου «Ο Αντίχριστος και το σύμβολο του χξς΄ (666)»

Η πληροφορία αυτή συνάδει με όσα αναφέρει και ο π. Νικόλαος Δημαράς σε άρθρο του με τίτλο «Η αντισυνταγματικότητα των νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων»13.

Μετά από σύγχυση που προέκυψε σχετικά με το ζήτημα αν υπάρχει ο αριθμός 666 στον γραμμωτό/γραμμικό κώδικα των προϊόντων, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με την υπ’ αριθμ. 26267/7.4.1997 εγκύκλιό της (βλ. και ανακοίνωση Φ. 2/32/245 της 11/24.2.1997 της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους), είχε ζητήσει την γνώμη των ειδικών της Πληροφορικής, οι οποίοι γνωμοδότησαν ότι (20.10.1997):

«Η επιστημονική μελέτη του θέματος δείχνει ότι όχι μόνον υπάρχει ταύτιση στην οπτική εντύπωση των τριών χαρακτήρων ελέγχου με τον αριθμό 6, αλλά ότι και η ηλεκτρονική αναγνώριση και καταχώρισή τους έχουν την ίδια μορφή (βλ. και μελέτη της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, 

Ο γραμμικός κώδικας [bar code] και ο αριθμος 666, Μελέτη Γ΄, 23.6.1997). Σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία στην κωδικοποίηση ΕΑΝ 13, που χρησιμοποιείται σε όλα σχεδόν τα προϊόντα της αγοράς, οι χαρακτήρες του bar code διαβάζονται με την τεχνική Delta Distance, που καθιερώθηκε από την ΙΒΜ.

Κατ’ αυτήν, οι χαρακτήρες προσδιορίζονται από το πλάτος των δύο μαύρων μπαρών και του ενδιαμέσου λευκού διαστήματος (Τ1 και Τ2). Το πλάτος C του χαρακτήρος μετράται για να προσδιορισθεί ο βαθμός ολισθήσεώς του (μεγέθυνση ή σμίκρυνση), ώστε να γίνει η αναγωγή του στο κανονικό μέγεθος και να μετρηθεί.

Ο χαρακτήρας 6 έχει τα ίδια στοιχεία Τ1 και Τ2 με τους τρεις χαρακτήρες ελέγχου, γεγονός που τους ταυτίζει. Επομένως, οι χαρακτήρες ελέγχου είναι 666. Εφ’ όσον συμβαίνει το φαινόμενο αυτό, γιατί τόση επιμονή στην χρησιμοποίηση των τύπων ΕΑΝ και UPC, την στιγμή που υπάρχουν δεκάδες άλλοι τύποι bar code;

Μετά από όλα αυτά διερωτώμεθα: μπορούμε άραγε δογματικά και αβασάνιστα να πούμε ότι ο γραμμωτός κώδικας δεν έχει καμία σχέση με τον αριθμό 666, όπως μερικοί ισχυρίζονται;».

Ο π. Νικόλαος Δημαράς σημειώνει ακόμη ότι:

«ο κατασκευαστής του παγκοσμίου υπερυπολογιστή στις Βρυξέλλες Lary Gosshorn έβαλε κλειδί λειτουργίας των πιστωτικών καρτών-ταυτοτήτων το 666. Όλες οι πιστωτικές κάρτες και στην συνέχεια οι ταυτότητες μέσω των τοπικών-εθνικών κομπιούτερς συνδέονται αυτόματα με τον υπερυπολογιστή των Βρυξελλών. “Τα τριά πρώτα ψηφία που ενεργοποιούν την κάρτα είναι ο αριθμός 666”».

Όποιος επιθυμεί να ανησυχήσει περισσότερο απ’ όσο έχει ήδη ανησυχήσει με όσα διάβασε παραπάνω, ας έχει στο μυαλό του ότι προσφάτως ανακοινώθηκε η υλοποίηση του νέου εθνικού υπερυπολογιστή «Δαίδαλος» στο Λαύριο, ο οποίος θα είναι διαθέσιμος στις αρχές του 2026 και, φυσικά, δεν μπορεί παρά να συνδέεται, μεταξύ των άλλων, και με την κολοσσιαία επιχείρηση ηλεκτρονικού φακελώματος όλων των Ελλήνων14.

