ΘΕΙΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΙΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ

ΤΟ ΘΕΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

+++

 Άνθρωπε της γης, έχεις σκεφτεί εσύ

 πως θα περάσει η ψυχή, 

μετά την αποδημία σου, 

από κάποιο δικαστήριο ουράνιο, θείο;

 Σε έχει απασχολήσει το θέμα αυτό 

ή το ‘χεις παραμερήσει δυστυχώς, 

το θεωρείς ασήμαντο, μικρό; 

 Κι όμως, ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ,

 ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!

 Γιατί αφορά, όχι τα λίγα χρόνια της εδώ σου ζωής,

 μα της αιωνιότητος τη δομή.

 

Είσαι, ΝΑΙ, ΑΞΙΟΛΥΠΗΤΟΣ παιδί μου, 

μωρός αν δεν έχεις νιώσει 

ΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ‘ΧΕΙΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ.

 Αν τώρα ζεις μόνο διά τα εδώ,

 τα 60, τα 70, τα 80 χρόνια σου 

και πετάς ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ, ΤΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΣΟΥ, 

πνευματικό σου βαθμό που είτε το θες, είτε όχι,

 είτε τώρα το πιστεύεις ή μη, 

είναι ΑΛΗΘΕΙΑ ουσιαστική.

 Και ΑΛΙ σε ‘σε ψυχή 

αν αυτήν την αλήθεια την αγνοείς 

ή εθελοντικά την αποσιωπείς.

 Σε αυτό το ουράνιο Θείο δικαστήριο 

ψυχή θα κριθείς. 

 Και η απόφαση που διά εσένα θα παρθεί, 

θα ‘χει ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗ

 διά την αθάνατον σου ψυχή. 

 Εκεί δε χωρά μέσον, ψέμα, δικηγόροι ψευδείς. 

 Σε αυτό το ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ, 

θα κρίνω ΕΓΩ Ο ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΣ 

ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΒΑΘΜΟ. 

 Εκεί θα στεφανωθεί ο φτωχός, 

ο άσημος δικός μου οπαδός 

και θα καταδικαστεί ο τώρα μεγάλος,

 ο πλούσιος, ο υπουργός, ο κληρικός 

και γενικά ο κάθε, τώρα, ψηλά ιστάμενος 

αμετανόητος άνθρωπος,

 με δικαιοσύνη ακριβή.

 Και ΑΛΙ σε όποιους τώρα ψεύδονται 

και υποκριτικά τυραννούν, πονούν, ειρωνεύονται

 ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΠΙΣΤΟΥΣ. 

 Καλύτερα οι μεγάλοι αυτοί ταγοί, 

να μην είχαν στη γη γεννηθεί. 

 Κι ας ζουν, τώρα σε πλούτη, σε χλιδή,

 ας είναι αρχιερείς, πρωθυπουργοί. 

 Στο δικαστήριο μου θα βραβεύσω, 

Ο ΚΥΡΙΟΣ, την αρετή. 

 Θα δικάσω της παρανομίας του ψέματος,

 της υποκρισίας τη γραμμή. 

 Θα δικαστείς άνθρωπε, εσύ που τώρα ψεύδεσαι,

 που πατάς επί πτωμάτων, 

που σκλαβώνεις τον φτωχό λαό,

 θα σε δικάσω σε αιώνια καταδίκη άπιστη ψυχή

 γιατί χάριν της γήινης εξουσίας 

εγίνεις δήμιος στα πιστά μου τεκνία.

 Εκτός αν τώρα εν ταπείνωση και συντριβή 

το ΗΜΑΡΤΟΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ. 

 Τότε θα άρω Ο ΚΥΡΙΟΣ τον δικό σου αφορισμό, 

θα σε δεχτώ, θα σε συγχωρήσω ως ΘΕΟΣ. 

 ΣΚΕΨΟΥ, άνθρωπε της γης, 

γιατί δεν το ξέρεις αν στο αύριο θα ζεις.

 Ο χρόνος διά εσέ ΕΓΓΥΣ. 

 ΕΓΩ ΚΡΑΤΩ ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΖΩΗΣ.

Το άγιο μου ετούτο γραπτό

 είναι και γενικό μα και ατομικό,

 μήπως και αφυπνιστείς, 

μήπως αλλάξεις ρότα ζωής. 

 Βιάσου, όμως, ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ, 

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΛΕΟΝ ΕΓΓΥΣ.

Βάλε εδώ το 

ΑΜΗΝ

 και ανάρτησε το γραπτό ευθύς. 

 +++