Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ!

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Η ΑΚΩΛΥΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου 

Επειδή: 1. Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Συντάγματος η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος τηρεί απαρασάλευτα τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Διοικείται με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ΄(29) του 1850.

2. Οι διατάξεις του ανωτέρω Πατριαρχικού Τόμου της κθ΄(29) του 1850 ορίζουν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος θα ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΑΚΩΛΥΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ.

3. Οι Κανόνες των Αγίων Αποστόλων, είναι επικυρωμένοι ως Ιεροί Κανόνες, όπως αναφέρει ο β΄ κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου. Και Ο ΛΣΤ´Αποστολικός Κανόνας ορίζει ότι:

Εἴ τις χειροτονηθεὶς ἐπίσκοπος μὴ καταδέχοιτο τὴν λειτουργίαν καὶ τὴν φροντίδα τοῦ λαοῦ τὴν ἐγχειρισθεῖσαν αὐτῷ, τοῦτον ἀφωρισμένον τυγχάνειν ἕως ἂν καταδέξηται· ὡσαύτως καὶ πρεσβύτερος καὶ διάκονος.

4. Η Εκκλησία εμφανίζεται στην κοινωνία σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο (ενορία), ως ευχαριστιακή σύναξη των πιστών. Στη σύναξη αυτή ο πιστός συμμετέχει σε αυτήν, όπου δια της Θείας Μεταλήψεως ενώνεται με τον Χριστό και με τους άλλους πιστούς σε ένα σώμα αγάπης γιατί ο Θεός αγάπη εστιν.

Για τους ανωτέρω λόγους:

Διάταξη νόμου ή διοικητικής αποφάσεως ή υλικής ενέργειας που έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζεται ο πιστός να μετάσχει στην σύναξη των πιστών, που η παράδοση της Εκκλησίας μας έχει από αιώνων ορίσει αυτή να γίνεται στους Ιερους Ναούς , επιχειρεί κατάργηση της Εκκλησίας. Επομένως είναι πράξη άκρως ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ και συνεπώς νομικά ανυπόστατη.

Ο κάθε Πρεσβύτερος, εφημέριος του οικείου Ιερού Ναού, ως εκ του ιερατικού του αξιώματος, αλλά και ως πολίτης με βάση την διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 120 του Συντάγματος ήταν και είναι υποχρεωμένος να αποκαταστήσει την συνταγματική τάξη τελώντας την Θεία Λειτουργία και τα μυστήρια της Εκκλησίας όπως η παράδοση της Εκκλησιαστικής ζωής έχει καθιερώσει.

Περαιτέρω πρέπει να προστεθούν και τα εξής:

Σύμφωνα με το άρθρο 4 του νόμου 590/1977 Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει ως αποκλειστική αρμοδιότητα να αποφαίνεται “επί παντός ζητήματος αφορώντος εις την Εκκλησία”. Ειδικώτερα αυτή "Μελετά και αποφασίζει δια την πραγμάτωση της κατά Χριστόν ζωής του Ιερού Κλήρου και του Χριστεπωνύμου λαού".

Στο σκεπτικό των Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων δεν μνημονεύεται καμιά τέτοια απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Επομένως οι ΚΥΑ εξεδόθησαν κατά παράβασιν της ανωτέρω διατάξεως του άρθρου 4 σε ότι αφορά τους περιορισμούς στη θεία Λειτουργία και τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Επί πλέον επισημαίνω ότι αγνοήθηκε και η διάταξη του άρθρου 2 του ανωτέρω νόμου για συνεργασία της Πολιτείας με την Εκκλησία της Ελλάδος για το ανωτέρω ζήτημα.

Η συμπεριφορά αυτή της Κυβέρνησης δείχνει σαφή περιφρόνηση προς τους θεσμούς της Εκκλησίας και εμπράγματη διάψευση του περιφήμου δόγματος περί “συναλληλίας Κράτους και Εκκλησίας” .

Όλα αυτά συνιστούν μια ακόμη επιβεβαίωση της αληθείας των λόγων του Κυρίου μας περί των κοσμικών εξουσιών.

(Ματθ. Κεφ. Δ 8-11), (Λουκάς Κεφ. Δ 5-8& ΚΒ 25-27) & (Μαρκ. Ι 42-45)

Νικήτας Αποστόλου