Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΡΕΚΟΡ, ΟΠΩΣ ΕΝΑΣ ΠΥΡΓΟΣ ΑΠΟ ΤΡΑΠΟΥΛΟΧΑΡΤΑ
Αναμένεται ότι τις επόμενες ημέρες, πριν από την ανάπαυλα των Χριστουγέννων, να συνεδριάσει το ΚΥΣΕΑ υπό την προεδρία του πρωθυπουργού για να εγκρίνει το νέο επιθετικό «αμυντικό» δόγμα Δένδια για το Αιγαίο, το οποίο περιλαμβάνει την εγκατάσταση αντιπυραυλικού τείχους προστασίας των νησιών μας, με στόχο την ενίσχυση της αμυντικής τους θωράκισης.
Η σύγκληση του ΚΥΣΕΑ θα έπρεπε να είχε γίνει αμέσως μετά τις δραματικές εξελίξεις στη Συρία, που ανέβασαν κατακόρυφα τη γεωπολιτική θέση της Τουρκίας στην παγκόσμια σκακιέρα.
Ειδικά μάλιστα αφού η γειτονική χώρα έχει ήδη εδραιώσει την παρουσία της σε περιοχές του άμεσου περιγύρου μας, όπως η Λιβύη, η Αρμενία, η Αλβανία και η Συρία, η σύγκληση του Ανώτατου Οργάνου Εθνικής Ασφαλείας της χώρας ήταν επείγουσα και αυτονόητη. Όποια και αν είναι η χρονική στιγμή της συνεδρίασης — σήμερα, αύριο ή μεθαύριο — είναι επιτακτική η αναγνώριση της νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας.
Η στρατηγική της κυβέρνησης για τη διετία 2023-2024 κατέρρευσε σε χρόνο ρεκόρ, όπως ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Επί δύο χρόνια βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, στέλνοντας όπλα που μειώνουν την αμυντική μας ικανότητα, αλλά ξαφνικά ο πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε την πιθανή αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ! Εξαφανίζεται έτσι η «χρησιμότητα» του «προβλέψιμου συμμάχου» που έδινε διαρκώς λύσεις, καλύπτοντας τα συμφέροντα της Δύσης.
Μάλιστα, ενώ βρισκόμαστε στην αιχμή του δόρατος της Δύσης στην αντιπαράθεση με τον Πούτιν — μέχρι και «πολέμους» κηρύξαμε — ο Πούτιν φαίνεται να είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί με τον Τραμπ. Και έτσι, η αξία μας ως «αντικομμουνιστικής» χώρας καταρρέει.
Επενδύσαμε στην άμεση διπλωματία με την Τουρκία, χωρίς μεσάζοντες, συζητώντας όλα τα θέματα που θέτει η γείτων. Ωστόσο, σήμερα η Τουρκία βρίσκεται παντού γύρω μας — στα δυτικά, στα ανατολικά, στα βόρεια σύνορά μας. Μας κυκλώνει και μάλιστα με στρατιωτική παρουσία. Τι κάνουμε τώρα;
Κορυφαίος διπλωμάτης περιέγραψε την κατάσταση ως εξής: «Οι Ισραηλινοί προτιμούν να έχουν σύνορα με την Τουρκία του Ερντογάν παρά με τη Συρία του Άσαντ, η οποία, μαζί με το Ιράν, συντηρούσαν τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ.
Οι Ρώσοι προτιμούν να έχουν στον έλεγχό τους την Τουρκία — έναν χωροφύλακα των Αμερικανών — παρά να έρθουν σε άμεση σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Κάπως έτσι, η Ρωσία αποχωρεί από τη Συρία, καθώς δεν είναι πλέον προτεραιότητά της, ενώ οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να αποχωρήσουν από την Ουκρανία. Μου θυμίζει την Ειρήνη της Βεστφαλίας».
Κορυφαίος υπουργός, που έχει πλήρη εικόνα των εξελίξεων, ήταν εύστοχος και συνοπτικός: «Τώρα χρειαζόμαστε νέα στρατηγική».
Ακριβώς. Χρειαζόμαστε μια νέα στρατηγική. Το καίριο όμως ερώτημα είναι ποιος έχει την αξιοπιστία για να την εφαρμόσει, μετά την κατάρρευση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια.
Εδώ, οι εσωτερικές εξελίξεις συναντούν τις διεθνείς. Ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να έχει καλή σχέση με τον κ. Καραμανλή και τον κ. Σαμαρά — δικαίωμά του. Όμως, τουλάχιστον, ας διαβάσει προσεκτικά τι λέει ο κ. Καραμανλής και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί. Οι απόψεις τους θα μπορούσαν να του προσφέρουν πολύτιμες ιδέες.