Σημειωτέον ότι στο δυστοπικό μυθιστόρημα του Πάνου Φιλιππακόπουλου «Αλυσίδες από πυρίτιο»15, περιγράφεται ένα «Παγκόσμιο Κράτος», το οποίο στηρίζεται στην λειτουργία ενός «Επιστημονικού Συμβουλίου». Κάποια στιγμή όμως, το τελευταίο καταργείται για να εγκαθιδρυθεί παγκόσμια δικτατορία, της οποίας αιχμή του δόρατος είναι ένας υπερυπολογιστής της αστυνομίας που «ελέγχει πρακτικά και την τελευταία πτυχή της ζωής του πλανήτη».

Η ιδέα ενός υπερυπολογιστή που παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα υπάρχει και στο «Ψηφιακό Οχυρό» του Νταν Μπράουν (Dan Brown). Ιδού η περίληψη του οπισθοφύλλου:

«Η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ έχει στα χέρια της ένα υπερόπλο στο χώρο των επικοινωνιών: τον παντοδύναμο υπολογιστή TRANSLTR, ο οποίος παρακολουθεί όλο τον πλανήτη και μπορεί να αποκρυπτογραφήσει άμεσα οποιοδήποτε κωδικοποιημένο μήνυμα. 

Τα προβλήματα, ωστόσο, ξεκινούν όταν ένας πρώην υπάλληλος της υπηρεσίας αντιτάσσεται στην πρακτική της να παρακολουθεί κάθε πολίτη και δημιουργεί έναν κωδικό απροσπέλαστο, ακόμη και από τον υπερυπολογιστή. 

Η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας βρίσκεται σε ομηρεία. Ο κώδικας έχει τέτοια δύναμη, που μπορεί να καταστρέψει όλο το δίκτυο αντικατασκοπίας. Τότε τη λύση καλείται να δώσει η γοητευτική Σούζαν Φλέτσερ, η ικανότερη κρυπταναλύτρια που διαθέτει η υπηρεσία. 

Αυτό που ανακαλύπτει θα προκαλέσει τριγμούς σε όλη την ιεραρχία της εξουσίας και θα θέσει σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή της. Αντιμέτωπη με δυνάμεις που την υπερβαίνουν, θα αγωνιστεί με μόνο όπλο το μυαλό της να σώσει τη χώρα από μια σκοτεινή συνωμοσία».

Εύλογος είναι, εξάλλου, ο συσχετισμός του γραμμωτού κώδικα (Bar Code) με τον «χάραγμα» της Ιεράς Αποκαλύψεως. Όπως επισημαίνει ο Ιερομόναχος Θεοδώρητος:16

«Το χάραγμα ή χαραξιά στην αρχαιότητα ήτο το αποτέλεσμα του χαράσσειν επί επιφανείας εντομάς, εγκοπάς, εγγλυφάς, ως επίσης και το εντυπούμενον, εγχαραττόμενον δι’ εγκαύματος σημείον επί του δέρματος ζώου: “εν ισχίοις πυρός χαράγματ’ έχουσιν” (Ανακρ. 26, 2Β). Αυτό το είδος του χαράγματος έφερον και οι αρχαίοι σκλάβοι, τα λεγόμενα στίγματα. Το σημερινόν χάραγμα δι’ ακτίνων λέιζερ εις τούτο διαφέρει του αρχαίου στιγματισμού, εις το ότι είναι υποδόριον».

Σημειωτέον ότι, τρία χρόνια πριν από τον πρώτο ενοφθαλμισμό (πρόκειται για ειδικότερη και παλαιότερη μορφή εμβολιασμού, που καλείται και εγκεντρισμός17), ο εκ Χίου ορμώμενος Έλλην ιατρός Εμμανουήλ Τιμόνης είχε δημοσιεύσει στην Κωνσταντινούπολη εργασία με τίτλο «Ιστορία περιπτώσεων ευλογίας προκαλουμένων δ’ εντομής (χαράγματος)».

Η τελευταία, εντός παρενθέσεως γραμμένη λέξη, θα μπορούσε να δώσει αφορμή για προβληματισμό σε σχέση με το αν ο εμβολιασμός κατά του κορωνοϊού ήταν συσχετίσιμος με το χάραγμα της Ιεράς Αποκαλύψεως18.

Η σύνδεση αυτή εντοπίζεται και στο στο μυθιστόρημα του Mark Elias Johnes «Ο Νικ Μάρβελ και ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς»:19

«Ο Άγγελος Βερβελίδης […] [ή]ξερε από προσωπική πείρα, όταν αυτός κι η οικογένειά του αρνήθηκαν να δεχθούν το “εμβόλιο”, πόσο δύσκολο ώς αδύνατον ήταν να απαλλαγεί κάποιος –που είχε δεχθεί το “χάραγμα”, όπως το έλεγαν στους δικούς τους κύκλους–, από το βιοεμφύτευμα που κουβαλούσαν στο σώμα τους όλοι οι οπαδοί του Μετρέγια και που έδινε σήμα για την ακριβή θέση του ξενιστή του».

IV. OI ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΩΜΑΤΟΣ

Στο εδώ παρουσιαζόμενο βιβλίο του για τον Ε.Κ.Α.Μ., ο Ψαρουδάκης αναπαράγει την θέση του ευρωβουλευτή Κ. Νικολάου, ο οποίος σε άρθρο του στην εφημερίδα «Πρώτη» (23.5.1986) έγραφε για τις επιπτώσεις του ηλεκτρονικού φακελώματος:

«Εκτός από τα πολιτικά και κοινωνικά φρονήματα του καθενός και τις ενδεχόμενες “ανωμαλίες” του, το πανταχού παρόν μάτι της πληροφορικής (και εκείνων που την έχουν θέσει στην υπηρεσία τους) θα “βλέπει” ανά πάσα στιγμή: Πού δουλέψαμε και πού ευδοκίμως ή μη. Ποιοι ήταν οι βαθμοί που είχαμε και ποια πτυχία αποκτήσαμε. 

Ποιες αρρώστιες περάσαμε και ποιες απ’ αυτές άφησαν ίχνη στον οργανισμό μας ή στην διανοητική μας κατάσταση. Πόσες φορές μηνυθήκαμε. Ποιες είναι οι δοσοληψίες μας με τις Τράπεζες. Ποια είναι τα ακριβή περιουσιακά μας στοιχεία. Πόσα και ποια ταξίδια έχουμε κάνει. Με ποια “υψηλά” πρόσωπα συνδεόμαστε. Ποιες είναι οι συνήθειές μας…».

V. «ΚΑΘΑΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ»: Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΤΕΤΡΙΜΜΕΝΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ

Ακολούθως, ο Ψαρουδάκης αποδομεί το τετριμμένο πια επιχείρημα «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται», το οποίο επικαλούνται οι θιασώτες των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και του προσωπικού αριθμού. Το επιχείρημα αυτό είναι περίπου το ακόλουθο:

«Αυτός που δεν είναι εντάξει στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους και το Κράτος, αυτός είναι φυσικό να μην του αρέσει η παρακολούθηση και καταγραφή των κινήσεών του, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να αποφύγουμε τις νέες ταυτότητες, μα απεναντίας να επισπεύσουμε την έκδοσή τους!».

Ειδικότερα, ο Ψαρουδάκης επικαλείται δύο αποδομητικούς λόγους, ο ένας προσωπικής και ο άλλος εθνικής απόχρωσης.

Α. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

Ως προς τους προσωπικούς λόγους, ο συγγραφέας επισημαίνει ότι:

«Η καταγραφή ενός στοιχείου σε κάποιον φάκελο είναι πράξη στατική, ενώ ο άνθρωπος τον οποίο αφορά είναι πραγματικότητα συνεχώς μεταβαλλόμενη και διαφοροποιούμενη. Έτσι, η συναγωγή συμπερασμάτων από τα στοιχεία του φακέλου μπορεί σε μια δεδομένη στιγμή να είναι τελείως λάθος, αφού η πραγματικότητα του εν λόγω προσώπου μπορεί να έχει αλλάξει εν τω μεταξύ χωρίς ο φάκελος να έχει ενημερωθεί.

Το λάθος αυτό, σ’ ένα πλήθος πληροφοριών, πολιτικού, κοινωνικού, θρησκευτικού, οικογενειακού ή άλλου αυστηρά προσωπικού θέματος, δεν διαμορφώνει απλώς την εσφαλμένη κρίση της πολιτείας για το άτομο αυτό, αλλά είναι δυνατόν να προκαλέσει και ψυχολογικές αντιδράσεις στο άτομο, που θα ματαιώσουν τον απεγκλωβισμό του ατόμου από τους τυχόν λαθεμένους προσανατολισμούς του.

Η Πολιτεία ξεχνά δυστυχώς ότι το πολυτιμότερο αγαθό στον άνθρωπο, αγαθό που το σέβεται κι αυτός ο Θεός, είναι η ελευθερία και νομίζει ότι με αστυνομικές μεθόδους θα διαπαιδαγωγήσει το άτομο και το κοινωνικό σύνολο! Έτσι δεν διδάσκεται από την πείρα της που της λέει ότι: “Το βία κρατούμενον στασιάζει” και ότι: Με τη βία μπορείς να μερώσεις θηρία, αλλά δεν μερώνεις ανθρώπους».

