ΜΙΑ ΥΠΕΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ...ΠΑΙΧΝΙΔΙ  

Γράφει ο Ηλίας Σκουντριάνος

Πολλές φορές, θέλοντας να κατανοήσω τη Χριστιανική ζωή, μου έρχεται στο μυαλό μια ανορθόδοξη (με την καλή έννοια) φαντασία: Η εικόνα του Πάκμαν που έπαιζα κι εγώ όταν ήμουν μικρός (σας πρόδωσα εμμέσως και την κατά προσέγγιση ηλικία μου).

Ο στόχος σε ένα παιχνίδι π.χ. με 10 πίστες ήταν να μπορέσω να περάσω με επιτυχία τις πρώτες 9 για να φτάσω στην … «τελείωση» του παιχνιδιού. Δε με ενδιέφερε ποιος βλάκας, προδότης, αντίχριστος, ή απλός εχθρός με εμπόδιζε στην προσπάθεια να βγάλω την κάθε πίστα για να προχωρήσω στην επόμενη.

Είχα συνείδηση ότι ο κατασκευαστής του παιχνιδιού ξέρει τι κάνει και τι είδους δοκιμασίες επιτρέπει στην κάθε πίστα. Οπωσδήποτε ήμουν έτοιμος, σε κάθε επόμενη να αντιμετωπίσω και περισσότερες δυσκολίες κι αυτό ήταν μια πρόκληση που έδινε ενδιαφέρον στο παιχνίδι.

Ε, λοιπόν, αδέρφια μου, αν σε ένα παιχνίδι ανθρώπινης επινόησης ο κατασκευαστής εμπλέκει με τόση σοφία τον πρωταγωνιστή σε περιπέτειες και δοκιμασίες, ο Δημιουργός μας με απείρως μεγαλύτερη σοφά εμπλέκει τον καθένα, αλλά και όλους μας σε καθημερινές δοκιμασίες και περιπέτειες, ώστε η τελευταία… «πίστα» να είναι η Άνω Ιερουσαλήμ.

Το ζητούμενο επομένως είναι να αλλάξουμε οπτική, αντιλαμβανόμενοι ότι τα πάντα βρίσκονται υπό τον έλεγχο και υπό το άγρυπνο Μάτι του Θεού της Άπειρης Αγάπης και να υπομένουμε όλες τις δοκιμασίες και τις περιπέτειες που τυχόν θα μας βρουν, με τη σιγουριά ότι είναι απαραίτητες για να επιτύχουμε την… «τελείωση» και την ατελεύτητη μακαριότητα.

Ηλίας Σκουντριάνος