Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2024

ΞΑΝΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ



ΜΠΑΛΤΖΩΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Αρθρογραφεί στο SLpress.grΓράφει ο Ιωάννης Μπαλτζώης 


Άκρως ανησυχητικά είναι τα πρώτα μηνύματα της νέας ηγεσίας της Συρίας για τους χριστιανούς και τις άλλες μειονότητες, παρά την προσπάθεια της ηγεσίας της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σάμ (HTS) να “αποτινάξει” τον τζιχαντισμό και να εμφανιστεί με ένα “μετριοπαθές” προσωπείο.

Έγινε γνωστό πως απαγορεύτηκε ο εορτασμός των Χριστουγέννων και όλες οι σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις. Φαίνεται ότι ο παραδοσιακός εορτασμός των Χριστουγέννων στην Συρία λαμβάνει οριστικά τέλος με την ηγεσία των ισλαμιστών, ο υπουργός Δικαιοσύνης των οποίων ανακοίνωσε πως… μόνο άνδρες θα δικάζουν πλέον στην Συρία!

Την ίδια στιγμή έγινε γνωστό πως οι… μετριοπαθείς ισλαμιστές της HTS βανδάλισαν τον ελληνορθόδοξο ναό της Αγιάς Σοφιάς στην Al-Suqaylabiyah, με τις εικόνες να προκαλούν φρίκη. Ο Ορθόδοξος ιερέας περιοχής της Χομς, Μισέλ Νουμάν, κατήγγειλε προηγουμένως πως χριστιανοί αγρότες ξυλοκοπήθηκαν από ομάδα μουσουλμάνων, οι οποίοι τους κατηγόρησαν ως “άπιστους”. 

Ο φόβος ενός ισλαμικού μεσαίωνα είναι διάχυτος, ειδικά όταν οι φανατικοί ισλαμιστές εδραιώσουν την εξουσία τους, αφού λάβουν την διεθνή υποστήριξη στην οποία φαίνεται ότι προσδοκούν, με την βοήθεια ουκ ολίγων δυτικών ΜΜΕ:


Εκτιμάται ότι εικόνες, όπως η κάτωθι από επετειακό βίντεο για την 25η Μαρτίου του 2023 με Ελληνόπουλα από την μαρτυρική Συρία να ψέλνουν τον εθνικό ύμνο, θα αποτελέσουν παρελθόν σε μία Συρία, υπό την ηγεσία των φανατικών του Τζολάνι, με τους οποίους η Τουρκία σπεύδει να καλλιεργήσει επαφές, στέλνοντας τον αρχηγό της ΜΙΤ, Ιμπραχήμ Καλίν, στην Δαμασκό…

Η ορθόδοξη κοινότητα, μέσω δημόσιας ανάρτησής της, καλεί τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο να επισκεφθεί τη Συρία και να υπερασπιστεί τα ίσα δικαιώματα και την προστασία του λαού τους. «Ιστορικά, ο κλήρος μας υποτάχθηκε στους εκάστοτε ηγεμόνες σε περιόδους χάους, πιστεύοντας ότι εξασφάλιζε την επιβίωση, αλλά αυτό οδήγησε μόνο σε υποδούλωση. 

Τώρα είναι η στιγμή να διεκδικήσουμε κυριαρχία και ισότητα, όχι απλώς την επιβίωση», αναφέρουν χαρακτηριστικά. Ο Αρχιεπίσκοπος είχε πραγματοποιήσει Συνοδική επίσκεψη στην Συρία το 2023, όπου είχε συναντηθεί με τον Πατριάρχη Αντιοχείας.


Όπως σημειώνει ο Indepedent, xιλιάδες Σύροι είναι εγκλωβισμένοι στο συνοριακό πέρασμα Μασνάα με τον Λίβανο , προσπαθώντας να εγκαταλείψουν τη χώρα, φοβούμενοι για το μέλλον τους.

 Μεταξύ αυτών είναι και πολλοί Χριστιανοί και Αλαουίτες (το μουσουλμανικό δόγμα που ανήκει ο πρώην πρόεδρος Άσαντ, οι οποίοι κατοικούν κατά πλειοψηφία στις παράκτιες περιοχές της χώρας, πχ στην Λατάκια). Επιπλέον πολλοί που προσπαθούν να διαφύγουν είναι Ιρακινοί, αλλά και σιίτες μουσουλμάνοι.

Η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, ανακοίνωσε ότι «γνωρίζει ότι χιλιάδες Σύροι φεύγουν από τη Συρία στον Λίβανο» και ότι «εκατοντάδες χιλιάδες» Σύροι «φεύγουν για να σώσουν τη ζωή τους μέσα στη χώρα». 

