ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΑΛΛΟΜΕΝΟΝ ΕΙΣ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

💦 Τὸ Ὕδωρ τὸ Ζῶν 💦

Αὐτὸ ψάχνει για νὰ'βρει

τῆς γῆς κάθε ὄν,

-τί κι ἄν εἶναι μπροστά του 

καὶ μονίμως παρὸν...-

ψάχνει ἀλλοῦ, τριγυρίζει 

μὲ τὸ βλέμμα θολόν 

καὶ μὲ νοῦ πλανεμένο 

...εἶναι ἀνίκανο νὰ 'βρει

τὸ Ὕδωρ τὸ Ζῶν !

Παραμύθια διαβάζει 

ἀθανάτων νερῶν, 

χιμαιρίνων ὀνείρων, 

νεραϊδῶν τρυφερῶν 

καὶ ἐρώτων ἀμβρότων, 

τυχερῶν, τρυφηλῶν...

μὰ δὲν βλέπει μπροστά του...

τῆς ζωῆς του τὸ Δῶρον,

τὸ πιὸ προσιτόν, 

...τὸ Ὕδωρ τὸ Ζῶν !

Μὰ  ὅταν, κάποτε, ὅλα 

θὰ χάσουν τὴ λάμψη

καὶ ἡ μαγεία θὰ φύγει 

στὴν ὀργή τῶν καιρῶν 

ἴσως τότε τὸ βλέμμα του,

-τὸ ἀμβλὺ καὶ πτωχὸν-

νὰ διακρίνει μονάχο του, 

καὶ μὲ φῶς θεϊκὸν 

πόσο βρίσκεται δίπλα του 

καὶ εἶναι ...πάντα παρόν, 

 

τὸ Ὕδωρ τὸ Ζῶν !

💗🌿💦💗🌿💦💗🌿💦💗

Ἑ.Ἀ., 01.11.2022

ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Η ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΤΑΧΤΣΟΓΛΟΥ