ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΑΜΕ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ! Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ...

ΣΟΥΠΕΡ ΣΟΚ: ΩΣ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΡΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ…ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΟΠΩΣ ΚΙ Η ΙΔΙΑ Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»!!! – ΚΟΜΜΑΤΑ Α.Ε.

Του Γιάννη Κουντούρη 

Ξεκινάμε ΠΡΩΤΑ με το άρθρο μας με τίτλο ΙΔΟΥ το κτίριο όπου στεγάζεται η ανώνυμη εταιρεία…«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» με Α.Φ.Μ. στην…ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ!!!, γιατί δεν είναι μόνο τα κόμματα που είναι…ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ, αλλά κι ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΗΘΕΝ…«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»!!!

Διαβάστε τώρα το εξής άρθρο από την Εφημερίδα των Συντακτών για τα κόμματα!!!..

Κόμματα Α.Ε.

Γιωργος Πετροπουλος

Πλήρη απελευθέρωση των οικονομικών δοσοληψιών ανάμεσα στα κόμματα και στο ιδιωτικό κεφάλαιο αλλά και την αντιμετώπιση των κομμάτων- τουλάχιστον στο σκέλος του ελέγχου των οικονομικών τους- με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ισχύουν για τις Ανώνυμες Εταιρείες, προωθεί το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή αναφορικά με τον έλεγχο του πολιτικού χρήματος.

Στο όνομα της εμπέδωσης της διαφάνειας στη δημόσια ζωή της χώρας, το νομοσχέδιο νομιμοποιεί την χρηματοδότηση των κομμάτων από τις επιχειρήσεις που έχουν έδρα τους την Ελλάδα- ανεξαρτήτως του μεγέθους τους και των δοσοληψιών που αυτές έχουν με το κράτος και το κρατικό χρήμα. 

Στην πραγματικότητα πρόκειται για την παροχή όλων των δυνατότητων ώστε σκάνδαλα σαν αυτό της Ζήμενς να επαναληφθούν με τον μανδύα της νομιμότητας, μόνο που αυτή τη φορά η όποια εταιρεία επιχειρήσει να προωθήσει κατ’ αυτό τον τρόπο τα συμφέροντά της θα πρέπει να φροντίσει- μέσω της νόμιμης ποια χρηματοδότησης πολιτικών φορέων- να εξαγοράσει όχι μόνο την συγκατάθεση της κυβέρνησης και των υπουργών της αλλά και την σιωπή των κομμάτων της αντιπολίτευσης ή τουλάχιστον των ισχυρότερων από αυτά.

Και θα εξαγοράζουν και θα φοροαπαλλάσσονται

Το χειρότερο μάλιστα είναι πως όχι μόνο νομιμοποιείται η εξαγορά της πολιτικής χάριν των ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων αλλά και το ότι το κράτος θα έρχεται να επιβραβεύσει τα ιδιωτικά συμφέροντα γι’ αυτή τους την πρακτική. 

Στην τελευταία παράγραφο του πρώτου άρθρου του νομοσχεδίου αναφέρεται ρητά πως «το ποσόν της ιδιωτικής χρηματοδότησης που δίδεται στους δικαιούχους χρηματοδότησης εκπίπτει ολόκληρο από το φορολογητέο εισόδημα του χρηματοδότη». 

Δηλαδή με λόγια, το ιδιωτικό κεφάλαιο αυτής της χώρας θα εξαγοράζει νομίμως κόμματα και πολιτικούς και θα απαλλάσσεται πλήρως από φόρους για το ποσό της εξαγοράς που θα ξοδεύει.

Οι ισχυρισμοί κυβερνητικών παραγόντων, ότι το νομοσχέδιο έχει ασφαλιστικές δικλείδες ώστε να μην συμβούν τέτοιες εξαγορές γιατί προβλέπει όριο, ανά έτος, στο ποσό χρηματοδότησης των κομμάτων από ιδιώτες, ηχεί μάλλον ως αστείο. 

Καταρχήν το νομοσχέδιο δεν αποσαφηνίζει αν το όριο αυτό (20.000 ευρώ ανά έτος) αφορά στην ιδιωτική χρηματοδότηση από φυσικά, μόνο, πρόσωπα (ιδιώτες) ή φυσικά και νομικά πρόσωπα, δηλαδή ιδιώτες και εταιρείες. 

Επιπλέον, η διεθνής εμπειρία έχει δείξει πως αυτά τα όρια λειτουργούν μόνο ως φύλλο συκής και ποτέ δεν τηρούνται καθώς οι εταιρείες, και μάλιστα οι ισχυρές, έχουν πληθώρα τρόπων να παραβαίνουν αυτά τα όρια με απολύτως νομότυπο τρόπο. 

Συνομιλητής μας, μας έκανε την εξής επισήμανση αναφορικά με αυτό το θέμα: «Η νομιμοποίηση της χρηματοδότησης των κομμάτων από ιδιωτικές εταιρείες έρχεται σε μία χρονική στιγμή που μειώνεται δραματικά το ποσό της κρατικής χρηματοδότησης. 