«Οι επόμενες ημέρες και εβδομάδες θα είναι κρίσιμες για τη μοίρα της χριστιανικής κοινότητας», ανέφερε στην Christian Post ο πρόεδρος ανθρωπιστικής οργάνωσης International Christian Concern και σημειώνει: «Οι Χριστιανοί, με ρίζες που εκτείνονται σχεδόν δύο χιλιετίες πίσω, αντιμετωπίζουν τώρα ένα αβέβαιο και επικίνδυνο μέλλον».

Το δράμα των Χριστιανών

Η μοίρα των Ελληνορθόδοξων και γενικότερα των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή έρχεται και πάλι τραγικά στο προσκήνιο, εξαιτίας των εξελίξεων στην Συρία. Ήδη ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί, την περίοδο που το Ισλαμικό Κράτος μεσουρανούσε. 

Μάλιστα, αντί η “πολιτισμένη” χριστιανική Δύση να έχει εστιάσει στο ζήτημα, όλοι αυτοί οι “ψευτοπροοδευτικοί διανοητές” και οι εραστές των πολυπολιτισμικών εθνών και κρατών, αδιαφορούν για την τεράστια μείωση του χριστιανικού πληθυσμού σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή. Σήμερα, όπως προαναφέραμε, τα πλείστα δυτικά ΜΜΕ “ξεπλένουν” την ηγεσία των τζιχαντιστών…

Στις περιοχές που ζούσαν οι Χριστιανοί, όπως στο Ιράκ, η κατάσταση είναι δραματική. Ας πάρουμε μια χαρακτηριστική περίπτωση: Τα Χριστούγεννα, παραμένουν μια θλιβερή υπόθεση στην Μοσούλη (μια πόλη που κάποτε φιλοξένησε μια ζωντανή χριστιανική κοινότητα) ακόμα και μετά την απελευθέρωσή της από το Ισλαμικό Κράτος. 

Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους Χριστιανούς, που έφυγαν με την εμφάνιση του ISIS, δεν επέστρεψαν πίσω. Mόνο λίγες εκκλησίες έχουν ανακαινιστεί, ή επισκευαστεί από τις καταστροφές που προκάλεσε ο θρησκευτικός κανιβαλισμός του ISIS.

Το 2017 γιόρτασαν τα πρώτα Χριστούγεννα από την επιβολή του ISIS οι κάτοικοι της Μοσούλης, εορτασμός που έγινε υπό τον φόβο τρομοκρατικών επιθέσεων… Το δε Ιράκ, που στήριζε τον Άσαντ, παρακολουθεί με μεγάλη ανησυχία των άνοδο των τζιχαντιστών στην Συρία, χωρίς να πολυ-πείθεται από το “μετριοπαθές” προσωπείο που παρουσιάζουν, φοβούμενο την επέκταση των συγκρούσεων και στο εσωτερικό του…

Επικρατεί ο φόβος

Το ISIS και τα τζιχαντιστικά παρακλάδια του δεν είναι μία νέα ανάγνωση του Ισλάμ, η οικοδόμηση ενός νέου πολιτισμού ή μιας νέας κουλτούρας. Είναι το τέλος του πολιτισμού, η άγνοια, το μίσος για την γνώση, το μίσος για την ελευθερία. Και μάλιστα ένα «τέλος ταπεινωτικό», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Σύρος φιλόσοφος και ποιητής Άδωνις, στο βιβλίο του “Βία και Ισλάμ”. 

Έτσι είναι πολύ δύσκολο για τους εναπομείναντες Χριστιανούς «να επαναφέρουν το χριστουγεννιάτικο πνεύμα του παρελθόντος», είχε δηλώσει στο Al-Monitor τον Δεκέμβριο του 2018, ο Σάμερ Ελίας, Χριστιανός Ιρακινός ερευνητής και συγγραφέας, πολύ πριν τις νεότερες εξελίξεις…

Μάλιστα στο βιβλίο του “Οι εκκλησίες του Μοσούλης, η ιστορία και ο πόνος”, που εκδόθηκε τον Νοέμβριο 2018, ο Ελία καταγράφει την καταστροφή των εκκλησιών στη Μοσούλη, αλλά και άλλων χώρων χριστιανικής κληρονομιάς. Ελάχιστες εκκλησίες έχουν επισκευαστεί, ανάμεσα τους η Χαλδαϊκή εκκλησία του Αγίου Παύλου στη Μοσούλη, με χρήματα του Πατριαρχείου των Χαλδαίων και ιταλικού Ιδρύματος.

