ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΩΡΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΛΟΓΩ...ΥΓΙΕΙΝΟΦΑΝΩΝ ΜΕΤΡΩΝ!

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΗΤΗΘΗ ! Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΥΤΡΩΘΗ!

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου

Αυτό είναι το μεγαλειώδες απελευθερωτικό μήνυμα της Αναστάσεως!

Όμως γιορτάσαμε την Ανάσταση του Χριστού διαφορετικά εφέτος σε σχέση με άλλες εποχές.

Όχι όπως η παράδοση της Εκκλησίας έχει καθιερώσει , όλοι μαζί την ίδια ώρα στο πρώτο λεπτό της Κυριακής.

Αυτό μας δημιούργησε ενοχές και πικρίες.

Άλλοι, “οι ελάχιστοι εκλεκτοί” στις Εκκλησίες, στις 9 μ.μ. του Σαββάτου. Άλλοι μπροστά έχοντας προ των οφθαλμών μας τις οθόνες των τηλεοράσεων την ίδια ώρα. 

Άλλοι στις στις 12 και ένα λεπτό δηλαδή την Κυριακή λαμβάνοντας το «άγιο φως» από το καντήλι του σπιτιού μας, ώστε να είμαστε συνεπείς με την παράδοση!

Αλληλοευχηθήκαμε με τους οικείους και γνωστούς μας «Χριστός Ανέστη» και “Αληθώς Ανέστη” και “Χρόνια Πολλά”, ίσως “και του Χρόνου όλοι μαζί όπως πρέπει” και “νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες” τσουγκρίσαμε κόκκινα αυγά και φάγαμε την μαγειρίτσα.

Αστοχήσαμε αδελφοί. Δεν γιορτάσαμε το Πάσχα όπως έπρεπε. Αμαρτήσαμε! Από τον Κύριο ας ζητήσουμε έμπρακτα συγγνώμη! Να μετανοήσουμε!

Να διαπιστώσουμε ότι όπως φέτος στην γιορτή της Αναστάσεως και σε πολλά άλλα ζητήματα αστοχούμε ως Χριστιανοί.

Και να αποφασίσουμε για το μέλλον κάνουμε αυτό που μας πρέπει:

Να θυμηθούμε την εμπειρία, την μαρτυρία και την πράξη Χριστιανών των πρώτων Χριστιανικών Εκκλησιών των πρώτων χριστιανικών αυτόνομων κοινοτήτων.

Να θυμηθούμε τον τρόπο των σχέσεων των. Τρόπο ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης με κοινό στόχο να μην λογαριάζουν τους περιορισμούς φθοράς και θανάτου, αφού ο Χριστός “θανάτω θάνατον πατήσας” και να απελευθερώνουν την ύπαρξη τους από αναγκαιότητες και φυσικούς προκαθορισμούς.

Να θυμηθούμε ότι οι πρώτοι Χριστιανοί συγκροτούσαν την Εκκλησία “κατ΄οίκον” ως σύναξη σε δείπνον ευχαριστίας. Δείπνο που παρέπεμπε στην προσδοκία ενός εσχάτου μέλλοντος και έτσι γιόρταζαν το δικό τους πασχάλιο πέρασμα στην ελευθερία από τους περιορισμούς της θνητής ανθρώπινης φύσης. 

Εκεί προσλάμβαναν τον άρτο και τον οίνο για να κοινωνήσουν έμπρακτα την ζωή, την ύπαρξη. Να μετατρέψουν την αναγκαιότητα της φύσης σε ελευθερία σχέσης, να κοινωνείται η ζωή τους ως ΑΓΑΠΗ.

Να θυμηθούμε ότι ο πραγματικός τρόπος ύπαρξης και ζωής είναι Η ΑΓΑΠΗ. Όχι απλώς σαν ποιότητα συμπεριφοράς, αλλά ως απελευθέρωση από την ατομοκεντρική ύπαρξή μας, ως αυθυπέρβαση και αυτοπροσφορά. 

Ως στόχος επίτευξης του “καθ΄ομοίωσην”, αφού “ο Θεός αγάπη εστι”.

Να θυμηθούμε ότι μέσα στη ιστορική πορεία της Εκκλησίας κανένας δεν ήταν φορέας “αλήθητου”και ότι η αλήθεια και η γνησιότητα είναι πάντοτε μια κοινή μας αναζήτηση.

Και αφού τα συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά :

Να μιμηθούμε τους Πρώτους Χριστιανούς στην αγάπη στην μαρτυρία και στην πράξη ατομικά και συλλογικά.

Να αγωνιστούμε ώστε να αποκτήσει την πλήρη αυτονομία της η Εκκλησία του Χριστού από τις κοσμικές εξουσίες.

Να αγωνισθούμε να εξαφανισθεί ο εθνοφυλετισμός η αίρεση που κατακερμάτισε την μία Αγία και Καθολική Εκκλησία του Χριστού.

Να αγωνισθούμε “υπερ ευσταθείας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως”.

Να αγωνισθούμε ενάντια στον πόλεμο, την φτώχεια, την βία, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και για τον σεβασμό προς το περιβάλλον.

Να συγχωρέσουμε όλους εκείνους που μας πίκραναν με άδικη συμπεριφορά και

Να συγχωρέσουμε εκείνους που από ολιγοπιστία δεν τήρησαν την παράδοση και επέβαλαν την αλλαγή του χρόνου του εορτασμού του Πάσχα, γιατί ο Χριστός νίκησε τον Θάνατο.

Ας ευχηθούμε τέλος του χρόνου το Πάσχα να το γιορτάσουμε με λιγότερες ενοχές ψάλλοντες το «Άναστασιν Χριστού θεασάμενοι προσκυνήσωμεν....»

Νικήτας Αποστόλου