Το να επικεντρώνεται στο πώς να εξαλείψει από τα μέσα ή να περιορίσει τη διάδοση των δηλώσεων του Καραμανλή ή του Σαμαρά δεν είναι λύση — και σε κάθε περίπτωση αποτελεί σοβαρό λάθος.
Τα πρόσωπα μπορεί να ξεχαστούν, αλλά τα γεγονότα παραμένουν. Ή, όπως θα το έλεγε ο πρόεδρος Μιτεράν, τα γεγονότα είναι «ξεροκέφαλα».
Ποιος λατρεύει τις Κασσάνδρες;
Ο νέος κόσμος το 2025 θα είναι πιο περίπλοκος παρά ποτέ γιατί η κρίση κτυπά σε πολλά μέτωπα. Κτυπά την ίδια τη δημοκρατία στη Δύση. Στην καρδιά της (ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία), αλλά και στην περιφέρειά της. Η κρίση αναβιώνει θρησκευτικούς φανατισμούς στη Μέση Ανατολή, οι οποίοι κινούνται για να φτιάξουν κράτη.
Ξεσκεπάζει και απογυμνώνει τις χριστιανικές ηγεσίες στη Δύση, την ώρα που ο ίδιος ο χριστιανισμός και ιδιαίτερα η σφριγηλή Ορθοδοξία είναι σε ανοδική πορεία, σε αντίθεση με τον καθολικισμό (στις ΗΠΑ οι πιστοί απογοητεύτηκαν από την ταύτιση της Καθολικής Εκκλησίας με τις φαρμακευτικές στην πανδημία και κάνουν στροφή). Και, βεβαίως, η κρίση αυτή φέρνει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας το ζήτημα του χρέους παγκοσμίως. Αναλυτικότερα:
Η δυτική δημοκρατία απειλείται πολύ σοβαρά. Ο εν ενεργεία πρόεδρος των ΗΠΑ έκανε χρήση της εξαιρετικής προνομίας που του δίνει το Σύνταγμα και απένειμε χάρη στον υπόδικο γιο του. Ο αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας κατήργησε με μία υπογραφή του τη δικαστική εξουσία.
Στην ανήκουσα στη Δύση και στο ΝΑΤΟ Ρουμανία έγινε το ακριβώς αντίθετο. Η δικαστική εξουσία με μία απόφασή της κατήργησε τη λαϊκή κυριαρχία, τη δημοκρατία και την επερχόμενη εκτελεστική εξουσία. Ακύρωσε τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Στη Νότιο Κορέα η δημοκρατία έφερε τον στρατιωτικό νόμο, το Κοινοβούλιο τον κατήργησε και το ίδιο Κοινοβούλιο κράτησε τον… δικτάτορα στην εξουσία. Είναι προφανές ότι η δυτική δημοκρατία υπό προϋποθέσεις επιδεικνύει ισχυρότατες τάσεις ολοκληρωτισμού.
Το παμπάλαιο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» βρίσκει εφαρμογή κάθε μέρα στη Δύση του Διαφωτισμού και του ορθολογισμού. Η δημοκρατία έχει αξία στη Δύση μόνο όταν εξυπηρετεί και στεφανώνει τη σκοπιμότητα. Σε διαφορετική περίπτωση η δημοκρατία αποτάσσεται στο όνομα των εξωτερικών εχθρών.
Την ίδια ώρα ο ριζοσπαστικός ισλαμισμός προελαύνει και θέτει σε κίνδυνο τόσο την περιφερειακή σταθερότητα όσο και τις χριστιανικές κοινότητες της Μέσης Ανατολής, στην οποία είναι εγκατεστημένα αιώνες τώρα τα ορθόδοξα Πατριαρχεία των Ιεροσολύμων και της Αντιοχείας.
Είναι τέτοιος ο φανατισμός που επικρατεί, ώστε σήμερα γίνεται αντιληπτό τι ενδεχομένως υποκρύπτεται μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας σε τέμενος. Η Αγία Σοφία ήταν η αρχή.
Η προοπτική να αποκτήσει η Κύπρος και η πατρίδα μας ισλαμικό χαλιφάτο μια ανάσα από τα σύνορά τους είναι πλέον πάρα πολύ ισχυρή.
Αλλο τόσο ισχυρή είναι η πιθανότητα, όπως κάποιοι σήμερα νοσταλγούν τους… δικτάτορες στις χώρες όπου έγινε η Αραβική Ανοιξη και αντικαταστάθηκαν από φανατικούς ισλαμιστές, να τους νοσταλγήσουν και στο μέλλον. Ο κίνδυνος αυτός όμως, αντί να κινητοποιεί τον χριστιανισμό και την Ορθοδοξία, τους κρατά σε ύπνωση.