Άραγε, πώς είναι δυνατόν να επιστρέψουν οι Χριστιανοί που είναι στο εξωτερικό στις περιοχές της Μέσης Ανατολής όπου ζούσαν, με την άνοδο της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σάμ και το κλίμα τρομοκρατίας που άρχισε να επικρατεί;

Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή

To φαινόμενο της ραγδαίας μείωσης των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή, όπως προαναφέραμε δεν είναι πρόσφατο, αλλά παρατηρείται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, χωρίς η χριστιανική Δύση να αντιδρά (και αυτό είναι το περίεργο). Το 2015 σε άρθρο της έγκυρης εφημερίδος “Yedioth Ahronoth”, ο δημοσιογράφος Γκαϊ Μπεσόρ, πραγματεύονταν την ανησυχητική μείωση του χριστιανικού πληθυσμού στη Μέση Ανατολή και παρέθετε εντυπωσιακά στοιχεία για την τεκμηρίωσή του. Σύμφωνα με τον Μπεσόρ, τα στατιστικά στοιχεία αναφορικά με την μείωση του χριστιανικού πληθυσμού σε χώρες της Μέσης Ανατολής έχουν ως εξής (με στοιχεία του 2015):

Στο Ιράκ, οι Χριστιανοί έχουν μειωθεί από 1,5 εκατομμύρια το 2003 σε 250 χιλιάδες.

Στη Συρία, οι Χριστιανοί έχουν μειωθεί από 1,75 εκατ. το 2010 σε 450 χιλ.

Στην Αίγυπτο, οι Κόπτες Χριστιανοί έχουν μειωθεί κατά 1,25 εκατομμύρια σε σχέση με τα εννέα εκατομμύρια το 2011.

Στον Λίβανο, οι Χριστιανοί που ανέρχονται σε ένα εκατομμύριο ζουν υπό τη σκιά του σιϊτικού καθεστώτος που έχει εγκαθιδρύσει η Χεζμπολάχ.

Ακόμη και στην Παλαιστίνη, στους Αγίους Τόπους παρατηρείται μείωση του Χριστιανικού πληθυσμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην πόλη της γέννησης του Χριστού, τη Βηθλεέμ, ο πληθυσμός της οποίας αποτελείτο παλιότερα από Χριστιανούς σε ποσοστό 90%, τώρα επικρατούν οι Μουσουλμάνοι, που αγγίζουν το 65% των κατοίκων. 

Τα ίδια συμβαίνουν και στην άλλη μεγάλη χριστιανική πόλη, την πόλη του Χριστού, την Ναζαρέτ, όπου το ποσοστό των Χριστιανών μειώθηκε δραματικά. Την ίδια στιγμή, μέχρι και ο ισραηλινός Τύπος έχει ασχοληθεί εκτενώς με τις επιθέσεις υπερ-ορθοδόξων Εβραίων κατά χριστιανικών εκκλησιών…

Τα αίτια και η Δύση

Τα αίτια και ιδιαίτερα η γενεσιουργός αιτία του εν λόγω φαινομένου συνίσταται, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, στην κατίσχυση σουνιτικών σαλαφιστικών και λοιπών εξτρεμιστικών εκφάνσεων του Ισλάμ, που αντιμετωπίζουν τους Χριστιανούς ως απίστους και δεν επιδιώκουν τη συμβίωση ή την ανεκτικότητα, όπως διαπιστώσαμε από τις δραστηριότητες του ISIS στον πόλεμο της Συρίας και του Ιράκ και βλέπουμε αντίστοιχα ανησυχητικά μηνύματα από την Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σάμ σήμερα.

Ο Μπεσόρ (Ιουδαίος το θρήσκευμα) στο άρθρο του, έχει επικρίνει σφοδρότατα τη διεθνή κοινότητα, ιδίως δε την “πολιτισμένη” χριστιανική Δύση, για τη στάση σιγής και αδιαφορίας που τηρεί στον συστηματικό διωγμό των Χριστιανών από τη Μέση Ανατολή. 

Δηλαδή ο Ισραηλινός δημοσιογράφος έλεγε αυτά που οι συνήθως λαλίστατοι και ευαίσθητοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα δυτικοί συνάδελφοί του και τα διεθνή ΜΜΕ θα έπρεπε να είχαν σε πρώτη προτεραιότητα και σε συνεχή και έντονο ενδιαφέρον.

Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις τον Μάρτιο του 2021 ο Πάπας (σπάζοντας την χρόνια “σιγή” του Βατικανού για το ζήτημα) επισκέφτηκε το ρημαγμένο από τους πολέμους και την επέλαση του ISIS Βόρειο Ιράκ, περπάτησε στα ερείπια των χριστιανικών εκκλησιών του και προσευχήθηκε για την ειρήνη και την διάσωση μιας από τις παλαιότερες κοινότητες της χριστιανοσύνης.

Πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα και ανεξάρτητα των καταιγιστικών εξελίξεων που αναμένονται στην περιοχή, ένα είναι βέβαιο. Σε ότι αφορά τους Χριστιανούς, η κατάσταση ποτέ δεν θα είναι όπως πριν και το μέλλον τους είναι δυσοίωνο στην περιοχή. Υπάρχει κίνδυνος να φτάσουμε τελικώς σε μια νέα Μέση Ανατολή, σε μια “Μέση Ανατολή χωρίς Χριστιανούς”…

Ο Ιωάννης Μπαλτζώης είναι αντιστράτηγος ε.α. Γεννήθηκε στην Άρτα το 1954. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Γεωπολιτική και σε σπουδές Άμυνας και διεθνούς ασφάλειας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου, της Σχολής Εθνικής Αμύνης και της Σχολής Τακτικών Πληροφοριών του στρατού των ΗΠΑ. 



ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Η ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ






2 σχόλια:

  1. Χωρίς το θέλημα του Κυρίου μήτε ασθενούμεν, μήτε αποθνήσκομεν.
    Φύγε λοιπόν μακράν αφ’ ημών ολιγοπιστία.

    (Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού)
    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Φόβος Κυρίου αρχή της σοφίας» ομιλεί ο σοφός Σολομών και συμφωνούν οι Πατέρες. Καγώ δε λέγω υμίν: «Μακάριος και τρισμακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον»

    Εξ’ αυτού του θείου φόβου γεννάται η πίστις προς τον Θεόν. Και πιστεύει ο άνθρωπος ολοψύχως, ότι αφού έχει τελείως αφιερωθή εις τον Θεόν, έχει κι ο Θεός όλην την πρόνοιαν δι΄ αυτόν. Και εκτός τροφής και σκεπάσματος – όπου πάλιν Αυτός τον παρακινεί να φροντίζει – άλλη φροντίδα δεν έχει. Αλλά με όλη την απλότητα εις το θέλημα του Κυρίου ακολουθών υποτάσσεται.

    Οπότε, όταν ριζώσει η πίστη αυτή καταργείται τελείως η γνώση εκείνη, όπου γεννά την αμφιβολία σε όλα και σμικρύνει την πίστη και πολλάκις την αφαιρεί. Διότι έχει ισχύν φύσεως, καθ’ ότι με αυτήν ανετράφημεν.

    Αφού όμως νικήσει η πίστις κατόπιν πολλών δοκιμασιών, τότε στρέφεται και γεννά, ή μάλλον της δίδεται δώρον γνώσις πνευματική, όπου δεν αντίκειται εις την πίστιν, αλλά με τας πτέρυγάς της πετά και εξερευνά τα βάθη των μυστηρίων. Και είναι πλέον αυτές οι δύο πίστις και γνώσις – γνώσις και πίστις, αχώριστες αδερφές.

    Ας εξετάσωμεν λοιπόν τώρα εμείς, αφού αφιερώθημεν των Θεώ, αν είναι η πίστις αυτή εις ημάς, ή κυριεύει η γνώσις (σ.σ.: η «ψιλή γνώσις» κατά τον Αββά Ισαάκ το Σύρο). Και εάν μεν αφήνεις τα πάντα εις τον Θεόν, ιδού όπου έχεις καταλάβει την πίστιν και ασφαλώς χωρίς καμίαν αμφιβολίαν θα εύρης Αυτόν βοηθόν. Οπότε καν μυριάκις δοκιμαστείς και σε πειράξει ο Σατανάς, ίνα σου αμβλύνει την πίστιν, εσύ προτίμησε μυριάκις τον θάνατον και μη υπακούσης την γνώσιν. Και ούτως θα ανοιγεί η θύρα των μυστηρίων. Και θα θαυμάσεις ότι ήσουν πρότερον δεμένος με αλύσεις της γνώσεως. Και τώρα πετάς με πτέρυγας θεϊκάς επάνω από την γην. Και αναπνέεις άλλον αέρα ελευθερίας, όπου οι άλλοι τον υστερούνται.

    Ει δε και βλέπεις την γνώσιν να βασιλεύει και εις ένα παραμικρό κίνδυνον τα χάνεις κι απελπίζεσαι, γίνωσκε ότι εισέτι υστερείσαι της πίστεως. Και επομένως δεν έχεις ακόμη όλην σου την ελπίδα εις τον Θεόν, ότι δύναται να σε σώσει από κάθε κακόν. Φρόντισε να διορθωθείς εδώ καθώς λέγομεν δια να μην υστερηθείς ένα τόσον μεγάλον καλόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και νυν πρόσχες εις το λεγόμενον:

      Ήλθε κάποιος μιαν φοράν εις ημάς, από χρόνια πολλά μοναχός, όπου ήτο στην Ελβετίαν. Διότι είχεν τρεις μεγάλας και φοβεράς αλλά και ανιάτους ασθενείας Και εξόδευε πλούτον στα φάρμακα. Διότι ήτον πλούσιος άνθρωπος. Και επειδή κάποιος τον εσύστησεν εις εμένα να έλθει, να ειπεί τον λογισμόν του, τον ελυπήθην πολύ. Λοιπόν τον είπα ότι γίνεται αμέσως καλά, μόνον να πιστεύσει ότι δύναται ο Θεός να τον θεραπεύσει. Τέλος, εάν σας γράψω όλην την ιστορίαν το πόσον υπέφερα να τον πείσω , πρέπει να γράψω τέσσαρες κόλλες. Διότι μήτε με άφηνε και να φύγει, μήτε ήθελε να πιστεύσει. Μέχρις ότου συνήργησεν ο Θεός και ήκουσε μιαν φωνήν αισθητώς:

      - Διατί δεν ακούεις, να γίνεις καλά;

      Και έτσι ελυτρώθη. Διότι η αίτησις, όπου τον εζήτησα ήτον να φάγει τα αντίθετα – όπου έλεγεν ότι εάν φάγη θα αποθάνει – και να αφήση όλην την ελπίδα εις τον Θεόν και αφήσας την γνώσιν να ακολουθήσει την πίστιν. Και αντί δέκα φοράς όπου έτρωγε την ημέραν, μιαν να τρώγη. Μόνον τρεις ημέρας αρκέσθη ο Θεός να τον δοκιμάση. Κι εγώ εκτενώς δι’ αυτόν προσηυχόμην. Και τη νύκτα είδα καθ’ ύπνον δύο όρνεα φοβερά, που τον είχον αρπάσει δια να τον φάγουν. Και όφις τον είχε τυλίξει σφικτά εις τον λαιμόν. Και με εφώναζε με αγρίας φωνάς να τον σώσω. Οπότε παλαίσας εγώ με όλα αυτά τα εθανάτωσα κι εξύπνησα. Έρχεται λοιπόν και μου λέγει:

      - Έγινα τελείως καλά, όπως εγεννήθην!
      Και όντως απεκατεστάθη η σάρξ του ως παιδίου μικρού. Είχε λοιπόν φάρμακα και δύο κάσσες ενέσεις. Και τον είπα και τα έριξε όλα εις τον κατήφορον, εις τα βράχια. Και πλέον έζησε υγιής, άπαξ της ημέρας εσθίων.

      Βλέπετε λοιπόν η πίστις τι ενεργεί; Μη νομίσετε ότι εγώ το ενήργησα. Όχι, δεν έχω τοιαύτην κατάστασιν. Η πίστις είναι, όπου έχει την δύναμιν να κάμνη θαύματα.

      Βλέπετε; Μυρίας φοράς εδοκίμασα το τοιούτον. Όταν βάλης εμπρός σου τον θάνατον και τον περιμένης εις κάθε στιγμήν, φεύγει μακράν από σου. Όταν φοβήσαι τον θάνατον διαρκώς σε καταδιώκει.
      Τρεις φθισικούς έθαψα τρέφων ελπίδα ότι θα κολλήσω κι εγώ. Το ρούχο του εφόρεσα, όταν εξέδυσα αποθνήσκοντα, αλλά ο θάνατος έφυγε πηγαίνων εις τους φοβουμένους αυτόν.
      Είμαι ασθενής εις όλην μου την ζωήν. Δεν έκαμα ποτέ θεραπείαν. Τρώγω ενάντια επιμόνως, αλλά πού ο θάνατος!

      Τοιαύτα γράφω υμίν, επειδή αγαπάτε την τελειότητα. Διότι οι κοσμικοί δεν αμαρτάνουν τα της γνώσεως πράττοντες, επειδή δεν ζητούν άλλην οδόν.

      Θέλω δε να ειπω με όλα αυτά, ότι χωρίς το θέλημα του Κυρίου μήτε ασθενούμεν, μήτε αποθνήσκομεν. Φύγε λοιπόν μακράν αφ’ ημών ολιγοπιστία.

      Διαγραφή