Ο ΟΛΕΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΩΝΕΣ ΤΟΥ...

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ: ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΟΒΑΡΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ

Ελληνικό κράτος: Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η συζήτηση στη Βουλή για τον νέο Προϋπολογισμό μοιάζει εξαιρετικά βαρετή, μίζερη και αδιάφορη. 

Παρά το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται, ίσως για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο, η όλη διαδικασία δείχνει να κινείται σε έναν ρυθμό εφησυχασμού και αδράνειας. 

Η αντίφαση είναι τεράστια: από τη μία, η κατάσταση είναι κρίσιμη και απαιτεί σοβαρές, αποφασιστικές ενέργειες, αλλά από την άλλη, η πολιτική ζωή της χώρας παραμένει εγκλωβισμένη σε μια ατέρμονη ρητορική και εσωστρέφεια που δεν προσφέρει καμία ουσιαστική λύση.

Η κατάσταση αυτή αναμένεται να «θερμανθεί» τις επόμενες ημέρες, καθώς πλησιάζει η ολοκλήρωση της διαδικασίας ψήφισης του Προϋπολογισμού, με την τελική ψηφοφορία το βράδυ της Κυριακής. 

Όμως, ακόμα και τότε, η συζήτηση πιθανότατα θα περιοριστεί σε καβγάδες, ρητορικά πυροτεχνήματα και πομφόλυγες, χωρίς να έχει ουσιαστικό αντίκρισμα. Ολόκληρη η διαδικασία μοιάζει περισσότερο με μια θεατρική παράσταση, όπου τα σόου και οι εντυπώσεις αντικαθιστούν την πραγματική πολιτική δράση και την παραγωγή ουσιαστικών πολιτικών λύσεων.

Η εικόνα αυτή είναι ενδεικτική της βαθιάς παρακμής που διαπερνά το κομματικό σύστημα της χώρας. Οι πολιτικοί, από τη μία πλευρά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, προσποιούνται ότι όλα βαίνουν καλώς, ενώ οι πραγματικές συνθήκες δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. 

Με την κυβέρνηση να διακηρύσσει πως όλα είναι «περίφημα», ενώ η πραγματικότητα αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο, οι πολίτες βιώνουν την αβεβαιότητα, την απογοήτευση και την καθημερινή δυσκολία στην οποία βρίσκονται, χωρίς να διαφαίνεται κάποιο φως στην άκρη του τούνελ.

Από την άλλη, η αντιπολίτευση, αντί να επικεντρωθεί στο να προσφέρει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση και να αρθρώσει έναν γόνιμο πολιτικό λόγο, μοιάζει να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα ουσιαστικά προβλήματα της χώρας.

 Αντί να διαμορφώσει μια πολιτική στρατηγική για την ανάκαμψη της χώρας, αρκείται σε μικροπολιτικά παιχνίδια και κριτική που δεν προχωρά πέρα από το επιφανειακό επίπεδο. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, είτε η κυβέρνηση είτε η αντιπολίτευση, είναι να «κατοχυρώσουν» τα πολιτικά τους μερίδια σε μια αγορά που όμως βρίσκεται σε πλήρη κατάρρευση.

 Κάθε πλευρά προσπαθεί να «κλέψει» τη πελατεία της άλλης, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνουν είναι να περιορίζουν ακόμη περισσότερο το κοινό που ενδιαφέρεται για την πολιτική τους.

Αυτό το πολιτικό παιχνίδι του κυνισμού – και όχι του ρεαλισμού – εξυπηρετεί το ίδιο το πολιτικό σύστημα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών, οι οποίοι συνεχώς πιέζονται από την οικονομική κρίση και την αβεβαιότητα του μέλλοντος. 

Οι πολίτες, αισθανόμενοι ότι δεν υπάρχει καμία διέξοδος και καμία ελπίδα, παραμένουν παθητικοί και αδρανείς, περιμένοντας έναν «μεσσία» που θα φέρει τη σωτηρία, αλλά αυτός δεν έρχεται ποτέ. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο, όπου η αδράνεια ενισχύει την παρακμή και η παρακμή οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη αδράνεια.

Το βράδυ της Κυριακής, από το Μέγαρο Μαξίμου θα πανηγυρίζουν για την ανανέωση της ψήφου εμπιστοσύνης, χωρίς διαρροές, και οι βουλευτές θα επαναλάβουν για μία ακόμη φορά την ίδια φαρσοκωμωδία, παραμερίζοντας τις συνειδήσεις τους και περιμένοντας τον επόμενο ανασχηματισμό. 

Στην αντιπολίτευση, θα συνεχίσουν να αναλώνονται σε μικροπολιτικά παιχνίδια και να ελπίζουν σε ανατροπές που δεν πρόκειται να συμβούν. Στο τέλος της ημέρας, όλοι θα ανταλλάξουν ευχές και θα ανανεώσουν το ραντεβού τους για την επόμενη θεατρική παράσταση.

Όλα αυτά, όμως, δεν είναι απλώς πολιτικά παιχνίδια. Η κατάσταση είναι σοβαρή και η χώρα βρίσκεται σε έναν κρίσιμο σταυροδρόμι. Η παρακμή και η αδράνεια του πολιτικού συστήματος δεν αντανακλούν μόνο την απογοήτευση των πολιτών, αλλά και την αδυναμία της χώρας να αντιμετωπίσει τα εξαιρετικά δύσκολα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί. 

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι, μέσα σε αυτή τη διεθνή φουρτούνα, η κατάσταση φαίνεται να επιδεινώνεται καθημερινά. Η χώρα πορεύεται χωρίς ενότητα, χωρίς συνεκτικό σχέδιο και, κυρίως, χωρίς ηγεσία, αφήνοντας την τύχη της στα χέρια πολιτικών παικτών που απλώς επιδιώκουν να διατηρήσουν τη θέση τους στην εξουσία, χωρίς να προσφέρουν λύσεις στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Πήρε χαμπάρι η κυβέρνηση τι συμβαίνει στη Συρία;

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, για τις εξελίξεις στη Συρία έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η Ελλάδα χαιρετίζει την πτώση του καθεστώτος Άσαντ και ελπίζει να διασφαλιστεί άμεσα η ειρήνη στη Συρία και να αναδειχθεί δημοκρατική κυβέρνηση».

Aυτό φάνηκε περίεργο και βιαστικό, καθώς από την πρώτη μέρα της πορείας προς τη Δαμασκό με την κατάληψη του Χαλεπίου, δεύτερης σε μέγεθος πόλης της Συρίας, μαθαίναμε ότι αυτοί που τελικά ανέτρεψαν τον πρόεδρο Άσαντ ήταν τζιχαντιστές!

Τίποτα δεν καταλαβαίνουν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη; Τίποτα δεν διδάχτηκαν από τις ανατροπές με στρατιωτικά μέσα των κυβερνήσεων του Ιράκ και της Λιβύης και του Αφγανιστάν; Αποκαταστάθηκε εκεί καμιά δημοκρατία; Είχαμε δει ποτέ Αφγανούς πρόσφυγες στην Ελλάδα, πριν εισβάλουν εκεί οι Αμερικανοί;

Δεν ανησύχησαν από τις δηλώσεις Ερντογάν που σχολίασε με μία παράφραση του ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, την κατάσταση στη Συρία: «Αν η μισή μου καρδιά είναι στο Γκαζιάντεπ, η άλλη μισή είναι στο Χαλέπι και τη Δαμασκό» είπε ο Τούρκος πρόεδρος μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ενώ έπλεξε το εγκώμιο της συριακής αντιπολίτευσης για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ. 

Την ίδια στιγμή ο επικεφαλής της ΜΙΤ βρίσκεται στην Δαμασκό για επαφές με την ηγεσία της HTS. Ντούκου σε όλα λοιπόν η κυβέρνηση Μητσοτάκη;

Δεν γνωρίζουν ότι στη πολυθρησκευτική Συρία περίπου το 20% των πολιτών της είναι Χριστιανοί και οι μισοί από αυτούς είναι ελληνορδόδοξοι υπό τη σκέπη του Πατριαρχείου Αντιοχείας; 

Δεν γνωρίζουν ότι επί καθεστώτος Άσαντ, απολάμβαναν πλήρεις τις θρησκευτικές ελευθερίες τους; Και πιστεύουν ότι με την πολιτική κυριαρχία τζιχαντιστών, η ασφάλεια αυτή θα διατηρηθεί και η δημοκρατία θα αποκατασταθεί;

Δεν διάβασαν καλά τις προθέσεις της Τουρκίας που απόκτησε πρόσβαση στη Λιβύη και ρόλο στην μεγάλη Μεσογειακή θαλάσσια ζώνη της; Και αν στη ζώνη αυτή προστεθεί και η αντίστοιχη της Συρίας που βρίσκεται απέναντι από την Κύπρο, σε τι εξυπηρετούνται τα ελληνικά συμφέροντα από αυτές τις εξελίξεις;

Η μόνη εξήγηση για την ελληνική δήλωση είναι πως αυτή είχε την έγκριση, για να μην πούμε διαταγή του αμερικανικού παράγοντα που έχει δώσει την «άδεια» σε Τουρκία και Ισραήλ να ελέγχουν πλέον το Συριακό «οικόπεδο» από το οποίο πρέπει να φύγουν οι Ρώσοι και να απομονωθούν οι Ιρανοί; 

Άλλωστε σε όλα τα ζητήματα και στις εκκρεμότητες στη Μέση Ανατολή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι τυφλά με τους Αμερικανούς, ως προστάτες της εξουσίας του!

Ποιες αποφάσεις βοηθάνε; Ποιες βοηθάνε τα συμφέροντα της χώρας και των Ελλήνων πολιτών; Ποιων συμφέροντα εξυπηρετεί αυτή η κυβέρνηση, που αδιαφορεί για τον επεκτατισμό της Τουρκίας, όχι μόνο στην Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, αλλά και με την διευρυνόμενη παρουσία της, πολιτική, οικονομική και στρατιωτική στα Βαλκάνια;

ΠΗΓΗ