ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠOIHMA ΜΕ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΑ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΤΕΘΝΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΑ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΑ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΤΗΣ Δ.Ι.Σ

«ΤΟ ΜΙΣΟΣ»

  Γράφει ένας Γενίτσαρος που ανένηψε.

«Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας πολιτικός σ' αυτό το κόσμο 
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων πολιτικών προδοτών τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος

σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο,

 χιλίων ρουφιάνων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα

δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,

χιλίων δωσίλογων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα 
Τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα
εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων πουλημένων ρουφιάνων κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Ο κόσμος όλος ξέρει ποιος είναι ο Έλληνας
και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό των προδοτών,
 πέντε χιλιάδων τα πτώματα συμβιβασμένων ιεραρχών
να έκαιγα στους κλιβάνους 
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
 χιλίων Εφιαλτών τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου,
ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στη κόλαση
εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων ρουφιάνων, τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!

Γνωρίζω ότι

Tο μίσος είναι αντιχριστιανικό πάθος,
δεν είναι αγάπη ούτε το αντίθετο της αγάπης,
που είναι η αδιαφορία  και η απάθεια. 
όμως το πρωτότυπο ποίημα είναι γραμμένο
από Τούρκο μωαμεθανό.

Το χριστιανικό ιδεώδες της αγάπης παύει με τους στοίχους αυτούς.
Όμως η αδιαφορία και η απάθεια τόσα χρόνια
σημαίνει ανοχή στην εις βάρος μου αδικία
και με καθιστά συνένοχο και συνεργό.
Αυτό με κάνει από Έλληνα, Τούρκο.

Τουρκεμένος τώρα αντιγράφω και προσαρμόζομαι.
Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους.

Ένας Γενίτσαρος που ανένηψε

 TO ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠOIHMA

«ΤΟ ΜΙΣΟΣ»

Γράφει ο Τούρκος εθνικιστής ποιητής Behcet Kemal Caglar

«Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ' αυτό το κόσμο 
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος
σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα
Τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα
εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος
 και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα
πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου,
ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στη κόλαση
εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!