Β. ΕΘΝΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

Ως προς τους εθνικούς λόγους, ο συγγραφέας καταθέτει τον ακόλουθο προβληματισμό του:

«Τι θα γίνει σε περίπτωση μιας νέας κατοχής, με το ηλεκτρονικό φακέλωμα στα χέρια του κατακτητή; Ποιος πατριώτης θα μπορέσει τότε να γλυτώσει; Και μήπως ο κίνδυνος υπάρχει μόνον από ξένον κατακτητή;

Υπάρχει και ο εσωτερικός κατακτητής. Μια ντόπια κυβέρνηση που στηρίζεται απ’ έξω, που υπηρετεί σχέδια και αποφάσεις ξένων κέντρων, είναι πιο επικίνδυνη από τον ξένο κατακτητή. Γιατί η ντόπια κυβέρνηση θεμελιώνει την εθνική υποδούλωση με την υπογραφή και την θέληση, υποτίθεται, του ίδιου του λαού που χάνει την ελευθερία του! 

Ποιος λοιπόν είναι ο εχθρός για να τον πολεμήσεις; Και πώς να προλάβεις να πολεμήσεις, όταν με το ηλεκτρονικό φακέλωμα σε κλάσμα λεπτού εντοπίζεσαι και εξουδετερώνεσαι;

Μονάχα τυφλοί πια δεν βλέπουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα παγκόσμιο σατανικό σχέδιο μεθοδευμένης αφαίρεσης των ελευθεριών των λαών! 

Αόρατα και ορατά νήματα υποδούλωσης πλέκονται με υποκριτικά χαμόγελα και αθωότητες, στα χέρια, στα πόδια, στις συνειδήσεις και στις ψυχές των ατόμων και των λαών, έτσι που στο πλήρωμα του χρόνου οι λαοί και τα άτομα να βρεθούν αλυσοδεμένα σφάγια στα πόδια του Αντιχρίστου, έρμαια της κακίας του και της σατανικής του τρομοκρατίας».

Άραγε, με όσα ζοφερά συνέβησαν στην εποχή της ελληνικής και παγκόσμιας υγειονομικής δικτατορίας, κατά την οποία φθάσαμε στο σημείο να αυτοφυλακιζόμαστε μέσα στα ίδια μας τα σπίτια και να βγαίνουμε από αυτά μόνο μασκοφορεμένοι και εφόσον έχουμε στείλει ραπόρτο στις αρχές, ενώ παράλληλα μας ζητούσαν ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης για να εισέλθουμε σε κάποιους κλειστούς χώρους, ποιος μπορεί να κοιμάται ήσυχος ότι η μοντέρνα δικτατορία, που ροκανίζει εκ των ένδον τους θεσμούς και τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών (σε αυτό το πλαίσιο γίνεται λόγος για μεταδημοκρατία20 – βλ. και την ομιλία που ακολουθεί), δεν επιζητά την αριθμοποίηση του πληθυσμού, προκειμένου να γνωρίζει τα πάντα για τον καθένα από εμάς, επιβάλλοντας ένα καθολικό ηλεκτρονικό φακέλωμα;

Για τους προαναφερθέντες λόγους, ο Ψαρουδάκης αντιτάχθηκε στην καθιέρωση των νέων ταυτοτήτων και του Προσωπικού Αριθμού (που στην εποχή του ονομαζόταν Ε.Κ.Α.Μ.), σφραγίζοντας την άρνησή του με την εξής κατακλείδα:

«Η πληροφορική είναι ένας χώρος που κανείς δεν μπορεί να ξέρει πού μπορεί να φθάσει και ποιες δυνάμεις να την εκμεταλλευτούν. Κι είναι ασυγχώρητη αμέλεια να μπαίνει κανείς σ’ έναν κλειστό χώρο, του οποίου τα κλειδιά κρατούν άλλοι!».

VI. ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

Σημειωτέον ότι, ήδη από το 1992, ο Ψαρουδάκης παρατηρούσε ότι η παγκόσμια πολιτική, οικονομική και ηθική κρίση «μοιάζει να είναι η ίδια προφητευμένη για τους έσχατους καιρούς κρίση».