Τα εγκαίνια της Παναγίας των Παρισίων αποκάλυψαν ένα καθολικό ιερατικό προσωπικό ενδεδυμένο με άμφια που δεν είχε τίποτα το ιερό, αλλά ήταν κοσμικά δημιουργήματα μόδιστρων. Μετέτρεψαν την Παναγία σε πασαρέλα.
Ωστόσο, την ώρα που ο καθολικισμός χάνει ερείσματα σε όλο τον κόσμο και οι εκκλησίες του, άδειες από πιστούς, πωλούνται στη Γερμανία και μετατρέπονται σε μπαρ, η Ορθοδοξία επιλέγει με την παρότρυνση της πολιτικής τον δρόμο της διάσπασης και του υλικού συμφέροντος.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θεώρησε εύλογη τη συγκυρία να στραφεί ευθέως κατά του ηγέτη μιας μεγάλης ορθόδοξης χώρας όπως η Ρωσία, του προέδρου Πούτιν, και να διακηρύξει τον πόθο του για την ένωση των Εκκλησιών μέσω του κοινού εορτασμού του Πάσχα. Σε κάποιους έδινε εξετάσεις!
Ενώ στην Ελλάδα η ηγεσία της Εκκλησίας έχει στον νου της πώς να πιέζει ανώτατους δικαστές του ΣτΕ για να βάλει χέρι στα αμόλυντα μοναστήρια ησυχαστήρια που δημιούργησαν οι άγιοι με τις διαθήκες τους μακριά από την επιρροή αυτής της πατροκτόνου Εκκλησίας.
Το ενδιαφέρον της, αντί να δει τι γίνεται πραγματικά στον κόσμο με τις διώξεις χριστιανών στη Συρία, είναι τι θα απογίνουν τα… 13 εκατομμύρια ευρώ του ταμείου της ορφανής «Κιβωτού». Το πλέον συγκλονιστικό είναι ότι το πλήρωμα της Ορθοδοξίας σε καιρούς δύσκολους ξεμακραίνει από την ηγεσία, ενώ θα έπρεπε εκείνη να κάνει τα πάντα να το κρατήσει κοντά του.
Στη Ρουμανία ο άσημος ακροδεξιός πρόεδρος κέρδισε σχεδόν το 25% των ψήφων μιλώντας για την Ορθοδοξία. Στην Ελλάδα υπάρχουν ιερές μονές οι οποίες κατακλύζονται όλο τον χρόνο από Βαλκάνιους ορθοδόξους, όπως Σέρβους, Μαυροβούνιους, Ρουμάνους, Σκοπιανούς, Βουλγάρους, αλλά και Ρώσους που αφήνουν στην άκρη τη γεωπολιτική της Δύσης, κάνουν χιλιόμετρα και προσεύχονται όλοι μαζί με τους Ελληνες στον κύριο ημών Ιησού Χριστό. Μακριά από εθνικές διαφορές.
Αλλά η θρησκευτική ηγεσία μας, οικουμενική και ελλαδική, αντί να αξιοποιήσει αυτή την πρωτοφανή ενότητα που συντελείται στη βάση των ορθοδόξων αυτή την περίοδο και να κηρύξει συναγερμό για την προστασία των ομοδόξων της Μέσης Ανατολής… περί άλλα τυρβάζει.
Η συσπείρωση όμως επείγει μπροστά στον ριζοσπαστικό θρησκευτικό ισλαμικό φονταμενταλισμό. Τι θα πρέπει να συμβεί για να καταλάβουμε ότι τρίτες δυνάμεις χρησιμοποιούν καιροσκοπικά τον χριστιανισμό για να πλήξουν την ενότητα της Ορθοδοξίας στον Βορρά και το ίδιο καιροσκοπικά το ριζοσπαστικό Ισλάμ για να ελέγξουν τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή;
Αυτή η αμοραλιστική Δύση χρησιμοποιεί ταυτόχρονα τους φανατικούς τζιχαντιστές για να διώξει τον δικτάτορα Ασαντ και τους φιλειρηνικούς ορθοδόξους, για να ελέγξει τις εξελίξεις στον Βορρά και στα Βαλκάνια! Χωρίς να γνωρίζει και η ίδια ότι σπέρνει ανέμους θυελλώδεις.
Και, βεβαίως, εκτός από τη δημοκρατία και τις θρησκείες των οποίων οι ηγεσίες καθίστανται αθύρματα γεωπολιτικών παιγνίων, υπάρχει και το χρέος. Η οικονομία.
Εμείς εδώ και καιρό ζούμε τον μύθο μας και δεν καταλαβαίνουμε τον συνδυασμό της περιπλοκής των κινδύνων που φέρνουν η υπονόμευση της δημοκρατίας, ο θρησκευτικός φανατισμός, ο κατ’ επέκταση αναθεωρητισμός και η επιδείνωση του οικονομικού κλίματος στην Ευρώπη. Είναι το τέλειο κοκτέιλ για μεγάλες ιστορικές εξεγέρσεις.
Δεκαπέντε χρόνια μετά το 2008 όλα είναι ώριμα για να καταστεί η Ευρώπη παρανάλωμα του πυρός. Είτε με την κρίση χρέους που πυροδοτεί το γαλλικό πρόβλημα είτε με την παράταση του πολέμου που επιδιώκουν κάποιοι στην Ουκρανία και εκτοξεύει το ενεργειακό κόστος, ή με νέο προσφυγικό κύμα από τη Μέση Ανατολή.
Οι Κασσάνδρες που τα λένε αυτά δεν αρέσουν. Διότι χαλούν τον μύθο. Διότι εδώ όλα πάνε καλά. Εχουμε σταθερότητα. Εχουμε 95 δισ. για το Ταμείο Ανάκαμψης, ασχέτως αν τα μετατρέπουμε σε επιδόματα, σε παροχές και σε έργα για την οικονομική ολιγαρχία. Εχουμε 22 δισ. ευρώ έσοδα από τον υπερ-τουρισμό, έστω κι αν η συντριπτική πλειονότητα από αυτά πάει στις τσέπες πολύ λίγων και όχι στην ανάπτυξη. Και, βεβαίως, στο μέλλον θα έχουμε και άφθονο φυσικό αέριο, αν μας αφήσουν οι γείτονες να κάνουμε γεωτρήσεις νοτίως της Κρήτης. Γενικώς, όπως έλεγε παλαιά και η διαφήμιση, ζούμε στον κόσμο του Μάρλμπορο!
Οι Κασσάνδρες δεν αρέσουν. Διότι έχουν άδικο επειδή έχουν δίκιο πολύ νωρίς. Δικαιώνονται όμως. Πολύ αργά και συνήθως πάνω στα συντρίμμια. Ευχόμαστε αυτή τη φορά όχι!
Κυβιστήσεις και απολύσεις, μπας και διασωθεί
Η χθεσινή ανάρτηση του Αλέξη Πατέλη στα social media σχετικά με την «παραίτησή» του από το Μέγαρο Μαξίμου άφησε λίγα περιθώρια για αμφιβολίες. Παρά την ασαφή διατύπωση της ανακοίνωσης, η σημειολογία των δύο φωτογραφιών που δημοσίευσε μίλησε από μόνη της.
Η μία ήταν έγχρωμη και παρουσίαζε τον ίδιο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ ακριβώς από κάτω υπήρχε η ίδια φωτογραφία σε ασπρόμαυρη εκδοχή. Το γκρίζο χρώμα της δεύτερης φωτογραφίας λειτουργεί ως σαφής ένδειξη ότι η σχέση τους έχει σπάσει, αν και με έναν «βελούδινο» τρόπο.
Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τις τελευταίες αναρτήσεις του Πατέλη, θα διαπιστώσει ότι αναδημοσιεύει συχνότερα το προφίλ του Άκη Σκέρτσου, παρά δικές του αναρτήσεις ή ό,τι σχετίζεται άμεσα με το πρωθυπουργικό γραφείο.
Με άλλα λόγια, η απομάκρυνσή του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν προδιαγεγραμμένη και απλώς συμφωνήθηκε να παρουσιαστεί ως ήπια αποχώρηση.
Οι λόγοι πίσω από την αποπομπή του Πατέλη από τον πρωθυπουργό είναι σαφείς. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο σύμβουλος είχε αναπτύξει αλαζονική συμπεριφορά στο Μαξίμου, φτάνοντας στο σημείο να διαφωνεί έντονα ακόμη και με τον ίδιο τον Μητσοτάκη, ή να τον αγνοεί.
Οι τελευταίες διαφωνίες, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, αφορούσαν το ζήτημα των τραπεζών. Ο Μητσοτάκης επιδιώκει να ενισχύσει την πρόσβαση της μεσαίας τάξης στην οικονομία και να πιέσει τις τράπεζες να μειώσουν τα υπερκέρδη τους προς όφελος των πολιτών.
