ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΞΑΣΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥ...

 ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ

Γράφει o Αγαθός 

Τι κάνουμε εδώ ρε παιδιά, μήπως δουλευόμαστε μεταξύ μας;

Γιατί διαβάζουμε και γράφουμε άρθρα; Τι ψάχνουμε και τι βγαίνει.

Τι ρόλο παίζει αυτό το  ιστολόγιο και τα ανεβάζει στο τζάμπα και οι άλλοι με διαφημίσεις και με το αζημίωτο;

Τι άλλαξε στα  τόσα χρόνια της  ύπαρξης των ιστολογίων  και τι θα αλλάξει αύριο;

Διακρίνει κάποιος έξυπνος  κάποιο σημάδι βελτίωσης και αισιοδοξίας μεταξύ μας και στην κοινωνία;

Παρακαλώ να μου το δείξει καθότι υπογράφω ως αγαθός.

Χρόνια διαβάζω εδώ διάφορα θέματα, άλλα σωστά τα πιο πολλά, αλλά και κάτι στραβά από  κολλημένους που αν δεν δημοσιευτεί ότι γράψουν δεν έχουν λόγω ύπαρξης.

Τι χαΐρι περιμένεις από δαύτους και δεν μιλάω για έναν τον γνωστό και μη εξαιρετέο μόνον, αυτόν που όλο φεύγει και πάντα εδώ βρίσκεται .

Είναι πολλοί άλλοι παρόμοιοι και γράφουν παντού  και κάθε μέρα απλά και μόνο για να φαίνονται και για να υπάρχουν.

Να υπάρχουν έστω διαδικτυακά εικονικά  άυλα, γιατί δυσκολεύονται σε άλλη φυσική και  πραγματική μορφή ύπαρξης. 

Οι ίδιοι και οι ίδιοι  κυκλοφορούν όπως οι μύγες πότε  στα πιάτα στην κουζίνα, πότε στο αποχωρητήριο  και πότε  στο σαλόνι. 

Αναπαράγουν  τα ίδια γεροντίστικα μοτίβα τους και τα γεροντικά ως θέσφατα μη έχοντας  να πουν κάτι δικό τους.

Οι άλλοι, οι πηγαίοι που γράφουν σωστά τις ιδέες και την γνώση τους  σε άρθρα ή σε σχόλια διακρίνονται από μακριά  γιατί είναι αυτόφωτοι  άξιοι και  ελεύθεροι  .από πρέπει σκοπιμότητες και εγωισμούς.

Γνήσιοι, όχι πρέπει και δήθεν τάχα επιστήμονες ή γνώστες.

Όλοι βέβαια αναλαμβάνουν και φορτώνονται την πνευματική ευθύνη των απόψεων και των λεγομένων τους για τον θετικό ή αρνητικό  τρόπο επηρεασμού των αναγνωστών επί του θέματος,

Ακόμη και γραφές σαν τις δικές μου, βιωματικές και με ύφος  ανάλαφρο περιπαικτικό αποκλιμάκωσης της κατήφιας  του ψυχοπλακώματος και της απελπισίας, χρειάζονται διάκριση και μάλιστα περισσότερη από όλους για να μην  σκανδαλίσουν.

Ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι  ,

Εδώ απαιτείται διάκριση τι και πως το λες, γιατί ο καθένας διαφορετικά αντιλαμβάνεται μια πρόταση ένα κείμενο  μια εικόνα.

Δεν υπάρχει συνταγή γενικής κατανόησης  και συνεννόησης.

Μακάρι να υπήρχε, θα εξέλειπε η προπαγάνδα η παραπληροφόρηση  και θα έλαμπε η μια αλήθεια  .

Η διάκριση αυτή απαιτείται να χαρακτηρίζει και τον ιδιοκτήτη του ιστολογίου περισσότερο από όλους αν θέλει να το παίζει και να είναι σωστός, γιατί αυτός διαχειρίζεται άρθρα  σχόλια μυαλά και ψυχές.

Είναι ικανός και άξιος, έχει συναίσθηση ή απλά βρέθηκε με ένα μαραφέτι στο χέρι.

Γνώρισα τηλεφωνικά δυο αρθρογράφους και άλλους από τα άρθρα τους και έχω άποψη πριν γράψω αυτά που γράφω. 

Γνώρισα τον Ρωμανό τελευταία, καλό  και χρυσό παιδί, που μακάρι να  μην τον γνώριζα από κοντά.

Καλλίτερα μακριά και αγαπημένοι. Τώρα μπλέξαμε, γνωριστήκαμε υπάρχει λόγος και ενδιαφέρον και δέσιμο,

Ξηγηθήκαμε  και στις διαφωνίες μας για να υπάρξει σύγκλιση.

Αυτό δεν αλλάζει τις τακτικές χρόνων εδώ, ούτε  μπορώ να περάσω την όποια γραμμή μου θεωρώ σωστή,

 

Αλλά μπορώ να  μείνω ή να φύγω αν δε μου αρέσει με ψηλά το κεφάλι και τις απόψεις μου χωρίς να μπαινοβγαίνω όπως αυτοί που αυτογελοιοποιούνται.

Ποιός είμαι άλλως τε, δεν είναι δικός μου ο χώρος.

Δεν αντέχω όμως βρε αδερφέ να σε βλέπω να ασχολείσαι  με τσουτσέκια και μη μου λες να δημοσιεύεις τα άρθρα μου σε διαφορετική μέρα από του λεγάμενου.

Τι είναι αυτά τα πράγματα, εγώ τα λέω καραγκιοζλίκια χωρίς περιτροπές και χωρίς να θίγω.

Έτσι απλά με αυτές τις προϋποθέσεις είναι σαν να μου λες να πάρω πόδι από δω ακόμη και ως αγαθός.

Αν είναι να δημοσιευτεί αυτό που γράφω ας αλλάξω το ύφος για χαλάρωση και να πάω στα απλά να μιλήσω επίκαιρα για  Αλεξοκούληδες  και Πλευριτωμένους  με Τσούρδες με  Μπούρδες με χαμένα Χαρδάλια και παρτάλια με σπίνους και Φλώρους με δεξιούς Παπαγιωτόπουλους και αριστερούς Γιωτάδες και Ιωτόπουλους αλήστου μνήμης ρουφιανοχαφιέδες αποπροσανατολιστές και αρχηγούς με στολές και κουραμπιέδες που αδειάζουν  τα νησιά και τα χωριά από εμάς και τα γεμίζουν με φουκαράδες πρόσφυγες που γλείφουν  την τουρκιά.

ΓΑΠ και ΦΑΠ και Κώτσους με κοιλιά, με σημήτια με κουλούρια μηδενικά  και αυγές και χρυσαυγές με σκοτάδια στις στοές.

Με ποδιές και με σινιάλα και κεριά φανταχτερά και ιεράρχες με κοιλιά που κρύβουν το σταυρό και τα εγκόλπια . 

Με την κάθε γραία γιατρέσα που βγαίνει και την μάσκα μας κραδαίνει, ποιος την γνώριζε αυτή την Παγωμένη πριν την βγάλουν στο κλαρί της ΤΙΒΙ ;

Ήταν λέει προεδράρα των γιατρών η σαχλαμάρα.

Σαν εκείνο τον χαμένο που του σπάσαν το κεφάλι και με αίματα βρεγμένος μυξόκλεγε  ο καημένος και έτρεχε για να κρυφτεί σαν χεσμένο κοριτσάκι, τώρα ξαναέγινε υπουργός και το παίζει σοβαρός έχει κάνει και υφάκι  ο σημαίνων Χατζηβράκης.

Τι να γράψω έχασα το μέτρο με αυτούς.

Πήρανε λέει Ραφάλ και Μπελάρα, τι να μας πείτε ρε ρουφιάνοι αυτά θα μας φυλάξουν όταν δεν βγαίνουν οι υπηρεσίες σε σκοπιές και θαλαμοφύλακες και φυλάνε τα στελέχη και σκουπίζουν αγγαρείες οι λοχαγοί. 

Τα Αλβανά και τα Πακιστανά δεν είναι Πόντιοι ομογενείς αδελφοί για να τους χώσετε στην Ευελπίδων και στα σώματα ασφαλείας, ούτε συνδυάζονται  οι αδελφές (νοσοκόμες) με τα στριγκ με τα τριαντάρια πολυβόλα και οι βραδινές ρόμπες  με τα σκοινάκια. στον Έβρο.

Μικρό το κακό  εδώ τα ράσα αλλάξανε χρώμα και περιεχόμενο και έγιναν λουλακί με λουλούδες.

Αν είναι να μην μπει σταματώ εδώ και θα επανέλθω μόνος με καλαμπούρι και σάτυρα, μόνον καθαρά και ξάστερα χωρίς μα και μου και ορθόλοξους κολικούς γέρους δίπλα μου .

Ας παίζουν αλλού με Βας σέντερ 4 και σε άλλους Ουρανούς καθώς συ είπας.

Eυπειθώς αναφέρω

o Αγαθός 

τέως  Simple Simon