Ως σημάδια των εσχάτων χρόνων ανέφερε:

την «εξάπλωση των ναρκωτικών, της εγκληματικότητας, της πορνείας, της ομοφυλοφιλίας και της αθεΐας», καθώς και την «διατήρηση και αύξηση του μιλιταρισμού, της βίας, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, των πολεμικών δαπανών και των φυλετικών διακρίσεων», συμπεριλαμβανομένης της «σαφούς διαστροφής της επιστήμης και της τεχνολογίας».

«Όλα αυτά», κατέληγε, «μαρτυρούν ότι ο κόσμος έχει ήδη μπει στον αστερισμό του Αντιχρίστου και ότι κοσμογονικά γεγονότα βρίσκονται επί θύραις!».

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, ο Ψαρουδάκης έγραφε τα εξής άκρως επίκαιρα:

«Η κατάσταση της Γενιάς μας αποπνέει θάνατο και διάλυση! Ο εχθρός έχει προχωρήσει πολύ και δεν παίρνει άλλο: Ναρκωτικά, πορνό, θηλυπρεπείς χοροί και μουσικές έξαλλες, αχρεία και εγκληματική τηλεόραση, αναρχισμός και αμφισβήτηση έχουν τρελάνει τα παιδιά μας και τα βλέπουμε να τριγυρνούν στους δρόμους σαν τους δαιμονιζόμενους του Ευαγγελίου! Είναι άμεση ανάγκη να παρθούν μέτρα. Από δω και πέρα η αδιαφορία δεν είναι δικαίωμα, είναι προδοσία! Καθένας πρέπει ν’ αναλάβει τις ευθύνες του. Και η Ηγεσία και ο Λαός.

Πρωταρχική είναι η ευθύνη της Ηγεσίας. Της πολιτικής, γιατί κυβερνά και, ενώ μπορεί να πάρει μέτρα, αδιαφορεί. Της θρησκευτικής, γιατί κατάντησε χειρότερη από μισθωτή κι ενώ βλέπει τους λύκους να τρώνε τα πρόβατα, κάνει πως δεν βλέπει! 

Της πνευματικής, γιατί προ πολλού εγκατέλειψε την έπαλξη και λούφαξε στη θαλπωρή του κελύφους! Η ευθύνη του λαού, στο σημείο αυτό, εντοπίζεται στο ότι ανέχεται να έχει μια τέτοια συμβιβασμένη και ανάξια ηγεσία!».

VIΙ. ΑΝΑΠΟΔΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Περιγράφοντας, στην ουσία, την λογική του ανάποδου κόσμου, ο Ψαρουδάκης συμπληρώνει ότι:

«είναι άμεση ανάγκη να γίνουν δημιουργικοί σεισμοί στους κόλπους της Ιεραρχίας της Εκκλησίας και σ’ αυτό καλείται να πάρει θέση το πλήρωμα της Εκκλησίας. Η παραβολή μιλάει για τον καλό ποιμένα που ψάχνει να βρει το χαμένο πρόβατο. Δυστυχώς φθάσαμε σε τέτοια κρίση μέσα στην Εκκλησία, ώστε η παραβολή πρέπει ν’ αλλάξει και να κάμει λόγο για τα πρόβατα που πρέπει να βρουν και να επαναφέρουν στον δρόμο τους, τους χαμένους ποιμένες!».

Διαβάζοντας ο σημερινός αναγνώστης την παραπάνω κατακλείδα από το βιβλίο του Ψαρουδάκη, μόνο να ανατριχιάσει και να γουρλώσει τα μάτια του.

Τούτο, διότι η σημερινή Ιεραρχία της Εκκλησίας μάς πρόδωσε με εκκωφαντικό τρόπο σε όλα σχεδόν τα φλέγοντα πνευματικά ζητήματα που δοκιμάζουν όσο ποτέ άλλο την Ορθοδοξία: 

Από το σατανικό ψευδοδίλημμα που λάνσαρε επί υγειονομικής δικτατορίας ο Αριχεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ο οποίος προπαγάνδισε το παραπλανητικό σλόγκαν «εδώ είναι το εμβόλιο, εκεί ο τάφος»21, μέχρι την υποβάθμιση της επικινδυνότητας των νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, τις οποίες οι εκκλησιαστικοί φωστήρες συνέδεσαν με άκυρες παραθρησκευτικές αντιλήψεις!

Ιδού η απαράδεκτη ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου (εκδοθείσα το φθινόπωρο του 2023), μέσω της οποίας η επίσημη Εκκλησία υποδύθηκε τον Πόντιο Πιλάτο, ισχυριζόμενη ψευδώς ότι το πρόβλημα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων δεν είναι πνευματικό-θρησκευτικό αλλά νομικό:22

Η Ιερά Σύνοδος αντιλαμβάνεται την ανησυχία κάποιων χριστιανών, γι’ αυτό ζητά από όλους να έχουν εμπιστοσύνη στην Εκκλησία και τους υπεύθυνους Ποιμένες της, οι οποίοι γρηγορούν για όλα τα ζητήματα που αφορούν στη ζωή των πιστών.

Όσες απόψεις ή επιφυλάξεις αναπαράγονται από παραθρησκευτικές αντιλήψεις γύρω από τις αστυνομικές ταυτότητες των πολιτών δεν είναι αμιγώς ορθόδοξης προέλευσης.

Δεν είναι θεολογικώς ισχυρές οι θεωρίες ότι προσβάλλεται το δόγμα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού από τη μορφή και το περιεχόμενο της νέας αστυνομικής ταυτότητας, όπως αυτή ρυθμίζεται από τις ισχύουσες Υπουργικές Αποφάσεις (2018, 2019, 2023). 

Επίσης παραθρησκευτική αφετηρία έχει η χρήση φράσεων περί «ηλεκτρονικού φακελώματος» που επιβάλλει η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» και η «παγκοσμιοποίηση», καθώς δεν στοχεύει στην προστασία των ατομικών ελευθεριών των πολιτών, αλλά υπονοεί ότι η Ελληνική Δημοκρατία, οι υπηρεσίες της και η εκάστοτε εκλεγμένη Κυβέρνηση είναι «όργανα του Αντιχρίστου».

Το 2019 το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε τη νομιμότητα της Υπουργικής Αποφάσεως του 2018 για τη νέα αστυνομική ταυτότητα (αποφάσεις 2388/2019, 2389/2019). 

Αφ’ ενός απέρριψε τις νομικές διαφωνίες σχετικά με την προστασία της προσωπικότητας, της θρησκευτικής συνειδήσεως και των προσωπικών δεδομένων του πολίτη, αφ’ ετέρου ακύρωσε μερικώς την Υπουργική Απόφαση του 2018 ως προς μία διάταξή της, που προέβλεπε άμεση χρήση της ταυτότητας από τους πολίτες ως κάρτας υπηρεσιών ψηφιακής διακυβερνήσεως, καθώς αυτή η λειτουργία της δεν προβλεπόταν νομοθετικώς. Έκτοτε η Πολιτεία συμμορφώθηκε και εξέδωσε δύο διορθωτικές Υπουργικές Αποφάσεις (2019, 2023).

Σε κάθε περίπτωση η κρίση για τη νομιμότητα της αστυνομικής ταυτότητας ανήκει στη δικαιοδοσία της δικαστικής εξουσίας της χώρας, που ήδη αποφάνθηκε, και αφορά ένα διοικητικής φύσεως ζήτημα των σχέσεων Κράτους και πολίτη23.

Ενόψει της (ν)τροπολογίας που κατατέθηκε από την παρούσα κυβέρνηση στις 26 Μαρτίου 2025, δηλαδή μία ημέρα μετά τον εορτασμό του ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της επανάστασης του 1821, όπου προβλέπεται ότι ο προσωπικός αριθμός του άρθρου 11 Ν. 4727/2020 «αναγράφεται στο Δελτίο Ταυτότητας 

Ελλήνων πολιτών και αποθηκεύεται στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης του δελτίου ταυτότητας, με σκοπό την παροχή υπηρεσίας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τη διευκόλυνση των συναλλαγών του Δημοσίου με τους πολίτες», αναμένουμε να δούμε αν θα υπάρξει (και, σε καταφατική περίπτωση, ποια θα είναι) η επίσημη θέση της εκκλησίας αναφορικά με την αντίχριστη αριθμοποίηση των πολιτών.

Άραγε, θα υλοποιηθεί μία ακόμη προδοσία σε βάρος του ακαθοδήγητου ποιμνίου ή θα τεθεί ένας ύστατος φραγμός στην φοβερή και τρομερή, ψηφιακή σκλαβιά που καραδοκεί εναντίον των Ελλήνων;

Όλα τα σημάδια δείχνουν, δυστυχώς, ότι το πιθανότερο σενάριο είναι να εμπλουτισθεί η λίστα των θρησκευτικών προδοσιών…

ΠΗΓΗ