Ο Πατέλης, ωστόσο, με την εμπειρία του από την Merrill Lynch και τη Goldman Sachs, δύο χρηματοπιστωτικούς γίγαντες που είχαν παίξει καταστροφικό ρόλο στην κρίση της Ελλάδας, ήταν αντίθετος με αυτή την προσέγγιση και στήριζε τις τράπεζες. Επιπλέον, απαιτούσε όλο και πιο ενισχυμένο ρόλο στις οικονομικές αποφάσεις της κυβέρνησης.
Ένα ακόμη σημείο τριβής υπήρξε η αλλαγή στάσης του Μητσοτάκη απέναντι στην «woke» ατζέντα, που ακολούθησε μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ.
Η στάση του Πατέλη, που επέμενε στη νομοθετική κατοχύρωση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, προκάλεσε εσωκομματική αναστάτωση και αντιδράσεις, με το κόμμα του πρωθυπουργού να διασπάται στην ψηφοφορία. Η στήριξη του Πατέλη στη θεματική αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη και συνέτεινε στην απομάκρυνσή του.
Στη χθεσινή ανακοίνωση του Πατέλη, ο πρώην σύμβουλος του πρωθυπουργού παρουσίασε την ελληνική οικονομία με θετικό πρόσημο, επικαλούμενος μόνο τα στατιστικά που εξυπηρετούν την κυβερνητική εικόνα, ενώ παρέλειψε να αναφέρει τις δυσκολίες που βιώνουν οι πολίτες.
Παρουσίασε το 2025 ως «πολύ διαφορετικό από το 2019», αλλά παραλείποντας να αναγνωρίσει την κοινωνική πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η πλειονότητα των Ελλήνων, ειδικά σε σχέση με την ακρίβεια και την αυξανόμενη φορολογία.
Με την απομάκρυνσή του, η εικόνα του Πατέλη από τα συστημικά ΜΜΕ θα εξασθενήσει. Από την εμφάνισή του το 2019 στο κυβερνητικό σχήμα ως εξωκοινοβουλευτικός, και τη συνακόλουθη παρουσίαση του ως «παιδί-θαύμα», μέχρι και τα εξαιρετικά κολακευτικά σχόλια που του αποδόθηκαν για την επαγγελματική του πορεία στη Merrill Lynch και τη Goldman Sachs, η δημόσια εικόνα του ήταν εξαιρετικά θετική.
Ωστόσο, η ελληνική οικονομία βελτιώθηκε μόνο σε συγκεκριμένα στατιστικά και η πραγματικότητα των πολιτών απέχει από τα εορταστικά ρεπορτάζ.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ ικανοποιεί τους διεθνείς οικονομικούς οίκους, έχει χάσει την επαφή με την κοινωνία.
Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, με τις επιβαρύνσεις που υφίστανται οι πολίτες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα ανάπτυξης που παρουσιάζουν οι κυβερνητικοί κύκλοι. Η μείωση των ποσοστών της ΝΔ στις τελευταίες εκλογές, κατά 13%, αποτυπώνει τη δυσφορία της κοινής γνώμης και την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής.
Ο Πατέλης υπηρέτησε για πέντε χρόνια στο γραφείο του πρωθυπουργού, στον πρώτο όροφο του Μεγάρου Μαξίμου, όμως, πέρα από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που τοποθέτησε στον τοίχο, δεν υπήρχε μεγάλη αιτία για την παραμονή του εκεί.
Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να τον εντάξει στην κυβέρνηση φαίνεται να ήταν μία από τις πολλές λανθασμένες επιλογές του. Ο πρωθυπουργός θα έχει δύσκολη αποστολή στο να εξηγήσει γιατί μη εκλεγμένα πρόσωπα, όπως ο Πατέλης και ο Σκέρτσος, κατείχαν καίριες θέσεις στο Μέγαρο Μαξίμου και ποιο ήταν το πραγματικό τους όφελος για την ελληνική κοινωνία.
Η αποξένωση κάποιων κυβερνητικών στελεχών από την κοινωνία, όπως ο Πατέλης, έχει δημιουργήσει διαρκείς γκάφες και δυσφορία στους πολίτες, όπως όταν ο σύμβουλος του πρωθυπουργού χαρακτήρισε όσους παίρνουν διδακτορικό «τεμπέληδες».
Εν τέλει, η ατζέντα των μη εκλεγμένων συμβούλων και η παράδοση στην κερδοσκοπία των τραπεζών έχει φέρει τη ΝΔ σε δύσκολη θέση, με τον Μητσοτάκη να αναγκάζεται σε κυβιστήσεις και απολύσεις για να περιορίσει την πτώση των ποσοστών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου