ΠΩΣ ΚΟΤΕΨΑΜΕ, ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΦΑΛΩ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης
Ανατρέχω στην μνήμη μου και αναφέρω σύντομα τις πολιτικές την προπαγάνδα και τις πρακτικές που εφαρμόστηκαν επάνω μου και στην κοινωνία, όπως εγώ τις αντιλαμβάνομαι και μας οδήγησαν στην σημερινή μας κατάσταση κατά την άποψη μου.
Όσα θυμάμαι από την εποχή που ήμουν στο δημοτικό τις αρχές της δεκαετίας του 60 και όσα αντιλήφθηκα και έζησα στο οικογενειακό, και κοινωνικό μου περιβάλλον.
Αφορμή μου έδωσε μια ομιλία του Πανιεροτάτου Μητροπολίτου Μόρφου για την διαφορετικότητα της αντίληψης και της σκέψης των Ελλήνων, Κυπρίων και Ελλαδιτών στις ηλικίες πριν και μετά τα 60 χρόνια.
Ανήκω στο μετά αφού μόλις έκλεισα τα 65.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε κεντρικό προσφυγικό συνοικισμό της Θεσ/νικης, από μεροκαματιάρηδες γονείς.
Ορφανός ο πατέρας στο μεροκάματο αναγκαστικά από τα 9 του χρόνια ανέντακτος αριστερών πεποιθήσεων, που του στέρησαν την δυνατότητα πρόσληψης σε δημόσια εργασία και του κόστισαν εξορίες, διώξεις και διακρίσεις σε όλη του την ζωή.
Από πολύτεκνη οικογένεια δημοσίων υπαλλήλων η μητέρα, με νεκρό αδελφό στρατιώτη στον εμφύλιο.
Τους ένωνε η χριστιανική ομολογία και πίστη και το κοινό πατριωτικό αίσθημα έστω κάτω από διαφορετικό πρίσμα.
Συνεκτική και η αμφίπλευρη ένοπλη συμμετοχή στους πολέμους και τους εθνικούς αγώνες προ του εμφυλίου και η συμμετοχή σε αγωνιστικές, εργασιακές, κοινωνικές και εθνικές διεκδικήσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις.
Αυτό το διπλό υπόβαθρο με ακολουθεί μέχρι σήμερα και όρισε τα πιστεύω μου.
Έτσι μπόρεσα να διακρίνω πολλά από αυτά που μας περάσαν για να μας διχάζουν και να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου, να μας αλλάξουν τις συνήθειες, την σκέψη, τις ιδέες,την πίστη και την νοοτροπία.
Όλα δοσμένα επιλεκτικά με πρόγραμμα και δόσεις ανά είδος και στην ώρα του.
Αναφέρω πως μας τα περάσαν και τα φάγαμε σε συντομία.
Από το αυστηρό δημοτικό και γυμνάσιο της γραμματικής και των αρχαίων του 60-70 περάσαμε μεταπολιτευτικά στην καθιέρωση του μονοτονικού και της δημοτικής επί <δεξιού> Ράλη,φορεμένο ως δείγμα προοδευτικότητας.
Από το σχολείο των διακρίσεων σε Λαμπράκια και προσκοπάκια, στα σχολεία των μαθητικών συμβουλίων και των καταλήψεων.
Από τους αξιοπρεπείς πρώτα δασκάλους παιδαγωγούς και μετά εκπαιδευτικούς,στα πειθήνια όργανα υπαλλήλων του υπουργείου απαιδείας, άκριτων εφαρμογών των δοτών Οργουελικών προγραμμάτων εκπαίδευσης στητών μασκοφόρων και βούρλων .
Παράλληλα τις δεκαετίες αυτές προβάλλονταν στους κινηματογράφους αμερικανικά και ευρωπαϊκά μοντέλα στο όνομα της προόδου για την βελτίωση και την αλλαγή των οπισθοδρομικών λαϊκών συμπεριφορών, συνηθειών, ηθών και δοξασιών.
Επεβλήθησαν ετσιθελικά και αυταρχικά, νέα μοντέλα, μουσικής, διακόσμησης, ποτών, διατροφής, μόδας, αισθητικής κλπ σε ένα λαό που μόλις το 50 ξεμπέρδεψε από τον πόλεμο, φτωχός, γυμνός, πεινασμένος και κατεστραμμένος .
Η κοινωνία δεν αφέθηκε να ωριμάσει και να εξελιχθεί από μόνη της, με δημιουργικές αυτόνομες διεργασίες τριβής αλληλεπίδρασης και επιλογής κατά τα δικά της ισχύοντα πρότυπα συνοχής.
Προϋπήρχε το ίδιο στημένο πρόσφατο παράδειγμα του εμφυλίου με ανοικτές πληγές μέχρι σήμερα, ως συνέχεια των ιστορικών διχασμών του έθνους, έξωθεν επιβαλλόμενων και εγγενών της ιδιοσυγκρασίας μας.