Αδυνατώντας το κράτος- λόγω της κρίσης- να χρηματοδοτήσει ένα αναγκαίο μέρος της λειτουργίας των κομμάτων είναι σα να τους λέει: Στραφείτε στις εταιρείες και στα επιχειρηματικά συμφέροντα για να βρείτε τα λεφτά που χρειάζεστε για να επιβιώσετε. 

Πιστεύει κανείς ότι με μερικά εικοσαχίλιαρα το χρόνο θα εξασφαλίσουν τα κόμματα τις οικονομικές προϋποθέσεις επιβίωσής τους; Όλοι ξέρουν, από τώρα, και δεν χρειάζεται η πράξη για να το αντιληφθούν, ότι τα λεφτά που θα δοθούν θα είναι πολύ περισσότερα. Και θα βρεθούν οι τρόποι να δοθούν νόμιμα».

Κόμματα Α.Ε.

Ένα δεύτερο στοιχείο, του νομοσχεδίου που φανερώνει τον τρόπο που οι συντάκτες του αντιλαμβάνονται τα πολιτικά κόμματα αφορά στη διάταξη που λέει: «Τα πολιτικά κόμματα και οι συνασπισμοί κομμάτων τηρούν στην έδρα τους λογιστικά βιβλία Γ’ κατηγορίας». Τέτοια βιβλία, σήμερα, στην Ελλάδα κρατούν κυρίως οι Ανώνυμες εταιρείες. 

Δηλαδή ο νομοθέτης αντιμετωπίζει τα κόμματα ως Ανώνυμες Εταιρείες, τουλάχιστον ως προς το σκέλος του ελέγχου των οικονομικών τους. Κι αυτό στο όνομα της διαφάνειας!!! «Είναι τόσο διαφανείς οικονομικά οι Ανώνυμες Εταιρείες- αναρωτιόταν ο ίδιος συνομιλητής μας- ώστε το μοντέλο ελέγχου που εφαρμόζεται σ’ αυτές να θεωρείται ως πρότυπο διαφάνειας για τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων;». Εύλογο το ερώτημα αλλά πιο ενδιαφέρον θα ήταν να ακούσουμε μια απάντηση από κυβερνητικά χείλη.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Πάμε τώρα στην επόμενη αποκάλυψη για το ΙΔΙΟ θέμα…

Τα πολιτικά Κόμματα ως Α.Ε. (άνευ εταιρικής ευθύνης)

Γράφει ο Νίκος Θεοδωρόπουλος

Αντίθετα το κόμμα -καράβι της εξουσίας με πανιά θα χρειαστεί ναύτες πειθαρχημενος στο καπετάνιο

Η ανάδειξη του Νίκου Ανδρουλάκη στη θέση του Προέδρου του Κινήματος από τη λαϊκή βάση είναι μια γιορτή της Δημοκρατίας.

Αναμφίβολα η διαδικασία εκλογής από τη βάση ήταν μία καινοτομία του Γιώργου Παπανδρέου το 2004 και παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα.

Η παρουσία του νέου και άφθαρτού Νίκου Ανδρουλάκη είναι μία νέα αρχή για το κίνημα του ΠΑΣΟΚ, σήμερα ΚΙΝΑΛ κι πιθανόν αύριο ΠΑΣΟΚ Δημοκρατική Παράταξη , για το οποίον αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε πολλά ως τη γραμμή πλεύσης που θα ακολουθήσει το κόμμα στην Κοινωνία όπως και μέσα στη Βουλή.

Ο 40νταχρονος πολιτικός για την ακρίβεια 42 ετών έχει σηκώσει ψηλά τη σημαία της ελπίδας για ένα κόμμα που φορτώθηκε όλα τα δεινά και τα αρνητικά που έγιναν σε αυτή τη χώρα.

Αλήθεια ποια άλλη χώρα μπορεί να επιβιώνει στο διηνεκές χωρίς να παράγει και αρκείται μόνο στη κατανάλωση;

Όταν μάλιστα δεν έχει αξιοποιήσει στο έπακρο τα καλά της φύσης ή ότι τις έδωσε ο Πανάγαθος Θεός της Ελλάδας , που να σημειωθεί τη δημιούργησε για τα Βαθιά του γεράματα , όπως λένε αρκετά στελέχη όταν προσέρχονται να μιλήσουν σε Συνέδρια για το μέλλον της χώρας, αφήνοντας ένα τόνο αισιοδοξίας και για τις καλύτερες μέρες που έρχονται για όλους μας.

Για το Νίκο Ανδρουλάκη μέχρι σήμερα γνωρίζουμε μόνο το Πόθεν Έσχες, το οποίο περιλαμβάνει 18 ακίνητα και περίπου 1 εκατ. ευρώ ως καταθέσεις σε κάποια τράπεζα στις Βρυξέλλες.

Ελπίζουμε ο Νίκος Ανδρουλάκης να μη μας υποσχεθεί το αύριο αλλά να εστιάσει με την πολιτική του στο «σήμερα» βάζοντας στο πολιτικό διάλογο ότι θεωρεί πιο δίκαιο ,αξιοπρεπές και ανθρώπινο με στόχο για μία κοινωνία που ο …ήλιος της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης θα τους ζεσταίνει όλους.

Τα κόμματα ως μηχανισμός πολιορκίας της εξουσίας:

Τι βρήκε και τι έχει στα χέρια του, ο Νίκος Ανδρουλάκης, για να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στη διεκδίκηση της εξουσίας που θα του επιτρέψει βάλει το όραμα του σε τροχιά υλοποίησης.

Τα σημερινά κόμματα είναι ένας μηχανισμός που δεν επιτρέπουν τις διαφοροποιήσεις από την κεντρική γραμμή .

Τα στελέχη των κομμάτων που τόλμησαν να ενταχθούν στους μηχανισμούς θυσιάζουν τα πάντα και το κυριότερο τη δική τους άποψη για το χατίρι του κόμματος και του αρχηγού.

Οι εσωκομματικές διαδικασίες είναι προϊόν συμβιβασμού ενώ τα ψυχοσωματικά «βασανιστήρια» και η κομματική πειθαρχία που υποβάλλονται στα μέλη του, μπορούν να συγκριθούν μόνο αυτά που συμβαίνουν ή συνέβαιναν στο στράτευμα.

Για να είμαστε όσο πιο δίκαιοι μπορούμε να θυμίσουμε ότι ο Στρατός έχει προβλέψει στην πρωινή αναφορά το δικαίωμα ενός φαντάρου να βγει παραπονούμενος και να εκθέσει το πρόβλημα του.

Στα πολιτικά κόμματα υπάρχουν βαριές συνέπειες για όσους διατυπώνουν παράπονα διότι τα επιτελεία κρατούν το δικό τους πολιτικό τεφτέρι το οποίο δεν σβήνει πότε.

Το κομματικό στέλεχος όπως και ο Βουλευτής ανήκει στον Αρχηγό και αυτός προσδιορίζει την τύχη του. Αυτές είναι οι διαδικασίες κι όποιος ενταχθεί θα πρέπει να τις υιοθετήσει πάραυτα αν θέλει να είναι μέλος της κοινότητας.

Η κομματική στράτευση και στη συνέχεια η πολιτική ωρίμανση ενός στελέχους στον κομματικό μηχανισμό είναι το καλύτερο διαβατήριο για την εξέλιξη του πάντα με την προϋπόθεση ότι το κόμμα διεκδικεί την εξουσία.

Τα κόμματα όπως τα βιώνουμε σήμερα είναι καράβια χωρίς πανιά και μηχανές και παραμένουν αγκυροβολημένα στο λιμάνι περιμένοντας την ευκαιρία να σαλπάρουν με κατεύθυνση την εξουσία.

Αυτή είναι η αποστολή ενός κόμματος γι αυτό χρειάζεται κι ο κομματικός στρατός.

Άλλωστε ένα κόμμα εξουσίας με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας θα χρειαστεί τουλάχιστον 10.000 κομματικά στελέχη.

Τα έμπιστα και πειθαρχημένα στελέχη του Αρχηγού και αυριανού Πρωθυπουργού θα πιάσουν τα καλύτερα πόστα με αρμοδιότητες και εξουσίες που ούτε η Apple του Στήβ Τζόμπς θα τους προσέφερε αντίστοιχες συγκινήσεις.

Η νεολαία που οραματίζεται, μαζί τις πανεπιστημιακές της σπουδές θα ήταν φρόνιμο και χρήσιμο να ενταχθεί στην πολιτική ζωή ή σε έναν κομματικό οργανισμό παραγωγής στελεχών . Βέβαια τα πρώτα βήματα σε ένα γραφείο διαφώτισης ενός κόμματος είναι το καλύτερο σχολείο.

Όμως στην πορεία τα κόμματα έγιναν Ανώνυμες Εταιρείες χωρίς ρυθμιστικό έλεγχο, χωρίς διαφάνεια χωρίς πολιτική ( εταιρική) ευθύνη, δεν υπάρχει απολογισμός λόγων και έργων και στο τέλος όλα σκεπάζονται με την ανάληψη πολιτικής ευθύνης και ο φάκελος της υπόθεσης κλείνει.

Δύσκολη και επίπονη η διαδρομή ενός κομματικού στελέχους αλλά τα σημερινά κόμματα όπως λειτουργούν δεν έχουν προδιαγραφές και την προοπτική για άνοιγμα στην κοινωνία.

Όσο λιγότερα τόσο καλύτερα λένε οι διαχειριστές τους!

Εν κατακλείδι η πολιτική και οι πολιτικοί έχουν δικαίωμα σε πολλά λάθη ενώ ο ψηφοφόρος ΕΝΑ και Μοναδικό που είναι αρκετό για την υπόλοιπη ζωή του.

ΠΗΓΗ