Προοίμιο των διχασμών που υφιστάμεθα με τους φερετζέδες και αυτών που ακολουθούν.
Έτσι πλασαρισμένα αδιόρατα βλέπαμε από τα μικι μάους μέχρι την Βασιλειάδου ως αμερικάνα θεία, από τον παλιό μπουφέ στα δανέζικα έπιπλα, από το ρακί στο ουίσκι, διανθισμένα με πολλά γυμνά και μίνι σε θεατές που κάποτε δεν έβλεπαν ούτε γάμπα και που φορούσαν ποδιές στο σχολείο, φτάσαμε στις τσόντες, τα μπιγκμπράδερ, τα τουρκοσήριαλ, τα έχεις ταλέντο και γούστο στο ξεντύσιμο.
Τα πάντα όλα βασισμένα στο μάτι και στα ένστικτα.
Πρώτοι διδάξαντες ο αείμνηστος Τάκης Οικονομίδης με το καουμπόϊκο καπέλο και ο Μαστοράκης με το τζόκεϊ.
Από τις ραδιοφωνικές σειρές του Λαμπίρη και της Τζοβάνας που παρακολουθούσε η γιαγιά και η μάνα μου,φτάσαμε στα πρωϊνάδικα ,από τον τσελεμεντέ στα μάστερ σέφ. όλα αποχαυνωτικά, καθηλωτικά εθιστικά.
Από τις ειδήσεις της ΥΕΝΕΔ και του Ε.Ι.Ρ με προγράμματα για αυτούς που γλύτωσαν από την κόκκινη αράχνη του σιδηρού σοβιετικού παραπετάσματος, στους Αυτιάδες τους Παπαδάκηδες και τους Εισαγγελάτους, Χατζηνικολάους κλπ θρονιασμένους στους ίδιους θρόνους από Τσίπρες μέχρι Κούληδες, αμερόληπτα εκφραστές και της κοινής ελεύθερης γραμμής της συστημικής προπαγάνδας επικυρωμένης και συντεταγμένης από σοβαρούς επιστήμονες όπως ο Τσούρδας και ο Σάπιας.
Θα θυμίσω ότι την περίοδο της γερμανικής κατοχής οι Έλληνες άκουγαν ρισκάροντας από BBC και Ράδιο Μόσχα μέχρι Ράδιο Τίρανα και Σόφια.
Σήμερα με καπελωμένα κι αυτά, με υπομονή και ελπίδα ας ανοίξουμε τους δέκτες μας για να πιάσουμε την εκπομπή Πνεύματος Αγίου.
Από το 114 και την ΕΦΕΕ φτάσαμε στο πανεπιστημιακό μπάχαλο με την επιβαλλόμενη κομματική ένταξη των φοιτητών για μελλοντικό βόλεμα..
Από την εξαγωγή ανέργων μεταπολεμικά και μεταπολιτευτικά, στην εισαγωγή βαλκάνιων, ανατολικοευρωπαίων, ασιατών και αφρικανών επενδυτών.
Από την παραγωγική αγροτική, βιομηχανική, βιοτεχνική, εμπορική, επιχειρηματική δραστηριότητα, στις εισαγωγές ελαιολάδου.
Από τα μπακάλικα και τους δοσατζήδες με το άτοκο τεφτέρι, στα Λίντλ, στα ΙΚΕΑ, τα ΜΩΛ όλα έντοκα μέσω κάρτας.
Από αγρότη και τον ψαρά στις επιδοτήσεις αλλαγής καλλιεργειών, ξηλώματος αμπελιών και ελαιώνων, στις επιδοτήσεις κατάθεσης αδείας και κόψιμο του καϊκιού και της τράτας, από το ελληνικό γάλα του γαλατά, στο γάλα των δύο ήμερων της ΕΒΓΑ και του ΑΓΝΟ κατόπιν στο 6αήμερο υγιεινότερο αγνώστου μητρός.
Όλα ελεύθερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση όπου ανήκουμε, μόνο που εμείς οι πιο παλιοί είχαμε δει το ίδιο έργο να παίζεται από την Σοβιετική εποχή της Κόρεκομ.
Από τους ρεμπέτες και τους λίγους μάγκες χασικλήδες στους τεκέδες, στην πρέζα στα πεζοδρόμια, στα παγκάκια, στα σχολεία, στο στρατό ακόμα.
Από το φλέρτ και το καμάκι στα τσάτ και το ουάν νάιτ στάντ ως την αδιαφορία .
Από την σωστή μαγκιά του άνδρα στο αρσενικό κοκοράκι και από την επιλογή συντρόφου της γυναίκας, στην ντροπή της αγνότητας ως ένδειξη απειρίας.
Από το ανδρικό ή γυναικείο ντύσιμο και συμπεριφορές στο γιούνισεξ στα ρούχα και στο κρεβάτι.
Θα κλείσω γιατί άπειρος ο κατάλογος και θα γίνω βαρετός .
Παραλείπω τα μεταπολιτευτικά καθεστώτα των κομματικών διορισμών,της εξαγοράς ψήφων και των αλληλο διώξεων με κομματικούς τραμπούκους δεξιούς και πράσινο φρουρούς για τον έλεγχο και την κομματική υποταγή.
Δεν λησμονώ τους μετεκλογικούς πανυγηρισμούς με τις πράσινες σημαίεςτο 81 και την συμμετοχή σε αυτούς του ΚΚΕ με κόκκινες σημαίες, που κατόπιν τους βρίζανε ως απατεώνες με την σύμπραξη αριστεροδεξιών και τα στημένα δικαστήρια.
Ω ποία πολιτική διορατικότης που μας οδήγησε στον Δρακουμέλ, εντιμότατο αποστάτη του 65.
Το πιο υπέροχο σενάριο του Χίτσκοκ στην πράξη, όπως τώρα.
Καγκεμπέ, ΣΙΑ, Εφμπιάι, ΜΙΤ, Ιντελιτζεντ σέρβις, Μοσάντ, Στάζι και δεν συμμαζεύεται σε αργαστή συνεργασία.
Θα αναφέρω μόνο ως ενδεικτικό του καναπέ, του πληκτρολογίου και των σμάρτφον και τιβί που μας πλάσαραν και κατάφεραν να μας καθηλώσουν, ότι αυτά είναι το σύγχρονο τέλειο μέσο προβολής ιδεών και συλλογής πληροφοριών κάτω από τον αόρατο γλόμπο του Γκούγκλ, που όλα τα βλέπει και τα ακούει και αντιδρά με τα ανάλογα προγράμματα και πρακτικές που εκπονούνται και εφαρμόζονται ορατά πλέον.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόοδος αλληλοεπίδρασης που έγινε ποτέ.
Αυτή κατήργησε τους φακέλους της ασφάλειας, τα πιστοποιητικά φρονημάτων, τις παρακολουθήσεις, τα καρφιά, τους ρουφιάνους και τα καρφώματα που ίσχυαν κάποτε.
Τώρα αυτόβουλα όλοι καρφωνόμαστε αναλυτικά και από μόνοι μας και μπαίνουμε στην σειρά όπως οι κότες στο κοτέτσι.
Με δεδομένες και τις σύγχρονες πρακτικές γονιμοποίησης σε λίγο θα εκλείψουν και όσοι κάνουν τους κόκορες.
Όλα πέρασαν και περνάνε, κατά την γνώμη μου εξ αιτίας των λόγων που ανέφερα στο προηγούμενο σημείωμα αναφορικά με το πως γίναμε κότες.
Με την συνέργεια της επίσημης Ιεραρχίας της εκκλησίας, την συλλογική απουσία επισκόπων φρουρών των Αξιών και διδασκάλων κατηχητών.
Η συνέργεια όταν δεν επικυρώνεται ορατά με δηλώσεις και ποιμαντορικές εγκυκλίους όπως σήμερα, διαχρονικά συνεργείτο πάντοτε αθόρυβα με την ανοχή, αφωνία και την αδράνεια.
Στα δικά μας, για να επανέλθω στο Σύνταγμα μας και την επίκληση της Αγίας Τριάδας που ξεκινά, η συνέργεια που επισημαίνω εκτός από την πνευματική και την αντικανονική της διάσταση, ενέχει και το αδίκημα της παραβίασης του συντάγματος και της έμπρακτης αθετήσεως εκτέλεσης του ανατεθειμένου έργου.
Όλα αυτά για να επανέλθω στο ερώτημα πως γίναμε κότες και πρόβατα, με την ανοχή,την αφέλεια, την αδράνεια και την συνέργεια αυτών των διαδόχων του μαθητή που αν και φοβήθηκε στην αρχή, στην συνέχεια με την πίστη, την ομολογία, την δράση και το κήρυγμα του, έφθασε στο μαρτύριο.
Συν αισθάνθηκε το λάθος του ΠΡΙΝ ΑΛΛΕΚΤΩΡ ΛΑΛΕΙΣΑΙ ΤΡΕΙΣ και έγινε ο μέγας Άγιος Πέτρος.
Παράδειγμα προς όλους μας και μίμηση της υπέρβασης του αρχικού φόβου, δια της Πίστεως.
Οι καημένες οι κότες πιστεύουν στο καλαμπόκι, αλλά όταν πίνουν νερό κοιτάνε και τον Θεό.
Ρε μπας γίναμε και turkeys, δηλαδή γαλοπούλες
άφεριμ εφέντι Κούλη συνομιλιτικέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου